Η ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Αν ρωτούσε κανείς ζευγάρια με χριστιανικές αρχές, ποια είναι
η καταλυτική δύναμη στο γάμο τους, πολλοί θα απαντούσαν, «τα παιδιά μας». Ο
άντρας κι η γυναίκα τα πήγαιναν μια χαρά ώσπου να μεγαλώσουν τα παιδιά και να
δημιουργήσουν προβλήματα πειθαρχίας. Σε μερικές περιπτώσεις ο πατέρας μπορεί να
έχει αφήσει το πρόβλημα της πειθαρχίας εξολοκλήρου στη μητέρα, και σε άλλες περιπτώσεις
ο ένας απ’ τους δύο γονείς να είναι πιο ελαστικός απ’ τον άλλον. Σε πολλά
τέτοια σπίτια ο πατέρας κι η μητέρα σήμερα έχουν επαναστατικούς έφηβους, και στην
απελπισία τους τα βάζουν ο ένας με τον άλλον για την απαράδεκτη συμπεριφορά του
κανακάρη τους.
Όπως όμως είναι πιο σοφό να προσπαθείς για την ανοσοποίηση ενάντια
σε μια αρρώστια παρά να την αναχαιτίζεις όταν παρουσιαστεί, έτσι και στα
πνευματικά θέματα είναι καλύτερα να τονιστεί ένα πρόγραμμα προληπτικό παρά τιμωρία.
Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να βγουν έφηβοι που να σέβονται την εξουσία και να υπακούν
αυτούς που τους φροντίζουν.
Οι πιστοί γονείς πρέπει να πάρουν στα σοβαρά τη συμβουλή της
Γραφής:
Σχολιάζοντας αυτό το εδάφιο, ένας πιστός χριστιανός τόνισε
ότι αυτή η διδασκαλία περιλαμβάνει τα στοιχεία της πειθαρχίας, της εκπαίδευσης,
και του παραδείγματος. Τώρα, διαπιστώνω ότι δεν είναι δυνατό να χωρίσεις αυτά
τα τρία συστατικά, γιατί σχετίζονται μεταξύ τους. Το πρώτο από αυτά, η
πειθαρχία, αναφέρεται στον έλεγχο της συμπεριφοράς του παιδιού εξασφαλίζοντας
και διατηρώντας το σεβασμό του και την υπακοή.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ
Η Γραφή μας διδάσκει ότι τα παιδιά είναι αμαρτωλά εκ γενετής
και πολύ νωρίς αναπτύσσουν πρότυπα συμπεριφοράς. Γι’ αυτό θα πρέπει να αρχίσουμε
εγκαίρως, πριν είναι πολύ αργά. Ακόμα ξέρουμε ότι νιώθουν την ανάγκη για
κατευθυντήριες γραμμές, και αισθάνονται ανακούφιση όταν οι γονείς τους τους τις
δίνουν.
Τα παιδιά είναι αμαρτωλά εκ γενετής
Τα μωρά γεννιούνται με αμαρτωλή φύση. Ο ψαλμωδός γράφει:
Ψαλ.να:5 Ιδού, συνελήφθην εν ανομία, και εν
αμαρτία με εγέννησεν μήτηρ μου.
Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι γεννιόμαστε αμαρτωλοί και
χρειαζόμαστε αναγέννηση όταν είπε:
Ιωάν.γ:6 Το γεγεννημένον εκ της σαρκός είναι σαρξ
και το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος είναι πνεύμα.
Ο απ. Παύλος, γράφοντας στους πιστούς που μεταμορφώθηκαν με
τη χάρη του Θεού, τους λέει ότι πριν ήταν «εκ φύσεως τέκνα οργής, ως και οι
λοιποί» (Εφεσ.β:3).
Η πείρα επιβεβαιώνει αυτή τη Βιβλική αλήθεια. Το πολύ μικρό
παιδί, μόλις φτάσει στην ηλικία που νιώθει τον εαυτό του και καταλαβαίνει ότι αποτελεί
μια ξεχωριστή προσωπικότητα, αποκαλύπτει τον εγωισμό του. Όταν παίζει με άλλα
παιδιά θ’ αρπάξει κάτι κάποια στιγμή και θα φωνάξει «Δικό μου!» Αν διαπιστώσει
ότι μπορεί με το κλάμα να πετύχει αυτό που θέλει, θα χρησιμοποιεί αυτό το όπλο
όλο και πιο συχνά.
Δεν θ’ αργήσει να γίνει ένας μικρός τύραννος αν υποχωρήσετε.
Μπορεί να καταντήσει τις επισκέψεις σας στα μαγαζιά έναν εφιάλτη είτε γιατί θα
τρέχει πάνω κάτω σε κάθε κατάστημα και θα ρίχνει στο πάτωμα διάφορα πράγματα, ή
θα τσιρίζει αν τολμήσετε να το μαλώσετε. Θα σας δημιουργεί σκηνές την ώρα του
φαγητού και την ώρα του ύπνου. Θα σας φέρνει σε δύσκολη θέση όταν είναι μπροστά
κι άλλοι άνθρωποι, γιατί εύκολα καταλαβαίνει ότι μπορεί να πετύχει τους σκοπούς
του σε τέτοιες περιπτώσεις.
Πριν γίνει 18 μηνών θα έχει δοκιμάσει την εξουσία
και το κύρος των γονιών του, κι αν τα καταφέρει να φοβερίσει τη μητέρα του και
τον πατέρα του σ’ αυτήν την ηλικία και λίγο αργότερα, θα έχει βάλει ήδη τα
θεμέλια για ένα πρότυπο ασέβειας προς τις αρχές και την εξουσία. Ο έφηβος που
κοροϊδεύει τους φίλους του και δε θέλει το σχολείο και την εξουσία είχε μπει σ’
αυτόν το δρόμο πριν γίνει δύο ετών.
Είναι ανάγκη, λοιπόν, οι γονείς να δείξουν αποφασιστικότητα
στις πρώτες ακόμα μικροσυγκρούσεις που απειλείται το κύρος και η εξουσία τους.
Το παιδί πρέπει να μάθει να υπακούει στη μητέρα του και στον πατέρα του. Εκείνο
δεν ξέρει ότι η Βίβλος το λέει, αλλά εσείς που είστε γονείς πρέπει να τα
ξέρετε, και του κάνετε κακό αν δεν του διδάξετε καθαρά και απλά ότι ο Θεός
περιμένει απ’ αυτό υπακοή. Υπάρχει μια θεωρία σχετικά με την ψυχολογία του παιδιού
ότι πρέπει ν’ αφήνουμε τα παιδιά ν’ ανεβαίνουν πάνω στα έπιπλα, να γράφουν στους
τοίχους, να καρφώνουν στο πάτωμα, γιατί η απαγόρευση τέτοιων δραστηριοτήτων θα εμποδίσει
την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους. Αυτή η θεωρία όμως αποδείχτηκε
καταστρεπτική. Αξιόλογοι δάσκαλοι και καθηγητές εγκαταλείπουν το επάγγελμά τους
γιατί κινδυνεύει η σωματική τους ασφάλεια.
Η αντίληψη «άσε το παιδί» δημιούργησε μια γενιά ανυπάκουων, ανυπόταχτων
και επαναστατικών νέων.
Προσέξτε, γονείς! Αν δεν εξασφαλίσετε τον έλεγχο και την
εξουσία σας στο μικρό σας παιδί, θα γίνει ένα εγωκεντρικό ψευτοπαλλήκαρο. Δεν
θα σέβεται τα δικαιώματα των άλλων, κι ακόμη θα απαιτεί απ’ τους άλλους να τον
προσέχουν, να του εξασφαλίσουν ό,τι θέλει, και να το βοηθούν όταν βρίσκεται σε
κίνδυνο. Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι παρά η φυσική έκβαση της αχαλίνωτης αμαρτωλής
του φύσης.
Χρειάζονται Κατευθυντήριες Γραμμές
Όταν ασκείτε έλεγχο πάνω στο παιδί σας δίνοντάς του κανόνες
και επιβάλλοντάς τους, του κάνετε πολύ μεγάλο καλό. Ξέρει ενστικτωδώς ότι δεν
είναι εφοδιασμένο ν’ αντιμετωπίσει τη ζωή, και κατά βάθος είναι ευχαριστημένο
που μπορεί να σας εμπιστευτεί. Χρειάζεται κατευθυντήριες γραμμές και τις
δέχεται με πολλή ευχαρίστηση. Όταν βάζετε κάποιον κανόνα, να επιμένετε στην
τήρησή του. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα κάνετε το παιδί σας να υπολογίζει την
πειθαρχία που του επιβάλλετε και παράλληλα θα του ενισχύσετε το αίσθημα της ασφάλειας.
