Η 4η Εντολή: «Ενθυμού την ημέρα του Σαββάτου» (1)

Έξοδος κ:8-11, λα:12-17, Ησαΐας νη:13-14, Εβρ.δ

Έξοδ.κγ:12, Εξ ημέρας θέλεις κάμνει τας εργασίας σου· την δε εβδόμην ημέραν θέλεις αναπαύεσθαι, διά να αναπαυθή ο βους σου και ο όνος σου και να λάβη αναψυχήν ο υιός της δούλης σου και ο ξένος.

Έξοδ.λα:12-17 Και ελάλησε Κύριος προς τον Μωϋσήν, λέγων, Και συ λάλησον προς τους υιούς Ισραήλ, λέγων, Προσέχετε να φυλάττητε τα σάββατά μου· διότι τούτο είναι σημείον μεταξύ εμού και υμών εις τας γενεάς υμών, διά να γνωρίζητε ότι εγώ είμαι Κύριος, ο αγιάζων υμάς· και θέλετε φυλάττει το σάββατον, διότι είναι άγιον εις εσάς· όστις βεβηλώση αυτό, θέλει εξάπαντος θανατωθή· διότι πας όστις κάμη εργασίαν εν αυτώ, η ψυχή εκείνη θέλει εξολοθρευθή εκ μέσου του λαού αυτής. Εξ ημέρας θέλει γίνεσθαι εργασία· εν δε τη εβδόμη ημέρα σάββατον θέλει είσθαι, ανάπαυσις αγία εις τον Κύριον· και όστις κάμη εργασίαν εν τη ημέρα του σαββάτου θέλει εξάπαντος θανατωθή. Και θέλουσι φυλάττει οι υιοί Ισραήλ το σάββατον, διά να εορτάζωσιν αυτό εις τας γενεάς αυτών εις διαθήκην αιώνιον. εδ.17: Τούτο είναι σημείον μεταξύ εμού και των υιών Ισραήλ διαπαντός· διότι εις εξ ημέρας εποίησεν ο Κύριος τον ουρανόν και την γην, εν δε τη εβδόμη ημέρα κατέπαυσε και ανεπαύθη.

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε, είναι το πόσο σοβαρός είναι ο Θεός μας, όταν ζητάει κάτι. Δεν το συζητάμε, δεν το αναλύουμε, απλά το κάνουμε!

Ιεζ.κ:12 Και τα σάββατά μου έδωκα έτι εις αυτούς, διά να ήναι μεταξύ εμού και αυτών σημείον, ώστε να γνωρίζωσιν ότι εγώ είμαι ο Κύριος ο αγιάζων αυτούς.

Ιεζ.κ:20 και αγιάζετε τα σάββατά μου, και ας ήναι μεταξύ εμού και υμών σημείον, ώστε να γνωρίζητε ότι εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας.

Στο Δευτερονόμιο οι οδηγίες για το Σάββατο σχετίζονται με το γεγονός της Εξόδου από την Αίγυπτο. Ο Ισραήλ πρέπει να θυμάται ότι ήταν σκλάβοι και σε αντίθεση με την σκλαβιά τώρα θα ζουν το Σάββατο σαν μέρα απελευθέρωσης. Ακόμη και οι δούλοι πρέπει να μπορούν να απολαμβάνουν αυτή την ξεκούραση.

Οι δούλοι στον Ισραήλ πρέπει να είναι σε θέση να απολαμβάνουν το αληθινό νόημα της ελευθερίας από την εξαντλητική εργασία μέσω της καλοσύνης των αφεντικών τους, οι οποίοι θυμούνται ότι ήταν κάποτε οι ίδιοι δούλοι, γι’ αυτό τώρα δεν μεταχειρίζονται απάνθρωπα τους δικούς τους δούλους, αλλά τους αφήνουν να ξεκουράζονται. Τους θύμιζε, λοιπόν, σε εβδομαδιαία βάση την απελευθέρωσή τους το Σάββατο.

Επομένως δεν θα μπορούσε να είναι ποτέ καταπιεστική αυτή η μέρα. Δεν έπρεπε να είναι καταπιεστική.

Ψαλ.92:1-15 «Ψαλμός ωδής διά την ημέραν του Σαββάτου». Αγαθόν το να δοξολογή τις τον Κύριον και να ψαλμωδή εις το όνομά σου, Υψιστε· να αναγγέλλη το πρωΐ το έλεός σου και την αλήθειάν σου πάσαν νύκτα, με δεκάχορδον όργανον και με ψαλτήριον· με ωδήν και κιθάραν. Διότι με εύφρανας, Κύριε, εν τοις ποιήμασί σου· θέλω αγάλλεσθαι εν τοις έργοις των χειρών σου. Πόσον μεγάλα είναι τα έργα σου, Κύριε βαθείς είναι οι διαλογισμοί σου σφόδρα. Ο άνθρωπος ο ανόητος δεν γνωρίζει, και ο μωρός δεν εννοεί τούτο· ότι οι ασεβείς βλαστάνουσιν ως ο χόρτος, και ανθούσι πάντες οι εργάται της ανομίας, διά να αφανισθώσιν αιωνίως. Αλλά συ, Κύριε, είσαι ύψιστος εις τον αιώνα. Διότι, ιδού, οι εχθροί σου, Κύριε, διότι, ιδού, οι εχθροί σου θέλουσιν εξολοθρευθή· θέλουσι διασκορπισθή πάντες οι εργάται της ανομίας. Αλλά συ θέλεις υψώσει ως του μονοκέρωτος το κέρας μου· εγώ θέλω χρισθή με νέον έλαιον· και ο οφθαλμός μου θέλει ιδεί την εκδίκησιν των εχθρών μου· τα ώτα μου θέλουσιν ακούσει περί των κακοποιών των επανισταμένων κατ' εμού. Ο δίκαιος ως φοίνιξ θέλει ανθεί· ως κέδρος του Λιβάνου θέλει αυξάνει. Πεφυτευμένοι εν τω οίκω του Κυρίου, θέλουσιν ανθεί εν ταις αυλαίς του Θεού ημών· θέλουσι καρποφορεί και εν αυτώ τω βαθεί γήρατι, θέλουσιν είσθαι ακμάζοντες και ανθηροί· διά να αναγγέλλωσιν ότι δίκαιος είναι ο Κύριος, το φρούριόν μου· και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ.

Ησαΐας νη:13-14 Εάν αποστρέψης τον πόδα σου από του σαββάτου, από του να κάμνης τα θελήματά σου εν τη αγία μου ημέρα, και ονομάζης το σάββατον τρυφήν, αγίαν ημέραν του Κυρίου, έντιμον, και τιμάς αυτό, μη ακολουθών τας οδούς σου μηδέ ευρίσκων εν αυτώ το θέλημά σου μηδέ λαλών τους λόγους σου, τότε θέλεις εντρυφά εν Κυρίω· και εγώ θέλω σε ιππεύσει επί τους υψηλούς τόπους της γης και σε θρέψει με την κληρονομίαν του πατρός σου Ιακώβ· διότι το στόμα τον Κυρίου ελάλησε.

Ονομάζεται ημέρα αγία, έντιμη, «τρυφή», δηλαδή απόλαυση.

Ο Θεός ευλόγησε τον άνθρωπο μέσω του Σαββάτου ελευθερώνοντας τον από την δουλεία της εργασίας. Με την χάρη του Θεού οι προμήθειες για 7 μέρες συντήρησης θα μαζεύονται με 6 μέρες μόνο εργασίας. Ο Θεός έδωσε 52 μέρες διακοπής από την δουλειά τον χρόνο! Σχεδόν 1 ½ μήνα!

Η αποκάλυψη που ακολουθεί στην Αγία Γραφή, δείχνει πως ο θεσμός του Σαββάτου εκδηλώνεται με ποικίλους τρόπους:

Λευιτικό κε:1-17, το Σαββατικό έτος. Ο σκοπός ήταν να προστατευθεί η γη από άσκοπη εκμετάλλευση και ο άνθρωπος να αναπαυθεί. Παρόλο που η γη ανήκε στον άνθρωπο, εντούτοις η χρήση της δεν ήταν χωρίς περιορισμούς. Τελικά η γη ανήκει στον Θεό.

Ο μεγάλος σκοπός για τον οποίο υπήρχε ο λαός του Θεού δεν ήταν η ασταμάτητη καλλιέργεια της γης, αλλά η ειρηνική απόλαυση του καρπού της γης.

Λευιτικό κε:8-22.Το Ιωβηλαίο έτος: Στο τέλος των 49 χρόνων, ήταν το έτος της αφέσεως. Όλα τα χρέη ακυρώνονταν. Ο Ησαΐας χρησιμοποίησε αυτή την εικόνα για να περιγράψει την απελευθέρωση που θα έφερνε ο Μεσσίας:

Ησαΐας ξα:1-3. Πνεύμα Κυρίου του Θεού είναι επ' εμέ· διότι ο Κύριος με έχρισε διά να ευαγγελίζωμαι εις τους πτωχούς· με απέστειλε διά να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω ελευθερίαν εις τους αιχμαλώτους και άνοιξιν δεσμωτηρίου εις τους δεσμίους·διά να κηρύξω ενιαυτόν ευπρόσδεκτον του Κυρίου και ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών· διά να παρηγορήσω πάντας τους πενθούντας· διά να θέσω εις τους πενθούντας εν Σιών, να δώσω εις αυτούς ώραιότητα αντί της στάκτης, έλαιον ευφροσύνης αντί του πένθους, στολήν αινέσεως αντί του πνεύματος της ακηδίας· διά να ονομάζωνται δένδρα δικαιοσύνης, φύτευμα του Κυρίου, εις δόξαν αυτού.

Και ο Χριστός χρησιμοποίησε αυτή την περικοπή όταν περίγραψε την διακονία Του στη Ναζαρέτ: Λουκ.δ:18-19.

Τα 70 χρόνια της αιχμαλωσίας ερμηνεύονται με βάση το θεσμό του Σαββάτου (Λευιτ.κς:33-35). Εξαιτίας της αμαρτίας τους, η γη του Ισραήλ θα απολάμβανε μια συσσώρευση Σαββάτων κατά τη διάρκεια της εξορίας του λαού:

Β΄ Χρον.λς:20-21, Και τους εκφυγόντας την μάχαιραν μετώκισεν εις Βαβυλώνα, όπου ήσαν δούλοι εις αυτόν και εις τους υιούς αυτού, μέχρι του καιρού της βασιλείας των Περσών· διά να πληρωθή ο λόγος του Κυρίου ο διά στόματος Ιερεμίου, εωσού η γη χαρή τα σάββατα αυτής· διότι πάντα τον καιρόν της ερημώσεως αυτής εφύλαττε σάββατον, εωσού συμπληρωθώσιν εβδομήκοντα έτη.

Το Σάββατο ήταν μέρα ανάπαυσης από τα έργα και μέρα λατρείας. Δεν ήταν μέρα που δεν έκαναν τίποτα. Συγκεκριμένα απαγορευόταν η συνέχιση της κατασκευής της Σκηνής του Μαρτυρίου (Έξοδ.λα:13-17), το όργωμα και ο θερισμός ακόμη και την εποχή που γίνονται αυτές οι δουλειές.

Εξοδ.λδ:21 Εξ ημέρας θέλεις εργάζεσθαι την δε εβδόμην ημέραν θέλεις αναπαύεσθαι κατά τον σπορητόν και κατά τον θερισμόν θέλεις αναπαύεσθαι.

Αμώς η:4-6, Ακούσατε τούτο, οι ροφούντες τους πένητας και οι αφανίζοντες τους πτωχούς του τόπου, λέγοντες, Πότε θέλει παρέλθει ο μην, διά να πωλήσωμεν γεννήματα; και το σάββατον, διά να ανοίξωμεν σίτον, σμικρύνοντες το εφά και μεγαλύνοντες τον σίκλον και νοθεύοντες τα ζύγια της απάτης; διά να αγοράσωμεν τους πτωχούς με αργύριον και τον πένητα διά ζεύγος υποδημάτων, και να πωλήσωμεν τα σκύβαλα του σίτου;

Ιερεμ.ιζ:21, ούτω λέγει Κύριος· Προσέχετε εις εαυτούς, και μη βαστάζετε φορτίον την ημέραν του σαββάτου μηδέ εμβιβάζετε διά των πυλών της Ιερουσαλήμ.

Έξοδ.λε:3, δεν θέλετε ανάπτει πυρ εν πάσαις ταις κατοικίαις υμών την ημέραν του σαββάτου.

Αριθ.ιε:32-36, βρίσκουν κάποιον να μαζεύει ξύλα και τον θανατώνουν.

Έχοντας πει όλα αυτά, δεν σημαίνει ότι οι Ισραηλίτες κάθονταν με τα χέρια σταυρωμένα.

Όταν έρχεται ο Χριστός, κάνει πράγματα το Σάββατο στα οποία η αντίδραση είναι θαυμασμός και αντίσταση. Όταν πεινάνε το Σάββατο, τους επιτρέπει να σπάνε τα στάχυα (Ματθ.ιβ:1-8). Γιατρεύει τον άνθρωπο με το ξεραμένο χέρι (Μάρκ.γ:2-5). Θεραπεύει μια γυναίκα που ήταν άρρωστη για 18 χρόνια (Λουκ.ιγ:11-17), θεραπεύει τον υδρωπικό (Λουκ.ιδ:2-4) καθώς και αυτόν που ήταν άρρωστος για 38 χρόνια (Ιωάν.ε:5-9).

Όλα αυτά απαγορεύονταν από τους Φαρισαίους, αλλά ο Χριστός πίστευε πως αυτές οι δραστηριότητες ήταν σύμφωνες με το πνεύμα της 4^ης εντολής. Μάλιστα κατηγόρησε τους επικριτές του για υποκρισία.

Αυτοί θα πρόσεχαν το ζώο τους ημέρα Σάββατο, αλλά δεν επέτρεπαν στον ίδιο να ελευθερώσει μια κόρη του Αβραάμ από τα δεσμά του Σατανά στα οποία βρισκόταν για 18 χρόνια (Λουκ.ιγ:15-16).

Δεν θα είχαν αντίρρηση να γλιτώσουν ένα πρόβατο που έπεσε ημέρα Σάββατο, αλλά είχαν για ένα άνθρωπο που είναι πιο πολύτιμος από τα ζώα (Ματθ.ιβ:11-12).

Λουκ.ιδ:5 Και αποκριθείς προς αυτούς είπε· Τίνος υμών ο όνος ή ο βους θέλει πέσει εις φρέαρ, και δεν θέλει ευθύς ανασύρει αυτόν εν τη ημέρα του σαββάτου;

Και αφού επέτρεπαν να περιτμηθεί κάποιος Σάββατο γιατί να μην επιτρέπουν στο Χριστό να καθαρίσει κάποιον ολοκληρωτικά την ίδια μέρα;

Ιωάν.ζ:23, Εάν λαμβάνη άνθρωπος περιτομήν εν σαββάτω, διά να μη λυθή ο νόμος του Μωϋσέως, οργίζεσθε κατ' εμού διότι έκαμον ολόκληρον άνθρωπον υγιή εν σαββάτω;

Οι πράξεις του Χριστού, οι θεραπείες, ήταν σίγουρα αντίθετες με την Ιουδαϊκή ερμηνεία της 4^ης εντολής. Ήταν κόντρα στα γραπτά των ραβίνων μέχρι εκείνη την εποχή, δεν ήταν αντίθετα όμως, με το Νόμο.

Οι ενέργειες του Χριστού ήταν πλήρως εναρμονισμένες με τη χαρά, την αναψυχή, την αποκατάσταση που συμβόλιζε το Σάββατο, με τη ανάπαυση, την ξεκούραση από οποιαδήποτε δεσμά για να λατρεύσουμε το Θεό ελεύθερα, εκείνη την ημέρα. Αντίθετα οι άνθρωποι με τις παραδόσεις τους είχαν κλέψει από το Σάββατο την ουσία του. Γι’ αυτό και ο Χριστός τους είπε στο Μάρκ.β:27, ….το σάββατον έγεινε διά τον άνθρωπον, ουχί ο άνθρωπος διά το σάββατον.

Οι θεραπείες του Χριστού ήταν σύμφωνες με το πνεύμα του νόμου. Δεν είχε καμία σχέση αυτό που απαγόρευε ο Ιερεμίας Προσέχετε εις εαυτούς, και μη βαστάζετε φορτίον την ημέραν του σαββάτου μηδέ εμβιβάζετε διά των πυλών της Ιερουσαλήμ, με το να κουβαλάει με χαρά το στρώμα του κάποιος που μόλις θεραπεύθηκε από το Χριστό και δοξάζει το Θεό (Ιωάν.ε:9-10).

Οι Ιουδαίοι είχαν κατασκευάσει ένα Σάββατο το οποίο περιοριζόταν στην τελετουργική παρακολούθηση και τήρηση κανόνων. Δεν το απολάμβαναν σαν ανάπαυση, αλλά σαν θρησκευτική πράξη η οποία μάλιστα σε έκανε και πιο άξιο καθώς την τηρούσες. Το Σάββατο όμως, ήταν ένα δώρο, όχι ένα βάρος. Και ο Χριστός έστρεψε τη σκέψη μας προς τη σωστή κατεύθυνση.

Διαβάσαμε προηγουμένως ότι πολλά χρόνια πριν τον Ιησού, ο προφήτης Ησαΐας έγραψε πως οι άνθρωποι που θ' αποφάσιζαν να τηρή­σουν πιστά το Σάββατο, θα εύρισκαν σ' αυτό απόλαυση (Ησ.νη:13-14).

Στους χρόνους του Κυρίου Ιησού ωστόσο, η τήρηση του Σαββάτου είχε φορτωθεί με τόσες πολλές ανθρώπινες διατάξεις ώστε εκείνοι που τηρούσαν την αργία του, ένιωθαν μίσος γι ' αυτή και για το Θεό που την είχε θεσπίσει.

 Μερικές απ' αυτές τις βαριές διατάξεις μνημο­νεύονται στη Βίβλο. Άλλες μπορούν να βρεθούν όταν εξετάσουμε τα αρχαία ιουδαϊκά συγγράμματα που εί­ναι γνωστά σαν "Μίσνα".

Η Καινή Διαθήκη μνημο­νεύει τουλάχιστον πέντε τέ­τοιους κανόνες, στους ο­ποίους ο Ιησούς αντιτάχθηκε:

1.     Οι Ιουδαίοι είχαν απα­γορεύσει τη θεραπεία τη μέρα του Σαββάτου. Υπάρχει ένα παράδειγμα στο κεφάλαιο θ, στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη. Ο Ιησούς θεράπευσε έναν τυφλό άνθρωπο ημέρα Σάββατο. Οι αρχηγοί των Φαρισαίων κάλεσαν τον θεραπευμένο τυφλό να λο­γοδοτήσει και να κατακρίνει τον Ιησού: «Ούτος ο άνθρωπος δεν είναι παρά του Θεού, διότι δεν φυλάττει το Σάββατον», του είπαν. Όταν εκείνος ισχυρίστηκε ότι ο Ιησούς ήταν πράγματι ευσε­βές πρόσωπο, οι αρχές τον έκαναν αποσυνάγωγο.

2.     Υπήρχαν κανόνες που όριζαν τι μπορούσε να μεταφέρει κάποιος το Σάβ­βατο. Μετά τη θεραπεία α­πό τον Ιησού ενός αρρώ­στου στην κολυμβήθρα Βη­θεσδά, οι Ιουδαίοι επέπλη­ξαν τον θεραπευμένο επει­δή μετέφερε το κρεβάτι του: «Σάββατον είναι δεν σοι είναι συγκεχωρημένον να σηκώσης τον κράββα­τον», του είπαν. (Iωάν.ε:10)

3.     Λεπτομερείς κανόνες όριζαν τι μπορούσε και τι δεν έπρεπε να κάνει κάποιος το Σάββατο. Για παράδειγμα ήταν νόμιμο να περπατήσεις γύρω στα 900 μέτρα αλλά όχι περισσότε­ρο. Στις Πράξεις των απο­στόλων διαβάζουμε πως το όρος των Ελαιών «είναι πλησίον της Ιερουσαλήμ, α­πέχον οδόν Σαββάτου». (α:12)

4.     Ένας άλλος απ' αυ­τούς τους κανόνες ακύρωνε μια συγκεκριμένη εντολή που υπήρχε γραμμένη στο Νόμο: «Όταν εισέρχησαι εις τα σπαρτά του πλησίον σου, δύνασαι να αποσπάς δια της χειρός σου αστάχυα δρέπανον όμως δεν δύνασαι να βάλλης εις τα σπαρτά του πλησίον σου» (Δευτ.κγ:25). Ο Νόμος δεν λέει πουθενά ότι αυτό απαγορεύεται να γίνεται το Σάββατο. Ωστόσο, όταν ο Ιησούς και οι μαθητές Του πέρασαν από ένα χωράφι κάποιο Σάββατο και οι από­στολοι άρχισαν να κόβουν στάχυα, οι Φαρισαίοι που τους παρακολουθούσαν όρ­μησαν στον Ιησού για να πουν: «Ιδού, δια τι πράττου­σιν εν τοις σάββασιν εκείνο, το οποίον δεν συγχωρείται;» (Μάρκ.β:24).

5.     Σαν αποτέλεσμα αυ­τών των διατάξεων οι τηρη­τές του Σαββάτου έφτασαν να δείχνονται περισσότερο ελεήμονες προς τα ζώα τους παρά προς τον συνάν­θρωπο. Αν και εθεωρείτο λάθος να θεραπεύσουν κάποιον άρρωστο, είχαν υπο­χρέωση να φέρουν τροφή και νερό στα ζώα, όπως και να σώσουν ένα πρόβατο που είχε πέσει σε λάκκο. Ένα Σάββατο που ο Ιησούς θεράπευσε μια άρρωστη γυ­ναίκα, ο αρχισυνάγωγος ορ­γισμένος επέπληξε το λαό: «Εξ ημέραι είναι, εις τας οποίας πρέπει να εργάζη­σθε εν ταύταις λοιπόν ερ­χόμενοι θεραπεύεσθε, και μη τη ημέρα του σαββά­του». Όμως ο Ιησούς του απάντησε: «Υποκριτά, δεν λύει έκαστος υμών εν τω σαββάτω τον βουν αυτού ή τον όνον από της φάτνης και φέρων ποτίζει;» (Λουκ.ιγ:14-15).

Σε μια άλλη περίπτωση, ο Ιησούς προκάλεσε το λαό: «Τις άνθρωπος από σας θέ­λει είσθαι, όστις έχων πρό­βατον εν, εάν τούτο πέση εν τω σαββάτω εις λάκκον, δεν θέλει πιάσει και σηκώσει αυ­τό;» (Ματθ.ιβ:11). Άρρωστοι και πάσχοντες άνθρωποι, αντίθετα, εξαναγκάζονταν να υποφέρουν χωρίς βοήθεια μέχρι να περάσει το Σάββατο.

Πολλές παρόμοιες διατάξεις είναι καταγραμμένες στη Μίσνα, με αποτέλεσμα να παραμορφώνουν την ει­κόνα του Θεού στα μάτια των ανθρώπων που έβλεπαν το Σάββατο αντί ευλο­γία, κατάρα. Ήταν εκείνο ακριβώς που είπε ο Κύριος Ιησούς κάποτε: «δένουσι φορτία βαρΙα και δυσβάστακτα και επιθέτουσιν επί τους ώμους των ανθρώ­πων» (Ματθ.κε:4).

Από τέτοιο κλίμα κακής εφαρμογής του Σαββάτου και του υπόλοιπου Νόμου μας ελευθέρωσε ο Χριστός. Απευθυνόμενος προς τους Ιουδαίους στην Αντιόχεια της Πισιδίας ο απόστολος Παύλος, εξήγησε πως μέσω του Ιησού Χριστού «κηρύτ­τεται προς εσάς άφεσις α­μαρτιών. και από πάντων αφ' όσων δεν ηδυνήθητε διά του νόμου του Μωυ­σέως να δικαιωθήτε» (Πράξ.ιγ:38-39).

Αλλά και ο απόστολος Πέτρος μιλώ­ντας στη σύνοδο της Εκ­κλησίας στην Ιερουσαλήμ, αναφορικά με τις υποχρεώ­σεις που έπρεπε να τηρούν οι εθνικοί Χριστιανοί, είπε: «Τώρα λοιπόν διά τι πειράζετε τον Θεόν, επιβάλλο­ντες ζυγόν εις τον τράχη­λον των μαθητών, τον ο­ποίον ούτε οι πατέρες ημών ούτε ημείς δεν ηδυνήθημεν να βαστάσωμεν;» (Πράξ.ιε:10)

Δυστυχώς όμως, δεν ήταν μόνο οι Ιουδαίοι και η Μίσ­να που λειτούργησε μ' αυτό τον τρόπο. Η χριστεπώνυμη εκκλησία βάδισε στα ίδια ακριβώς βήματα. Ο απόστο­λος Παύλος είχε προειδο­ποιήσει το μαθητή του Τι­μόθεο και όλους τους μελε­τητές των Γραφών, ότι «εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης, και εις διδασκαλίας δαιμονίων, διά της υποκρίσεως ψευδολό­γων, εχόντων την εαυτών συνείδησιν κεκαυτηριασμέ­νη, εμποδιζόντων τον γάμον, προσταζόντων αποχήν βρωμάτων, τα οποία ο Θεός έκτισε διά να μεταλαμβάνω­σι μετά ευχαριστίας οι πι­στοί και οι γνωρίσαντες την αλήθειαν. Διότι παν κτίσμα Θεού είναι καλόν, και ουδέν απορρίψιμον, όταν λαμβά­νηται μετά ευχαριστίας. διότι αγιάζεται δια του λόγου του Θεού και δια της προ­σευχής» (Α’ Τιμ.δ:1-4).

Με τη γραφίδα του Παύλου και πάλι θα μας μιλήσει το Άγιο Πνεύμα του Θεού: «Εάν λοι­πόν απεθάνετε μετά του Χριστού, από των στοιχείων του κόσμου, δια τι, ως ζώ­ντες εν τω κόσμω υπόκεισθε εις διατάγματα, (Μη πιάσης, μη γευθής, μη εγγίσης τα οποία πάντα φθείρονται δια της χρήσεως.) κατά τα ε­ντάλματα και τας διδασκα­λίας των ανθρώπων; τα ο­ποία έχουσι φαινόμενον μό­νον σοφίας, εις εθελοθρη­σκείαν και ταπεινοφροσύνην και σκληραγωγίαν του σώ­ματος, εις ουδεμίαν τιμήν έχοντα την ευχαρίστησιν της σαρκός» (Κολ. β:20-­23).

Ας μην κάνουμε κι εμείς το ίδιο λάθος, όπως και οι Εβραίοι και οι Ιουδαϊζοντες και τόσοι άλλοι θρησκευτι­κοί παράγοντες. Ας ευλο­γούμε τον Θεό για την τέ­λεια απελευθέρωση που μας χάρισε μέσω του Ιησού Χριστού και, όπως δίδαξε ο Κύριος την Σαμαρείτισσα, ας Τον λατρεύουμε «εν πνεύματι και αληθεία διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυ­τον» (Iωάν.δ:23).

Ρωμ.η:2 «Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου».

Δεν υπάρχει ούτε ένα εδάφιο, αφότου η Καινή Διαθήκη άρχισε να ισχύει, που να δείχνει ότι οι Χριστιανοί, οπουδήποτε, κρατούσαν την 7^η ή την 1^η μέρα σαν Σάββατο, ή ακόμα ότι διατάσσεται κάτι τέτοιο.

Συνεχίζεται