Δεν είναι περίεργο, ότι πολλοί αναρωτιούνται πάνω σ’ αυτό το
θέμα, επειδή ο τζόγος και η αγορά λαχείων δεν εγκρίνονται ποτέ ρητώς αλλά ούτε
καταδικάζονται στις Γραφές.
Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στο να αποφασίζουμε τι θα
κάνουμε με θέματα που δεν απαγορεύονται ρητά ή εγκρίνονται στη Βίβλο.
Λαμβάνοντας υπόψη το θέμα των τυχερών παιχνιδιών και των λαχείων, δεν πρέπει να
μετατρέπουμε τις προσωπικές μας πεποιθήσεις σε αυτά που θεωρούμε βιβλικές
αλήθειες για εμάς και για τον καθένα (Ρωμ.ιδ, Α’ Κορ.η:1-12, Α’ Κορ.ι:13-33, Ρωμ.ια:1).
Το αν η αγορά ενός λαχείου είναι αμαρτία, εξαρτάται από τις
προσωπικές μας πεποιθήσεις. Οι προσωπικές πεποιθήσεις είναι οι εκφράσεις της
εσωτερικής μας συνείδησης. Αν νομίζουμε ότι είναι αμαρτία να αγοράσουμε ένα λαχείο
και στη συνέχεια το κάνουμε, τότε έχουμε διαπράξει αμαρτία επειδή παραβιάσαμε την
συνείδησή μας. Η παραβίαση της συνείδησης απαγορεύεται ρητά στη Βίβλο, επειδή
μια παραβιασμένη συνείδηση παρεμποδίζει την ικανότητά μας να ακούμε τον Θεό να
μιλά. (Ρωμ.ιδ:23: «παν ό,τι δεν γίνεται εκ πίστεως, είναι αμαρτία»).
Γι' αυτό, η ίδια συμπεριφορά μπορεί να είναι αμαρτία για ένα
άτομο και όχι για ένα άλλο. Αν μπορείς να αγοράσεις ένα λαχείο χωρίς να παραβιάσεις
τη συνείδησή σου, τότε αγόρασε το λαχείο. Δεν αμάρτησες. Η κατανόηση της σχέσης
μεταξύ αμαρτίας και συνείδησης, είναι το κλειδί για τον χειρισμό των «γκρίζων
περιοχών» της Βίβλου, οι οποίες δεν απαγορεύονται ρητώς ή εγκρίνονται - ή δεν
αναφέρονται καν. Βέβαια, μιλάμε για υγιείς χριστιανούς, όχι για
κεκαυτηριασμένες συνειδήσεις (Α’ Τιμ.δ:2)!!
Με την ευκαιρία, πάντα να προσέχεις τους Χριστιανούς που
προσπαθούν να περάσουν τις προσωπικές τους πεποιθήσεις σαν Βιβλικές αλήθειες.
Η προσωπική μου πεποίθηση είναι να μην τζογάρω. Σαν παιδιά,
όλοι παίξαμε κάποια παιδικά τυχερά παιχνίδια. Κάποτε έπαιξα πόκερ στην ηλικία
των 18 μαζί με συμμαθητές μου. Έχω βάλει κέρμα σε κουλοχέρη. Κάποτε αγόρασα ένα
λαχείο. Όλα αυτά όμως, πριν πιστέψω.
Η προσωπική μου άποψη είναι να μην αγοράζω λαχεία. Το έχω
σκεφτεί αυτό και έχω αρκετούς λόγους για να μην το κάνω. Η αγορά ενός λαχείου μπορεί
να είναι εντάξει για εσένα, αλλά δεν είναι σωστό για μένα.
Δεν σπαταλώ χρήματα για λαχεία, λόγω των βιβλικών
διδασκαλιών σχετικά με τη διαχείριση των οικονομικών (Α’ Κορ.ς:19). Ούτε ένα ευρώ
που έρχεται στα χέρια μας δεν είναι δικό μας. Όλα ανήκουν στον Θεό και πρέπει
να τα διαχειριστούμε καλά.
Αισθάνομαι ότι ο Κύριος Ιησούς, δεν θα είναι ιδιαίτερα
ενθουσιασμένος να μας βλέπει να πετάμε χρήματα. Έχουμε τόσο λίγες πιθανότητες
νίκης, που είναι σαν να πετάμε τα χρήματά μας.
Μπορείς να αγοράσεις ένα λαχείο, αν θέλεις. Εξάλλου, ο
Παύλος έγραψε: «Πάντα είναι εις την εξουσίαν μου αλλά πάντα δεν συμφέρουσι·
πάντα είναι εις την εξουσίαν μου, αλλά πάντα δεν οικοδομούσι» (Α’ Κορ.ι:23).
Ο Θεός λέει ότι υπάρχουν καλύτερα πράγματα που μπορούμε να
κάνουμε με τα χρήματά μας παρά να τα πετάμε. Αν μας περισσεύουν χρήματα,
μπορούμε να τα φυλάμε για μελλοντικές ανάγκες ή να δώσουμε στο έργο του Κυρίου,
όχι να τζογάρουμε (Α’ Κορ.δ:2).
Υπάρχουν αρκετές άλλες Βιβλικές αρχές, που υποστηρίζουν ότι
δεν είναι καλό να παίζουμε με λαχεία και τα παρόμοια.
Η Βίβλος αναφέρει σαφώς ότι τα τυχερά παιχνίδια αποσκοπούν
στον πλουτισμό και αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποφεύγεται με κάθε κόστος. Ο Σολομών
έγραψε από εμπειρία: «Ο πιστός άνθρωπος θέλει έχει πολλήν ευλογίαν· αλλ'
όστις σπεύδει να πλουτήση, δεν θέλει μείνει ατιμώρητος» (Παρ.κη:20). (Δες
επίσης Παρ.ιγ:11. Παρ.κγ:5 και Εκκλ.ε:10).
Τα σχέδια πλουτισμού συχνά μας δελεάζουν να μην
εμπιστευόμαστε τον Θεό σαν την πραγματική πηγή της οικονομικής μας ασφάλειας.
Μπορούν να μας οδηγήσουν να εμπιστευτούμε περισσότερο τα χρήματά μας από τον
Θεό μας. Μπορούν να μπερδέψουν το μυαλό μας σχετικά με τους πραγματικούς
κινδύνους του υλισμού (Ματθ.ς:24, Α’ Τιμς:10, και Εβρ.ιγ:5).
Οι άνθρωποι συχνά ρωτούν, «το να αγοράσεις μετοχές, δεν
είναι το ίδιο με το να παίξεις ένα μακροπρόθεσμο λαχείο;»
Όχι, η επένδυση στο χρηματιστήριο δεν είναι τζόγος. Η
διαφορά είναι ότι στο χρηματιστήριο ουσιαστικά αγοράζεις ένα μέρος της
εταιρείας στην οποία επενδύεις. Αγοράζεις κάποιες αξίες στο χρηματιστήριο.
Κάποιοι ρωτούν, «είναι σωστό να παίζουμε πόκερ;»
Ο κίνδυνος εδώ – είτε πρόκειται για λοταρία, είτε για πόκερ,
ή για το καζίνο είναι όταν κάποιος τζογάρει σε βαθμό που αυτός ή η οικογένειά
του δεν έχουν την δυνατότητα να αγοράσουν τροφή, να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους, δεν έχουν χρήματα για τα
ρούχα των παιδιών, τότε αρχίζουν οι εξαρτήσεις, ποτό, ναρκωτικά και ότι άλλο
μπορεί να φανταστεί κανείς.
Ο κίνδυνος εδώ είναι να αρχίσουμε να αγαπάμε τα χρήματα.
Έχω άλλη μια σκέψη για την αγορά λαχείων. Όταν αγοράζουμε
ένα λαχείο γινόμαστε συμμέτοχοι στους ανήθικους τρόπους που η κυβέρνηση χρησιμοποιεί
τα τυχερά παιχνίδια για να κλέψει τους φτωχούς ανθρώπους.
Η κυβέρνηση λέει, «Χρειαζόμαστε περισσότερα χρήματα για την
εκπαίδευση (ή οτιδήποτε άλλο). Πώς μπορούμε να βρούμε αυτά τα χρήματα;» Αντί να
παραδεχτούν ότι δεν μπορούν να το αντέξουν οικονομικά, ή να κάνουν περικοπές σε
άλλα προγράμματα λόγω των νέων προτεραιοτήτων, η κυβέρνηση αποφασίζει: «Ας προωθήσουμε
ένα καινούριο «παιχνίδι» που οι φτωχοί και οι ηλίθιοι μπορούν να παίξουν». Το εξοργιστικό
είναι ότι οι άνθρωποι που έχουν χρήματα
ή που είναι σοφοί δεν αγοράζουν λαχεία. Το ποσοστό των λαχείων, που αγοράζονται
από ανθρώπους που τα βγάζουν ίσα ίσα πέρα, είναι πολύ μεγάλο.
Η Βίβλος δεν έχει τίποτα καλό να πει γι’ αυτούς που ληστεύουν
τους φτωχούς.
Παρ.κβ:16 Όστις καταθλίβει τον πτωχόν διά να
αυξήση τα πλούτη αυτού, και όστις δίδει εις τον πλούσιον, θέλει ελθεί βεβαίως
εις ένδειαν.
Παρ.κβ:22,23 Μη γυμνόνης τον πτωχόν, διότι είναι
πτωχός· μηδέ κατάθλιβε εις την πύλην τον δυστυχούντα· διότι ο Κύριος θέλει εκδικάσει
την δίκην αυτών· και θέλει γυμνώσει την ψυχήν των γυμνωσάντων αυτούς.
Ο Παύλος έδωσε μια ενδιαφέρουσα εικόνα του τι συμβαίνει όταν
η γραμμή ξεπεραστεί και εμπιστευόμαστε περισσότερο στα χρήματά μας από ό, τι τον
Θεό που λατρεύουμε:
Α’ Τιμ.ς:6-10 Μέγας δε πλουτισμός είναι η ευσέβεια
μετά αυταρκείας. Διότι δεν εφέραμεν ουδέν εις τον κόσμον, φανερόν ότι ουδέ
δυνάμεθα να εκφέρωμέν τι· έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις
ταύτα. Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες
βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν. Διότι ρίζα πάντων των κακών
είναι η φιλαργυρία, την οποίαν τινές ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως
και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς.
Εδώ είναι η βιβλική φόρμουλα για τον πραγματικό πλούτο. Μια
καλή παράφραση του εδ.6 είναι, «το να είσαι ευχάριστος προς τον Θεό σε
συνδυασμό με την ικανοποίηση είναι μεγάλος πλούτος».
Τα εδάφια 9 και 10 είναι αρκετά δυνατά, έτσι δεν είναι; Μιλάνε
για αυτούς που «θέλουσι να πλουτώσι»... Με άλλα λόγια, «αυτοί που έχουν
θέσει σαν στόχο στη ζωή τους την συσσώρευση πλούτου, πέφτουν στην παγίδα που
οδηγεί εις όλεθρον και απώλειαν».
Η αμαρτία του υλισμού είναι η επιθυμία να πλουτίσεις. Δεν
είναι η κατοχή από μόνη της. Δεν είναι το να έχεις ένα κέρδος από τη δουλειά
σου, ... από κάποια ιδιοκτησία σου... αλλά είναι η επιθυμία να γίνεις
πλούσιος... είναι η λαχτάρα για υλικά πράγματα.
Προσέξτε τι λέει ο Παύλος ότι συμβαίνει σ’ αυτόν που θέλει να πλουτίσει! πίπτει
εις πειρασμόν και παγίδα. Είναι η παγίδα του υλισμού. Στη συνέχεια, πέφτει εις
επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις
όλεθρον και απώλειαν.
Τώρα, δεν έχει σημασία αν έχεις καβούρια στις τσέπες, ή αν
είσαι κουβαρντάς. Δεν έχει σημασία το επίπεδο της ευημερίας σου... Ποιο είναι
το μέγεθος του τραπεζικού λογαριασμού σου... Το ερώτημα είναι, ποια είναι η
στάση σου απέναντι σ’ αυτά;
«διεπέρασαν εαυτούς» είναι μια ενδιαφέρουσα φράση.
Κυριολεκτικά σημαίνει σούβλισαν. Ξέρεις τι είναι μια σούβλα. Βάζεις ένα κομμάτι
κρέας και μετά το γυρνάς συνέχεια πάνω από τη φωτιά.
Θέλω να καταλάβετε την εικόνα που προβάλλεται εδώ. Αντί να
βάλεις ένα κομμάτι κοτόπουλο ή βοδινό στη σούβλα, ας υποθέσουμε ότι βάζεις ένα
ζωντανό άνθρωπο και τον γυρνάς συνέχεια, ψήνοντάς τον σε μια φωτιά που άναψε
και διατηρείται ζωντανή από τα υλικά πράγματα που κυνηγούσε! Αυτό είναι
βασανιστήριο. Είναι μια μεταφορική εικόνα ενός ατόμου που βασανίζει την ίδια
του την ψυχή.
Ευτυχώς, ο Παύλος συνεχίζει για να μας πει πώς να νικήσουμε και
να ικανοποιηθούμε στον αγώνα μας με τον υλισμό.
Α’ Τιμ.ς:11,12 Συ όμως, ω άνθρωπε του Θεού, ταύτα
φεύγε· ζήτει δε δικαιοσύνην, ευσέβειαν, πίστιν, αγάπην, υπομονήν, πραότητα.
Αγωνίζου τον καλόν αγώνα της πίστεως· κράτει την αιώνιον ζωήν, εις την οποίαν
και προσεκλήθης και ώμολόγησας την καλήν ομολογίαν ενώπιον πολλών μαρτύρων.
