Η Παλαιά Διαθήκη έχει βάλει τα θεμέλια της φύσης του Θεού με
τις διακηρύξεις της και εκεί θα τρέξουμε πρώτα, να αντλήσουμε τις πολύτιμες
αυτές πληροφορίες.
Στη Β’ Βασ.ιθ:15,19
διαβάζουμε: «Και προσηυχήθη ενώπιον του
Κυρίου ο Εζεκίας, λέγων, Κύριε Θεέ του Ισραήλ, ο καθήμενος επί των χερουβείμ,
συ αυτός είσαι ο Θεός, ο μόνος, πάντων των βασιλείων της γής· συ έκαμες
τον ουρανόν και την γήν» (εδ.19) «τώρα λοιπόν, Κύριε Θεέ ημών, σώσον ημάς,
δέομαι, εκ της χειρός αυτού· διά να γνωρίσωσι πάντα τα βασίλεια της γης, ότι συ
είσαι Κύριος ο Θεός, ο μόνος».
Στο Εβραϊκό κείμενο διαβάζουμε: «Ατά Γιάχβε Ελοχίμ λεβαδέχα»
που θα πει ότι «συ είσαι ο Γιάχβε ο Ελοχίμ ο μόνος». Στη διακήρυξη αυτή και
στις υπόλοιπες που επακολουθούν, ο λόγος του Θεού δεν μας αφήνει κανένα
περιθώριο για πολλά πρόσωπα μέσα στη θεότητα. Μας λέει ότι Αυτός ο Θεός που
είναι ο Γιάχβε, είναι ΜΟΝΟΣ και όχι με «παρέα».
Η λέξη «ΜΟΝΟΣ» στα Εβραϊκά είναι «λεβαδέχα» και σημαίνει
«μονήρης, ένας και μόνος». Πώς είναι δυνατό μέσα από τέτοιες δυνατές, απόλυτες
και καθοριστικές έννοιες, να κάνουμε τον Μονήρη Θεό τριπρόσωπο, τρισυπόστατο
και σύμφωνα με την άποψη ορισμένων τρεις θεότητες, τρεις θεούς;
Παραθέτουμε μια ακόμη διακήρυξη της μονότητας του Θεού, που
είναι καταπέλτης και σφύρα που κατασυντρίβει κάθε ιδέα πολυθεϊσμού, ή την ιδέα
του ότι ο ένας Θεός (ο Πατέρας), προ χρόνων αιωνίων γεννά έναν άλλον Θεό, (τον
Υιό) που είναι ίσος με τον πρώτο (Πατέρα) και μετά μέσα από αυτούς τους δύο να εκπορεύεται
ένας τρίτος Θεός το Πνεύμα το Άγιο (ο Παράκλητος).
Έτσι έχουμε την ιδέα που φύτεψε η ειδωλολατρική φιλοσοφία, το
«Θεόν εκ Θεού», δηλ. από τον ένα Θεό, γεννιέται ένας άλλος και έτσι έχουμε είτε
το θέλουμε είτε όχι δυο θεούς και στη συνέχεια έναν τρίτο θεό. Έτσι γινόμαστε
πολυθεϊστές, χωρίς να το καταλάβουμε. Ο ίδιος ο Κύριος όμως μαζί και ο προφήτης
Ησαΐας και όλοι οι άγιοι της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης έχουν διαφορετική
γνώμη γιατί στον Ησαΐα μγ:10 λέει: «Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει Κύριος, και ο
δούλός μου, τον οποίον εξέλεξα, διά να μάθητε και να πιστεύσητε εις εμέ και να
εννοήσητε ότι εγώ αυτός είμαι· προ εμού άλλος Θεός δεν υπήρξεν ουδέ θέλει
υπάρχει μετ' εμέ».
Αξίζει τον κόπο να πάμε λίγο στο Εβραϊκό κείμενο, για να
δούμε από πιο κοντά την ακριβή έννοια αυτού του εδαφίου.
Το πρώτο που πρέπει να εννοήσουμε, είναι, ότι εδώ μιλάει ο Πατέρας
Θεός, ο Γιάχβε, ο Δημιουργός και ο Πλάστης όπως λέει στο ίδιο κεφάλαιο στο
πρώτο εδάφιο. Δεν μιλά καμιά τριάδα ή δυάδα, αλλά ο Ένας και μόνος Θεός του
ουρανού και της γης, που είναι ο Πατέρας Θεός, ο οποίος λέει: «λεφανάγ λο
νοτσάρ Ελ γουέ αχαράγ λο γιχγιέ» που θα πει: «πριν από εμένα δεν σχηματίσθηκε
(δημιουργήθηκε) θεός, και μετά από εμένα δεν θα υπάρξει (ουδείς)».
Εδώ τα πράγματα στενεύουν
και κλείνουν πια το θέμα μας, αφήνοντας μόνον ένα συμπέρασμα, ότι ο Πατέρας
είναι ο μόνος Θεός, μονήρης, μονοπρόσωπος, μόνος στη φύση Του και δεν υπήρξε,
ούτε πρόκειται να υπάρξει άλλος Θεός μετά από τον Πατέρα.
Το εδάφιο αυτό καταρρίπτει ακόμη και τις δοξασίες αυτών που
αυτοαποκαλούνται «Μάρτυρες του Ιεχωβά», οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είναι πολλοί
θεοί. Για τους ειδωλολάτρες ίσως, αν και δεν είναι θεοί λέει ο Παύλος, αλλά
δαιμόνια. Για κάθε πιστό παιδί του Θεού όμως, ο Θεός είναι ΕΙΣ, ο Πατέρας, και
Αυτόν λατρεύουμε στο πρόσωπο του Υιού Του, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Δεν λατρεύουμε
στο πρόσωπο του Χριστού μας, το θεό υιό, αλλά τον ένα Θεό, τον Πατέρα.
Ο λόγος του Θεού λοιπόν δεν δέχεται προΰπαρξη άλλου Θεού,
εκτός από τον Πατέρα Θεό. Εμείς στη συνέχεια θα δούμε με ποιο τρόπο και με ποια
έννοια ο λόγος του Κυρίου μας δέχεται την προΰπαρξη του Χριστού σαν λόγος του
Θεού.
Ησαΐας μδ:6 «Ούτω
λέγει Κύριος ο Βασιλεύς του Ισραήλ και ο Λυτρωτής αυτού, ο Κύριος των δυνάμεων·
Εγώ είμαι ο πρώτος και εγώ ο έσχατος· και εκτός εμού δεν υπάρχει Θεός».
Εδώ μιλάει και πάλι με το στόμα του Ησαΐα ο Κύριος, ο «Γιάχβε
Σαβαώθ» που όπως είπαμε και προηγουμένως είναι ο Πατέρας, και λέει ότι «δεν
υπάρχει εκτός ΕΜΟΥ Ελοχίμ». Υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν ότι είναι πολλοί
Ελοχίμ. Εδώ όμως ο λόγος μας λέει ότι εκτός από τον Πατέρα, δεν υπάρχει άλλος
Ελοχίμ.
Θα κάνουμε μια ακόμη διευκρίνηση, ώστε τα πράγματα να
ξεκαθαρίσουν ακόμη περισσότερο. Ορισμένοι διαβάζοντας αυτά τα αδιάσειστα
εδάφια, τολμούν να πουν ότι όταν η Γραφή μιλάει για τον Γιάχβε ή τον Ελοχίμ,
εννοεί και τα τρία πρόσωπα της τριάδας, ή ακόμη ότι είναι τρεις Γιάχβε και
τρεις Ελοχίμ και άλλοτε μιλάει ο ένας και άλλοτε ο άλλος έτσι που και οι τρεις
λαμβάνουν μέρος σε ότι γίνεται, ο λόγος του Θεού μας τα διευκρινίζει.
Εβρ.α:1-2 Πολυμερῶς
καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ θεὸς λαλήσας τοῖς πατράσιν ἐν τοῖς προφήταις. ἐπ' ἐσχάτου
τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ, ὃν ἔθηκεν κληρονόμον πάντων, δι' οὗ καὶ
ἐποίησεν τοὺς αἰῶνας·
Εδώ, όταν λέει «ο Θεός»,
όλοι συμφωνούν ότι είναι ο Πατέρας Θεός, γιατί πράγματι Αυτός μίλησε μέσα από
τους προφήτες και διαδοχικά μέσα από τον Κύριο Ιησού Χριστό, τον οποίο «έθηκεν κληρονόμον πάντων...». Είναι
λοιπόν ο Πατέρας Θεός χωρίς καμιά αμφιβολία και όχι ο «θεός υιός», η ο «θεός
Πνεύμα Άγιο» (όροι ξένοι και παρείσακτοι μέσα στην φρασεολογία του λόγου του
Θεού). Από το εδάφιο αυτό συμπεραίνουμε τα εξής:
Ο Θεός που μίλησε στους πατέρες «εν τοις προφήταις», δεν είναι η τριάδα, ούτε δυάδα, αλλά ένας και
μόνος, ο Πατέρας Θεός. Άρα και ο Θεός που μίλησε στον Ησαΐα, ο «Γιάχβε Ελοχίμ»,
δεν είναι όλη η υποτιθέμενη τριάδα, ούτε άλλο δεύτερο ή τρίτο πρόσωπο, αλλά ο
Πατέρας Θεός ο Παντοκράτορας, ο ποιητής του ουρανού και της γης.
Κατά συνέπεια, όταν λέει στον Ης.μγ:10 ότι «πριν από εμένα
δεν σχηματίσθηκε (δημιουργήθηκε) Θεός, και μετά από εμένα δεν θα υπάρξει
(ουδείς)» σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμιά άλλη δεύτερη οντότητα ή προσωπικότητα
σαν τον Πατέρα, ή κατώτερη από τον Πατέρα. Άρα η προΰπαρξη δευτέρου ή τρίτου
προσώπου μέσα στη θεότητα καταρρίπτεται.
Στο εδάφιο που εξετάζουμε λέει ακόμη: «...ο Θεός.... επ' εσχάτου των ημερών τούτων
ελάλησεν ημίν ΕΝ ΥΙΩ...». Με άλλα λόγια, ο Θεός μίλησε μέσα από το Γιο Του σ'
εμάς, στις τελευταίες αυτές μέρες. Αυτό σημαίνει ότι τις πρώτες ημέρες, τις
ημέρες της Παλαιάς Διαθήκης, ο Θεός δεν μιλούσε «εν Υιώ» αλλά «εν τοις προφήταις». Ο Υιός ήταν «προεγνωσμένος» όπως λέει στην Α’ Πέτρ.α:20:
«προεγνωσμένου μὲν πρὸ
καταβολῆς κόσμου φανερωθέντος δὲ ἐπ' ἐσχάτου τῶν χρόνων δι' ὑμᾶς».
Ο Χριστός ήταν «προγνωρισμένος» από τον Πατέρα, φανερώθηκε
όμως σ' εμάς στους έσχατους καιρούς και όχι στους πρώτους. Άρα κάθε σκέψη για
προΰπαρξη κάποιας άλλης θεότητας, κάποιου άλλου προσώπου μέσα στη θεότητα δεν
μπορεί να σταθεί μέσα στο λόγο του Θεού.
Όταν λοιπόν διαβάζουμε στον Ησαΐα ή στους άλλους προφήτες, ή
οπουδήποτε άλλου μέσα στη Παλαιά Διαθήκη για τον Γιάχβε, πρέπει να γνωρίζουμε
ότι αναφέρεται στον Πατέρα Θεό. Ο Γιάχβε άλλωστε είναι μόνον Ένας και μονήρης
στη φύση Του, όπως δείξαμε και όχι τρία πρόσωπα που συνεργάζονται. Εάν ήταν
έτσι τότε θα έλεγε «άκουε Ισραήλ Γιάχβε ο Ελοχίμ είναι τρεις και όχι εις».
Όλοι οι Ιουδαίοι Ραβίνοι μέχρι τον καιρό του Χρίστου αλλά και
μέχρι σήμερα, αναγνωρίζουν ότι οι αναφορές της Παλαιάς Διαθήκης στον Γιάχβε ή
στον Ελοχίμ, αναφέρονται στον Πατέρα Θεό. Το ίδιο φρόνημα επικρατούσε και τον
καιρό του Χρίστου, αλλά και τον καιρό των προφητών.
Ης.ξγ:16 Συ
βεβαίως είσαι ο Πατήρ ημών, αν και ο Αβραάμ δεν εξεύρη ημάς και ο Ισραήλ δεν
γνωρίζη ημάς· συ, Κύριε, είσαι ο Πατήρ ημών· Λυτρωτής ημών είναι το
όνομά σου απ' αιώνος.
Στο κείμενο λέει: «...συ
Γιάχβε είσαι ο Πατήρ ημών...» Καθαρά μας λέει ότι ο Γιαχβε, είναι ο
Πατέρας. Το ίδιο βλέπουμε και στο ξδ:8:
«Αλλά τώρα, Κύριε, συ είσαι ο Πατήρ ημών·
ημείς είμεθα ο πηλός και συ ο Πλάστης ημών· και πάντες είμεθα το έργον της
χειρός σου».
Ο Γιάχβε, για τους αγίους της Παλαιάς Διαθήκης είναι ο
Πατέρας ο Πλάστης του Σύμπαντος.
Ο ίδιος ο Γιάχβε μιλάει στον Ης.μβ:5-8 και λέει:
«Ούτω λέγει ο Θεός ο
Κύριος (Γιάχβε), ο ποιήσας τους ουρανούς και εκτείνας
αυτούς· ο στερεώσας την γην και τα γεννώμενα εξ αυτής· ο διδούς πνοήν εις τον
λαόν τον επ' αυτής και πνεύμα εις τους περιπατούντας επ' αυτής· Εγώ ο Κύριος
(Γιάχβε) σε εκάλεσα εν
δικαιοσύνη, και θέλω κρατεί την χείρα σου και θέλω σε φυλάττει και θέλω σε
καταστήσει διαθήκην του λαού, φως των εθνών· διά να ανοίξης τους οφθαλμούς των
τυφλών, να εκβάλης τους δεσμίους εκ των δεσμών, τους καθημένους εν σκότει εκ
του οίκου της φυλακής. Εγώ είμαι ο Κύριος (Γιάχβε)· τούτο είναι το όνομά μου· και δεν θέλω
δώσει την δόξαν μου εις άλλον ουδέ την αίνεσίν μου εις τα γλυπτά».
Δεν χρειάζεται μεγάλη θεολογική σοφία για να καταλάβουμε ότι
τα εδάφια αυτά είναι προφητικά και αναφέρονται στο Μεσσία και στη διακονία Του.
Αυτό όμως που χρειαζόμαστε σοφία να δούμε είναι ότι ο Γιάχβε ο οποίος καλεί το
Μεσσία, είναι ο Πατέρας. Αυτός που μιλά σε όλα τα κεφάλαια του Ησαΐα, του
Ιερεμία, του Ιεζεκιήλ και των άλλων προφητών είναι ο ίδιος, ο Γιάχβε.
Είναι παράλογο κάποιος να διαβάζει αυτά τα εδάφια και να
ισχυρίζεται ότι είναι όλη η Τριάδα, η ο θεός υιός ή ο θεός πνεύμα άγιο.
Λίγα εδάφια παρακάτω (μγ:10-11)
είναι ο ίδιος Γιάχβε που διακηρύττει ότι πριν απ’ αυτόν δεν υπήρξε θεός, αλλά ούτε
πρόκειται να υπάρξει και κανείς άλλος.
Ο απ. Παύλος λέει (Κολ.β:8) Βλέπετε μη σας εξαπατήση τις διά της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης,
κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ουχί κατά
Χριστόν!!!
Ο Χριστός μας γεννήθηκε από τον ίδιο τον Πατέρα στο πλήρωμα
των καιρών δια μέσου της Μαριάμ σαν άνθρωπος, «το κατά σάρκα», όσο αφορά όμως στο κατά Πνεύμα, είναι ο ίδιος ο
Γιάχβε, ο ένας και μόνος, ο Πρώτος και ο έσχατος, η αρχή και το τέλος, ο
Παντοκράτωρ.
Δεν υποβιβάζουμε τον Κύριο μας σε μια δεύτερη θεότητα, τέτοιο
πράγμα δεν το αναγνωρίζει ο λόγος του Θεού ούτε κι εμείς. Τον λατρεύουμε «ΕΙΣ
ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ ΠΑΤΡΟΣ» ΚΑΙ ΟΧΙ «ΕΙΣ ΛΟΞΑΝ ΘΕΟΥ ΥΙΟΥ» Αμήν!!!!
Ο Γιάχβε λοιπόν, ο Πατέρας Θεός συνεχίζει και λέει στον Ης.με:5-7:
Εγώ είμαι ο Κύριος και
δεν είναι άλλος· δεν υπάρχει εκτός εμού Θεός· εγώ σε περιέζωσα, αν και δεν με
εγνώρισας, διά να γνωρίσωσιν από ανατολών ηλίου και από δυσμών, ότι εκτός εμού
δεν υπάρχει ουδείς· εγώ είμαι ο Κύριος και δεν υπάρχει άλλος· ο
κατασκευάσας το φως και ποιήσας το σκότος· ο ποιών ειρήνην και κτίζων κακόν·
εγώ ο Κύριος ποιώ πάντα ταύτα.
Γιατί άραγε ο Κύριος να επιμένει τόσο πολύ σ’ αυτές τις
διακηρύξεις του; Μια και μόνο δεν είναι αρκετή; Για τους πιστούς και ανεπηρέαστους
ναι! Αλλά για τους δύσπιστους και προκατειλημμένους όχι!!
Γι’ αυτό κι εμείς τα ξαναγράφουμε και δίνουμε την έμφαση που
χρειάζεται, ώστε κάθε σκέψη ειδωλολατρίας να φύγει μέσα από το λαό του Θεού.
Αφού ο Ίδιος ο Γιάχβε λέει ότι δεν υπάρχει άλλος εκτός απ’ Αυτόν, γιατί να μην
πιστεύουμε στα λόγια Του;
Λίγες γραμμές πιο κάτω επαναλαμβάνει:
(Ησαΐας με:18) Διότι ούτω λέγει Κύριος, ο ποιήσας τους
ουρανούς· αυτός ο Θεός, ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν· όστις αυτός
εστερέωσεν αυτήν, έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως αλλ' έπλασεν αυτήν διά να
κατοικήται· Εγώ είμαι ο Κύριος και δεν υπάρχει άλλος.
(Ησαΐας με:21-22) Απαγγείλατε και φέρετε αυτούς πλησίον·
μάλιστα, ας συμβουλευθώσιν ομού· τις ανήγγειλε τούτο απ' αρχής; τις εφανέρωσε
τούτο εξ εκείνου του καιρού; ουχί εγώ ο Κύριος; και δεν υπάρχει εκτός εμού
άλλος Θεός· Θεός δίκαιος και Σωτήρ· δεν υπάρχει εκτός εμού. Εις εμέ βλέψατε
και σώθητε, πάντα τα πέρατα της γής· διότι εγώ είμαι ο Θεός και δεν υπάρχει
άλλος.
(Ησαΐας μς:9) Ενθυμήθητε τα πρότερα, τα απ' αρχής· διότι εγώ είμαι ο Θεός και δεν
υπάρχει άλλος· εγώ είμαι ο Θεός και ουδείς όμοιός μου·
(Ησαΐας μη:12) Ακουσόν μου, Ιακώβ, και Ισραήλ τον οποίον εγώ εκάλεσα· εγώ αυτός είμαι·
εγώ ο πρώτος, εγώ και ο έσχατος.
(Ησαΐας ξδ:4) Διότι εκ του αιώνος δεν έμαθον οι άνθρωποι, τα ώτα αυτών δεν ήκουσαν, οι
οφθαλμοί αυτών δεν είδον Θεόν εκτός σου, όστις να έκαμε τοιαύτα εις τους επικαλουμένους
αυτόν.
Ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς διακήρυξε αυτή την αλήθεια όταν
αναφερόμενος στον Πατέρα είπε στη Μαγδαληνή λίγες ώρες μετά την ανάσταση Του:
(Ιωάννης κ:17) Μη μου άπτου· διότι δεν ανέβην έτι προς τον
Πατέρα μου. Αλλ' ύπαγε προς τους αδελφούς μου και ειπέ προς αυτούς· Αναβαίνω
προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας και Θεόν μου και Θεόν σας.
Ο Χριστός εδώ σαν άνθρωπος, μας λέει την ίδια αλήθεια που
είδαμε και στον Ησαΐα. Ο Θεός Του είναι ο Πατέρας!! Και ο δικός μας Θεός είναι
ο Πατέρας!! Αυτά είναι λόγια του ίδιου του Κυρίου μας. Αυτό τον Πατέρα Θεό Τον
βλέπουμε και Τον λατρεύουμε στο πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ο Θεός
του Χριστού, είναι και δικός μας Θεός. Δεν μας είπε ότι υπάγει στην «τριάδα θεό»,
αλλά απλά και καθαρά ότι υπάγει προς τον
Πατέρα μου και Πατέρα σας και Θεόν μου και Θεόν σας!!!!
Επειδή πολλοί στενοχωρούνται που χρησιμοποιούμε την Παλαιά
Διαθήκη για την απόδειξη της «Μονότητας» του Θεού, γι’ αυτό θα δούμε και μερικά
εδάφια που αντιπροσωπεύουν το Πνεύμα της Καινής Διαθήκης.
Για μας ο λόγος του Θεού είναι ενιαίος!! Δύο καθαρά εδάφια,
οπουδήποτε κι αν βρίσκονται μέσα στο λόγο του Θεού, είναι αρκετά για να εδραιώσουν
μια διδασκαλία!
(Εφεσίους δ:6) εις Θεός και Πατήρ πάντων, ο ων επί
πάντων και διά πάντων και εν πάσιν υμίν.
(Γαλάτες γ:20) ο δε μεσίτης δεν είναι ενός, ο Θεός όμως
είναι εις.
(Ιακώβου β:19) Συ πιστεύεις ότι ο Θεός είναι είς·
καλώς ποιείς· και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίττουσι.
Ο Κύριος μας ρωτήθηκε από ένα γραμματέα ποια είναι πρώτη από
όλες τις εντολές κι Εκείνος του απάντησε:
(Μάρκος ιβ:29) ….πρώτη πασών των εντολών είναι· Άκουε Ισραήλ,
Κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος·
(Μάρκος ιβ:32) Και είπε προς αυτόν ο γραμματεύς· Καλώς,
Διδάσκαλε, αληθώς είπας ότι είναι εις Θεός, και δεν είναι άλλος εκτός αυτού·
Ρωτάμε λοιπόν εμείς τώρα: Για ποιόν Θεό μιλούσαν και ποιόν
Θεό εννοούσαν, τόσο ο Κύριος μας, όσο και ο γραμματέας; Φυσικά τον ίδιο Θεό που
εννοούσε ο Μωυσής, που έγραψε στο Δευτερονόμιο ς:4 αυτή την εντολή, και τον
ίδιο Θεό που εννοούσε και ο Ησαΐας στο με:21 εδάφιο του βιβλίου του.
Αποδείξαμε πέρα από κάθε αμφιβολία ότι ο Θεός της Παλαιάς
Διαθήκης είναι ο Πατέρας, ότι Αυτός είναι που μιλούσε πολλάκις και πολυτρόπως «ΕΝ
ΤΑΙΣ ΠΡΟΦΗΤΑΙΣ» (Εβρ.α:1).
Ο Θεός δεν αλλάζει, είναι ο Αυτός χθες σήμερον και εις τους
αιώνας, ο Θεός του Μωυσή και του Ησαΐα είναι και ο δικός μας Θεός. Τώρα βέβαια
Τον βλέπουμε και Τον απολαμβάνουμε εν πνεύματι, στο πρόσωπο του Κυρίου μας
Ιησού Χριστού, Τον οποίο γέννησε ο ίδιος ο Θεός, και μέσα στον οποίο κατοικεί
πλήρως και φανερώνεται πλήρως! Αυτός είναι ο Θεός μας ο αληθινός και η ζωή η
αιώνια!!! (Α’ Ιωάν.ε:20)
Αυτές είναι οι διακηρύξεις του λόγου του Θεού, σαφείς,
καθαρές και απλές για τους απλούς. Βλέπουμε καθαρά ότι ο λόγος του Θεού, δεν
μας δίνει περιθώρια για πολυθεϊσμό, αλλά μας καθηλώνει στον μονοθεϊσμό των
αγίων της Παλαιάς Διαθήκης.
Είδαμε πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι ο Θεός στις σελίδες της
Παλαιάς Διαθήκης, δεν είναι κανείς άλλος εκτός από τον Πατέρα Θεό. Βλέπουμε ότι
ο ίδιος ο Πατέρας μας λέγει ότι ούτε υπήρξε, αλλά ούτε και μετά από Αυτόν
πρόκειται να υπάρξει άλλος Θεός, που σημαίνει ότι όλη η θεωρία προΰπαρξης άλλων
θεοτήτων απορρίπτεται.
Στην Καινή Διαθήκη, ο ίδιος Θεός «φανερώθηκε εν σαρκί» (A’ Tιμ.γ:16),
δηλ. μέσα στον άνθρωπο Χριστό Ιησού, ή το Χριστό τον κατά σάρκα, ή το Αρνίο, ή
τον Μεσίτη, τον Μέγα Αρχιερέα, τον Υιό του Θεού.
Ο Χριστός μας είναι το ορατό από τον Αόρατο, η μορφή και το
σχήμα του Θεού, η φανέρωση του Πατέρα στον κόσμο μας!!
