Μην μπερδεύετε την επιβράβευση και την αποδοχή με την γνήσια
αγάπη.
Πολλοί Χριστιανοί εξισώνουν την αγάπη με την έγκριση, την
επιβεβαίωση και τον έπαινο.
Εξισώνουν το μίσος με την αποδοκιμασία, την επίπληξη και την
τιμωρία.
Αυτή είναι μια τεράστια παρεξήγηση.
Η αγάπη του Θεού για μας είναι τέλεια. Αυτός είναι ο λόγος
που μας τιμωρεί, μας επιπλήττει και μας προειδοποιεί, καθώς επίσης μας
επιβεβαιώνει και μας ενθαρρύνει.
Εβρ.ιβ:5,6 και ελησμονήσατε την νουθεσίαν, ήτις
λαλεί προς εσάς ως προς υιούς, λέγουσα· Υιέ μου, μη καταφρονής την παιδείαν του
Κυρίου, μηδέ αθυμής ελεγχόμενος υπ' αυτού. Διότι όντινα αγαπά Κύριος παιδεύει
και μαστιγόνει πάντα υιόν, τον οποίον παραδέχεται.
Αποκ.γ:19 Εγώ όσους αγαπώ, ελέγχω και παιδεύω·
γενού λοιπόν ζηλωτής και μετανόησον.
Οι γονείς που πάντα επικροτούν, επιβεβαιώνουν και επαινούν
τα παιδιά τους εμποδίζουν την πνευματική τους ανάπτυξη.
Οι γονείς που ισορροπούν την επιβράβευση με την αποδοκιμασία,
την επίπληξη και την τιμωρία, επιτρέπουν στα παιδιά τους να γίνουν υπεύθυνοι,
αυτοελεγχόμενοι, θεοφοβούμενοι ενήλικες.
Ο Θεός δεν θέλει παιδιά που νιώθουν ότι είναι αποδεκτά
άσχετα με το τι κάνουν. Αναζητά παιδιά που καταλαβαίνουν το αληθινό νόημα της
αγάπης.
Ιωάν.ιδ:23,24 Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς
αυτόν· Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ μου θέλει
αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν θέλομεν ελθεί και εν αυτώ θέλομεν κατοικήσει. Ο
μη αγαπών με τους λόγους μου δεν φυλάττει· και ο λόγος, τον οποίον ακούετε, δεν
είναι ιδικός μου, αλλά του πέμψαντός με Πατρός.
