Όταν σκεφτόμαστε τον Ψαλμό ριθ, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε «πραγματικά
μεγάλος Ψαλμός» ή «ψαλμός ακροστιχίδας» (δηλαδή, κάθε τμήμα ξεκινά με ένα
διαφορετικό γράμμα του εβραϊκού αλφαβήτου) ή «ένας πραγματικά μεγάλος ψαλμός
ακροστιχίδας, που μιλάει για τον λόγο του Θεού (όλα, εκτός από μερικά από τα
176 εδάφια, κάνουν ειδική αναφορά στην Αγία Γραφή). Σπάνια σκεφτόμαστε «θλίψεις».
Αλλά εδώ σε αυτό τον τόσο μεγάλο ψαλμό, είναι ένας θησαυρός για το πώς προσευχόμενοι
μπορούμε να σκεφτούμε τις δοκιμασίες. Αυτός ο ψαλμός, μπορεί να είναι ένας καλός
σύμβουλος σε περίοδο δοκιμασιών.
1. Οι θλίψεις οδηγούν σε ψαλμωδία
Συχνά παραβλέπεται, αλλά ο ψαλμωδός πίσω από τον Ψαλμό ριθ είχε κάποιο λόγο
για να τον γράψει. Δεν ήταν ότι πήγε σε ένα Βιβλικό συνέδριο και γέμισε από φρέσκες ιδέες και πίστη που έτσι απλά έπρεπε να γράψει ένα ψαλμό για τον λόγο
του Θεού. Μάλλον, αυτός ο ψαλμός ήρθε από μια περίοδο μεγάλου πόνου στη ζωή
του. Σε όλους τους διαλογισμούς του για την Αγία Γραφή, υπάρχουν συχνές
αναφορές στη δική του ντροπή (εδ.6), την εξαθλίωση (εδ.25), την θλίψη (εδ.67),
το κακό γενικά (εδ.53), και τον κακό διωγμό του (εδ.84). Με άλλα λόγια, αν ο ψαλμωδός
δεν είχε διωχθεί, δεν θα είχαμε αυτόν τον υπέροχο ψαλμό.
Ψάλλοντας κατά τη διάρκεια και μετά την δοκιμασία
είναι ό, τι πιο γλυκό
Αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Καθώς θυμόμαστε αγαπημένες προσευχές μέσα
από την Αγία Γραφή, οι πιθανότητες είναι πάρα πολλές, αυτές οι προσευχές να
βγήκαν σε καιρούς δοκιμασίας. Και όπως θα δούμε, αν ακολουθήσουμε το θέμα του
πόνου μέσα από αυτόν τον ψαλμό, ψάλλοντας κατά τη διάρκεια και μετά από την ταλαιπωρία,
συχνά είναι ό, τι πιο γλυκό.
2. Οι θλίψεις μας οδηγούν στο λόγο του Θεού
Οι άνθρωποι στρέφονται σε πολλές κατευθύνσεις, όταν υποφέρουν: εξεύρεση
παρηγοριάς σε φίλους, απόσπαση της προσοχής στην ψυχαγωγία, αναισθησία στα
ναρκωτικά ή το αλκοόλ, διαφυγή στον ύπνο ή ακόμα και την αυτοκτονία. Αλλά ο
Ψαλμός μας δείχνει τη σωστή κατεύθυνση, ότι η ταλαιπωρία είναι πάντα μια κλήση για
επιστροφή στο λόγο του Θεού.
Όχι μόνο ο λόγος του Θεού φωτίζει το δρόμο μας κατά τη διάρκεια της
θλίψης, είναι επίσης η μόνη πηγή λογικής κατά τη διάρκεια του ακραίου
αποπροσανατολισμού που φέρνει πάντα η ταλαιπωρία.
Οι δοκιμασίες μας καλούν να προσκολληθούμε στο
λόγο του Θεού
Όταν στραφούμε στο λόγο του Θεού, θα θυμηθούμε ότι ο Θεός μας έπλασε (εδ.73).
Και ο Θεός που μας έπλασε είναι αγαθός (εδ.68) και μέσα στην αγαθότητά Του με
ταλαιπώρησε (εδ.67). Και ενώ αυτοί που αμαρτάνουν εναντίον μας είναι ένοχοι, ο
Θεός μπορεί να χρησιμοποιήσει την κακία τους για το καλό μας (εδ.50). Μόνο στην
ιστορία του θανάτου και της ανάστασης του Ιησού, θα βρούμε πραγματική σιγουριά
από έναν Θεό που είναι απόλυτα ικανός να χρησιμοποιήσει το κακό για καλό.
Κάθε φορά που έρχεται μια δοκιμασία στη ζωή σου - και πάντα θα έρχονται -
θα είναι πάντα ένα κάλεσμα για αύξηση της αξίας σου (εδ.72) προσκολλώμενος
πάντα πιο σφιχτά στο λόγο του Θεού (εδ.92).
3. Οι θλίψεις μας οδηγούν στην προσευχή
Στην πραγματικότητα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι στη δοκιμασία μαθαίνουμε
πώς να προσευχόμαστε πραγματικά και προσευχόμενοι είναι ο μόνος τρόπος να
υποφέρουμε καλά. Οι δοκιμασίες είναι συχνά ο τρόπος που ο Θεός χρησιμοποιεί για
να μας ταρακουνήσει από τις «μικρές» και «μπαγιάτικες» προσευχές μας και να υψώσει
τις καρδιές μας προς Αυτόν με νέους και απεγνωσμένους τρόπους
Οι δοκιμασίες κάνουν την προσευχή πραγματική
Θα μπορούσαμε επίσης να πούμε ότι η δοκιμασία είναι αυτό που κάνει την
προσευχή πραγματικά πραγματική. Πραγματική, με την έννοια της ζωτικής σημασίας,
της σημαντικότητας, σαν πηγή ζωής (εδ.28). Και πραγματικής, με την έννοια του
αυστηρού σεβασμού και της τιμιότητας (εδ.82).
Κάθε φορά που έρχεται μια δοκιμασία – και πάντα θα έρχεται - θα είναι
πάντα ένα κάλεσμα να υψώσεις την καρδιά σου με προσευχή στον Κύριο (εδ.82).
4. Οι θλίψεις μας οδηγούν σε αγιασμό
Δεν θα ήταν υπέροχο αν μπορούσαμε να «μάθουμε το μάθημά μας» χωρίς δοκιμασίες
και βάσανα; Δεν θα ήταν υπέροχο αν η διαδικασία της αύξησης σαν Χριστιανός, να
ήταν απλά με την ανάγνωση της Βίβλου, ακούγοντας κηρύγματα, προσευχόμενοι κι
έτσι να γινόμασταν όλο και πιο άγιοι κάθε μέρα; Δυστυχώς. Δεν είμαστε μηχανές
και ο αγιασμός δεν είναι μια γραμμική διαδικασία χάρης που οδηγεί συνεχώς σε
αγιασμό. Τις περισσότερες φορές, το κλειδί που ανοίγει νέες πόρτες αγιασμού
είναι οι δοκιμασίες.
Ο πόνος γίνεται πνευματικό νυστέρι.
Η κατανόηση του ψαλμωδού για το πώς ο Θεός χρησιμοποιεί τις ταλαιπωρίες είναι
αναζωογονητική: «Καλόν έγεινεν εις εμέ ότι εταλαιπωρήθην, διά να μάθω τα
διατάγματά σου» (εδ.71).
Αυτό που ήταν αλήθεια για τον Σωτήρα μας, πρέπει να είναι ακόμα πιο
αληθινό για μας: «... έμαθε την υπακοήν αφ' όσων έπαθε» (Εβρ.ε:8). Στο
έμπιστο χέρι του Θεού, η δοκιμασία γίνεται ένα πνευματικό νυστέρι, κόβοντας την
ειδωλολατρία, την δυσπιστία, την κοσμικότητα, την έλλειψη προσευχής και τον
εγωισμό. Στο χέρι του Θεού, η δοκιμασία οδηγεί στον αγιασμό.
Κάθε φορά που έρχεται δοκιμασία στη ζωή σου - και θα έρχεται - θα είναι
πάντα μια κλήση για περισσότερο αγιασμό, να μοιάσεις περισσότερο στον Χριστό.
5. Οι θλίψεις μας οδηγούν στη δόξα
Μια τελευταία λέξη ενθάρρυνσης από την μεγάλη εικόνα του ψαλμού ριθ: ο
Θεός θα χρησιμοποιήσει τις δοκιμασίες σου όχι μόνο για σένα αλλά και για άλλους
και, τελικά, για τον Εαυτό Του. Ακριβώς όπως ο πόνος του ψαλμωδού τον οδήγησε
σε ένα υπέροχο ψαλμό και αμέτρητες φωνές από τότε, υψώνονται στο Θεό με
δοξολογία, έτσι και η δική σου ταλαιπωρία θα πρέπει να φαίνεται από τους άλλους
σαν μαρτυρία της χάρης του Θεού, μια ηχώ από τα παθήματα του Χριστού, ένα
παράδειγμα για να ακολουθήσει και ακόμη και μια προειδοποίηση για τους
άπιστους. Ο Παύλος μας λέει στην Φιλιπ.α:29 ότι «εις εσάς εχαρίσθη το υπέρ
Χριστού, ου μόνον το να πιστεύητε εις αυτόν, αλλά και το να πάσχητε υπέρ αυτού».
Πάρτε κουράγιο και προσευχηθείτε ο Θεός να χρησιμοποιήσει τα βάσανά σας για να
φιμώσει τους δαίμονες, να δοξάσει το όνομά Του και να δώσει κουράγιο σε άλλους
στις δοκιμασίες τους!
Κάθε φορά που έρχονται θλίψεις στη ζωή σου - και θα έρχονται - πάντα θα
χρησιμοποιούνται για το καλό άλλων και για τη δόξα του Θεού.
