Το καλό και το κακό στον χαρακτήρα του Ρουβήν χρησιμεύει σαν
προειδοποίηση για μας σήμερα.
Στην ιστορία του Ιωσήφ, ο Ρουβήν απεικονίζει μια σημαντική
αλήθεια.
Ήταν ο πιο έντιμος ετεροθαλής αδερφός του Ιωσήφ.
Ο Ρουβήν έσωσε τη ζωή του Ιωσήφ. Πρότεινε να ρίξουν τον Ιωσήφ
σε ένα λάκκο επειδή σχεδίαζε να τον σώσει αργότερα (Γέν.λζ:17-22, Γέν.μβ:22).
Ο Ρουβήν δεν συμμετείχε στην απόφαση να πουλήσουν τον Ιωσήφ
σαν σκλάβο (Γέν.λζ:29-30).
Ο Θεός θα χρησιμοποιούσε την κακομεταχείριση του Ιωσήφ για
καλό (Γέν.ν:20), αλλά τα ετεροθαλή αδέλφια του Ιωσήφ ήταν απόλυτα υπεύθυνα για
τις αμαρτίες τους εναντίον του.
Και ο Ρουβήν ήταν επίσης υπεύθυνος.
Είχε καλές προθέσεις, αλλά φοβόταν περισσότερο την
αποδοκιμασία των αδελφών του από την αποδοκιμασία του Θεού. Ήθελε να κάνει το
σωστό, αλλά λύγισε κάτω από την πίεση.
Αργότερα στη ζωή του, ο Ρουβήν διέπραξε άλλη μια σοβαρή
αμαρτία, κοιμώμενος με την παλλακίδα του πατέρα του (Γέν.λε:22). Αυτό έγινε επειδή
η συνείδησή του ήταν καυτηριασμένη επειδή επέτρεψε την κακομεταχείριση του Ιωσήφ
ή ήταν απλά άλλο ένα παράδειγμα αδυναμίας να αντισταθεί στην πίεση, αυτή τη
φορά την πίεση του σεξουαλικού πόθου;
Ο Ρουβήν λειτουργεί σαν καλό παράδειγμα για μας.
Δεν είναι αρκετό να έχουμε καλές προθέσεις. Πρέπει να
κάνουμε το σωστό.
