Ο νόμος του Θεού είναι παιδαγωγός κατά
Χριστόν (Γαλ.γ:24). Ήταν τότε και συνεχίζει να είναι και σήμερα. Ο νόμος
του Θεού με βοηθάει να αναγνωρίσω την αμαρτία μέσα μου (Ρωμ.γ:20). Με αυτό το
πρίσμα διαβάζω την Παλαιά Διαθήκη γιατί μαθαίνω τον χαρακτήρα του Θεού.
Και φτάνουμε στα δύο τελευταία που θα ήθελα
να κρατήσουμε για σήμερα.
Το πρώτο είναι πως ο νόμος του Θεού πρέπει να
διαβάζεται στο πλαίσιο στο οποίο δόθηκε. Όταν δόθηκε, δόθηκε σε ένα έθνος για
να είναι όχι μόνο ο θρησκευτικός νόμος, αλλά και ο πολιτειακός. Ο Ισραήλ ήταν
μια θεοκρατία. Αυτό δεν ισχύει σήμερα. Θυμάστε από την επί του Όρους ομιλία που
ο Χριστός λέει, Ηκούσατε ότι ερρέθη, Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί
οδόντος. Εγώ όμως σας λέγω να μη αντισταθήτε προς τον πονηρόν· αλλ' όστις σε
ραπίση εις την δεξιάν σου σιαγόνα, στρέψον εις αυτόν και την άλλην (Ματθ.ε:38-39).
Στο νου των ανθρώπων το παράδειγμα αυτό είναι κλασσικό παράδειγμα του πως ο Θεός
της Παλαιάς Διαθήκης είναι κατώτερος από της Καινής και πως η Παλαιά Διαθήκη
έχει μια πραγματική ευτελή ηθική, ενώ η Καινή έχει μια ανώτερη.
Αν πάμε όμως στην Παλαιά Διαθήκη, θα δούμε
ότι το πρόβλημα δεν ήταν ο νόμος του Θεού, αλλά η ερμηνεία των Φαρισαίων και
των ραβίνων για το νόμο. Ο νόμος αυτός δε δόθηκε ποτέ στο κάθε άτομο. Όταν
δόθηκε, δόθηκε στους πρεσβύτερους που κάθονταν στην πύλη της πόλης για να κρίνουν.
Και σήμαινε πως δεν θα πρέπει να προσωποληπτήσουν επειδή ο παραβάτης ήταν
γνωστός ή συγγενής. Έπρεπε να είναι δίκαιοι στην κρίση τους. Αυτό το «ηκούσατε
ότι ερρέθη» δεν αφορά το νόμο, αλλά τη λανθασμένη ερμηνεία που οι ραβίνοι
έδιναν για το νόμο. Η Παλαιά Διαθήκη έλεγε, «θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως
εαυτόν», Που το λέει; Στο Λευ.ιθ:18, Δεν θέλεις εκδικείσθαι ουδέ
θέλεις μνησικακεί κατά των υιών του λαού σου· αλλά θέλεις αγαπά τον πλησίον σου
ως σεαυτόν. Εγώ είμαι ο Κύριος.
Και αν έχουμε υπόψη μας το ευρύτερο πλαίσιο
μέσα στο οποίο ζούσε ο Ισραήλ, ξέρετε τι έλεγε ο αντίστοιχος νόμος στον κώδικα
του Χαμουραμπί (Βαβυλώνα 1726 π.Χ.) που θεωρείται σαν δίκαιος; Διαβάζουμε ότι «αν
χτυπήσεις την κόρη ενός ευγενούς και την σκοτώσεις τότε θανατώνεσαι. Αν όμως
χτυπήσεις την κόρη ενός δούλου και τη σκοτώσεις τότε πληρώνεις ένα μικρό
πρόστιμο και είσαι εντάξει».
Καταλαβαίνετε τι σημαίνει λοιπόν όταν ο Θεός
λέει, «οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος». Λέει ότι όλοι
είναι ίσοι μπροστά στο νόμο!!! Και τότε ήταν δίκαιος ο νόμος στο δικό του πλαίσιο.
Και ποτέ δε δόθηκε για προσωπική χρήση. Ο Χριστός
λοιπόν στην Καινή Διαθήκη δεν διορθώνει την Παλαιά, ωσάν η Παλαιά να ήταν
κατώτερη και η Καινή ανώτερη. Την εκπληρώνει και μας μαθαίνει να τη διαβάζουμε
σωστά.
Πρέπει να μελετούμε τον νόμο μέσα από το φως
του προσώπου και του έργου του Ιησού Χριστού. Ένα μεγάλο μέρος του νόμου
αφορούσε την λατρευτική ζωή του λαού του Θεού. Ρύθμιζε τις θυσίες, τις
θρησκευτικές γιορτές, τις διάφορες τελετές. Τι κάνουμε με αυτές; Γιατί δεν θυσιάζουμε
θυσίες; Γιατί δεν έχουμε ιερείς, αρχιερείς, ναούς; Επειδή όλα αυτά ήταν τύποι
που προεικόνιζαν τον Ιησού Χριστό. Ο τελετουργικός νόμος λοιπόν καταργείται δια
της εκπλήρωσης! Όλη η προς Εβραίους επιστολή είναι μια μαρτυρία γι’ αυτό. Διαβάζουμε
από το Εβρ.ζ:23-28, Και εκείνοι μεν έγειναν πολλοί ιερείς, επειδή
ημποδίζοντο υπό του θανάτου να παραμένωσιν· εκείνος όμως, επειδή μένει εις τον
αιώνα, έχει αμετάθετον την ιερωσύνην· όθεν δύναται και να σώζη εντελώς τους
προσερχομένους εις τον Θεόν δι' αυτού, ζων πάντοτε διά να μεσιτεύση υπέρ αυτών.
Διότι τοιούτος αρχιερεύς έπρεπεν εις ημάς, όσιος, άκακος, αμίαντος,
κεχωρισμένος από των αμαρτωλών και υψηλότερος των ουρανών γενόμενος, όστις δεν
έχει καθ' ημέραν ανάγκην, ως οι αρχιερείς να προσφέρη πρότερον θυσίας υπέρ των
ιδίων αυτού αμαρτιών, έπειτα υπέρ των του λαού· διότι άπαξ έκαμε τούτο, ότε
προσέφερεν εαυτόν. Διότι ο νόμος καθιστά αρχιερείς ανθρώπους έχοντας αδυναμίαν·
ο λόγος όμως της ορκωμοσίας της μετά τον νόμον κατέστησε τον Υιόν, όστις είναι
τετελειωμένος εις τον αιώνα.
Αυτό εννοούσε ο Ιησούς Χριστός όταν στην επί
του όρους ομιλία είπε, (Ματθ.ε:17-18), Μη νομίσητε ότι ήλθον να καταλύσω τον
νόμον ή τους προφήτας· δεν ήλθον να καταλύσω, αλλά να εκπληρώσω. Διότι αληθώς
σας λέγω, έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα εν ή μία κεραία δεν θέλει
παρέλθει από του νόμου, εωσού εκπληρωθώσι πάντα.
Διαβάζουμε την Παλαιά Διαθήκη υπό το φως της
Καινής. Με τα μάτια της εκπλήρωσης που έφερε ο θάνατος και η ανάσταση του
Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Το εδάφιο «Λέγων δε καινήν, έκαμε παλαιάν την
πρώτην· το δε παλαιούμενον και γηράσκον είναι πλησίον αφανισμού» (Εβρ.η:13),
το οποίο λανθασμένα χρησιμοποιείται για όλη την Παλαιά Διαθήκη, απαξιώνοντας
την, αναφέρεται στο τελετουργικό μέρος του νόμου, στη σκηνή του Μαρτυρίου.
Κοιτάξτε μόνοι σας τα εδάφια πιο πριν.
Η διδασκαλία της χάρης και της σωτηρίας δια
της πίστεως δεν σημαίνει ότι ο νόμος δεν έχει καμία θέση στη ζωή μας. Σημαίνει
ότι παίρνει τη σωστή του θέση. Δεν είναι ο νόμος που μας οδηγεί στη σωτηρία
αλλά που μας καθοδηγεί στη ζωή της σωτηρίας και μας φέρνει να γευθούμε τις
ευλογίες της σωτηρίας. Είναι ο παιδαγωγός μας. Μας δείχνει την αμαρτία μας. Ο
ίδιος ο Παύλος θα πει στη Ρωμ.γ:28 και 31, Συμπεραίνομεν λοιπόν ότι ο
άνθρωπος δικαιούται διά της πίστεως χωρίς των έργων του νόμου. Και στο 31,
Νόμον λοιπόν καταργούμεν διά της πίστεως; μη γένοιτο, αλλά νόμον συνιστώμεν.
Η χάρη του νόμου βρίσκεται στις ευλογίες που
χαρίζει στη ζωή μας η υπακοή μας στο Θεό που πρώτος μας αγάπησε και μας κάλεσε
δια του Υιού Του στη ζωή της σωτηρίας. Η χάρη του Θεού στη ζωή μας δεν είναι
απλά το εισιτήριο για τον ουρανό αλλά είναι και η δύναμη για υπακοή στο ηθικό
θέλημα του Θεού. Η χάρη του Θεού η σωτήριος είναι επίσης και η διδάσκουσα ημάς
να αρνηθώμεν την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας και να ζήσωμεν σωφρόνως
και δικαίως και ευσεβώς εν τω παρόντι αιώνι (Τίτ.β:12).
Πάλι όμως, η ερώτηση έρχεται: υπάρχει κάτι
στην Παλαιά Διαθήκη που να μην υπάρχει στην Καινή; Η απάντηση κατά τη γνώμη
μου, αν και θα προξενήσει έκπληξη αυτό, είναι, πάρα πολλά. Υπάρχουν πολλά στην Καινή
που είναι αδύνατο να τα καταλάβουμε χωρίς την Παλαιά. Ο Θεός, δεν έδωσε στην
Εκκλησία Του την Καινή Διαθήκη, έδωσε την Αγία Γραφή. Και την έδωσε για να την
μελετάμε. Για να γνωρίσουμε τον χαρακτήρα Του, την καρδιά του. Φτάνει να τη
μελετάμε σωστά.
Σωστά σημαίνει να έχουμε υπόψη μας πως τώρα
ζούμε στην εποχή της εκπλήρωσης όλων των τελετών και των θυσιών. Γι’ αυτό δεν
έχουμε ιερείς. Για αυτό οι εκκλησίες μας δεν χωρίζονται στα δύο και δεν
υπάρχουν άγια των αγίων.
Στην Καινή Διαθήκη κάθε 22,5 εδάφια
συναντούμε ένα της Παλαιάς. Πάνω από 350 εδάφια στην Καινή Διαθήκη είναι της
Παλαιάς. Αυτό που ονομάζουμε σήμερα Παλαιά Διαθήκη ήταν το βιβλίο που διάβαζαν
ο Χριστός και οι απόστολοι και πουθενά δε μας λένε πως τώρα δε μας χρειάζεται.
Δεν υπάρχει ούτε μια διδασκαλία στην Καινή που να μην είναι χτισμένη στην Παλαιά.
Κλείνοντας: Ποια είναι η σχέση της Παλαιάς
Διαθήκης με εμάς;
- Είναι ο παιδαγωγός μας στο Χριστό (Γαλ.γ:24)
- Μας οδηγεί να γνωρίσουμε την αμαρτία που κατοικεί μέσα μας (Ρωμ.γ:20)
- Τον μελετούμε στο πλαίσιο που δόθηκε (Δευτ.ιθ:15-21)
- Οι διατάξεις στα λοιπά Βιβλία είναι εφαρμογές των 10 Εντολών (Έξοδ.κγ:19)
- Τον μελετούμε στο φως του θανάτου και της ανάστασης του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Τέλος:
- Ο νόμος του Θεού ελευθερώνει (Ιάκ.α:22-25, β:8-12)
Μας μαθαίνει να ζούμε για τον σκοπό για τον
οποίο πλαστήκαμε. Κλείνω με τον Ιησού του Ναυή α:8, που είναι προτροπή και
εντολή προς όλους: Δεν θέλει απομακρυνθή τούτο το βιβλίον του νόμου από του
στόματός σου, αλλ' εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα, δια να προσέχης να
κάμνης κατά πάντα όσα είναι γεγραμμένα εν αυτώ· διότι τότε θέλεις ευοδούσθαι
εις την οδόν σου, και τότε θέλεις φέρεσθαι μετά συνέσεως.
Συνεχίζεται
