Ο Θεός μας έχει δώσει το δώρο της ζωής που είναι μια θαυμάσια εμπειρία. Εν Χριστώ Ιησού, μαθαίνουμε να εκτιμούμε την πρόκληση της ζωής, το σκοπό της και τη δύναμη που περικλείει.
Λουκ.ιβ:15 Ψαλμ.90(κόπα):9-12
Διάβασε: Ιώβ ζ:6 Ησ.μ:7-8 Ιακ.δ:14
Β’ Τιμ.δ:1-8
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η ζωή έρχεται χωρίς να υπόσχεται ή να εγγυάται τίποτα. Ο τόπος που θα γεννηθούμε, ποιοι θα είναι οι γονείς μας και τί φυσικές ή διανοητικές ικανότητες θα έχουμε, όλα φαίνονται να είναι θέμα τύχης. Κάθε άνθρωπος θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσει μια μέρα τις απαιτήσεις της ζωής. Όλα φαίνονται να είναι ρευστά. Τη μια έτσι, την άλλη αλλιώς. Τη μια στιγμή μπορεί να είσαι γεμάτος χαρά και την άλλη γεμάτος πόνο ψυχής.
Η ζωή φέρνει μεγάλα κέρδη, αλλά και μεγάλες χασούρες. Μερικές ζωές είναι θαυμαστά ευλογημένες με αγάπη και καλοσύνη, ενώ άλλες είναι σαν καταραμένες γεμάτες πικρία και μίσος. Αλλά μέσα σ’ όλα αυτά, και στους πάνω και στους κάτω, ο Θεός παρατηρεί τον καθένα χωριστά, περιμένοντας υπομονετικά αυτή την ιδιαίτερη στιγμή που ο μοναχικός, αμαρτωλός άνθρωπος θα έρθει σ’ αυτή την όμορφη κοινωνία με το Δημιουργό του.
Ο κάθε άνθρωπος δεν είναι στην πραγματικότητα πλήρης, μέχρι που να αισθανθεί την θαυμάσια απελευθέρωση απ’ την αμαρτία μέσω της μετάνοιας, το όνομα του Ιησού να πάρει τη θέση του μέσα στην καρδιά του και πάρει το όμορφο δώρο του Αγίου Πνεύματος. Ο απόστολος Παύλος εξήγησε αυτή την πληρότητα της ζωής στην επιστολή του προς την εκκλησία των Κολοσσών «Και είσθε πλήρεις εν αυτώ (τον Ιησού Χριστό) όστις είναι η κεφαλή πάσης αρχής και εξουσίας» (Κολ.β:10).
Ανεξάρτητα απ’ τις διάφορες περιστάσεις της ζωής και τους προσωπικούς στόχους ή σκοπούς που πρέπει να πετύχει, ο καθένας έχει την ευθύνη ν’ ανταποκριθεί κατ’ ευθείαν στο σκοπό και την κλήση του Θεού. Το πώς ζούμε είναι ζωτικά σημαντικό για το Θεό, εκτός από μας τους ίδιους, γιατί Αυτός παρακολουθεί και περιμένει τον καθένα μας προσωπικά να Τον προσκαλέσει μέσα στην καρδιά του. Ο Θεός θέλει να είναι ένα ζωτικό μέρος κάθε ανθρώπινης ζωής.
Ι. Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΘΑΥΜΑΣΙΑ - ΖΗΣΕ ΤΗΝ.
Γεν.β:7 Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν.
Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο απ’ το τίποτα. Πραγματικά, ο Θεός χρησιμοποίησε χώμα της γης για να σχηματίσει τον άνθρωπο, αλλά ακόμα κι αυτό, Αυτός μόνος Του το δημιούργησε! Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν ήταν μια «ζώσα ψυχή» μέχρι ο Θεός να φυσήξει πνοή ζωής στους μυκτήρες του Αδάμ.
Δεν πρέπει να κάνουμε λάθος πάνω σ’ αυτό. Η ζωή είναι ένα Θεό - δοτο και Θεό - πνευστο δώρο και ικανότητα (Ψαλμ.ρλθ:14). Η ζωή είναι θαυμάσια, θαυματουργική και πρέπει να τη ζήσουμε με φόβο και σεβασμό προς τον Παντοδύναμο.
Α. Το μυστήριο της ζωής
Ψαλμ.η:4 Τί είναι ο άνθρωπος ώστε να ενθυμήσαι αυτόν;
Υπάρχει ένα μυστήριο στη ζωή, που ο άνθρωπος ακόμα και σήμερα, μ’ όλη την επιστημονική γνώση και την τεχνολογία που έχει, δεν μπορεί να εννοήσει.
Σίγουρα ο Δαβίδ δεν ήταν ο πρώτος που κάθισε να ζυγίσει με το νου του τη σχέση του Θεού με τον άνθρωπο, αλλά ήταν ο πρώτος που εμπνεύστηκε να γράψει γι’ αυτό το θέμα τόσο ποιητικά. Ο Δαβίδ αναρωτήθηκε, αν ο Θεός είναι τόσο δυνατός, τόσο άγιος και τόσο τέλειος, πώς είναι δυνατόν να σκέφτεται και να φροντίζει για τον άνθρωπο. Η ερώτησή του δεν αναφέρεται μόνο στη δημιουργία της ζωής, αλλά στο επίσης θαυμαστό μυστήριο της απεριόριστης αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο.
Χωρίς αμφιβολία, ο Θεός είναι ο Δημιουργός της ζωής και όσο μυστηριώδης μπορεί να είναι η αρχή της ζωής για τον άνθρωπο, η πραγματική απορία δεν είναι αυτή καθ’ αυτή η ζωή, αλλά το νόημα της ζωής και ο σκοπός του Θεού για το δημιούργημά του, τον άνθρωπο. Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος ρωτάει: «Γιατί εμένα, γιατί εδώ και γιατί τώρα;»
Ο Θεός έχει δώσει ένα ιδιαίτερο σκοπό και μια μοναδική αξία σε κάθετι μέσα στη δημιουργία Του. Δεν έφερε ούτε ένα δέντρο ή ένα ζώο στην ύπαρξη τυχαία ή από σύμπτωση. Κάθε δημιούργημα έχει ένα σκοπό κι ένα λόγο ύπαρξης, κι ο άνθρωπος δεν αποτελεί εξαίρεση. Στην πραγματικότητα, το ανθρώπινο γένος δημιουργήθηκε για τον πιο υψηλό σκοπό του Θεού. Έπλασε τον άνθρωπο με τα ίδια Του τα χέρια και τον έκανε μια ψυχή ζώσα κατά την εικόνα Του για να μπορεί να έχει προσωπική κοινωνία μαζί Του. Η κυριαρχία κι η εξουσία του ανθρώπου στην υπόλοιπη δημιουργία, έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Ο Θεός επιθυμεί να έχει κοινωνία με την κορωνίδα της δημιουργίας Του, τον άνθρωπο. Επιθυμεί την αγάπη και την αφοσίωση αυτού που θα διαλέξει ελεύθερα να Τον λατρεύει και να έχει κοινωνία μαζί Του.
Οι πιο παλιές αναμνήσεις του Αδάμ ήταν ότι ο Θεός περιπατούσε «εν τω παραδείσω προς το δειλινόν» μαζί μ’ αυτόν και τη γυναίκα του Εύα (Γεν.γ:8). Αυτή η προσωπική κοινωνία ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο, είναι που δίνει νόημα στη ζωή και την κάνει ν’ αξίζει να τη ζήσεις. Ο Ιησούς είπε: «Δεν είναι Θεός νεκρών, αλλά Θεός ζώντων» (Μαρκ.ιβ:27). Οι νεκροί δεν μπορούν ούτε να δοξάσουν, ούτε να έχουν κοινωνία με το Θεό και η πραγματική ομορφιά της ζωής είναι να είσαι παραδομένος, υπακούοντας, δοξάζοντας και λατρεύοντας Αυτόν.
Β. Η άφθονη ζωή εν Χριστώ
Δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να συγκριθεί με τη ζωή εν Χριστώ Ιησού. Καμιά περιουσία, πλούτη ή ταλέντα δεν είναι ικανά να πάρουν τη θέση του Ιησού Χριστού. Βέβαια, είναι απόλυτα δυνατόν να ζήσει κανείς χωρίς το Θεό και χωρίς καμία αναφορά ή αναγνώριση της αγάπης Του ή της ύπαρξής Του. Είναι λυπηρό, ότι εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάθε μέρα χωρίς την ευεργετική οδηγία κι εξουσία του Θεού. Ωστόσο, το θέλημα του Θεού είναι να Τον γνωρίσουμε μέσα από μια λυτρωτική σχέση. Κατά τη διάρκεια της διακονίας Του, ο Ιησούς μίλησε για τον πραγματικό σκοπό της γέννησής Του όταν είπε: «Εγώ ήλθον δια να έχωσι ζωήν, και να έχωσιν αυτήν εν αφθονία» (Ιωαν.ι:10).Μέσα απ’ αυτή την άφθονη ζωή που ο Χριστός μας δίνει μπορούμε να καταλάβουμε την πραγματική δύναμη που έχουμε εν Αυτώ. Μπορούμε να ευαρεστούμε τον Κύριο και συγχρόνως να έχουμε την ειρήνη Του, την αγάπη Του και τη χαρά Του.
Ο Παύλος κήρυξε στους Εβραίους και τους φιλοσόφους της Αθήνας, αποκαλύπτοντας τη βασική ανάγκη ολόκληρης της ανθρωπότητας, να βρει και να γνωρίσει το Θεό όπως πραγματικά είναι: «Δια να ζητώσι τον Κύριον, ίσως δυνηθώσι να ψηλαφήσωσιν αυτόν και να εύρωσιν αν και δεν είναι μακράν από ενός εκάστου ημών διότι εν αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και υπάρχομεν καθώς και τινές των ποιητών σας είπον, Διότι και γένος είμεθα τούτου» (Πραξ.ιζ:27-28).
Μόνο εν Χριστώ Ιησού μπορούμε να ζήσουμε τη ζωή στην πληρότητά της. Μόνο ο Ιησούς δίνει ελπίδα εκεί που κυριαρχεί η απελπισία. Μόνο Αυτός μπορεί να επαναφέρει τη ζωή στην αγνότητά της, απομακρύνοντας την αμαρτωλή φύση του ανθρώπου, το αποτέλεσμα της παρακοής του Αδάμ μέσα στον κήπο της Εδέμ. Η ζωή του καθένα γίνεται πραγματικά άφθονη μόνο όταν η παρουσία του Ιησού φανερωθεί σ’ αυτόν, με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Αυτή η άφθονη ζωή εν Χριστώ υπόσχεται την ευλογημένη ελπίδα της αιώνιας ζωής - μια ζωή ποιοτικά ανώτερη απ’ αυτή που τώρα ζούμε.
Η ευθύνη είναι δική μας, να εκζητήσουμε τον Κύριο μέχρι να Τον βρούμε και μετά να ζήσουμε την υπόλοιπη ζωή μας εν Αυτώ. Με άλλα λόγια, το να ζήσουμε με τον Ιησού πρέπει να είναι ο πρωταρχικός σκοπός της ζωής μας. Το να διαλέξεις να ζήσεις τη ζωή σου διαφορετικά είναι σαν να ματαιώνεις το θέλημα και το σκοπό του Θεού για σένα.
Γ. Το θαύμα της ζωής στο πέρασμα του χρόνου
Το πέρασμα του χρόνου έχει ένα τρόπο ν’ αλλάζει κάθε ζωή. Απ’ τη νεαρή παιδική ηλικία, τότε που κάθε καινούρια ανακάλυψη δημιουργεί έξαψη και γοητεία, μέχρι την ήσυχη σοβαρότητα των γηρατειών, το Πνεύμα του Θεού που εργάζεται σε μια ζωή, είναι αυτό που κάνει τη διαφορά. Το Πνεύμα του Θεού είναι η διαφορά ανάμεσα σε μια ζωή χωρίς σκοπό, χωρίς κατεύθυνση, συνηθισμένη να χάνει και σ’ αυτή που είναι νικηφόρα, γεμάτη με τη ζωή του Πνεύματος, παρά τις δυσκολίες. Με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος ξεπερνάμε κάθε εμπόδιο της ζωής. Κάθε φάση της ζωής μας προσφέρει καινούριες προκλήσεις και περιπέτειες εν Πνεύματι, αυξάνοντάς μας σε πνευματική ωριμότητα.
Α’ Κορ.ιγ:11 «Οτε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος εσυλλογιζόμην ότε όμως έγεινα ανήρ, κατήργησα τα του νηπίου.»
Ο Παύλος σύγκρινε τη φυσική με την πνευματική ωριμότητα. Ήξερε ότι όπως αυξάνουμε φυσικά, το ίδιο πρέπει να ωριμάζουμε πνευματικά. Όλες οι φάσεις της ζωής πρέπει ν’ αντανακλούν μια ανανεωτική πορεία. Όπως το φυσικό μας σώμα ωριμάζει με τον καιρό, η γνώση και η κατανόηση αυξάνουν, έτσι κι ο πνευματικός άνθρωπος πρέπει να ωριμάζει κάτω απ’ τη χάρη και τη γνώση του Κυρίου.
Στην παιδική ηλικία, κάποια ανώριμη συμπεριφορά είναι αποδεκτή. Όταν όμως η ίδια συμπεριφορά φανερώνεται στη ζωή ενός ενήλικα, αυτό είναι απρέπεια, και χαρακτηρίζεται νηπιότητα. Κατά τον ίδιο τρόπο, η πνευματική ανωριμότητα σ’ ένα πιστό που είναι αρκετό καιρό στον Κύριο, είναι αφορμή για περισσότερο ενδιαφέρον και προσευχή (Εβρ.ε:12-13).
Όπως οι άνθρωποι ωριμάζουν φυσικά και γίνονται πιο σοφοί αποκτώντας πείρα, το παιδί του Θεού πρέπει να ωριμάζει κερδίζοντας δύναμη και κατανόηση μέσα απ΄ το Λόγο του Θεού. Είναι έξω από κάθε πραγματικότητα να πιστεύουμε ότι ένα παιδί μπορεί να ζήσει πάντοτε σαν μωρό πίνοντας μόνο γάλα. Αργά ή γρήγορα πρέπει να προστεθεί στο φαγητό του μια ποικιλία στερών τροφών.
Σαν χριστιανοί πρέπει ν’ αυξήσουμε πνευματικά, αυξάνοντας την πνευματική μας δίαιτα. Ο Λόγος του Θεού μας λέει ότι αυτοί που πεινάνε και διψάνε τη δικαιοσύνη θα χορτάσουν (Ματθ.ε:6). Ο χριστιανός που ωριμάζει προοδευτικά, μπορεί να παίρνει συνεχώς πιο στερεή πνευματική τροφή από τον πλούτο του Λόγου του Θεού, με αποτέλεσμα ν’ αυξηθεί σε πνευματική επίγνωση και κατανόηση που θα τον βοηθήσουν να τροποποιήσει ανάλογα τη ζωή του.
ΙΙ. Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΗ - ΑΝΤΕΞΕ ΤΗΝ
Α. Ξεσηκώνονται ενάντιες καταστάσεις
Αν υπάρχει κάτι βέβαιο στη ζωή, αυτό είναι ότι η ζωή είναι αβέβαιη. Γεγονότα και καταστάσεις δημιουργούνται και δοκιμάζουν το κουράγιο, την υπομονή και την πίστη ακόμα και του πιο ώριμου χριστιανού. Η ζωή είναι γεμάτη από μικρές και μεγάλες εκπλήξεις. Ακόμα κι οι πιο τέλειοι δρόμοι, τελικά εμφανίζουν κάποιες ενοχλητικές λακουβίτσες και το ίδιο συμβαίνει με τη ζωή. Κακά πράγματα συμβαίνουν σε καλούς ανθρώπους και σοβαρές αρρώστιες, οικονομικές αποτυχίες, δύσκολα και οδυνηρά οικογενειακά προβλήματα συμβαίνουν στις ζωές του λαού του Θεού. Όμως ο χριστιανός δεν έχει αφεθεί να παλέψει και ν’ αγωνιστεί μόνος. Ο Θεός έχει υποσχεθεί να είναι πάντοτε παρών σε κάθε δυσκολία.
Ο Θεός δεν διαλέγει πάντοτε να εξαλείψει τη θλίψη και τη δυσκολία, αλλά έχει υποσχεθεί να μην μας αφήσει ποτέ μόνους. Η παρουσία του Θεού φέρνει ειρήνη και γαλήνη όταν μια προσωπική θύελλα μαίνεται.
Το Πνεύμα το Άγιο είναι ένα δώρο που στην πραγματικότητα δίνει συνέχεια. Ενώ ο Σατανάς χρησιμοποιεί κάθε δυνατό κόλπο για να φέρει ό,τι χειρότερο στη ζωή μας με σκοπό να μας καταβάλλει και να μας απογοητεύσει, το Πνεύμα του Κυρίου την ίδια στιγμή υψώνει σημαία εναντίον κάθε επίθεσης του εχθρού (Ησ.νθ:19). Ο Θεός μας έχει προμηθεύσει γενναιόδωρα με αποτελεσματικά όπλα εναντίον κάθε προσβολής του διαβόλου, έτσι ώστε να είμαστε σίγουροι για τη νίκη. Επιπλέον, ακόμα και στο μέσο της εναντίωσης, η παρουσία του Θεού φέρνει άνεση και ειρήνη.
Φιλιπ.δ:13 «Τα πάντα δύναμαι δια του ενδυναμούντος με Χριστού»
Κάποιοι που διαβάζουν αυτό το εδάφιο μπορεί να ρωτήσουν «Μπορεί πραγματικά ο χριστιανός να πετύχει τα πάντα;» Αυτό το εδάφιο δεν δίνει ένα υπογεγραμμένο τσεκ με ανοιχτό το ποσό στο χριστιανό. Στην πραγματικότητα μας ησυχάζει ότι ο Ιησούς θα μας ικανώσει να υπερνικήσουμε κάθε πειρασμό και κάθε εμπόδιο στη ζωή, αλλά δεν είναι ένα δίπλωμα που σου επιτρέπει να κάνεις κάτι που είναι αντίθετο με το θέλημα του Θεού. Θα μπορούσαμε να μεταφράσουμε ελεύθερα αυτό το εδάφιο, κάπως έτσι: «Μπορώ να κάνω οτιδήποτε μου ζητήσει ο Θεός, με τη βοήθεια του Ιησού Χριστού που μου δίνει δύναμη και ικανότητα».
Όταν είναι στο θέλημα του Θεού να περάσουμε μια κοιλάδα δοκιμασίας, τότε όχι μόνο θα είναι μαζί μας, αλλά θα μας προμηθεύσει τη δύναμη, την ικανότητα και την αποφασιστικότητα να βγούμε απ’ αυτή. Τα προβλήματα, που είναι ένα φυσιολογικό μέρος της ζωής, δεν είναι δικαιολογία για να μην εκπληρώσουμε την κλήση του Θεού στη ζωή μας. Αυτός πάντοτε θα βρίσκει ένα δρόμο για να μπορούμε να υποφέρουμε τη δοκιμασία (Α’ Κορ.ι:13).
Β. Αγωνιζόμενοι με τα προβλήματα
Το σχέδιο του Θεού για τον άνθρωπο περιλαμβάνει μια μοναδική ομορφιά και τελειότητα. Για ένα λόγο, ο Θεός έχει θέσει τον Πνεύμα Του και τη δύναμη Του μέσα μας σαν «θησαυρόν εις οστράκινα σκεύη» (Β’ Κορ.δ:7). Ξέροντας ότι ακόμα κι ένα αναγεννημένο άτομο είναι ατελές, ότι είναι προορισμένο να ζήσει σχετικά μόνο λίγες μέρες πάνω σ’ αυτή τη γη κι ότι η ζωή του μπορεί να είναι γεμάτη από προβλήματα (Ιώβ ιδ:1), ο Θεός τοποθετεί την αγάπη Του, τη χάρη Του και το Πνεύμα Του σ’ αυτό.
Οι θησαυροί του Πνεύματος του Θεού, επιτρέπουν στο λαό Του να επιβιώσει διαμέσου κάθε δυσκολίας, κάθε δοκιμασίας και κάθε πειρασμού. Οι ζωές μας γίνονται νικηφόρες ομολογίες της δύναμης του Θεού όταν το Πνεύμα Του μας ικανώνει να θριαμβεύουμε στις δύσκολες καταστάσεις και περιστάσεις. Το Άγιο Πνεύμα βοηθάει το χριστιανό να διαφυλάττει την πνευματική του ισορροπία άσχετα με τις δυσκολίες που περνάει.
Β’ Κορ.δ:8 κατά πάντα θλιβόμενοι, αλλ’ ουχί στενοχωρούμενοι απορούμενοι, αλλ’ ουχί απελπιζόμενοι.
Ποιος εξαιρείται απ’ τα προβλήματα και τις λύπες της ζωής; Κανένας. Κάθε ζωή έχει τραυματικές στιγμές, προσβλητικές καταστάσεις, καθώς και στιγμές δυσαρέσκειας. Αλλά το παιδί του Θεού βρίσκει αρκετή δύναμη και χάρη για ν’ αντιμετωπίσει αυτές τις στιγμές. Μπορεί να περνά προβλήματα, αλλά δεν υποκύπτει στο να αμφιβάλει για την αγάπη και την παρουσία του Θεού. Δεν περισπάται απ’ το βάδισμά του με τον Κύριο. Αντιστέκεται στις διανοητικές συγκρούσεις που προσπαθούν να βασανίσουν, να θλίψουν ή να πληγώσουν την πνευματική κοινωνία με το πρόσωπο του Θεού. Όταν ο Παύλος έγραφε «αλλ’ ουχί στενοχωρούμενοι» το έκανε για να μας βεβαιώσει ότι το Πνεύμα το Άγιο είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια ικανή βοήθεια που θα μας φρουρήσει από κάθε πίεση ή ζημιά που μπορεί να επηρεάσει το πνεύμα μας εξαιτίας των προβλημάτων της ζωής.
Κάθε χριστιανός που έχει ζήσει αρκετά χρόνια με τον Κύριο, έχει γνωρίσει στιγμές που δεν μπορεί να καταλάβει γιατί ο δρόμος της ζωής πρέπει να περάσει μέσα από πόνους, θλίψεις κι απογοητεύσεις. Και του είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει το λόγο που ο Θεός έχει επιτρέψει να περάσει αυτό το καμίνι, αυτή την φλογερή δοκιμασία. Αλλά όταν στρέφεται στον Κύριο, ανακαλύπτει ότι η παρουσία του Θεού στην καρδιά του δεν θα τον αφήσει να βυθιστεί σε απελπισία. Μπορεί να μπερδευόμαστε και να ερχόμαστε σε αμηχανία (απορούμενοι) για όλα αυτά τα προβλήματα, αλλά το Άγιο Πνεύμα θα μας προμηθεύσει την κατεύθυνση του Θεού και την επίγνωση και θα μας οδηγήσει με πιστότητα μέσα από κάθε κοιλάδα δοκιμασίας.
Απελπισία σημαίνει ήττα και δεν είναι κάτι που ο Θεός θέλει για τα παιδιά Του. Μπορεί ο χριστιανός να ρωτάει καμιά φορά «Γιατί;», αλλά ποτέ δεν τα παρατάει ούτε χάνει την ευλογημένη ελπίδα που είναι ο Χριστός μέσα μας.
Η πλειονότητα των πιστών που είχαν επιστρέψει κάτω απ’ τη διακονία του Παύλου και οι εκκλησίες τις οποίες ποίμαινε, ζούσαν κάτω απ’ την συνεχή απειλή της φυλάκισης και του θανάτου. Το να εμπιστεύεσαι την προστασία του Θεού μέρα με τη μέρα, γι’ αυτούς δεν ήταν μια φράση κάποιας ομολογίας, αλλά τρόπος ζωής. Στις μέρες μας, ο φυσικός διωγμός μάλλον είναι η εξαίρεση κι όχι ο κανόνας. Μπορεί να μας προσβάλουν και να λένε χλευαστικά λόγια, αλλά σπάνια ο διωγμός παίρνει τη μορφή φυσικής κακομεταχείρισης ή ζημιάς.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
