Μάρκος β: 1-12
Βρισκόμαστε σε κάποιο σπίτι στην Καπερναούμ. Είναι πιθανό το σπίτι αυτό να είναι του Πέτρου και του Ανδρέα επειδή στο α:29 ο Ιησούς θεράπευσε εκεί την πεθερά του Πέτρου. Τώρα λοιπόν που ξαναήρθε στην Καπερναούμ, είναι πιθανό να μπήκε στο ίδιο σπίτι.
Δεν πέρασε πολύς καιρός και μαθεύτηκε πως ο Ιησούς ήταν εκεί. Το σημαντικό είναι πως είχαν μαζευτεί τόσοι πολλοί που δεν χωρούσαν ούτε κι έξω από την πόρτα. Το «μέσο» σπίτι στην Καπερναούμ χωρούσε περίπου 50 άτομα. Κάθονταν λοιπόν όλοι αυτοί και άκουγαν τον Ιησού καθώς τους κήρυττε.
Τέσσερις όμως έχουν ένα φίλο, και έχουν καταλάβει καλά πως αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να κάνει καλά το φίλο τους, αυτός είναι ο Χριστός. Ας τον πάμε λοιπόν τώρα γιατί ποιος ξέρει πότε θα ξαναπεράσει.
Καθώς φτάνουν και βλέπουν το σπίτι γεμάτο μέχρι έξω, δεν χασομερούν. Η αγάπη για το φίλο τους, και η πίστη τους πως ο Χριστός μπορεί να τον κάνει καλά, τους οδηγεί να κάνουν μια τολμηρή σκέψη. Αν δεν μπορούμε να μπούμε από μπροστά, θα μπούμε από πάνω. Ανεβαίνουν λοιπόν επάνω και χαλάνε τη σκεπή.
Ίσως να σκεφτόμαστε βέβαια, καλά αυτοί είχαν πίστη, αυτός που είχε το σπίτι τι φταίει να πληρώνει; Αρχαιολογικές ανασκαφές έχουν δείξει πως τα σπίτια ήταν φτιαγμένα μόνο από πέτρα, χωρίς κάποιο υλικό που να κρατάει τις πέτρες κολλημένες τη μία με την άλλη. Χωρίς λάσπη, ή κάποιο είδος πίσσας. Και έτσι παρόλο που ο τοίχος ήταν γερός, δεν μπορούσαν να έχουν μόνιμη σκεπή. Είχαν δοκάρια από ξύλο και κάθετα στα δοκάρια αυτά έβαζαν καλάμια, άχυρα, και ξεραμένη λάσπη. Αυτό σήμαινε πως κάθε φθινόπωρο η σκεπή αυτή επισκευαζόταν πριν αρχίσουν οι βροχές.
Δηλαδή, αυτοί οι 4 ούτε ένα σφυρί δεν χρειάζονταν για να ανοίξουν την τρύπα, που εύκολα επισκευαζόταν. Δεν ξέρουμε βέβαια αν παρόλα αυτά ο ιδιοκτήτης του σπιτιού θύμωσε ή πως αντέδρασε. Δεν μας ενδιαφέρει η δική του στάση στην όλη ιστορία, γι' αυτό και ο Μάρκος δεν αναφέρει τίποτα γι' αυτόν. Αντίθετα μας μιλάει για την επιμονή των 4 αυτών ανθρώπων.
Είναι πολλά που μας διδάσκει αυτή η περικοπή. Η κύρια διδασκαλία είναι πως ο Ιησούς Χριστός έχει την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες. Παράλληλα όμως μ' αυτό, υπάρχουν και άλλα που μπορούμε να μάθουμε.
«Τι είμαι διαθέσιμος εγώ να κάνω προκειμένου να οδηγήσω τους δικούς μου φίλους στο Χριστό;» Είμαι διατεθειμένος να τους πάρω μαζί με το πρόβλημα τους και να βρω οποιοδήποτε τρόπο για να τους φέρω κοντά Του; Είμαι διατεθειμένος ακόμη και ρεζίλι να γίνω για χάρη τους. Είμαι τόσο αποφασισμένος, ώστε να ανοίξω ακόμη και μια ξένη σκεπή.
Αν προσέξατε ο Ιησούς τον συγχώρεσε και μετά τον θεράπευσε, όχι επειδή είδε την πίστη του παραλυτικού αλλά των 4 φίλων του.
Ιδών δε ο Ιησούς την πίστιν αυτών, λέγει προς τον παραλυτικόν· Τέκνον, συγκεχωρημέναι είναι εις σε αι αμαρτίαι σου. (Μάρκος β:5).
Δεν ξέρουμε τι περίμεναν αυτοί οι άνθρωποι να κάνει ο Ιησούς. Σίγουρα ήθελαν να τον θεραπεύσει, αλλά επειδή ήξεραν την αλήθεια, και κατάλαβαν πως μόνο στο Χριστό υπάρχει ελπίδα δεν δίστασαν να κάνουν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για το φίλο τους. Πόσες «σκεπές» είμαι και είσαι διατεθειμένος να χαλάσεις για το Χριστό; Ίσως σκέφτεσαι πως δεν υπάρχουν σκεπές για να χαλάσεις, ούτε έχεις φίλους που είναι άρρωστοι για να κουβαλήσεις το κρεβάτι τους, ούτε ο Χριστός είναι σωματικά παρών όπως ήταν τότε.
Θα το εκφράσω λοιπόν αλλιώς: Πόσες ώρες την εβδομάδα είσαι διαθέσιμος να φύγεις από την άνεση του σπιτιού σου μετά την δουλειά, και να κάτσεις να προσευχηθείς για τους γνωστούς, τους φίλους σου, τους συγγενείς, τους συμμαθητές σου, τους συναδέλφους στη δουλειά που δεν γνωρίζουν τον Κύριο; Που δεν έχουν αυτό που έχεις εσύ.
Πόσες φορές τους κάλεσες να έρθουν στην εκκλησία, ή τους έδωσες μια Αγία Γραφή; Μήπως ντράπηκες; Μήπως ντράπηκες να πεις, εγώ την Κυριακή το πρωί πάω στην εκκλησία; Αν ο Χριστός είναι για σένα θέμα «ζωής και θανάτου» τι κάνεις γι' αυτούς που είναι ακόμη μακριά από το Χριστό και όταν τελειώσουν τη ζωή τους εδώ, τους περιμένει αιώνια κόλαση;
Αν τώρα για σένα ο Χριστός δεν είναι θέμα ζωής και θανάτου, θα έπρεπε να ξαναρωτήσεις τον εαυτό σου, «Είμαι του Κυρίου ή νομίζω πως είμαι;» Γιατί; Μα γιατί δεν μπορεί ο Θεός να έστειλε το Χριστό να πεθάνει για τις αμαρτίες μας, κι εμείς να καθόμαστε απορροφημένοι στο δικό μας μικρόκοσμο ενώ ο κόσμος χάνεται!
Δε μπορεί ο Χριστός να υπέφερε για μας, να πέθανε για μας, κι εμείς να περιμένουμε την κατάλληλη και την ιδανική στιγμή για χρόνια για να βρούμε την κατάλληλη ευκαιρία να μιλήσουμε στους φίλους μας για το Χριστό!
Πόσες σκεπές είσαι διαθέσιμος να χαλάσεις; Πόσα κρεβάτια με πνευματικά άρρωστους ανθρώπους να κουβαλήσεις στο Χριστό; Ο Θεός να μας δώσει χάρη και να βάλει μέσα μας το δικό Του πόνο για τις ψυχές που χάνονται.
Καθώς λοιπόν ανοίγουν την τρύπα και κατεβάζουν το φίλο τους, ακούν τον Ιησού να λέει: Τέκνον, συγκεχωρημέναι είναι εις σε αι αμαρτίαι σου. (Μάρκ.β:5).
Καμιά φορά σκέφτομαι τι μπορεί να πέρασε από το μυαλό αυτών των 4 αλλά και του φίλου τους που ήταν παραλυτικός: Κύριε, δεν κατάλαβες καλά, εμείς τον φέραμε για να τον κάνεις καλά, όχι για να τον ευλογήσεις. Το δαιμονισμένο τον ελευθέρωσες, την πεθερά του Πέτρου την έκανες καλά, τόσους αρρώστους τους θεράπευσες, τον λεπρό τον γιάτρεψες, και τώρα στο φίλο μας, «Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες»;
Πως θα μας φαινόταν αν πηγαίναμε σ' ένα γιατρό επειδή έσπασε το πόδι μας και ο γιατρός αντί να μας κάνει το πόδι καλά, έπαιρνε τη Γραφή και μας διάβαζε εδάφια για να μας παρηγορήσει; Θα λέγαμε γιατρέ, δεν κατάλαβες καλά, δεν ήρθαμε εδώ για να μας διαβάζεις τη Γραφή, το πόδι μου μπορείς να το κάνεις καλά;
Όμως ο Ιησούς ξέρει πολύ καλά τι του γίνεται. Ξέρει τι κάνει. Έχει το σκοπό Του. Και πάνω από όλα ξέρει πως ακόμη και να τον κάνει καλά, αυτό που πάνω από όλα χρειάζεται είναι η γιατρειά της ψυχής.
Τι περιμένεις να κάνει ο Θεός στη ζωή σου σήμερα; Να σε κάνει καλά; Να σου πάρει τον πόνο που έχεις στο σώμα σου; Να σε γιατρέψει; Περιμένεις μήπως να σε ευλογήσει στη δουλειά σου, επειδή πηγαίνεις (αν πηγαίνεις) κάθε Κυριακή στην εκκλησία; Προσεύχεσαι ο Θεός να φέρει κάποιον ή κάποια στη ζωή σου ώστε να κάνεις οικογένεια; Ζητάς ο Θεός να σε απαλλάξει από τα βάσανά σου;
Η στάση του Χριστού μας διδάσκει πως το πιο σημαντικό πράγμα εδώ στη γη, είναι η συγχώρηση των αμαρτιών μας. Το πιο σημαντικό πράγμα, δεν είναι αυτά που σε απασχολούν εδώ. Είναι, να τα «βρεις» με το Θεό, να αποκατασταθεί η κομμένη σχέση με το δημιουργό.
Η στάση του Ιησού μας λέει, «Θέλεις να είσαι πραγματικά ευτυχισμένος, ευλογημένος, χαρούμενος, ολοκληρωμένος». Ούτε το πανεπιστήμιο που μου ζητάς να μπεις, ούτε η καλή θέση στη δουλειά, ούτε ο καλός γάμος, ούτε το ωραίο σπίτι...τίποτε από αυτά δεν θα σου λύσει το πρόβλημα. Η ζωή σου θα είναι όπως την ονειρεύεσαι όταν ξαναποκτήσεις σχέση με το Δημιουργό σου. Αυτόν που σε έπλασε και θέλει να γίνει και Πατέρας σου.
Γι' αυτό χρειάζεσαι άφεση των αμαρτιών σου. Όταν αυτές φύγουν από τη μέση, τότε θα είσαι ολόκληρος, τέλειος σαν άνθρωπος. Όταν η ρίζα για όλα τα προβλήματα φύγει από τη μέση. Και αν το σκεφτούμε πιο καλά, ο Θεός υπόσχεται τον ουρανό. Ένα από τα πράγματα που κάνουν τον ουρανό να είναι ουρανός, παράδεισος, είναι η απουσία της αμαρτίας. Τι έκανε τον κήπο της Εδέμ να είναι «παράδεισος;» Η απουσία της αμαρτίας. Όταν η αμαρτία μπήκε μέσα, ο άνθρωπος έπρεπε να φύγει από την παρουσία του Θεού. Ήρθε ο πνευματικός θάνατος. Και ο πνευματικός θάνατος έφερε το σωματικό θάνατο και όλα τα υπόλοιπα.
Το ότι τραβήξαμε το δικό μας δρόμο, έφερε το μίσος, το φόνο, τη ζήλια, την κακία, τους πολέμους, την πείνα την καταστροφή. Δεν φταίει ο Θεός για αυτά. Φταίει το ότι εμείς τα ξέρουμε όλα. Και είμαστε αρκετά καλοί και έξυπνοι και δεν χρειαζόμαστε το Θεό.
Όλοι μας θα θέλαμε μια τέλεια κοινωνία που το κακό να μην υπάρχει, αλλά τη θέλουμε χωρίς το Θεό. Το πρόβλημα όμως είναι πως μόνο ο Θεός είναι η πηγή του κάθε καλού. Όταν θέλεις λοιπόν νερό φρέσκο χωρίς όμως την πηγή του νερού, τότε ζητάς και ψάχνεις μάταια.
Στη συνέχεια, κάποιοι από τους γραμματείς που ήταν εκεί, αμέσως σκέφτηκαν: Μόνο ο Θεός μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες. Και είχαν δίκιο. Μόνο ο Θεός μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες. Αν λοιπόν ένας άνθρωπος μιλάει σαν να είναι ο Θεός, ναι!!!! Είναι βλάσφημος. Και η τιμωρία για τη βλασφημία ήταν θάνατος με λιθοβολισμό. Εκτός... και αν λέει αλήθεια.
Ο Ιησούς ξέροντας τι σκέφτονται τους αποδεικνύει πως έχει εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες πάνω στη γη. Γι' αυτό και λέει στους παρευρισκόμενους.
-Τι νομίζετε πως είναι πιο εύκολο να πω στον παραλυτικό, 'Οι αμαρτίες σου συγχωρήθηκαν, ή σήκωσε το κρεβάτι σου και περπάτα;' Τι νομίζετε; Ποιο εμπόδιο είναι μεγαλύτερο; Ποιο πρόβλημα θέλει υπερφυσική δύναμη και εξουσία; Σίγουρα νομίζετε η αρρώστια! Στο κάτω-κάτω πως μπορείτε να είστε σίγουροι πως πράγματι συγχωρήθηκαν οι αμαρτίες του; Δεν είδατε στον ουρανό γραμμένο τίποτα. Εγώ θα σας το αποδείξω όμως.
Γυρίζει λοιπόν και λέει στον παραλυτικό:
-Σήκω, πάρε το κρεβάτι σου, και πήγαινε σπίτι σου. Και διαβάζουμε πως αμέσως σηκώθηκε πάνω, πήρε το κρεβάτι μπροστά στα μάτια όλων και πήγε στο σπίτι του. Σαν αποτέλεσμα όλοι ήταν άφωνοι, και δόξαζαν το Θεό λέγοντας, «Ποτέ ως τώρα δεν είδαμε κάτι τέτοιο.»
Θέλω να σταθούμε και να σκεφτούμε λίγο, τη στάση των Φαρισαίων, που εννοούσε: Αν αυτό που λες, δηλαδή, συγχωρημένες είναι οι αμαρτίες σου, είναι αλήθεια, τότε, αν δεν είσαι ο Θεός είσαι βλάσφημος, είσαι παράφρονας, έχεις χάσει το μυαλό σου, είσαι τρελός. Ένα από τα δύο πρέπει να συμβαίνουν. Επειδή ο Χριστός, γνωρίζοντας την καρδιά τους, καταλαβαίνει το δίλημμα, τους αποδεικνύει με τη θεραπεία αυτή, πως ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ. ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ, ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ.
Ποιος είναι ο Ιησούς για σένα σήμερα; Η στάση των Φαρισαίων, και η ανταπόκριση του Χριστού, έχουν να μας πουν κάτι. Πως ο Χριστός είτε ήταν αυτός που έλεγε και είχε την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες, ή ήταν βλάσφημος, παράφρονας, τρελός και δεν ήξερε τι έλεγε.
Τι είναι ο Ιησούς για σένα; Θα βρείτε πολλούς να λένε, Α! Ο Ιησούς! Βέβαια! Καταπληκτικός δάσκαλος. Ρήτορας ανεπανάληπτος. Ο μεγαλύτερος φιλόσοφος που πέρασε ποτέ. Την πιο καλή ηθική ο Ιησούς τη δίδαξε και την έζησε. Την αγάπη για τον συνάνθρωπο. Ξέρετε κάτι; Κάτι τέτοια επιχειρήματα μου θυμίζουν ανθρώπους, που όλα τα ξέρουν, που μιλούν χωρίς να γνωρίζουν.
Όλοι αυτοί που τα λένε αυτά δεν έχουν ιδέα τι είπε ο Χριστός για τον εαυτό του! Αυτός ο μεγαλύτερος φιλόσοφος, αυτός ο καταπληκτικός ρήτορας και δάσκαλος της ηθικής είπε, «Εγώ έχω εξουσία να συγχωρώ αμαρτίες.!» Γύρισε και είπε στους Φαρισαίους, «Πριν τον Αβραάμ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ!» Είπε, «Εγώ είμαι το φως του κόσμου.» «Κανένας δεν πάει στο Θεό εκτός μέσα από εμένα.» Όταν κάποιος έχει τέτοιες αξιώσεις ή είναι πράγματι αυτός που λέει ότι είναι ή είναι τρελός, παράφρονας.
Ποιος είναι για σένα ο Ιησούς; Δεν μπορείς να τον δεχτείς μόνο σαν ένα καλό δάσκαλο, μόνο σαν ένα παράδειγμα αγάπης. Αυτά που είπε για τον εαυτό του και αυτά που ζητάει για εμάς 2 επιλογές αφήνουν. Είτε να τον απορρίψεις ολότελα γιατί δεν ήξερε τι έλεγε, ή να τον κάνεις προσωπικό σου Σωτήρα και Κύριο. Δεν υπάρχει μέσος δρόμος.
Μεγάλοι φιλόσοφοι ήταν ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης. Ποια είναι η φράση του Σωκράτη που όλοι μας ξέρουμε; «Εν οιδα οτι ουδέν οιδα,» δηλαδή «Ένα πράγμα γνωρίζω, πως δεν ξέρω τίποτα.» Ξέρετε τι είπε ο Χριστός;
«Εγώ είμαι η οδός η αλήθεια και η ζωή.»
«Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής.»
«Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα.»
«Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή.»
«Εγώ είμαι ο καλός βοσκός.»
Στον Ιωάννη στην αποκάλυψη όταν εμφανίστηκε του είπε:
«Εγώ είμαι το Α και το Ω, ο πρώτος και ο έσχατος, ή αρχή και το τέλος.»
Μπορεί να τα λέει αυτά κάποιος που είναι στα συγκαλά του; Ή ο Χριστός ήταν ο Θεός ή δεν ήξερε τι έλεγε. Τι θέση παίρνεις; Πρέπει να πάρεις θέση. Ή συνειδητά να Τον απορρίψεις, επειδή δεν ήταν με τα σωστά Του, ή να Του ζητήσεις συγνώμη για τις αμαρτίες σου και να ζητήσεις να γίνεις παιδί Του. Μην κατηγορούμε τους Φαρισαίους. Οι Φαρισαίοι είχαν δίκιο. Είτε ήταν βλάσφημος ή ήταν ο Θεός.
Και αν ήταν ο Θεός, τότε κάποια μέρα θα Τον συναντήσεις. Κάποια μέρα όλοι μας θα σταθούμε μπροστά Του. Εσύ τι θα κάνεις; Ο Χριστός είναι ο μόνος που έχει το δικαίωμα να συγχωρεί αμαρτίες. Τι κάνεις σήμερα; Τι περιμένεις από το Χριστό να κάνει στη ζωή σου; Τι λαχταράς; Αν δεν είσαι ακόμη του Χριστού, τι περιμένεις για να πειστείς; Δύο επιλογές έχεις. Ο Χριστός ακόμη σε περιμένει για να σου δώσει το πιο μεγάλο δώρο. Τη συγχώρεση των αμαρτιών σου.
Αν αισθάνεσαι το βάρος της αμαρτίας επάνω σου, μη χασομεράς. Ζήτα από το Χριστό να στο πάρει, και να σε κάνει ολοκληρωμένο άνθρωπο. Η συγχώρεση των αμαρτιών είναι δώρο. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι «μετάνοια.» Με ταπείνωση να πας μπροστά Του και να ζητήσεις συγνώμη για τις αμαρτίες σου και για τη ζωή σου.
Αυτός είναι που θα σου δώσει νερό να πιεις να μην διψάς. Αυτός ΕΙΝΑΙ, ότι ψάχνεις. Μπορεί να ζητάς το Θεό για να σου λύσει τα προβλήματά σου, και καλά κάνεις. Όμως ο Ιησούς λέει, φίλε, το μεγαλύτερο σου πρόβλημα είναι η αμαρτία σου. Και μόνο εγώ έχω την εξουσία να την συγχωρήσω. Έλα, να σου δώσω εγώ νερό να μη διψάς ποτέ, ψωμί να μην πεινάς ποτέ. Αμήν.
