ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Οι απόστολοι, που ήταν από την αρχή αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες της ζωής και της διδασκαλίας του Κυρίου Ιησού, ήταν τα μόνα ειδικά όργανα που ο Θεός έχρισε για να κηρύξουν στον κόσμο την αλήθεια του ευαγγελίου με κύρος οικουμενικό και με απόλυτη αυθεντία.
Για την εξάπλωση και μετάδοση της αλήθειας του Ευαγγελίου ο Θεός χρησιμοποίησε δύο μέσα: Αρχικά, τον προφορικό λόγο ή άγραφη παράδοση, και μετά το γραπτό λόγο ή γραπτή παράδοση. Αυτές οι δυο μορφές της παράδοσης μεταδώσανε και ερμήνευσαν τον ίδιο και μοναδικό κανόνα αλήθειας. Όσα δόγματα κήρυξαν οι απόστολοι με ζωντανή φωνή, τα ίδια δόγματα επίσης τα έγραψαν, κάτω από την πλήρη οδηγία του Αγίου Πνεύματος.
Αυτό σημαίνει ότι κάθε προφορική παράδοση που συγκρούεται με τις Γραφές δεν έχει αποστολική προέλευση και κατά συνέπεια πρέπει να απορρίπτεται σαν νόθος. Η αρχή ότι η γραπτή πηγή πρέπει να ελέγχει και να επικυρώνει την προφορική, είναι η λογική αλλά και η επιστημονική μέθοδος.
Ο Κύριος Ιησούς δίδαξε ο Ίδιος και κατ’ ευθείαν στόμα με στόμα θρησκευτικούς δασκάλους σαν το Νικόδημο, όπως και απλοϊκούς ανθρώπους σαν τη Σαμαρείτισσα, τον Τελώνη ή τη Χανανναία. Τα λόγια της ζωής και της σωτηρίας που είπε ο Κύριος στους αμαρτωλούς της εποχής Του, τα ίδια γράφτηκαν αυτούσια, και υπάρχουν στην Καινή Διαθήκη για να διδάσκουν το ίδιο κατ’ ευθείαν τους Νικόδημους, τις Σαμαρείτισσες, τους Τελώνες και τις Χανανναίες όλων των εποχών. Ο Κύριος μιλά κατ’ ευθείαν στους αμαρτωλούς χωρίς να χρειάζεται ερμηνευτές για να αποδώσουν το νόημα των λόγων Του (Ιωάν.ιη:37).
Επίσης οι απόστολοι κήρυξαν κατ’ ευθείαν στα πλήθη τα δόγματα της σωτηρίας, χωρίς ενδιάμεσους θεολόγους, με αποτέλεσμα να μετανοήσουν και να δεχτούν τη σωτηρία του Χριστού χιλιάδες άνθρωποι κάθε κοινωνικής τάξης και μόρφωσης (Πράξ.β:14). Αυτά τα ίδια αποστολικά κηρύγματα γράφτηκαν αυτούσια στην Καινή Διαθήκη, και από τότε μέχρι σήμερα εξακολουθούν να οδηγούν στη σωτηρία δια πίστεως στο έργο του Ιησού Χριστού όλους
Η διδασκαλία συνεπώς ότι “η Ορθόδοξη Εκκλησία με τις Οικουμενικές Συνόδους και τους Πατέρες οδηγεί στη σωστή κατανόηση της Γραφής” είναι τελείως έξω από την ιστορική πραγματικότητα. Είναι ακόμα έξω από τη δογματική πραγματικότητα, γιατί η Γραφή λέγει ότι <ημίν απεκάλυψεν ο Θεός διά του πνεύματος> (Α’ Κορ.β:10). Αλίμονο αν κάποιος που ζητάει τη σωτηρία, να έπρεπε να συμβουλευτεί τους αμέτρητους τόμους της Πατρολογίας και των Συνοδικών αποφάσεων!
Κατά τας Γραφάς, η συγχώρηση των αμαρτιών δίδεται κατ’ ευθείαν από το Θεό σαν αποτέλεσμα της αληθινής μετάνοιας του αμαρτωλού και της πίστης του στο λυτρωτικό έργο του Ιησού Χριστού. Η μετάνοια δεν είναι ειλικρινής και συνεπώς δεν έχει κύρος μπροστά στο Θεό, αν ο αμαρτωλός δεν καταδικάσει ενσυνείδητα και οριστικά, ενώπιον του Θεού, το αμαρτωλό παρελθόν του με την απόφαση να διακόψει κάθε σχέση του με την αμαρτία και να στραφεί προς το Θεό.
Την ημέρα της Πεντηκοστής, ο απόστολος Πέτρος πλήρης Πνεύματος Αγίου στέκεται και κηρύττει Ιησούν Χριστόν και Τούτον εσταυρωμένον. Τα πλήθη αφού άκουσαν το κήρυγμα και η καρδιά τους ήλθε σε κατάνυξη, ρώτησαν τον Πέτρο τί πρέπει να κάνουν (Πράξ.β:37). Η απάντηση που έδωσε ο Πέτρος, είναι η απάντηση που δίνει ο λόγος του Θεού στον καθένα που αναρωτιέται τί πρέπει να κάνει για να σωθεί! Και ο Πέτρος απάντησε:
1. Μετανοήσατε.
2. Ας βαπτιστεί ο καθένας στο όνομα του Ιησού Χριστού.
3. Θα λάβει τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος.
ΤΕΛΟΣ
