Αετός ή κότα ;

Ο ιδιοκτήτης ενός αγροκτήματος,βρίσκει μία μέρα στην γωνία του κτήματός του ένα αετόπουλο που μάλλον είχε πέσει από τη φωλιά του καιήταν τόσο μικρό που δεν μπορούσε να πετάξει.Το πήρε λοιπόν και το έβαλε μαζί με τα άλλα πουλερικά.Σιγά σιγά το αετόπουλο μεγάλωσε και έγινε ένα μεγάλο πουλί.Ποτέ όμως δεν αποπειράθηκε να πετάξει.Περνούσε ήσυχα με τις κότες.

Ύστερα από κάμποσο καιρό,ήρθε για λίγες μέρες διακοπές ένας φίλος του ιδιοκτήτη στο αγρόκτημα.Ήταν γνώστης και φίλος των ζώων.

Όταν είδε τον αετό ανάμεσα στις κότες εξέφρασε μεγάλη έκπληξη.Αυτό είπε είναι αντίθετο προς τη φύση.Δεν είναι δυνατόν ποτέ ένας αετός να είναι ευχαριστημένος να ζει μέσα σε κοτέτσι.

Ο ιδιοκτήτης απάντησε πως ο αετός από τις πρώτες του μέρες έζησε με τις κότες και ήταν πιο ευτυχής στο κοτέτσι παρά ψηλά στον ουρανό.

Ο φίλος του όμως δεν ήθελε να το πιστέψει αυτό και έτσι έκανε ένα πείραμα.Πήρε τον αετό τον πήγε έξω από το κτήμα,τον σήκωσε ψηλά για να πετάξει,και εκείνος έπεσε βαρύς και όσο μπορούσε πιο γρήγορα έτρεξε πίσω στο κοτέτσι.Γέλασε και του είπε:Είναι αετός μα έχει καρδιά κότας.

 

Ο φίλος του όμως δεν απογοητεύτηκε και τον ξαναπήρε στα χέρια του. 

Το επανάλαβε το πείραμα σε μία ψηλή κορυφή.Εκεί ο καθαρός αέρας,οι απέραντες εκτάσεις ξαφνικά μίλησαν στην καρδιά του.Τίναξε ο αετός τις φτερούγες του και απομακρύνθηκε στα ύψη,για να μην ξαναγυρίσει ποτέ πια στις κότες. 

Αυτή είναι μία αληθινή ιστορία και έχει να μας δώσει ένα μάθημα:Ο Θεός μας δημιούργησε για να είμαστε αετοί και να πετάμε ψηλά.Μερικοί από εμάς τώρα βγάζουμε τις φτερούγες μας.'Αραγε έχουμε καρδιά αετού ή κότας;

Αν έχουμε καρδιά κότας,όσο και αν είναι δυνατές οι φτερούγες μας,ποτέ δεν θα πετάξουμε.Θα σέρνουμε τη ζωή μας μέσα στο κοτέτσι της αμαρτίας και στα μικρά πράγματα.

Ας ζητήσουμε λοιπόν από τον Χριστό να μας δώσει μία καινούργια καρδιά,τη ζωή που Αυτός μονάχα μπορεί να δώσει και τότε οι φτερούγες μας θα μας ανεβάζουν στα ύψη μίας όμορφης,ελεύθερης και χρήσιμης ζωής