Ένα νεαρό αντρόγυνο έχασε το μονάκριβο παιδί του, ένα χαριτωμένο κοριτσάκι τριών χρονών, σ' ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Αδυνατώντας να το συμβιβάσει αυτό με τη δικαιοσύνη και την αγάπη του Θεού, πήγαν στον ποιμένα τους αναζητώντας μια απάντηση. «Αυτό ήταν το θέλημα του Θεού», είπε εκείνος.
Οι νεαροί γονείς δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι ο τραγικός θάνατος του παιδιού τους σχετιζόταν με οποιονδήποτε τρόπο με το θέλημα του Θεού. Έτσι, πήγαν σ' έναν άλλο ιεροκήρυκα. Εκείνος τους αράδιασε ένα σωρό εδάφια από την ΑγΙα Γραφή, προσπαθώντας να τους παρηγορήσει, αλλά τα εδάφια έφταναν σε κουφά αφτιά.
Τελικά, οι νεαροί γονείς πήγαν σε μια ηλικιωμένη γυναίκα της εκκλησίας τους, που ήταν αγράμματη, αλλά πολύ γνωστή για την ευσέβεια της και την πολύ καλή γνώση της του λόγου του Θεού.
Σίγουρα αυτή θα μπορούσε να τους προσφέρει λίγη παρηγοριά.
Η γριά γυναίκα δεν άρθρωσε ούτε μια λέξη. Αγκάλιασε τους πονεμένους γονείς και έκλαψε μαζί τους για το χαμό του παιδιού τους.
Το ζευγάρι έφυγε με ξαλαφρωμένη την καρδιά, γιατί βρέθηκε κάποιος να συμμεριστεί τον πόνο τους και να κλάψει μαζί τους. Καμιά φορά ο σιωπηλός συμερισμός του πόνου των συνανθρώπων μας είναι προτιμότερος από χίλια λόγια που δεν αγγίζουν την καρδιά.
