Σχεδόν έχουν συμπληρωθεί 158 χρόνια από τη διακήρυξη της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας του δόγματος της Αμίαντης Σύλληψης.
Στις 8-12-1854 ο Πάπας Πίος 9ος διακήρυξε ότι «...είναι αποκαλυμμένη από το Θεό η διδασκαλία που υποστηρίζει ότι η Μακαρία Αειπάρθενος Μαρία προφυλάχθηκε, με ιδιαίτερη χάρη και προνόμιο του παντοδύναμου Θεού, ενόψει των αξιομισθιών του Ιησού Χριστού, σωτήρα του ανθρωπίνου γένους, απρόσβλητη από κάθε μόλυσμα προπατορικής αμαρτίας ήδη από την πρώτη στιγμή της σύλληψης της» (DS 2803).
Η εν λόγω θεωρία είναι εντελώς ανύπαρκτη στις Άγιες Γραφές. Πουθενά δεν υπάρχει η παραμικρή νύξη για κάτι τέτοιο, ούτε υπάρχει θεολογικό έδαφος πάνω στο οποίο να υπονοείται. Πρόκειται για μια καθαρά ανθρώπινη επινόηση, στα πλαίσια της Μαριολατρίας, που είναι υπόλειμμα της αρχαίας ειδωλολατρίας.
Είναι απορίας άξιο πώς μερικοί άνθρωποι (ακόμη και εκκλησιαστικά σώματα) είναι έτοιμοι να δεχτούν ως “αποκάλυψη από Θεού» τέτοιες απόψεις και μάλιστα να τις ανακηρύσσουν ως “δόγματα», δηλαδή βασικές διδασκαλίες!
Ο Θεός ό,τι είχε να αποκαλύψει, το έκανε μέσα στις Άγιες Γραφές. Ακόμη και αν δεχτούμε την άποψη ότι τις θεόπνευστες Γραφές τις αναγνώρισε και τις ανακήρυξε η Εκκλησία –όπως υποστηρίζουν πολλοί–, αυτό σταμάτησε κάποτε, έστω και αν δεχτούμε ως τελικό όριο τη Σύνοδο της Καρθαγένης (419 μ.Χ.), που έδωσε τον τελικό κανόνα της Καινής Διαθήκης που είναι γενικά αποδεκτός από την παγκόσμια εκκλησιαστική παράδοση, καμία άλλη αποκάλυψη δε μπορεί πλέον να γίνει δεκτή ως “δόγμα αποκαλυμμένο από τον Θεό”, επειδή, σε διαφορετική περίπτωση, ο καθένας θα μπορούσε –όπως δυστυχώς έχει επιχειρηθεί από τις περισσότερες αιρέσεις– να ορίζει κατά το δοκούν “νέα δόγματα” ανάλογα με το “νέο φως που λαβαίνει” και, αν μεν βρίσκεται σε θέση εξουσίας να το επιβάλλει στους υπόλοιπους, σε διαφορετική περίπτωση δε να θεωρείται ως “αιρετικός”.
Το εν λόγω “δόγμα” δεν το έχουν δεχτεί ούτε οι Ορθόδοξες ούτε οι Διαμαρτυρόμενες Εκκλησίες. Ας σημειωθεί όμως ότι οι πρώτες έχουν συμπεριλάβει ήδη στοιχεία του τουλάχιστον στην υμνολογία (π.χ. «Άσπιλε, αμόλυντε, άχραντε...»), ενώ το έδαφος καλλιεργείται κατάλληλα, ώστε να θεωρείται πλέον ή βέβαιο πως όταν ξεπεραστούν τα προβλήματα περί το “πρωτείο”, να είναι όλα έτοιμα για την αποδοχή και τούτου του “δόγματος”, όπως έγινε και με πολλά άλλα... π.χ. το περί “μεταστάσεως της Μαρίας εις τους ουρανούς” και, πολύ πιο πριν, η εισαγωγή εκ δυσμών του εορτασμού των Χριστουγέννων κ.ά.
Αυτά συμβαίνουν σε όσους παραμερίζουν τις Άγιες Γραφές, ώστε ο Θεός να λέει: «Εις μάτην με σέβονται, διδάσκοντες διδασκαλίας εντάλματα ανθρώπων» (Μάρκ.ζ:7).
