Στις μέρες μας εκλείπει κάθε σεβασμός προς τις αρχές και τους νόμους, που θεωρούνται καταπιεστικοί από όλους και όλοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να τους παρακάμψουν.
Οι κοινωνίες μας σιγά-σιγά υποβαθμίζονται σε έναν καθημερινό «εμφύλιο πόλεμο» προσωπικών επιδιώξεων και συμφερόντων. Από το χώρο της εκπαίδευσης των νέων, των παιδιών, μέχρι τα δικαστήρια και τους χώρους απονομής της δικαιοσύνης, τα πάντα αμφισβητούνται και θυσιάζονται εύκολα, καταργούνται ανεμπόδιστα, με κριτήριο την προσωπική άποψη του καθενός, τις προσωπικές του επιδιώξεις και κυρίως το προσωπικό του συμφέρον.
Αμφισβητούνται οι αξίες, οι αρχές, οι νόμοι, οι θεσμοί, που γρήγορα και απροβλημάτιστα παρακάμπτονται για να υπερισχύσει η προσωπική άποψη, η προσωπική προβολή, το ατομικό κέρδος.
Έχουμε φτάσει στο σημείο, όταν κάποιος πιστεύει στον απόλυτο διαχωρισμό ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα, στο μαύρο και το άσπρο, να θεωρείται ή ανόητος, ή καθυστερημένος, ή απολίτιστος. Σήμερα, στις μέρες μας οι άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν απολύτως σαφή όρια ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα. Όλα είναι σχετικά, υποστηρίζουν, και ζουν ανάλογα. Η θεωρία της σχετικότητας. Έτσι αναπτύσσονται οι γκρίζες ζώνες, οι γκρίζες περιοχές, έτσι χρησιμοποιείται η ελαστικότητα, η ενδοτικότητα, ο συμβιβασμός.
Πόσοι αλήθεια από εμάς δεν ήρθε στιγμή που σε κάποια συζήτηση νιώσαμε δισταγμό να υποστηρίξουμε την απόλυτη αλήθεια, γιατί κανένας γύρω μας δεν θα καταλάβαινε, κανένας δεν το έβλεπε με τον ίδιο τρόπο και ίσως κάποιοι να γελούσαν κιόλας μαζί μας; Πόσοι νέοι αλήθεια νιώθουν δύσκολα ή απομονώνονται από τους υπόλοιπους, όταν καταλάβουν ότι η ηθική, η αρετή και η αλήθεια στη ζωή τους αμφισβητούνται ή περιπαίζονται από τους συνομήλικούς τους, ενώ κάποτε τους θεωρούν και καθυστερημένους, εξωπραγματικούς ή πεπαλαιωμένους;
«Οι πιο επικίνδυνες ιδέες και απόψεις για μια κοινωνία δεν είναι αυτές που εξετάζονται και δοκιμάζονται για την αξία τους, αλλά αυτές που τις αποδεχόμαστε σαν αξιώματα».
Ιδέες και αρχές που δοκιμάζονται, ελέγχονται, βιώνονται, μπορούν να διορθωθούν και να μετασχηματιστούν, να καθαριστούν, να φωτιστούν και να υπηρετήσουν την αλήθεια. Τα αξιώματα όμως μετασχηματίζουν και μορφοποιούν εμάς. Τα ίδια δεν ελέγχονται, αλλά ελέγχουν και υποτάσσουν εμάς που τα δεχόμαστε.
Ήδη η αρχή της σχετικότητας των πάντων είναι νόμος ζωής στις μέρες μας. Τα παιδιά αμφισβητούν τους γονείς, απορρίπτουν τους δασκάλους. Οι νέοι αμφισβητούν τους μεγάλους, κατηγορούν, χρεώνουν ευθύνες, απορρίπτουν αρχές, νόμους, κανόνες, και όλοι μαζί πιστεύουν στην προσωπική ελευθερία, την ατομική ανάπτυξη με κάθε τρόπο και εξάρουν το προσωπικό τους χάρισμα -όπως οι ίδιοι το πιστεύουν σαν κανόνα και τρόπο ζωής τους.
Όταν μεταφερθούμε στην περιοχή που μας ενδιαφέρει περισσότερο απ' όλες, της χριστιανικής ζωής και πίστης, τα πράγματα γίνονται περισσότερο απειλητικά και επικίνδυνα. Η θεωρία της σχετικότητας, εδώ, στα άγια του Θεού και της αλήθειας του Ευαγγελίου, μεταφράζεται σε αμφισβήτηση της αλήθειας, της καθαρότητας, σε ζωή με συμβιβασμό, σε θέσεις με ελαστικότητα, υποκειμενικότητα και γκρίζο χρώμα, δηλαδή ούτε μαύρο ούτε άσπρο... κάπου στη μέση.
Οι άνθρωποι στις μέρες μας, είτε Χριστιανοί είναι, είτε όχι, δεν θέλουν το κόστος για όσα επιλέγουν, δεν θέλουν τον περιορισμό, δεν θέλουν την υπακοή, δεν θέλουν την υποταγή σε νόμους, αρχές και τάξη. Ετοιμάζεται πυρετωδώς, και το βλέπουμε καθημερινά, να επικρατήσει το χάος ανάμεσα στους ανθρώπους, στις κοινωνίες μας, στις σχέσεις μας, μέσα στο σπίτι μας και στη συνέχεια μέσα μας.
Αυτή θα είναι η κατάληξη όλων όσων ενστερνίστηκαν τη φιλοσοφία της σχετικότητας και πρόκριναν στη ζωή τους τη «μέση οδό» του συμβιβασμού, της ελαστικότητας, της ενδοτικότητας. Χάος όχι μόνο στη ζωή τους και στην ψυχή τους αλλά και στους γύρω τους που συναναστρέφονται. Αυτοί είναι οι άνθρωποι της Νέας Εποχής, της Νέας Τάξης, που τόσο γλαφυρά τους σκιαγραφεί το Άγιο Πνεύμα του Θεού στο θλιβερό κατάλογο της Β' Τιμ.γ:2-6:
Φίλαυτοι
|
Φιλάργυροι
|
Αλαζόνες
|
Υπερήφανοι
|
Βλάσφημοι
|
Απειθείς εις τους γονείς
|
Αχάριστοι
|
Ανόσιοι
|
Άσπλαχνοι
|
Έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής...
|
Αυτοί είναι οι άνθρωποι γύρω μας, οι άνθρωποι της Νέας Εποχής, που λατρεύουν αποκλειστικά τον εαυτό τους και ζουν για να υπηρετούν μονάχα το δικό τους θέλημα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι έτοιμοι και πρόθυμοι και να υποχωρήσουν, και να συμβιβαστούν και να αμφισβητήσουν την αλήθεια και την καθαρότητα, αλλά και να ενστερνιστούν τη «θεωρία της σχετικότητας» για το προσωπικό τους κέρδος και τις επιδιώξεις τους.
Χρειάζεται όμως ιδιαίτερη προσοχή, διότι εδώ υπάρχει μεγάλος και ουσιαστικός κίνδυνος, εφόσον δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια κοινά θέματα της ζωής μας, αλλά έχουμε να κάνουμε με τα άγια του Θεού, με την αλήθεια Του, με την τρομερή παρουσία Του. Ούτε αμφισβήτηση χωράει εδώ ούτε σχετικότητα... Πολύ περισσότερο δεν χωράει συμβιβασμός, ελαστικότητα, ούτε δύο μέτρα - δύο σταθμά, διότι όποιος παίζει με τα άγια του Θεού έχει άσχημη, τραγική κατάληξη. Τα άγια του Κυρίου δεν μπορεί να χρησιμοποιούνται για προσωπικές επιδιώξεις και συμφέροντα.
