Α. Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ
Η θέση που είχε η Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία, στην ιστορία του λαού του Θεού δεν μπορεί ποτέ να κατανοηθεί, χωρίς ν’ ανατρέξουμε στην αρχή της. Άρχισε με το Νεβρώδ και τον πύργο της Βαβέλ περίπου 100 χρόνια μετά τον κατακλυσμό και 326 χρόνια πριν την κλήση του Αβραάμ.
1. Νεβρώδ
Η ιστορία του Νεβρώδ βρίσκεται στη Γεν.ι:8-10. Ήταν εγγονός του Χαμ, πατέρας του ήταν ο Χους. Ο Νεβρώδ είναι τύπος του Αντίχριστου. Η λέξη “Νεβρώδ” σημαίνει “επαναστάτης”. Αυτός είναι ένας τίτλος του Αντίχριστου όπως αναφέρεται στη Β’ Θεσ.β:8 “ο άνομος”. Η ανταρσία του Νεβρώδ ήταν να οδηγήσει μια κίνηση επανάστασης κατά του Θεού.
Τρεις φορές σ’ αυτό το εδάφιο κι επίσης στο Α’ Χρον.ι:10, αναφέρει ότι ο Νεβρώδ ήταν ισχυρός. Στη Γεν.ι:9 περιγράφεται σαν “ισχυρός κυνηγός εναντίον του Κυρίου”. Αυτό μας κάνει να συμπεράνουμε ότι προωθούσε τα δικά του σχέδια προκαλώντας τον Δημιουργό του.
2. Ο πύργος της Βαβέλ
Στη Γεν.ι:10 λέει: “και η αρχή της βασιλείας αυτού εστάθη Βαβυλών”. Εδώ έχουμε την πρώτη αναφορά της Βαβέλ. Στη γλώσσα εκείνης της εποχής Βαβέλ σήμαινε “Η Πύλη του Θεού”, αλλά μετά, εξαιτίας της κρίσης, σημαίνει “σύγχυση”. Εδώ βλέπουμε ότι ο Νεβρώδ είχε ένα βασίλειο, που σημαίνει ότι ήταν “βασιλιάς”. Δεν ξεκίνησε μόνο ένα καινούριο βασίλειο, αλλά θέσπισε μια καινούρια και ειδωλολατρική λατρεία.
“Ας οικοδομήσωμεν εις εαυτούς πόλιν” (ια:4) - αυτό έχει να κάνει μ’ ένα πολιτικό σύστημα, μια παγκόσμια αυτοκρατορία.
“Ας οικοδομήσωμεν εις εαυτούς πύργον” - αναφέρεται σ’ ένα θρησκευτικό σύστημα καλών έργων που προσπαθεί να φτάσει τον ουρανό χωρίς τη βοήθεια του Θεού. Ήταν ένα σύστημα θεοποίησης του ανθρώπου. Ήταν η θρησκεία του Κάιν που ξανάρχιζε.
“Ας αποκτήσωμεν εις εαυτούς όνομα” - Εδώ βλέπουμε μια επιθυμία για φήμη και δύναμη. Η σωτηρία θα ερχόταν στο όνομά τους. Ωστόσο, ο Θεός είχε ένα όνομα δια του οποίου θα έφερνε σωτηρία (Ιησούς) και δεν ήταν ακόμα η ώρα του Θεού για ν’ αποκαλύψει αυτό το όνομα.
Τα πάντα στη Βαβέλ ήταν αντίθετα με το Θεό. Γι’ αυτό το λόγο ήρθε η κρίση και ο Κύριος τους διασκόρπισε.
Ας θυμόμαστε πάντοτε ότι η ρίζα όλων των αμαρτιών είναι η επανάσταση, η ανταρσία και το αποτέλεσμα είναι πάντοτε το ίδιο, σύγχυση και διασκορπισμός.
Β. Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ
Στην Αποκ.ιζ απεικονίζεται η ψεύτικη ειδωλολατρική θρησκεία των τελευταίων ημερών, με μια πόρνη που κάθεται πάνω σ’ ένα κόκκινο θηρίο, το πανίσχυρο πολιτικο-θρησκευτικό σύστημα. Στη Γεν.ια έχουμε την ιστορική αναφορά αυτής της θρησκείας.
Μετά την πτώση, ο Θεός έντυσε τους προπάτορες μας κι έτσι θέσπισε το σωστό τρόπο σωτηρίας και λατρείας. Αυτό βλέπουμε να συνεχίζεται με τον Άβελ, το Νώε και άλλους άντρες πίστης. Μετά τον κατακλυσμό, ο Θεός θέσπισε την αρχή της ανθρώπινης διακυβέρνησης, ένα σύστημα δια του οποίου ο Θεός θα διατηρούσε το νόμο και την τάξη και θα εξασφάλιζε ειρήνη και αρμονία.
Και τα δύο παραπάνω θεσπίσματα είχαν την προέλευσή τους στο Θεό. Ο Θεός διέταξε ότι αυτά τα δύο, η θρησκεία και η διακυβέρνηση (πολιτική), θα έμεναν ξεχωρισμένα το ένα απ’ το άλλο, μέχρι ο Ιησούς Χριστός να έρθει και να ενώσει την αρχή του ιερέα μ’ αυτή του βασιλιά σ’ ένα πρόσωπο. Μέχρι να έρθει αυτός ο καιρός, αυτές οι δύο θέσεις θα διαχειριζόταν από διαφορετικά άτομα. Ο βασιλιάς έπρεπε να ήταν απ’ τη φυλή του Ιούδα και ο ιερέας απ’ τη φυλή του Λευΐ. Στην Καινή Διαθήκη ο Ιησούς επιβεβαίωσε αυτή την αρχή όταν είπε: “Απόδοτε λοιπόν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα, και τα του Θεού εις τον Θεόν” (Ματθ.κβ:21). Αυτό σημαίνει διαχωρισμό ανάμεσα στην εκκλησία και την πολιτεία.
Ο Νεβρώδ παντρεύτηκε μια κοπέλα που την έλεγαν Σεμίραμις, η οποία γέννησε ένα γιο, τον Ταμμούζ. Γυρνώντας πίσω στην υπόσχεση της Γεν.γ:15, η Σεμίραμις απαιτούσε ότι αυτή είναι η γυναίκα της υπόσχεσης κι ότι ο γιος της ήταν το σπέρμα της γυναίκας. Αν και είχαν γυρίσει τις πλάτες τους στο Θεό, δεν μπορούσαν να εξαλείψουν αυτή τη γνώση που τους είχε δοθεί. Η Σεμίραμις ύψωσε τον εαυτό της στη θέση του αρχιερέα της Βαβυλωνιακής θρησκείας. Ήταν μια θρησκεία που επικεντρωνόταν στη λατρεία της μητέρας και του βρέφους. Το σημείο αυτής της θρησκείας ήταν μια μητέρα που κρατούσε στην αγκαλιά της ένα βρέφος κι ήταν γνωστή σαν η λατρείας της “μητέρας με το βρέφος”. Η Σεμίραμις πήρε για τον εαυτό της το όνομα “Βασίλισσα των ουρανών” και δίδασκε ότι η είσοδος στην παρουσία του Θεού μπορούσε να γίνει μόνο δια μέσου της λειτουργίας της σαν ιέρεια. Έτσι, έγινε μεσίτρια μεταξύ Θεού και ανθρώπων.
Όταν ο Ταμμούζ έγινε έφηβος, τον ξέσχισε ένας άγριος κάπρος καθώς κυνηγούσε. Η Σεμίραμις τότε μάζεψε ένα αριθμό παρθένων και μετά από μια 40ήμερη περίοδο νηστείας, υποτίθεται ότι ο Ταμμούζ αναστήθηκε με τη δύναμη της μητέρας του σαν “Βασίλισσας του ουρανού”. Αυτό το 40ήμερο, έγινε ετήσια περίοδος θρήνου σ’ όλη τη Βαβυλώνα. Στο τέλος αυτής της περιόδου, είχαν μια γιορτή προς τιμή της Σεμίραμις και του Ταμμούζ. Έκαναν ιερό σύμβολο το αβγό, που συμβολίζει τη ζωή που βγαίνει απ’ το θάνατο. Στα γενέθλια του Ταμμούζ, έστηναν πράσινα δέντρα σαν σύμβολο της αιώνιας ζωής.
Αυτή η θρησκεία διαδόθηκε στη Φοινίκη, στην Αίγυπτο και στην Ελλάδα, αλλά η Βαβυλώνα συνέχισε να είναι το κέντρο αυτής της ψευδοθρησκείας μέχρι της καταστροφής της. Από κει το σύστημα μετακινήθηκε στην Πέργαμο (Αποκ.β:12,13) κι από κει στη Ρώμη. Μετά που ο Κωνσταντίνος είπε ότι άλλαξε από ειδωλολάτρης κι έγινε χριστιανός, αυτή η θρησκεία που ξεκίνησε με το Νεβρώδ, επιβλήθηκε με το παραπάνω στην χριστιανική εκκλησία.
Γ. Η ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ
Η Βαβυλώνα ήταν η “πόλις θαύμα” του κόσμου. Ήταν χτισμένη στο λίκνο της ανθρώπινης φυλής, κοντά στην περιοχή που ήταν ο κήπος της Εδέμ. Η θέση της ήταν στην κεντρική Μεσοποταμία πάνω στον ποταμό Ευφράτη, περίπου 80 χλμ. νότια της σημερινής Βαγδάτης, πρωτεύουσας του Ιράκ.
Εύκολα έφτανε κανείς από κει στον Περσικό κόλπο κι επειδή βρισκόταν πάνω σ’ ένα σημαντικό εμπορικό δρόμο, βρισκόταν σ’ επαφή με τα πιο σπουδαία κέντρα της εγγύς Ανατολής. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ναβουχοδονόσορ (605-562 π.Χ.), ήταν προφανώς η μεγαλύτερη και πιο περίτεχνη πόλη του αρχαίου κόσμου.
Σκοπός του Ναβουχοδονόσορ ήταν να κάνει την πρωτεύουσά του την πιο σημαντική πόλη του κόσμου. Κατασκεύασε καινούρια κανάλια, έχτισε θαυμάσια κτήρια και τεράστια πάρκα. Η σταθερή τροφοδοσία νερού, εξασφάλιζε ευφορία στις γύρω περιοχές.
Η πόλη καταλάμβανε μια έκταση 518 τετρ. χλμ. κι ήταν κτισμένη στις δύο όχθες του Ευφράτη ο οποίος τη χώριζε σε δύο σχεδόν ίσα μέρη. Προστατευόταν από ένα διπλό τείχος που ενισχυόταν από πύργους.
Αρχαίοι ιστορικοί έχουν γράψει ότι τα τείχη της είχαν μήκος 80 χλμ. γύρω απ’ την πόλη, 24 χλμ. σε κάθε πλευρά. Είχαν ύψος 91 μέτρα, 24 μ. πάχος και εκτεινόταν μέσα στο έδαφος σε βάθος 10.5 μ. Υπήρχαν 250 πύργοι πάνω στα τείχη, κοιτώνες για τους φρουρούς και πύλες από χαλκό. Μπροστά απ’ τα τείχη υπήρχαν φαρδιές και βαθιές τάφροι γεμάτοι νερό. Και οι δύο όχθες κατά μήκος του Ευφράτη φυλασσόταν από τείχος. Υπήρχε μια γέφυρα μήκους 800 μ. περίπου και φάρδους 9μ. με κινητές γέφυρες που μετακινούντο το βράδυ. Υπήρχε μια σήραγγα κάτω απ’ τον ποταμό, 4.5 μ. φάρδος και 3.6 μ. ύψος.
Καταλαβαίνει κανείς ότι η πόλη αυτή την εποχή της ήταν απλώς απόρθητη.
Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας ήταν ένα από τα 7 θαύματα του κόσμου. Ήταν ταράτσες που στηριζόταν πάνω σε τόξα, πάνω στις οποίες απλωνόταν κήποι σε διάφορα επίπεδα.
Δ. Η ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ
Ήταν η πιο ισχυρή αυτοκρατορία των ημερών της. Πολλές φορές ονομαζόταν Νεο - Βαβυλωνιακή αυτοκρατορία. Αυτή ήταν που έσπασε την ισχύ της Ασσυρίας και προχώρησε προς τα δυτικά καταστρέφοντας τον Ιούδα και κατακτώντας την Αίγυπτο.
Η Βαβυλωνιακή αυτοκρατορία διάρκεσε 70 χρόνια (606-536 π.Χ.) και ο Δανιήλ ήταν εκεί απ’ την αρχή της μέχρι το τέλος της.
Ο Ναβουχοδονόσορ ήταν ο μεγαλύτερος Βαβυλώνιος βασιλιάς κι ένας απ’ τους μεγαλύτερους μονάρχες όλων των εποχών. Βασίλεψε 45 χρόνια κι επέκτεινε τη δύναμη της Βαβυλώνας σχεδόν πάνω απ’ όλο τον τότε γνωστό κόσμο.
Στο δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου του Δανιήλ διαβάζουμε αυτό που είπε ο Δανιήλ στον Ναβουχοδονόσορ όταν του ερμήνευε το όνειρο που είδε, “Συ είσαι η κεφαλή η χρυσή”. Απ’ όλα τα βασίλεια των Εθνών που θα ερχόταν, η Βαβυλώνα ήταν το πιο μεγάλο. Η Βαβυλωνιακή κοσμοκρατορία κάτω από το Ναβουχοδονόσορ ήταν η αρχή αυτού που είναι γνωστό σαν “καιροί των εθνών”.
Η Βαβυλώνα έπεσε στον Κύρο, το βασιλιά της Περσίας, το 536 π.Χ. Τον ίδιο χρόνο, ο Κύρος επέτρεψε την επιστροφή των Εβραίων στη γη τους.
Αν και η Βαβυλώνα έπεσε, η επιρροή της συνεχίζει να είναι ανάμεσά μας. Το θρησκευτικό σύστημα της Βαβυλώνας έχει τα πρωτεία στο θρησκευτικό κόσμο κι η εκκλησία της αποστασίας παίρνει τ’ όνομά της απ’ τη Βαβυλώνα (Αποκ.ιζ).
