«επειδή πάντες ζητούσι τα εαυτών, ουχί τα του Ιησού Χριστού» (Φιλιπ.β:21).
Μπορεί να πορεύεσαι μαζί με τους άλλους πιστούς του Χριστού γύρω σου, να έχετε χαρές και όμορφες εμπειρίες μαζί, να κάνετε σχέδια και όνειρα για το μέλλον, όμως δεν είναι εκεί η αλήθεια.
Μπορεί γύρω σου να έχεις πιστούς Χριστιανούς ενθουσιασμένους με τα όμορφα κηρύγματα, έτοιμους και πρόθυμους ίσως να τρέξουν και να υπηρετήσουν τον Κύριο, όμως και πάλι δεν είναι αυτό που βλέπει ο Κύριος, δεν είναι αυτή η πραγματικότητα.
Θέλεις να γνωρίσεις πού βρίσκονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι, πού βρίσκεται πραγματικά η πίστη τους και η αγάπη τους για τον Κύριο; Ζήτησέ τους να θυσιάσουν για τον Κύριο κάτι από την προσωπική τους ζωή.
Ζήτησέ τους να σε αφήσουν να αγγίξεις τη στρωμένη και βολεμένη, πολυαγαπημένη τους ζωούλα. Τότε θα αποκαλυφθεί τι έχουν πραγματικά μέσα τους, τι αγαπούν, τι λατρεύουν. Όχι, δεν είναι ο Κύριος και τα δικά Του πράγματα, δεν είναι οι υποθέσεις της Βασιλείας Του, ούτε τα σχέδιά Του, ούτε το θέλημά Του. Τον εαυτό τους αγαπούν ακόμα, τη ζωή τους, τα δικά τους, που τα έχουν πρώτα και πάνω απ' όλα και δεν αφήνουν κανέναν να τους τα αγγίξει, να τους τα ανατρέψει.
«Πάντες ζητούσι τα εαυτών.»
Σκληρή πραγματικότητα, αμείλικτη. Μπορεί να φαίνεται πως προσφέρουν έργο για τον Κύριο, μπορεί να φαίνεται πως έχουν ζήλο και πίστη, όμως ακόμα υπηρετούν τον εαυτό τους, λατρεύουν τη ζωή τους, που την έχουν πρώτη και πάνω από όλα. Το τρομερό είναι πως και όλα όσα λένε ή κάνουν εξυπηρετούν την προβολή τους και ταΐζουν μ' αυτή τον εγωισμό τους.
«Πάντες ζητούσι τα εαυτών.»
Ενώ θα περίμενες τώρα που άνοιξαν τα μάτια τους, τώρα που ήρθε φως και αλήθεια στη ζωή τους ν’ αγκαλιάσουν με αγάπη και πίστη τον Κύριο και το δικό Του θέλημα τις δικές Του υποθέσεις... Ενώ θα περίμενες να γίνουν ζωντανή θυσία για τον Πατέρα τους που θυσίασε το παιδί Του γι' αυτούς... δυστυχώς ακόμα βάζουν πρώτο τον εαυτό τους, πρώτο στη σκέψη τους πρώτο στους υπολογισμούς τους.
«Όλοι τους ζητούν, επιδιώκουν αγαπούν τον εαυτό τους, τα δικά τους».
Αλήθεια, γιατί το αναφέρει αυτό ο λόγος του Θεού; Πού είναι το πρόβλημα, πού είναι η αμαρτία; Η εξήγηση είναι απλή. Υποτίθεται ότι αυτοί οι άνθρωποι πέρασαν από το σταυρό του Ιησού Χριστού, στάθηκαν με πίστη μπροστά του και άφησαν αυτό «το μνημείο της αγάπης του Θεού» να τους μιλήσει, να τους φωτίσει.
«Όλοι τους ζητάνε το δικό τους». Τραγική κατηγορία αλύτρωτων Χριστιανών, σαρκικών Χριστιανών. Δεν έχει τίποτα η ζωή τους για να ζηλέψεις. Δεν έχει δύναμη, ούτε δόξα, ούτε ομορφιά. Δεν ξέρω καν αν έχει Θεό η ζωή τους, αν είναι αδελφοί μας, αν έχουν τη σωτηρία του Ιησού Χριστού μέσα τους. Αυτοί οι άνθρωποι δε λυτρώθηκαν ποτέ τους, δεν έχουν σωθεί από τον καρκίνο της αγάπης για τον εαυτό τους...
«Όλοι τους ζητάνε τα δικά τους». Όλοι; Πάντες; Φοβερό!
Τραγικό... εσύ, εγώ αδελφέ μου; Στις μέρες αυτές του τέλους που περνάμε... Μήπως πρέπει να προσέξουμε κι άλλο, μήπως να επιμείνουμε... μήπως να ξαναρχίσουμε τον Ιησού, με τον Ιησού, για τον Ιησού, λέω μήπως;
