Τα τούβλα

Αυτή η ιστορία, στάθηκε για μένα σταθμός στην πνευματική μου ζωή.

Μπορεί σε σας να μην κάνει εντύπωση, να σας φανεί παράξενη, μυστήρια, κουτή. Δεν πειράζει. Την κρατώ για τον εαυτό μου και για όσους θα πιάσουν το μήνυμα της.

Λοιπόν, ένα βραδινό, σε μια πόλη της Γερμανίας, λίγο πριν κλείσουν τα εμπορικά μαγαζιά, ένας φτωχός νέος, πηγαίνει μπροστά στο γραφείο ενός πλούσιου έμπορου και του ζήτησε  βοήθεια. Ο γέρο έμπορος τον αγριοκοίταξε και του λέγει. «Βοήθεια δεν έχει. Αν θες δουλειά, έλα αύριο το πρωί.

«Ναι αφεντικό, είπε αυτός θα έλθω»

Την άλλη μέρα, μόλις άνοιξε το μαγαζί, παρουσιάστηκε ο φτωχός νέος.

Καλώς τον, του λέει το αφεντικό. Έλα. Και τον πηγαίνει πίσω στην αυλή του μαγαζιού. Εκεί σε μια γωνιά ήτανε σκεπασμένος από χιόνια ένας σωρός από τούβλα. «Αυτή είναι ή δουλειά σου. Θα τα πάρεις και θα τα πάς στην άλλη γωνιά τής αυλής».

Ο νέος στρώθηκε στη δουλειά όλη τη μέρα και την τέλειωσε. Το βράδυ τον πλήρωσε και του είπε πως υπάρχει δουλειά και την άλλη μέρα. Ο νέος παρουσιάστηκε την άλλη μέρα. «Τώρα, του λέγει ο έμπορας θα πάρεις τα τούβλα από κει πού είναι και θα τα πάς στην παλιά τους θέση».

«Ναι αφεντικό είπε αυτός». Και δούλεψε κουβαλώντας τα τούβλα στην πα­λιά τους θέση.

Την τρίτη μέρα συνεχίσθηκε ή ίδια δουλειά. Και κράτησε αυτό το βιολί μια βδομάδα. Το Σάββατο βράδυ του είπε. «Σε προσλαμβάνω σαν προϊστάμενο του συνεργείου τής διανομής των εμπορευμάτων και να κάνεις όλες τις εισπράξεις για λογαριασμό μου. Είσαι ο άνθρωπος πού ζητούσα πολύ καιρό».

Η ιστορία τέλειωσε και αρχίζει ή ανάλυση.

Τα τούβλα λοιπόν. Ο Θεός, πολλές φορές, επι­τρέπει στη ζωή μας κάποιες καταστάσεις, υποχρεώ­σεις, δουλειές, αγγαρείες, πού, στην δική σου λογι­κή φαίνονται τόσο ανόητες, τόσο ανόητες. Σαν το κουβάλημα των τούβλων από τη μια γωνιά στην άλλη. Για σένα φαίνεται ανόητο. Μα για το Θεό έ­χει και παρά έχει νόημα. Ψάχνει να βρει ένα άν­θρωπο, πού στα όσα του λέγει, δεν θα τα περνά, μέσα από το κόσκινο τής δικής του λογικής. Μήπως ή θυσία πού ζήτησε από τον Αβραάμ ο Θεός είχε λογική; Εσύ, θέλεις να είσαι ο άνθρωπος αυτός, τής τυφλής εμπιστοσύνης του Θεού;

Τα τούβλα λοιπόν. Ο Θεός πολλές φορές ζητά από μας να κάνουμε κάποιες δουλειές, κάποιες υ­πηρεσίες πού φαίνονται χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Αν έχει αποτέλεσμα, καρπό ή σκοπιμότητα, αυτό δεν σε άφορα εσένα. Ή δεν σε αφορά τώρα. Είναι δική Του αρμοδιότητα. Εσύ μπορείς νά δουλεύεις, χωρίς αποτέλεσμα, χωρίς ορατό αποτέλεσμα; Μπο­ρείς νά βουτάς στον Ιορδάνη μέχρι την έκτη φορά χωρίς κανένα αποτέλεσμα; Μπορείς νά πηγαίνεις, σαν τους δέκα λεπρούς, νά δείξεις τον εαυτό σου στους ιερείς, πώς καθαρίστηκες από τη λέπρα, πού δεν καθαρίστηκες; Εάν το μπορείς, είσαι ο άνθρω­πος πού ψάχνει να βρει ο Θεός. Ο άνθρωπος πού δεν εξαρτάται από το αποτέλεσμα, μα μόνο από το θέλημα του Θεού, ανεξάρτητα από ορατό ή σταθμητό αποτέλεσμα.

Τα τούβλα λοιπόν. Από νεύρα πως πάμε; Νευ­ριάζεις; Καλά μια φορά. Δυο φορές, τρεις το πο­λύ νά κουβαλάς τα έρημα τα τούβλα. Καταντάει κο­ροϊδία. Τα νεύρα τεντώνουν μέχρι νά σπάσουν. Αν υπάρχουν νεύρα θα σπάσουν. Ας σπάσουν νά ησυχάσουμε. Νά τελειώνουμε με αυτά. Άνθρωποι με νεύρα δεν κάνουνε για τις δουλειές του Θεού. Άνθρωποι πού γκριζοπρασινίζουν, πού φου­σκώνουν οι φλέβες τους κάνουν ζημιά. Ο Κύριος θέλει ανθρώπους χωρίς νεύρα. Μήπως είσαι τέτοι­ος;

Τα τούβλα λοιπόν. Βρώμικα τούβλα, χιονισμένα πεταμένα. Μα δεν είναι αύτη ή δουλειά πού σε προ­ορίζει ο Θεός. Κάτι μεγάλο και σοβαρό έχει στα σχέδια του. Δεν το αποκαλύπτει. Θα στο φανερώ­σει μετά από την δοκιμασία των τούβλων. Είναι, τα τούβλα, κάτι το πολύ προσωρινό. Μα θα περάσει. Και μετά, αν σταθείς άξιος, ο Κύριος θα σου εμπι­στευθεί πάρα πολλά. Τι και πως, εκείνος το ξέρει.

Λέγει «στα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει». Κι εμείς το τροποποιούμε λί­γο. «Στα τούβλα εστάθης πιστός, επί μεγάλων υπο­θέσεων τής βασιλείας μου, στη γη και στον ουρανό, θέλω σε καταστήσει».

Όλοι όσοι στάθηκαν άξια όργανα στα χέρια του Θεού πέρασαν από το στάδιο των τούβλων, πρώ­τα και πήραν άριστα. Είναι οι άνθρωποι τής εμπι­στοσύνης του Θεού.