Πώς να επηρεάσουμε τον κόσμο μας για τον Ιησού Χριστό;

Στα εδάφια που θα διαβάσουμε, ο απόστολος Παύλος ενθαρρύνει τους πιστούς των Φιλίππων να εφαρμόσουν την πίστη τους στον Χριστό στην κοινωνική τους ζωή.

Είναι σαφές ότι η πρόθεση του Θεού είναι ότι οι πιστοί θα πρέπει να έχουν ενεργή επιρροή για το καλό της κοινωνίας:

ΠΟΙΟΣ ΦΥΛΑΕΙ ΤΑ ΝΩΤΑ ΣΟΥ ;

Από τη στιγμή που ο κορωνοϊός άρχισε να εξαπλώνεται στον πλανήτη, κυβερνητικοί αξιωματούχοι και ειδικοί του κλάδου της υγείας μας ζήτησαν να τηρούμε «αποστάσεις ασφαλείας» μεταξύ μας.

Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να μείνουμε συνδεμένοι σε ένα επίπεδο ο ένας με τον άλλο μέσα στο σώμα του Χριστού – τώρα είναι πιο αναγκαίο από ποτέ.

Ευτυχώς, μπορούμε να επικοινωνούμε με διάφορους τρόπους που έχουμε διαθέσιμους μέσω της τεχνολογίας. Είναι ζωτικής σημασίας κάθε πιστός να έχει φίλους μέσα στο σώμα του Χριστού.

Εβρ.γ:13 αλλά προτρέπετε αλλήλους καθ' εκάστην ημέραν, ενόσω ονομάζεται το σήμερον, διά να μη σκληρυνθή τις εξ υμών διά της απάτης της αμαρτίας·

Όταν ένα άτομο είναι απομονωμένο, γίνεται ιδιαίτερα ευάλωτο στην απογοήτευση και στην παραπλάνηση του εχθρού.

Η Εκκλησιαστική «Πράξη» (5)

Το «Γιατί;» της Κοινωνίας

«Ένας για Όλους & Όλοι για έναν!»

«Το σκεύος εκείνο μέσω του οποίου ο Κύριος Ιησούς μπορεί - και θέλει - να αποκαλύψει τον εαυτό Του στη γενιά μας, δεν είναι η μονάδα/ ο μεμονωμένος πιστός, αλλά το Σώμα Του...Μεμονωμένοι πιστοί δεν είναι το Σώμα» (οι πιστοί ατομικά δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τη λειτουργία και τη μαρτυρία του Σώματος συνολικά).

Τι θέλει να πει αυτό; Εάν επιθυμούμε ο Θεός να φανερώσει τη Δόξα και τη Σωτηρία Του με μοναδικό τρόπο στις ημέρες μας, έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Εμείς, μόνοι μας, σαν άτομα, σαν τοπικές εκκλησίες και σαν εκκλησιαστικές ομολογίες δεν τα ξέρουμε όλα, και δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα.

Η Εκκλησιαστική «Πράξη» (3)

«Αναπτυσσόμενη Κοινότητα»: 

Η Κοινωνία

«Ήσαν δε προσκαρτερούντες...τη κοινωνία»

Το «Τι;» της Κοινωνίας

Τι είναι όμως αυτή η κοινωνία ώστε να έχει τόση δύναμη; Τι την χαρακτηρίζει; «ΜΑΖΙ»! Αυτή είναι η λέξη που θα μπορούσε να περιγράψει την κοινωνία εκείνη των πρώτων πιστών, και η οποία ήταν το άμεσο αποτέλεσμα του έργου του Αγίου Πνεύματος πάνω στη βάση της μαρτυρίας, της διδαχής και του κηρύγματος των αποστόλων την ημέρα της Πεντηκοστής (Ιωάν.ιε:15, Α΄ Ιωαν.α:1-4, Πραξ.β:41).

Ο εργάτης του Θεού (4)

Κοινωνία με αδελφούς

Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι μόνος. Και κανένας εργάτης δε θα πρέπει να είναι μόνος. Η φιλία και η κοινωνία είναι μεγάλης σπουδαιότητας στη ζωή του καθενός, αλλά ιδιαίτερα για έναν εργάτη. Μία σύζυγος και τα παιδιά μπορούν να ανταποκριθούν σε πολλές ανάγκες αλλά καθώς ο χρόνος κυλά, άλλες ανάγκες αναδύονται που μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο από άλλους εργάτες, ανθρώπους που βαδίζουν στα ίδια ίχνη, ανθρώπους που μοιράζονται τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες εμπειρίες στη ζωή.

Ο εργάτης του Θεού

IV. Κοινωνία με αδελφούς

Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι μόνος. Και κανένας εργάτης δε θα πρέπει να είναι μόνος. Η φιλία και η κοινωνία είναι μεγάλης σπουδαιότητας στη ζωή του καθενός, αλλά ιδιαίτερα για έναν εργάτη. Μία σύζυγος και τα παιδιά μπορούν να ανταποκριθούν σε πολλές ανάγκες αλλά καθώς ο χρόνος κυλά, άλλες ανάγκες αναδύονται που μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο από άλλους εργάτες, ανθρώπους που βαδίζουν στα ίδια ίχνη, ανθρώπους που μοιράζονται τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες εμπειρίες στη ζωή.

Η μαλθακοποίηση των αγοριών

Ίσως να ανήκω στη τελευταία γενιά αγοριών όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια στην αλάνα, την βρομιά, την αντιπαλότητα και το βουνό. Δεν υπήρχε μέρα που να μην επιστρέφω στο σπίτι βρόμικος και με εκδορές σε όλο το σώμα μου. Ιδιαίτερα την καλοκαιρινή περίοδο, ξεκινούσαμε από το πρωί τις δραστηριότητες και τελειώναμε αργά το βράδυ, ακούραστοι και ανεξάντλητοι από ενέργεια. 

Παίζαμε ποδόσφαιρο, ποδήλατο, καλαθοσφαίριση, κρυφτό, κυνηγητό και κάναμε κάθε λογής παιδικές μπαγαποντιές και αταξίες. Αρπάζαμε μούρα και δαμάσκηνα από τις αυλές, επισκευάζαμε μόνοι μας τα ποδήλατά μας, φτιάχναμε ξίφη από σανίδες και δόρατα από χοντρά κλαδιά και παλεύαμε μεταξύ μας. 

Περισσότερα, κι όμως λιγότερα...

ο πολιτισμός στη ζούγκλα, αποτελεί εφεύρεση των ισχυρών για να καταβροχθίζουν χωρίς κόπο τους ανίσχυρους.

Το παράδοξο στους καιρούς που ζούμε είναι ότι έχουμε ψηλότερα κτίρια, όμως μικρότερη υπομονή και ψυχική διάθεση, φαρδύτερους εθνικούς δρόμους, όμως στενότερες (στενοκέφαλες) απόψεις.

Ξοδεύουμε περισσότερα, όμως έχουμε λιγότερα, αγοράζουμε περισσότερα, όμως απολαμβάνουμε λιγότερα.

Συμπόρευση

«επειδή πάντες ζητούσι τα εαυτών, ουχί τα του Ιησού Χριστού» (Φιλιπ.β:21).

Μπορεί να πορεύεσαι μαζί με τους άλλους πιστούς του Χριστού γύρω σου, να έχετε χαρές και όμορφες εμπειρίες μαζί, να κάνετε σχέδια και όνειρα για το μέλλον, όμως δεν είναι εκεί η αλήθεια.

Μπορεί γύρω σου να έχεις πιστούς Χριστιανούς ενθουσιασμένους με τα όμορφα κηρύγματα, έτοιμους και πρόθυ­μους ίσως να τρέξουν και να υπηρετήσουν τον Κύριο, όμως και πάλι δεν είναι αυτό που βλέπει ο Κύριος, δεν είναι αυτή η πραγματικότητα.

 

ΕΚΚΛΗΣΙΑ - Η εκκλησία μου κι εγώ

Τις προάλλες είχα κάποιους προβληματισμούς σχετικά με το πόσο άμεσα επηρεάζει η εκκλησία, το σύνολο δηλαδή των αδερφών μου, την προσωπική μου ζωή. Ακόμα, είχα κάποιες σκέψεις για το ποιά πρέπει να είναι η στάση της εκκλησίας μέσα στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. 

ΚΥΡΙΑΚΟ ΔΕΙΠΝΟ - Δείπνο (2)

Μετά απ’ αυτά, (βλέπε "Δείπνο 1"), δεν νομίζω να υπάρχει καμία αμφιβολία για την αξία που δίνει ο λόγος του Θεού στη ΜΙΑ θυσία του Ιησού Χριστού, αλλά και στην κατάφωρη καταπάτηση των εντολών και των τύπων που ο Θεός δίνει.

Ξέρουμε δε πόσο ο Θεός είναι ζηλωτής στους τύπους που έχουν να κάνουν με τον Υιόν Του τον αγαπητό στον Οποίο ευηρεστήθη. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Μωυσής δεν μπήκε μέσα στη Γη Χαναάν, γιατί παράκουσε τον Θεό και χάλασε ένα τύπο κατά την πορεία των Ισραηλιτών μέσα στην έρημο (Αριθμ.κ:11).