Το Δείπνο του Κυρίου:

 

Γιατί το κάνουμε; Μέχρι πότε;

Λουκάς κβ:14-20, Α' Κορινθίους ια:23-34

 

Είναι καλό να ξέρουμε, αυτά που πιστεύουμε γιατί τα πιστεύουμε. Είναι καλό να θυμόμαστε τι πιστεύουμε, γιατί το πιστεύουμε και να μπορούμε να το εξηγήσουμε και σε άλλους. Η υποχρέωσή μας όμως, δεν σταματάει όταν εμείς καταλάβουμε την αλήθεια του ευαγγελίου. Χρειάζεται να την ξέρουμε τόσο καλά, ώστε σαν γενιά, να είμαστε σε θέση να τα μεταδώσουμε, να τα διδάξουμε στην επόμενη γενιά.

«και όσα ήκουσας παρ' εμού διά πολλών μαρτύρων, ταύτα παράδος εις πιστούς ανθρώπους, οίτινες θέλουσιν είσθαι ικανοί και άλλους να διδάξωσι» (Β’ Τιμβ:2).

Χρειάζεται λοιπόν να ξέρουμε τόσο καλά το λόγο του Θεού, ώστε να μπορούμε να τον διδάξουμε και σε άλλους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τον Ιησού, αλλά και μέσα στην εκκλησία, στην επόμενη γενιά.

Η Εκκλησιαστική «Πράξη» (5)

Το «Γιατί;» της Κοινωνίας

«Ένας για Όλους & Όλοι για έναν!»

«Το σκεύος εκείνο μέσω του οποίου ο Κύριος Ιησούς μπορεί - και θέλει - να αποκαλύψει τον εαυτό Του στη γενιά μας, δεν είναι η μονάδα/ ο μεμονωμένος πιστός, αλλά το Σώμα Του...Μεμονωμένοι πιστοί δεν είναι το Σώμα» (οι πιστοί ατομικά δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τη λειτουργία και τη μαρτυρία του Σώματος συνολικά).

Τι θέλει να πει αυτό; Εάν επιθυμούμε ο Θεός να φανερώσει τη Δόξα και τη Σωτηρία Του με μοναδικό τρόπο στις ημέρες μας, έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Εμείς, μόνοι μας, σαν άτομα, σαν τοπικές εκκλησίες και σαν εκκλησιαστικές ομολογίες δεν τα ξέρουμε όλα, και δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα.

Πρόσκληση

Ο Χριστός, μας καλεί στο δείπνο της αγάπης Του. 

Σε τραπέζι πλούσιο και χαρούμενο.

Αν είσαι της στενής λογικής, δεν θα το χαρείς.
 

Θα βρεις λογικές αφορμές να μείνεις μίζερος:
 

Οικογένεια, παιδιά, αυτοκίνητο, έξοδα, χρέη, αγορές, σκέψεις που σε τρελαίνουν, και δεν αφήνουν τη χαρά να μπει μέσα σου.