IV.
Κοινωνία με αδελφούς
Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι
μόνος. Και κανένας εργάτης δε θα πρέπει να είναι μόνος. Η φιλία και η κοινωνία
είναι μεγάλης σπουδαιότητας στη ζωή του καθενός, αλλά ιδιαίτερα για έναν
εργάτη. Μία σύζυγος και τα παιδιά μπορούν να ανταποκριθούν σε πολλές ανάγκες
αλλά καθώς ο χρόνος κυλά, άλλες ανάγκες αναδύονται που μπορούν να
αντιμετωπιστούν μόνο από άλλους εργάτες, ανθρώπους που βαδίζουν στα ίδια ίχνη,
ανθρώπους που μοιράζονται τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες εμπειρίες στη ζωή.
Θέλουμε πραγματικά να έχουμε στενούς
φίλους, αλλά φοβόμαστε να αφήσουμε κάποιον να έρθει πολύ κοντά μας. Ανησυχούμε
ότι αν κάποιος μας γνωρίσει αληθινά, δε θα του αρέσουμε. Χρειαζόμαστε αποδοχή,
να γίνουμε δεκτοί από κάποιο άλλο πρόσωπο, αλλά φοβόμαστε το αντίθετο, ότι θα
απορριφτούμε. Πολύ συχνά κρατάμε αποστάσεις. Αν δε γίνουμε τρωτοί με κάποιον,
τότε με ασφάλεια αποφεύγουμε το ρίσκο της απόρριψης.
Αλλά ο Σολομώντας, ο σοφότερος
άνθρωπος που έζησε ποτέ, έγραψε, «Καλήτεροι
οι δύο υπέρ τον ένα επειδή αυτοί έχουσι καλή ν αντιμισθίαν εν τω κόπω αυτών.
Διότι, εάν πέσωσιν, ο εις θέλει σηκώσει τον σύντροφον αυτού αλλ' ουαί εις τον
ένα, όστις πέση, και δεν έχει δεύτερον να σηκώση αυτόν» (Εκκλ.δ:9-10). Ένας
φίλος μας βοηθά να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας ενάντια στον εχθρό που δεν
μπορούμε να δούμε. «Και εάν τις
υπερισχύση κατά του ενός, οι δύο θέλουσιν αντισταθή εις αυτόν και το τριπλούν
σχοινίον δεν κόπτεται ταχέως» (Εκκλ.δ:12).
Είναι τρομακτικό το πόσο γρήγορα
μπορούμε να παρεκκλίνουμε. Οι περισσότεροι από μας έχουμε την ικανότητα να χειριζόμαστε
λογικά καταστάσεις πιστεύοντας ότι οι θεωρίες και οι ιδέες μας είναι πάντοτε
σωστές. Μα επειδή απλά λέμε ότι κάτι είναι έτσι δεν το κάνει απαραίτητα να
είναι έτσι. Ένας φίλος μας κρατά στο σωστό δρόμο. «Πληγαί φίλου είναι πισταί φιλήματα δε εχθρών πολυάριθμα... Τα μύρα και
τα θυμιάματα ευφραίνουσι την καρδίαν, και η γλυκύτης του φίλου δια της
εγκαρδίου συμβουλής» (Παρ.κζ:6, 9).
Όλοι χρειαζόμαστε ένα φίλο για να μας
κάνει ένα «τεστ αλήθειας» κάπου κάπου για να βεβαιωθούμε ότι δεν εξαπατούμε τους
εαυτούς μας. Η καλή συμβουλή θα μας βοηθήσει να κρατηθούμε δογματικά σωστά και
ηθικά καθαροί, και θα μας βοηθήσει να αποφύγουμε κάποιες δυσάρεστες πνευματικές
εμπειρίες.
Πόσο συχνά λέμε, «Αν είχα μόνο κάποιον
να μιλήσω»; Και γι' αυτό ακριβώς είναι οι φίλοι. Ένας φίλος μπορεί να μας
βοηθήσει λειτουργώντας σαν βυθόμετρο. Συζητώντας μαζί του ένα ζήτημα μας
βοηθάει να αποκρυσταλλώσουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε έτσι ώστε καμία άλλη
μέθοδος λογικής δεν μπορεί. «Ο σίδηρος
ακονίζει τον σίδηρον και ο άνθρωπος ακονίζει το πρόσωπον του φίλου αυτού»
(Παρ.κζ:17).
Μερικές φορές αυτό που χρειαζόμαστε
δεν είναι μία σοφή συμβουλή αλλά σοφή συμπάθεια - όχι λέξεις αλλά συμπόνια,
κάποιον απλά μόνο να μας ακούσει. Συχνά απλά μιλώντας για ένα πρόβλημα νιώθουμε
πολύ καλύτερα.
«Ο
άνθρωπος ο έχων φίλους, πρέπει να φέρηται φιλικώς» (Παρ.ιη:24). Πολλοί
εργάτες επιθυμούν μία στενή φιλία. Αλλά πολλοί δεν παίρνουν την πρωτοβουλία.
Εάν θέλεις έναν αληθινό φίλο, πιθανόν θα χρειαστεί να πάρεις εσύ την
πρωτοβουλία.
Δεν πρέπει οι νέοι εργάτες να
επικεντρώνουν πάρα πολύ στο να αναπτύσσουν στενούς φίλους από νωρίς στη
διακονία τους. Το να έρχεται κοντά με τους σωστούς φίλους μπορεί να βοηθήσει
έναν εργάτη να αναπτυχθεί σε πλήρη πνευματική ωριμότητα.
Φυσικά, δεν υπάρχει κανένας φίλος σαν
τον ταπεινό Ιησού, κανένας. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να κάνει για σένα
ό,τι μπορεί να κάνει ο Ιησούς. Αντιπροσωπεύει αληθινά το «υπάρχει φίλος στενώτερος αδελφού» (Παρ.ιη:24).
