Το να μας κατηγορούν ότι πιστεύουμε ότι ο Ιησούς είναι
πατέρας και γιος του Εαυτού Του, είναι μια άμεση διαστρέβλωση της αλήθειας.
Αυτό δείχνει ότι υπάρχει συνολική παρανόηση της διπλής φύσης του Ιησού.
Ό, τι
φαίνεται παράξενο ή αδύνατο, εάν εφαρμοστεί σ’ ένα απλό άνθρωπο, γίνεται
κατανοητό όταν το βλέπουμε στο πλαίσιο που ο λόγος του Θεού μας φανερώνει τον
Ιησού: είναι ο Θεός και την ίδια στιγμή τέλειος άνθρωπος.
Κάθε φορά που
βλέπουμε μια περιγραφή των δύο φύσεων σε σχέση με τον Ιησού, θα πρέπει να σκεφτόμαστε
τον Θεό σαν Πνεύμα και τον άνθρωπο σαν σάρκα. Επειδή ο Ιησούς είχε διπλή φύση, δεν
πρέπει να μας φαίνεται περίεργο ότι μπορούσε να εκπληρώνει δύο ρόλους ταυτόχρονα.
Η αλήθεια είναι ότι το αιώνιο Πνεύμα γέννησε τη σάρκα ή τον άνθρωπο Ιησού, τον Γιο
του Θεού. Σαν ο Θεός, ο Ιησούς είναι ο Πατέρας. Σαν Γιος, είναι η ανθρώπινη σάρκα,
μέσα στην οποία κατοικεί η θεότητα (Κολ.β:9). Δεν διδάσκουμε, όπως κάποιοι
λένε, ότι ο Θεός γέννησε Θεό, ή ότι ο Ιησούς είχε δύο πατέρες.
Εβρ.α:8 περί δε του Υιού· Ο θρόνος σου, ω Θεέ, είναι
εις τον αιώνα του αιώνος· σκήπτρον ευθύτητος είναι το σκήπτρον της βασιλείας
σου.
Ο Ιησούς δεν ονομάζεται Θεός Υιός, αυτό το εδάφιο αναφέρεται
σαφώς στη θεότητα που κατοικεί στον Υιό. Δεν είναι μια συνομιλία μέσα στη
θεότητα, αλλά ένας προφητικός λόγος εμπνευσμένος από τον Θεό που αποβλέπει στην
μελλοντική κατοίκηση του Θεού στη σάρκα. Ο όρος «Υιός», είναι μια αναφορά στη
σάρκα και ποτέ δεν αναφέρεται στη θεότητα μόνο, ή στη θεότητα χωριστά από την
ανθρώπινη φύση του Χριστού. Ο Πατέρας είναι το αιώνιο Πνεύμα που κατοικεί μέσα
στον άνθρωπο Χριστό. Ο όρος «Θεός Υιός» είναι ανάρμοστος, γιατί εξισώνει τον Γιο
με την θεότητα μόνο, ή την θεότητα με απούσα την ανθρώπινη φύση, πράγμα
αντιγραφικό.
Πράξ.ι:38 πως ο Θεός έχρισε τον Ιησούν τον από Ναζαρέτ
με Πνεύμα Άγιον και με δύναμιν, όστις διήλθεν ευεργετών και θεραπεύων πάντας
τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου, διότι ο Θεός ήτο μετ' αυτού·
Αυτό το απόσπασμα δεν σημαίνει δύο ξεχωριστά πρόσωπα στη
θεότητα, αλλά αναφέρεται στη διπλή φύση του Χριστού. Ο Ιησούς χρειαζόταν χρίσμα
με δύναμη σαν Θεός ή σαν άνθρωπος; Σαν ο Θεός, ήταν ο Παντοδύναμος (Αποκ.α:8). Σαν
άνθρωπος, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα από μόνος Του και χρειαζόταν τη δύναμη
του Αγίου Πνεύματος (Ιωάν.ε:30). Αν ο Ιησούς και το Άγιο Πνεύμα είναι ξεχωριστά
πρόσωπα, πώς χρίστηκε με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος και την ίδια στιγμή
ισχυριζόταν ότι ήταν ο Πατέρας Αυτός που εκτελεί τα έργα; (Ιωάν.ιδ:10). Τι
συνέβη με το Άγιο Πνεύμα; Γιατί χρειάστηκε ένας θεός να χρίσει ένα άλλο θεό;
Αυτό είναι απλά άλλη μια γραφή, που κάνει διάκριση μεταξύ της θεότητας του
Χριστού και της ανθρώπινης φύσης Του, δεν είναι χωριστά πρόσωπα στη θεότητα.
