Ρωμ.η:21 Αυτή
η ελπίδα είναι η μελλοντική απελευθέρωση της κτίσης από τα δεσμά της φθοράς,
που θα συμβεί όταν τα παιδιά του Θεού έρθουν στην πληρότητα της κληρονομιάς
τους. Κάποια μέρα, η κτίση δεν θα είναι πλέον κάτω από κατάρα (Αποκ.κβ:3). Ο
Θεός θ’ αποκαταστήσει τη δημιουργία στην αρχική της ομορφιά, αρμονία και
ειρήνη. Προφανώς, αυτό θα απαιτήσει αλλαγές στα παλιά πρότυπα του ανταγωνισμού,
της αρπαγής και της επιβίωσης του ισχυρότερου.
Σε περιορισμένη κλίμακα τώρα,
πολλά φυτά και ζώα συνυπάρχουν με αρμονική σχέση, χρήσιμα το ένα για το άλλο.
Αυτή η σχέση στη βιολογία ονομάζεται συμβίωση. Οι μέλισσες παίρνουν το νέκταρ
απ’ τα λουλούδια και σ’ αντάλλαγμα τους εξασφαλίζουν την αναπαραγωγή μεταφέροντας
τη γύρη από λουλούδι σε λουλούδι. Πολλά πουλιά τρώνε τα έντομα και τα παράσιτα
πάνω από μεγάλα ζώα, κερδίζοντας την τροφή τους γι’ αυτή την προσπάθεια. Ο
άνθρωπος διατηρεί φροντίζοντας κοπάδια ζώων που φέρνουν γάλα κι έτσι έχει γάλα,
βούτυρο, τυρί σαν αντάλλαγμα. Όταν ο Χριστός εγκαθιδρύσει τη Βασιλεία Του στη
γη, προφανώς θ’ αποκαταστήσει τη δημιουργία σε μια ισορροπία, με σχέσεις
συμβίωσης, που τίποτα δεν θα πληγώνει ή θα καταστρέφει (Ης.ια:6-10).
Ρωμ.η:22 Περιγράφει
γραφικά τη σημερινή κατάρα προσωποποιώντας τη φύση και την αγωνία της. Ολόκληρη
η δημιουργία στενάζει και βρίσκεται σε οδύνες μέχρι να έρθει η καινούρια
κατάσταση. Ίσως αυτά τα λόγια να περιγράφουν την ανισορροπία της φύσης και τις
φυσικές αναταραχές του πλανήτη μας με σημάδια τους κυκλώνες, τους
ανεμοστρόβιλους, τις εκρήξεις ηφαιστείων και τους σεισμούς.
Ρωμ.η:23 Δεν
είναι μόνο η κτίση που στενάζει και αγωνιά κάτω από την κατάρα περιμένοντας την
απελευθέρωση, αλλά κι εμείς που έχουμε το Πνεύμα. Δεν έχουμε ακόμα απολαύσει το
τέλος της σωτηρίας μας. Το Άγιο Πνεύμα είναι τα πρωτογεννήματα – η πρώτη
συγκομιδή που ωριμάζει πριν τον κυρίως θερισμό. Το Άγιο Πνεύμα είναι η πρώτη
δόση, η προκαταβολή, η εγγύηση της τελικής κληρονομιάς μας (Εφες.α:13-14).
Ακόμα αγωνιζόμαστε με την αμαρτωλή φύση μας, υπάρχουν
φυσικές αδυναμίες, αρρώστιες και θάνατος. Περιμένουμε τη στιγμή που όλη η
κληρονομιά θα είναι δική μας, την ολοκλήρωση της υιοθεσίας που θα γίνει με την
απολύτρωση του σώματος. Χαιρόμαστε εν Πνεύματι τη σωτηρία μας και είμαστε ήδη
τέκνα Θεού, αλλά δεν έχουμε λάβει ακόμα όλα τα οφέλη της σωτηρίας μας. Στον
ερχομό του Χριστού, η φύση της αμαρτίας θα καταστραφεί και τα θνητά μας σώματα
θα γίνουν αθάνατα. Η υιοθεσία μας θ’ αναγνωριστεί μπροστά σε όλους και θα
γίνουμε σε πληρότητα τέκνα Θεού.
Ρωμ.η:24 Σωθήκαμε
με την ελπίδα της μελλοντικής δόξας. Σε καιρούς απογοήτευσης πρέπει να
θυμόμαστε ότι ελπίδα σημαίνει να περιμένω κάτι που δεν το έχω δει ακόμα. Αν
μπορούσαμε να το δούμε ή να το έχουμε τώρα, δεν υπάρχει λόγος να ελπίζουμε.
Ρωμ.η:25 Εφόσον ζούμε με την ελπίδα, χρειάζεται να
έχουμε υπομονή. Με την πίστη και την υπομονή θα κληρονομήσουμε την υπόσχεση
(Εβρ.ς:12). Για άλλη μια φορά, σωτηρία δεν σημαίνει μια ομολογία πίστης που
έγινε κάποτε, αλλά υπομονετική εμπιστοσύνη στο Θεό, κάθε μέρα, όσο ζω.
Ρωμ.η:26 Η
ελπίδα της μελλοντικής δόξας, είναι αρκετή να μας στηρίξει στα παρόντα
παθήματα, αλλά η χάρη του Θεού έχει ακόμα περισσότερα να μας προσφέρει. Ο Θεός
δεν υπόσχεται μόνο μελλοντική απελευθέρωση, αλλά μας βοηθάει και στην παρούσα
κατάσταση με το Πνεύμα Του. Με τον ίδιο τρόπο που μας δίνει ελπίδα για το
μέλλον, μας βοηθάει στις δοκιμασίες και τις ασθένειες του παρόντος.
Μερικές φορές
ξέρουμε τι χρειαζόμαστε, κι έτσι μπορούμε να προσευχηθούμε ανάλογα. Πολλές
φορές όμως, δεν ξέρουμε την απάντηση του προβλήματός μας, με αποτέλεσμα να μην
ξέρουμε πώς να προσευχηθούμε γι’ αυτό.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, το πνεύμα μεσολαβεί για λογαριασμό
μας με αλάλητους στεναγμούς. Υπάρχει ένα βαθύ επίπεδο προσευχής μεσιτείας, κατά
την οποία το Πνεύμα παίρνει τον έλεγχο του νου μας και προσεύχεται μέσα από
εμάς. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει γλωσσολαλιά, που η Α’ Κορ.ιδ:15 περιγράφει σαν
προσευχή «με το πνεύμα». Σημαίνει ακόμα βογγητά και στεναγμούς κατά τη διάρκεια
της αγωνιώδους προσευχής. Δεν είναι όλες οι προσευχές αυτού του επιπέδου, αλλά
μερικές φορές πρέπει να φτάνουμε σ’ αυτό το βάθος προσευχής. Εάν θέλουμε να είμαστε
δυναμική εκκλησία και να έχουμε το λόγο Σοφίας, λόγο Γνώσης και τη διάκριση των
πνευμάτων, τότε πρέπει να έχουμε προσευχή μεσιτείας εν Πνεύματι.
Ρωμ.η:27 Όταν το
Πνεύμα προσεύχεται από μέσα μας με αυτό τον τρόπο, μπορούμε να είμαστε σίγουροι
ότι οι προσευχές μας είναι μέσα στο θέλημα του Θεού. Το Πνεύμα του Θεού θα μεσιτεύσει
σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, γιατί το Πνεύμα είναι ο ίδιος ο Θεός (Πράξεις ε:3-4).
Το εδ.27 δεν χωρίζει τη θεότητα σε δύο πρόσωπα, με το ένα να
προσεύχεται και το άλλο να ακούει την προσευχή. Αν το έκαναν, ποιος είναι ο
μεσίτης το Άγιο Πνεύμα (εδ.26) ή ο Χριστός (εδ.34); Ποιος είναι ο ερευνών την
καρδιά - ο Θεός (εδ.27) ή το Άγιο Πνεύμα (Α’ Κορινθίους β:10); Το Πνεύμα είναι
απλά Θεός εν ενεργεία. Το Πνεύμα δεν είναι ένα ξεχωριστό πρόσωπο από το Θεό,
όπως το πνεύμα ενός ανθρώπου δεν είναι ξεχωριστό άτομο από τον άνθρωπο. Ακριβώς
όπως το ανθρώπινο πνεύμα γνωρίζει τις σκέψεις του ανθρώπου, έτσι και το Πνεύμα
του Θεού γνωρίζει το νου και τις βουλές του Θεού (Α’ Κορινθίους β:11).
Ρωμ.η:28 Το
εδάφιο αυτό διακηρύσσει την πρόνοια του Θεού. Δεν είναι ασφαλές μόνο το μέλλον
μας, αλλά και το παρόν μας. Αν ο Θεός έχει μελλοντική δόξα για εμάς και είμαστε
τώρα στο δρόμο προς αυτήν, τότε πρέπει και το παρόν να είναι στα χέρια του
Θεού. Ο Θεός ξέρει πώς να χειρίζεται τις παρούσες συνθήκες, συμπεριλαμβανομένων
των θλίψεων και των δεινών, για το υπέρτατο καλό μας.
Ο Θεός έχει τον έλεγχο της ζωής μας, και δεν θα επιτρέψει
εξωτερικές περιστάσεις να ματαιώσουν το απόλυτο θέλημά Του για τις ζωές μας. Δεν
θα επιτρέψει ποτέ κάτι τόσο τρομερό, μια δοκιμασία τόσο μεγάλη για μας ή πειρασμό
χωρίς οδό διαφυγής (Α’ Κορινθίους ι:13). Ακόμα και όταν ο Σατανάς ενεργεί ώστε
να μας συμβεί κακό, ο Θεός θα το κάνει να βγει σε καλό μας. Ο Θεός μπορεί να
χρησιμοποιήσει ακόμη και το κακό και να κάνει να συμβούν καλά πράγματα. Για
παράδειγμα, αμαρτωλοί άνθρωποι ανάγκασαν τον Ιωσήφ να γίνει σκλάβος και τελικά να
μπει φυλακή σε μια ξένη χώρα, αλλά ο Θεός χρησιμοποίησε αυτές ακριβώς τις
συνθήκες να εξυψώσει τον Ιωσήφ και να φυλάξει την οικογένειά του από την πείνα.
Τα αδέλφια του ενήργησαν άδικα αλλά ο Θεός το επέτρεψε για να γίνει στο τέλος
καλό (Γένεση ν:20). Ομοίως, ο Θεός έστρεψε την κατάρα του Βαλαάμ κατά του
Ισραήλ σε ευλογία (Δευτερονόμιο κγ:5). (Δείτε επίσης: Παροιμίες ιβ:13,21. Έσδρα
η:22-23.)
Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε πάντα να έχουμε θετικά αποτελέσματα
σε κάθε δοκιμασία ή τραγωδία. Όλα ΣΥΝΕΡΓΟΥΝ για να έρθει το απόλυτο αγαθό. Τα
επιμέρους συστατικά ενός κέικ μπορεί να είναι πολύ άνοστα όταν τρώγονται
ξεχωριστά, αλλά όταν αναμιγνύονται στις σωστές αναλογίες και ψήνονται με το
σωστό τρόπο το τελικό αποτέλεσμα είναι πολύ νόστιμο. Πολλά διαφορετικά χρώματα
— σκούρα και ανοιχτά – ανακατεύονται για να παράγουν ένα όμορφο ταπισερί ή πίνακα.
Όλες οι εμπειρίες της ζωής μας δημιουργούν το χαρακτήρα μας, μας κάνουν αυτό
που είμαστε, και μας φέρνουν εκεί που βρισκόμαστε. Μερικές φορές οι δοκιμασίες
μας μορφώνουν για να υπηρετήσουμε τον Θεό, να αναπτύξουμε το χαρακτήρα μας ή να
μας κρατήσουν σε κατάσταση εξάρτησης από το Θεό. Χωρίς αυτά, μόνο ο Θεός ξέρει
τι θα μπορούσαμε να είμαστε. Στο τέλος, όταν φτάσουμε στον ουρανό και
κοιτάξουμε πίσω τη ζωή μας στο σύνολό της, θα είμαστε σε θέση να ομολογήσουμε,
«τα πάντα συνεργούν στο αγαθό».
Αυτή η υπόσχεση είναι μόνο γι’ αυτούς που αγαπούν τον Θεό,
και έχουν κληθεί σύμφωνα με το σχέδιό Του. Αν δεν αγαπάμε το Θεό με απόλυτη
παραχώρηση ή εάν δεν ζούμε σύμφωνα με το σχέδιό Του, τότε πρέπει να μετανοήσουμε
και να διορθώσουμε τις ζωές μας, πριν να διεκδικούμε την υπόσχεση.
