Ο Ιησούς λέει: «Εξεύρω...»

Είσαι πρόθυμος ν’ ακούσεις την αλήθεια; 

Οι άνθρωποι της Λαοδίκειας φαίνονταν τόσο καλοί στο εξωτερικό. Φαινόταν να έχουν μαζέψει όλα τα καλά. Ήταν η εκκλησία εκείνη που είχε φτάσει στο πιο ακμάζον, το πιο ευλογημένο, το πιο χρισμένο σημείο. (Πιθανόν να καυχιόταν ότι είχε τις «πιο γρήγορα αυξανόμενες συναθροίσεις» στη Μικρά Ασία). Ο Ιησούς όμως είδε πέραν αυτής της λάμψης και της ακτινοβολίας.

«Εξεύρω τα έργα σου... Διότι λέγεις, Ότι πλούσιος είμαι, και επλούτησα, και δεν έχω χρείαν ουδενός, και δεν εξεύρεις ότι συ είσαι ο ταλαίπωρος, και ελεεινός, και πτωχός, και τυφλός, και γυμνός» (Αποκ.γ:15,17).

Τα λόγια του Ιησού αφαίρεσαν το κάλυμμα. Βλέπει. Μιλάει. Ξέρει.

Τι θα έλεγε ο Ιησούς σε μας σήμερα; Αν εμφανιζόταν σε ένα χριστιανικό τηλεοπτικό κανάλι, ποιο θα ήταν το μήνυμά Του; Πόσο απ’ αυτό που έχουμε σήμερα είναι καλό όνομα και φήμη και πόσο είναι πραγματικότητα; Είμαστε μια Εκκλησία μαχητική ή μια παραμορφωμένη; Ο Ιησούς λέει: «Εξεύρω...» Είσαι πρόθυμος ν’ ακούσεις την αλήθεια;

«Αυτό που είμαστε είναι μόνο αυτό, που υπάρχει στο σκοτάδι, εκεί που τίποτα δεν φαίνεται. Όλο το υπόλοιπο είναι απλά φήμες. Αυτό που ο Θεός βλέπει, είναι μόνο εκείνο που βρίσκεται στο σκοτάδι, στα κρυφά, στις φαντασιώσεις του νου μας, στις σκέψεις της καρδιάς μας, στις συνήθειες του σώματος μας. Σ’ αυτά τα πράγματα σταμπάρει ο Θεός όταν μας κοιτάζει... Ο χαρακτήρας είναι αυτό που βρίσκεται στο σκοτάδι».

Ποιος είναι ο χαρακτήρας της σύγχρονης Εκκλησίας; Τι βαθμό παίρνουμε στον κρυφό τομέα, στο σκοτάδι;

Θυμήσου: Ο Θεός βλέπει αυτό που κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να δει. Ο Θεός βλέπει όταν κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να δει. Παντού... Τα πάντα... Πάντοτε.

«Εάν ειπώ, Αλλά το σκότος θέλει με σκεπάσει και η νυξ θέλει είσθαι φως περί εμέ. Και αυτό το σκότος δεν σκεπάζει ουδέν από σου. Και η νυξ λάμπει ως η ημέρα. Εις σε το σκότος είναι ως το φως» (Ψαλμ.ρλθ:11-12).

Οι ερευνητικές Του ακτίνες ξεσκεπάζουν και αποκαλύπτουν. Ας τρέξουμε προς το φως, έτσι ώστε να μπορέσουμε να δούμε. Εκείνος μας έχει ήδη δει. 

Λέμε: «Είμαστε τόσο πλούσιοι! Τα αγαθά μας από το Ευαγγέλιο έχουν εξαπλωθεί σ’ ολόκληρη την υφήλιο, τα βίντεο με τις νίκες μας σύντομα θα τα δει κάθε χώρα, οι θαυματουργικές διακονίες μας κοντεύουν να φτάσουν σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Διάβολε, πρόσεξε! Η Εκκλησία βρίσκεται εδώ». Ο Ιησούς όμως λέει: «Εξεύρω...» Πόσο αξιολύπητη πρέπει να φαίνεται η καύχηση μας. Ποια ήταν η μεγαλύτερη αδυναμία της εκκλησίας των Σάρδεων; »Το όνομα έχεις ότι ζης...» Πίστευαν αυτά που άκουγαν να λένε γι’ αυτούς! Ποιο ήταν το μεγαλύτερο πταίσμα της εκκλησίας της Λαοδίκειας; »...Δεν εξεύρεις ότι συ είσαι ο ταλαίπωρος, και ελεεινός, και πτωχός, και τυφλός, και γυμνός». Νόμιζαν ότι πήγαιναν τόσο καλά! Είναι πολύ άσχημο να βρίσκεσαι σε μια ταλαίπωρη, ελεεινή, φτωχή, τυφλή και γυμνή κατάσταση. Η μεγαλύτερη όμως τραγωδία είναι να μην το ξέρεις!

Ούτε κι εμείς καταλαβαίνουμε την πραγματική κατάστασή μας. Κι εμείς έχουμε ένα καλό όνομα και μια φήμη. Ο Ιησούς όμως γνωρίζει την αλήθεια. Τι πρέπει να γίνει για ν’ ανοίξουν τα μάτια μας; Συλλογιστείτε αυτά τα ειλικρινή λόγια. Ίσως πονέσουν λίγο, όμως είναι σωστά.

«Πολλές εκκλησίες λατρεύουν ένα Θεό που είναι απών». Υπάρχει τόση ανυπακοή και ακαθαρσία, τόση σαρκικότητα και διαφθορά, που έχουμε κάνει την παρουσία του Θεού να απομακρυνθεί. Είναι πιθανόν οι πιστοί να συνεχίζουν να προσεύχονται, να έχουν οικογενειακές συμμελέτες, να ομολογούν, να ψάλλουν ύμνους, να αποδεκατίζουν, να παρακολουθούν συναθροίσεις και ούτε καν να γνωρίζουν ότι το Πνεύμα του Κυρίου έχει απομακρυνθεί. Έχουμε τόσο πολύ συνηθίσει τα επιφανειακά που δύσκολα θα επιθυμήσουμε τα υπερφυσικά. Έχουμε τόσο πολύ συνηθίσει «τα μέρη των οδών Αυτού» (Ιώβ κς:14), που συχνά ξεχνάμε την εσωτερική ουσία των οδών Του.

Πού είναι η δόξα; Πού είναι η αίσθηση του δέους; Πού είναι η μεγαλοπρέπεια του Θεού; Πόσο συχνά η φωνή Του αντηχεί στα ενδόμυχά μας; Αυτή η φωνή που σε συντρίβει, που σε κάνει να τρέμεις; Πόσο συχνά τα σημεία και τα τεράστια Του σε κάνουν να φωνάξεις: «Ω, είναι ο Κύριος!» Πόσο τακτικά μείναμε άφωνοι, συγκλονισμένοι, έκπληκτοι και σιωπηλοί, εξαιτίας των τρομερών πραγμάτων που Εκείνος έχει κάνει; 

Πού είναι η παρουσία του Θεού; Τι ντροπή! Πιστεύουν στις διογκωμένες και υπερβολικές αναφορές τους. Έχουν εξαπατηθεί από τα ίδια τους τα υπέροχα λόγια. Δεκάδες διακονίες σε ολόκληρη τη χώρα ισχυρίζονται ότι έχουν φοβερά, τρομερά, καταπληκτικά σημεία και τεράστια και θαύματα. Όλοι αναφέρουν εντυπωσιακές ενέργειες του Θεού. Όταν τους ακούς να μιλάνε, νομίζεις ότι συγκρίνοντάς τους με τους αποστόλους, οι δεύτεροι ήταν μάλλον πνευματικά αρχάριοι. (Μη γελάτε. Μερικοί διδάσκαλοι ισχυρίζονται ότι αν ο Παύλος είχε την αποκάλυψή μας, δεν θα είχε αυτό το σκόλοπα στη σάρκα του κι αν ο Στέφανος γνώριζε την πλήρη εξουσία που είχε, δεν θα είχε μαρτυρήσει. Αντί να γελάσουμε, καλύτερα να κλάψουμε). Ίσως οι απόστολοι κάποια μέρα θαυμάσουν τους σύγχρονους αγίους. Αυτή η μέρα όμως δεν είναι σίγουρα η σημερινή.