I.
Κλήση
Το υπέρτατο καθήκον του κήρυκα επάνω
στη γη είναι να υπηρετήσει τις ανάγκες των ανθρώπων και να προσφέρει το
ευαγγέλιο σε όσους πεθαίνουν χωρίς σωτηρία. Παρόλο που χρειάζεται εκπαίδευση,
κανένας δεν μπορεί ποτέ να μάθει την τέχνη της υπηρεσίας απλά παρακολουθώντας
ένα Βιβλικό σχολείο, ή ένα σεμινάριο. Ένα άτομο δεν μπορεί ποτέ να μάθει πώς να
γίνει κήρυκας. Η τεχνική μπορεί να διδαχθεί, η τέχνη όχι. Ένας αρχιμάγειρας
μπορεί να δώσει τη σωστή συνταγή, αλλά το να μεταβιβάσει το «αίσθημα»
προκειμένου να γίνει το φαγητό νόστιμο είναι ένα δύσκολο ζήτημα.
Ο κήρυκας πρέπει να έχει την αίσθηση
της κλήσης, όπως επίσης σεβασμό για την εντολή του Κυρίου, ο οποίος «δεν ήλθε δια να υπηρετηθή, αλλά δια να
υπηρέτηση, και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών». (Ματθ.κ:28). Ο
απόστολος Παύλος εξέφρασε την αίσθηση της κλήσης του έτσι: «Ότε δε ηυδόκησεν ο Θεός, ο προσδιορίσας με
εκ κοιλίας μητρός μου, και καλέσας δια της χάριτος αυτού, να αποκαλύψη τον Υιόν
αυτού εν εμοί, δια να κηρύττω αυτόν μεταξύ των εθνών, ευθύς δεν συνεβουλεύθην
σάρκα και αίμα» (Γαλ.α:15-16).
Κάθε εργάτης πρέπει να είναι σίγουρος
για τη θεϊκή κλήση που τον έχει φέρει στη διακονία του λόγου. Διαφορετικά, ίσως
απλά να επιλέγει μία καριέρα με απαιτήσεις που συχνά φαίνονται παράλογες,
έννοιες που είναι δύσκολο να κατανοήσει, και πραγματικότητες που κάνουν την
«επιτυχία» σχεδόν αδύνατο να επιτευχθεί. Μόνο μία κλήση από το Θεό αλλάζει τις
απαιτήσεις από το να είναι παράλογες σε λογικές, κάνει τις έννοιες εύκολο να
γίνουν κατανοητές, και ικανώνει τον εργάτη ώστε να μην ενδιαφέρεται οπωσδήποτε
για την «επιτυχία». Ένας αληθινός εργάτης δεν εργάζεται για την επιδοκιμασία
από τους ανθρώπους αλλά για την επιδοκιμασία από τον Θεό. Μόνο η αιωνιότητα
μπορεί να αποκαλύψει τι έχει αληθινά κατορθωθεί.
Η ιστορία του Σαμουήλ απεικονίζει τη
σπουδαιότητα του να ακούς και να ανταποκρίνεσαι στην κλήση του Θεού. Όταν ο
Σαμουήλ υπηρετούσε τον Κύριο υπό την προστασία του Ηλί, «Ο λόγος δε του Κυρίου ήτο σπάνιος κατ' εκείνας τας ημέρας όρασις δεν
εφαίνετο» (Α' Σαμ.γ:1). Ο Σαμουήλ, ένα νεαρό αγόρι, είχε πολλά να μάθει για
τους τρόπους του Θεού.
Ένα βράδυ καθώς καθόταν μόνος στο
δωμάτιο του νόμισε πως άκουσε τη φωνή του Ηλί να φωνάζει το όνομά του. Τρεις
φορές έτρεξε υπάκουα στον Ηλί τρεις φορές ο Ηλί του είπε ότι δεν τον είχε
φωνάξει. Τελικά, ο Ηλί κατάλαβε ότι ήταν ο Κύριος, και είπε στο Σαμουήλ τι να
απαντήσει όταν ακούσει τη φωνή ξανά. «Και
ήλθεν ο Κύριος, και σταθείς εκάλεσε καθώς το πρότερον, Σαμουήλ, Σαμουήλ. Τότε ο
Σαμουήλ απεκρίθη, Λάλησον, διότι ο δούλος σου ακούει» (Α' Σαμ.γ:10).
Από νωρίς στη δική μου ζωή, ένιωσα μία
δυνατή επιθυμία να εργαστώ για το Θεό και ήμουν ακόμη πρόθυμος να γίνω ένας
εργάτης εάν αυτό ήταν το θέλημά Του. Αισθανόμουν ότι αν ο Κύριος μπορούσε να
καλέσει το αγόρι το Σαμουήλ να κάνει ένα έργο γι' Αυτόν, σίγουρα μπορούσε να
καλέσει κι εμένα επίσης, αν επιθυμούσε να με χρησιμοποιήσει.
Πραγματικά ήθελα μια παρόμοια
εμπειρία, και σκεφτόμουν ότι ίσως θα ερχόταν και θα στεκόταν κοντά μου ακριβώς
όπως έκανε και με το Σαμουήλ. Τολμούσα να ελπίζω σε μία ευκρινή φωνή που θα
άκουγα και ότι ίσως ένα λαμπρό φως θα λάμψει επάνω μου, ή ίσως το άγγιγμα του
χεριού Του επάνω στο δικό μου. Ο Κύριος δε μου παρείχε αυτό το είδος εμπειρίας,
μα ο λόγος Του ήρθε μέσα μου. Ήταν σαν μία ήρεμη μικρή φωνή, και ήξερα εκείνη
τη στιγμή ότι είχα οριστικά κληθεί στην υπηρεσία. Δεν είχα ποτέ την παραμικρή
αμφιβολία.
Η κλήση μπορεί να έρθει με διαφορετικό
τρόπο σε σένα, αλλά αν θέλει να σε χρησιμοποιήσει στη διακονία, να είσαι
βέβαιος ότι με κάποιο τρόπο αυτό θα γίνει, και θα το ξέρεις με όποιον τρόπο κι
αν γίνει.
Η Βίβλος είναι γεμάτη με βιογραφίες
ανδρών τους οποίους ο Θεός κάλεσε να κάνουν ένα έργο γι' Αυτόν. Σε κάθε
περίπτωση, ο Θεός κινήθηκε προς τον άνθρωπο, δεν διάλεξε ο άνθρωπος το έργο σαν
επάγγελμα ή καριέρα.
Ο Θεός αποκάλυψε στο Νώε το σχέδιο Του,
να καταστρέψει τη γη. Απλά μόνο έχοντας μία έντονη επιθυμία, ποτέ δε θα σήκωνε
το βάρος ο Νώε για τόσα πολλά χρόνια να εργαστεί για να κατασκευάσει κάτι που
φαινόταν μόνο σαν αστείο σε καθένα γύρω του. Ο Νώε απάντησε στο κάλεσμα και
έφτιαξε την κιβωτό. Αν και οι ακόλουθοι του ήταν λίγοι, η ανθρώπινη φυλή, η
οποία τώρα αριθμεί περισσότερο από έξι δισεκατομμύρια, γλύτωσε από την
ολοκληρωτική καταστροφή. Τι κατόρθωμα!
Αν και ο Μωυσής ένιωσε ότι δε θα
μπορούσε να οδηγήσει τους Ισραηλίτες έξω από τη γη της Αιγύπτου, δεν μπορούσε
να αμφιβάλει για την πρόσκληση του Θεού όταν μία φωνή είπε το όνομά του από μία
καιόμενη βάτο. Μετά, οδήγησε τους ανθρώπους του έξω από τη δουλεία της Αιγύπτου
στη Γη της Επαγγελίας, δεσμευμένος από την κλήση που του έγινε στην έρημο.
Στην πραγματικότητα, η κλήση για
διακονία είναι περισσότερο από μία απλή κλήση σημαίνει να δαπανιέσαι, να
διακατέχεσαι, ακόμη και να χάνεις δύναμη και μετά να τη βρίσκεις πάλι καθώς
συναντούμε τον Κύριο πρόσωπο με πρόσωπο.
Η διακονία δεν πρέπει ποτέ να
θεωρείται απλά σαν ένα επάγγελμα που διάλεξες, ή καριέρα. Ο εργάτης πρέπει αν
έχει μία θεϊκή κλήση που να τον κατευθύνει σε ένα ισόβιο έργο για το Θεό. Αν
όχι, ο εργάτης δε θα σταθεί, ούτε θα μπορεί να αντέξει τις πιέσεις μιας τέτοιας
φοβερής ευθύνης.
Ο Παύλος είπε στην Εφες.γ: 7, «του οποίου έγινα υπηρέτης κατά την δωρεάν
της χάριτος του Θεού, την δοθείσαν εις εμέ κατά την ενέργειαν της δυνάμεως
αυτού». Στο πνευματικό παιδί του Τιμόθεο, είπε για την κλήση του, «Και ευχαριστώ τον ενδυναμώσαντά με Ιησούν
Χριστόν τον Κύριον ημών, ότι ενέκρινε πιστόν εις την διακονίαν εμέ» (Α' Τιμ.α:12).
