ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ

Το θέμα είναι τα πρόσωπα στη θεότητα και όχι κατά πόσον οι όροι πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα αναφέρονται μαζί. Όπως φαίνεται παρακάτω, αυτοί οι όροι δεν προσδιορίζουν τρία διαφορετικά πρόσωπα στη θεότητα, αλλά δείχνουν τους διαφορετικούς ρόλους, ή λειτουργήματα, μέσω των οποίων ο ένας Θεός λειτουργεί και αποκαλύπτει τον εαυτό Του. Η πίστη σε ξεχωριστά και διακριτά πρόσωπα είναι σε άμεση σύγκρουση με τις Γραφές.

Πράξ.ι:38 πως ο Θεός έχρισε τον Ιησούν τον από Ναζαρέτ με Πνεύμα Άγιον και με δύναμιν, όστις διήλθεν ευεργετών και θεραπεύων πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου, διότι ο Θεός ήτο μετ' αυτού·

Εδώ μας διδάσκει πάλι τη διπλή φύση του Ιησού Χριστού. Είναι απλά άλλη μια γραφή που διακρίνει την θεότητα του Χριστού, από την ανθρώπινη φύση Του και όχι ξεχωριστά και διακριτά πρόσωπα στη θεότητα.

Ιωάν.ιδ:26 ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς.

Ιωάν.ιε:26 Όταν όμως έλθη ο Παράκλητος, τον οποίον εγώ θέλω πέμψει προς εσάς παρά του Πατρός, το Πνεύμα της αληθείας, το οποίον εκπορεύεται παρά του Πατρός, εκείνος θέλει μαρτυρήσει περί εμού.

Αυτά τα εδάφια της Αγίας Γραφής σίγουρα δεν αποδεικνύουν πολλαπλότητα προσώπων μέσα στη θεότητα λόγω των εγγενών προβλημάτων που θα υπάρξουν στο πλαίσιο αυτών των κεφαλαίων:

· Γιατί ο Ιησούς προσεύχεται στον Πατέρα να στείλει το Άγιο Πνεύμα και στη συνέχεια το κάνει ο ίδιος (Ιωάν.ιε:26, Πράξ.β:33);

· Γιατί ο Χριστός στέλνει ένα άλλο πρόσωπο για να τους βοηθήσει «διά να μένη μεθ' αυτών εις τον αιώνα», όταν Αυτός θα είναι μαζί τους «πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» για να τους βοηθάει (Ματθ.κη:20, Μάρκ.ις:20);

· Αν ο Ιησούς τα έχει κάνει όλα καλά μέχρι στιγμής, γιατί τώρα να στείλει κάποιο άλλο πρόσωπο για να βοηθήσει;

· Γιατί το Πνεύμα πρέπει να μαρτυρήσει για το Χριστό, αν ο Ιησούς θα είναι μαζί μας «έως της συντελείας του αιώνος»;

· Γιατί δεν μπορεί να μαρτυρήσει για τον Εαυτό Του όπως κάνει τώρα; Σύμφωνα με το Ιωάν.ιδ:26, το Άγιο Πνεύμα θα σταλεί «εν τω ονόματί μου», δηλαδή όταν χρησιμοποιείται το όνομά μου.

· Γιατί το Άγιο Πνεύμα έρχεται με την επίκληση του ονόματος του Ιησού; Είναι δυνατόν το όνομα του Αγίου Πνεύματος να είναι Ιησούς; Υποτίθεται ότι το Άγιο Πνεύμα θα τους δίδασκε τα πάντα, όμως ο Ιησούς τους δίδαξε τα πάντα.

Οι Χριστιανοί διδάχτηκαν από τον Ιησού «καθώς είναι η αλήθεια εν τω Ιησού» (Εφες.δ:21). Ο Πέτρος είπε: «Καθώς η θεία δύναμις αυτού εχάρισεν εις ημάς πάντα τα προς ζωήν και ευσέβειαν διά της επιγνώσεως του καλέσαντος ημάς διά της δόξης αυτού και αρετής» (Β’ Πέτρ.α:1-3).

Και κάτι άλλο, το δεύτερο πρόσωπο προσεύχεται στο 1^ο πρόσωπο να αποστείλει το 3^ο πρόσωπο (Ιωάν.ιδ:16). Στο εδάφιο 17, το 3^ο πρόσωπο έρχεται, όμως στο εδάφιο 18 έρχεται το 2^ο πρόσωπο. Στη συνέχεια, στο εδάφιο 23, μετά από μια «συνεδρίαση της Επιτροπής», το 1^ο πρόσωπο αποφασίζει να έρθει μαζί με το 2^ο πρόσωπο.

Ακόμα, θα πρέπει να δοθεί μια εξήγηση: το 1^ο πρόσωπο αποστέλλει το 3^ο πρόσωπο στο όνομα του 2^ου προσώπου (εδ.26), αλλά στο Ιωάν.ις:7 λέει όχι, το 1^ο πρόσωπο δεν πρόκειται να αποστείλει το 3^ο, το 2^ο πρόσωπο θα το κάνει. Μήπως ο Πατέρας ξέχασε να το στείλει; Μήπως η Βίβλος αντιφάσκει με τον εαυτό της; Αυτή είναι η σύγχυση των αντιγραφικών διδασκαλιών.

Εμείς, πρέπει να ορθοτομούμε τον λόγο της αληθείας. Η αλήθεια του θέματος είναι ότι όταν ο Χριστός μίλησε για τον παράκλητο (Ιωάν.ιδ:16-18,26, ιε:26), μίλησε για το Πνεύμα του Θεού, για τον Πατέρα, που κατοικούσε μέσα Του. Ο παράκλητος είναι το πνεύμα της αλήθειας (εδ.17). Ποιος είναι η αλήθεια; Ο Ιησούς, είπε ξεκάθαρα, «εγώ είμαι... η αλήθεια» (εδ.6). Αν ο Ιησούς είναι η αλήθεια, τότε το πνεύμα της αλήθειας είναι το πνεύμα του Ιησού. Στο εδάφιο ιδ:17, ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του σχετικά με τον παράκλητο: «….σεις όμως γνωρίζετε αυτό, διότι μένει μεθ' υμών και εν υμίν θέλει είσθαι». Ποιος έμενε μαζί με τους μαθητές τότε; Ο Ιησούς βέβαια!

Στο εδάφιο 18, ο Ιησούς ξεκαθάρισε απόλυτα το τοπίο, λέγοντας, «Δεν θέλω σας αφήσει ορφανούς· έρχομαι προς εσάς». Όσο καιρό ο Ιησούς ήταν μαζί τους κατά σάρκα, δεν ήταν πνευματικά μέσα τους και γι’ αυτό τους είπε «και εν υμίν θέλει είσθαι». Αφού θα αναχωρούσε σωματικά, θα επέστρεφε σαν Πνεύμα Άγιο μέσα τους, για να είναι μαζί τους. Έτσι εκπληρώνει την υπόσχεσή Του ότι θα είναι μαζί μας μέχρι τη συντέλεια του αιώνα (Ματθ.κη:20). Είναι σαφές από τα συμφραζόμενα, ότι ο Παράκλητος, που είναι το Άγιο Πνεύμα είναι απλά ο Ιησούς σε μια άλλη εκδήλωση.

Ιωάν.α:1 Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος.

Ιωάν.α:14 Και ο Λόγος έγεινε σαρξ και κατώκησε μεταξύ ημών, και είδομεν την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά του Πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας.

Ο Λόγος ήταν στην αρχή με τον Θεό και ήταν Θεός, όχι ξεχωριστό πρόσωπο από τον Θεό. Στο Ιωάν.α:1, αν «τω Θεώ», σημαίνει «τον Πατέρα Θεό», τότε ο Λόγος δεν είναι ένα ξεχωριστό πρόσωπο, γιατί τότε το εδάφιο θα έπρεπε να το διαβάσουμε έτσι: «ο Λόγος ήταν με τον Πατέρα, και ο Λόγος ήταν ο Πατέρας». Στον Ης.μδ:24 λέει ότι ήταν «μόνος». Ποιος ήταν μαζί του; Ο Λόγος ήταν. Τώρα, είτε ο Θεός είπε ψέμα, ή ο Λόγος Του δεν είναι ξεχωριστός θεός από τον Πατέρα. Την ημέρα που θα μπορέσει κάποιος να κάνει το λόγο του ένα ξεχωριστό πρόσωπο από τον ίδιο, τότε θα έχει δημιουργήσει μια τριάδα. Ο λόγος δεν είναι ένα ξεχωριστό πρόσωπο από τον εαυτό σου, ούτε του Θεού. Μπορείς να πας στην πόλη με το λόγο σου και μπορεί να ειπωθεί ότι πήγες στην πόλη μόνος σου. Αν πάρεις και κάποιον φίλο μαζί σου, δεν θα ήταν έξυπνο να πεις, «Πήγα στην πόλη μόνος με το φίλο μου». Σύμφωνα με το Ιωάν.α:14, όταν ο Ιησούς γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, «ο λόγος έγινε σάρκα». Αυτό εκπλήρωσε την προφητεία στον Ης.θ:6:

Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς· και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού· και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης.