Ιωάν.κ:17 Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Μη μου άπτου·
διότι δεν ανέβην έτι προς τον Πατέρα μου. Αλλ' ύπαγε προς τους αδελφούς μου και
ειπέ προς αυτούς· Αναβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας και Θεόν μου και
Θεόν σας.
Είναι μια αναφορά στην ανθρώπινη φύση του Ιησού επειδή είπε στη Μαρία, «ύπαγε προς τους αδελφούς μου». Ο Χριστός, είναι σαν άνθρωπος αδελφός
μας (Εβρ.β:11-13). Αυτό δεν αποδεικνύει ότι ο Ιησούς δεν ήταν πλέον ο Πατέρας,
άλλα ότι μιλούσε σαν άνθρωπος. Ένας νεκρός Θεός αναστήθηκε και αναλήφθηκε σ’
έναν άλλο Θεό;
Ιωάν.η:16
Αλλά και εάν εγώ κρίνω, η κρίσις η εμή είναι αληθής, διότι μόνος δεν είμαι,
αλλ' εγώ και ο Πατήρ ο πέμψας με.
Οι τριαδικοί χρησιμοποιούν αυτό το εδάφιο για να πουν ότι ο Πατέρας ήταν
μαζί με τον Χριστό σαν ένα άλλο ξεχωριστό πρόσωπο. Ο Ιησούς, σαν μέλος της
θεότητας, δεν είχε σωστή κρίση; Στην πραγματικότητα, η Γραφή λέει ότι η κρίση Του
«ΕΙΝΑΙ» αληθινή γιατί δεν είναι μόνος. Γιατί ήταν η κρίση του αληθινή και γιατί
δεν ήταν μόνος; Απλά, επειδή ήταν ο Πατέρας, το αιώνιο Πνεύμα, που κατοικούσε
μέσα Του, κι Αυτός έκανε τα έργα (Ιωάν.ιδ:10), κι όχι επειδή ήταν κυριολεκτικά ένα
χωριστό πρόσωπο της θεότητας που ήταν μαζί Του. Ο Θεός που ήταν μέσα Του ήταν ο
Πατέρας, και όχι κάποιος «θεός υιός». Σύμφωνα με το Ιωάν.ε:30, ο Ιησούς είπε «Δεν δύναμαι εγώ να κάμνω απ' εμαυτού ουδέν»
και αυτό περιλαμβάνει και την κρίση. Δεν ήταν ικανός, σαν μέλος της θεότητας, να
κάνει τίποτα από μόνος Του, ή μήπως είναι μια αναφορά στην ανθρώπινη φύση Του,
στον Ιησού σαν άνθρωπο; Όταν ο Ιησούς είπε «αλλά
τώρα και είδον και εμίσησαν και εμέ και τον Πατέρα μου» (Ιωάν.ιε:24), οι
άνθρωποι είδαν κυριολεκτικά και μίσησαν δύο πρόσωπα της θεότητας; Ή, όταν είδαν
τον Ιησού και τον Πατέρα, οι άνθρωποι είδαν μόνο ένα πρόσωπο, τον Ιησού Χριστό;
Κατά συνέπεια, αποδεικνύεται ότι ήταν ο Πατέρας, σε αρμονία με το Ης.θ:6, όπου
το παιδί που γεννήθηκε και ο γιος που δόθηκε ήταν επίσης ο δυνατός Θεός και ο αιώνιος
Πατέρας.
