«Αναπτυσσόμενη Κοινότητα»:
Η Κοινωνία
«Ήσαν δε
προσκαρτερούντες...τη κοινωνία»
Το «Τι;» της Κοινωνίας
Τι είναι όμως αυτή η κοινωνία ώστε να έχει τόση
δύναμη; Τι την χαρακτηρίζει; «ΜΑΖΙ»! Αυτή είναι η λέξη που θα μπορούσε να
περιγράψει την κοινωνία εκείνη των πρώτων πιστών, και η οποία ήταν το άμεσο
αποτέλεσμα του έργου του Αγίου Πνεύματος πάνω στη βάση της μαρτυρίας, της
διδαχής και του κηρύγματος των αποστόλων την ημέρα της Πεντηκοστής (Ιωάν.ιε:15,
Α΄ Ιωαν.α:1-4, Πραξ.β:41).
Με άλλα λόγια, η πρώτη εκείνη κοινότητα των πιστών
στην Ιερουσαλήμ ήταν το άμεσο αποτέλεσμα της πνευματικής «γέννας» που το Άγιο
Πνεύμα πραγματοποίησε όταν οι 3.000 αποδέχτηκαν το κήρυγμα και τη μαρτυρία του
απ. Πέτρου. Έγιναν μία οικογένεια. Τι πιο εύλογο λοιπόν, όλα τα νέα αδέλφια να
είναι «μαζί», Ένα!
Καθώς το Άγιο Πνεύμα μας αναγέννησε δεν μας έκανε
κομήτες ή πλανήτες στον ουρανό, που είναι μοναχικοί και χτυπούν ενίοτε ο ένας
τον άλλο, αλλά μας έφερε ΜΑΖΙ και μας έκανε μέλη του ίδιου πνευματικού Σώματος
και «ζωντανές» πέτρες της ίδιας πνευματικής Οικοδομής, της Εκκλησίας!
Το «Ποιος;» της Κοινωνίας
Όπως ήδη είπαμε, αυτοί που μπορούν να αποτελούν μία
χριστιανική κοινότητα/κοινωνία, δεν είναι άλλοι από εκείνους που δέχονται το λόγο
που σώζει και ελευθερώνει, και που τοποθετεί το Χριστό ΠΡΩΤΟ στη ζωή τους
(Πραξ.β:41,36). Αυτοί που πείστηκαν για την Κυριαρχία, το Μεγαλείο και τη
Μοναδικότητα του Χριστού, απ' τη μία, και για τη δική τους ευθύνη κι ενοχή, από
την άλλη, ήταν και αυτοί που «προσκαρτερούσαν» από τότε και στο εξής, «στην
κοινωνία».
Πιστεύω εδώ γίνεται σήμερα το μεγάλο κι επικίνδυνο
λάθος για τις εκκλησίες, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ούτε η ανάλογη πνευματική
ζωή, ούτε η ποιότητα, που ομολογεί ότι έχει. Θεωρώ ότι έχουμε αποτύχει, στο
βαθμό και στο μέτρο που έχουμε αποτύχει να κατανοήσουμε και να αποδεχτούμε
πλήρως το ΠΟΙΟΣ πραγματικά είναι ο Ιησούς Χριστός, ΚΥΡΙΟΣ και ΤΙ εμείς καλούμαστε
να είμαστε αφού γνωρίσουμε το ποιος πράγματι είναι, ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ!
«Οι μεν ουν
αποδεξάμενοι τον λόγον εβαπτίσθησαν και προσετέθησαν...» (Πραξ.β:41) & «Ήσαν δε προσκαρτερούντες...» (Πραξ.β:42).
Ο λόγος τότε, που είχε να κάνει με το ποιος
πράγματι ήταν ο Ιησούς Χριστός στους Ιουδαίους, Κεχρισμένος (Βασιλιάς, Ιερέας,
Προφήτης) Κύριος (εδ.36), δεν μπορεί να μην αγγίξει και αγγίζει κι εμάς σήμερα.
Με άλλα λόγια, ο Ιησούς θέλει να είναι στη ζωή μας
ο Βασιλιάς, που θα μας μιλά και θα μας δείχνει, και ο λόγος - τα ρήματά της
προσταγής Του, οι βουλές, τα σχέδιά κι οι επιθυμίες Του, θα είναι η Τελική
Εξουσία στη ζωή μας. Αυτός θα πρέπει να είναι ο Προφήτης (αυτός που μιλά εξ
ονόματος κάποιου) των Βουλών του Ουρανού στις οποίες εμείς θα λέμε Αμήν! Όταν
αυτό δεν συμβαίνει τότε θα πρέπει σοβαρά ν' αναρωτηθούμε εάν υπάρχει αληθινή μεταστροφή.
Εκείνος Κύριος, κι εμείς ή μαθητές και ακόλουθοι
του Χριστού και αληθινά παιδιά του Θεού, ή μη ακόλουθοι του Χριστού και χαμένοι
(Ρωμ.ς:22).
Γι' αυτό όχι μόνο δεν υπάρχει υγεία και αύξηση σε
πολλές τοπικές εκκλησίες, αλλά ούτε καν...ζωή!!!
Συνεχίζεται
