Με εκπλήσσει
το πόσοι Χριστιανοί παλεύουν με την ιδέα της παρακολούθησης της
συνάθροισης της εκκλησίας.
Βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι σχετικά με τη σημασία του να πάμε στην εκκλησία.
Σύμφωνα με έρευνα, η παρακολούθηση της εκκλησίας παγκόσμια, έχει μειωθεί
δραματικά ή έχει μείνει στάσιμη τα τελευταία χρόνια.
Φυσικά, αυτό
δεν είναι καινούριο πρόβλημα. Από την αρχή του Χριστιανισμού, οι πρώτοι εργάτες
αντιμετώπιζαν την ίδια πρόκληση και γι’ αυτό έγραψαν:
Εβρ.ι:25 μη
αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινάς, αλλά
προτρέποντες αλλήλους, και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.
Πιστεύω όλοι
να έχετε διαβάσει το σλόγκαν: «δεν πας στην εκκλησία, είσαι η εκκλησία». Μπορεί
να ακούγεται όμορφα, αλλά έχω την αίσθηση ότι είναι μια ανθυγιεινή άποψη το να
αντιπαραθέτεις το «είμαι η εκκλησία» με το «πηγαίνω στην εκκλησία».
Αν είμαστε
πραγματικά «η εκκλησία», τότε σίγουρα θα θέλουμε να βρισκόμαστε τακτικά με τους
αδελφούς. Δεν μπορούμε να είμαστε η εκκλησία, αν δεν πάμε στην εκκλησία. Όχι
πλήρως, τουλάχιστον.
«Εκκλησία»
ποτέ δεν σημαίνει ένας, μεμονωμένος, μοναχικός Χριστιανός που απλά ασκεί τα
χριστιανικά καθήκοντά του και δεν συναθροίζεται ποτέ μαζί με άλλους πιστούς για
λατρεία, προσευχή μελέτη του λόγου του Θεού.
Η «εκκλησία»,
από την ίδια τη φύση της, σημαίνει πολλούς πιστούς: Ματθ.ιη:20 Διότι όπου είναι
δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών.
Αυτό είναι
τόσο το βιβλικό όσο και το ιστορικό μοτίβο που μας έδωσαν οι πρώτοι μαθητές του
Ιησού. Μαζευόταν εβδομαδιαία για να λατρεύουν τον Θεό μαζί και ενίοτε ακόμα και
καθημερινά. Μαζευόταν ακόμα στα σπίτια τους, για να έχουν κοινωνία μεταξύ τους.
Οι επιστολές του Παύλου και των άλλων αποστόλων στάλθηκαν στην πραγματικότητα
σε τέτοιες εκκλησιαστικές κοινότητες που συγκεντρώνονταν σε διάφορες πόλεις για
να διαβαστούν από όλους μαζί. Εκκλησία σημαίνει να είμαστε μαζί με άλλους
πιστούς, να λατρεύουμε τον Ιησού Χριστό, να ακούμε το λόγο του Θεού και να
ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον στην πίστη.
