Χρειάζεται υπομονή
μεγάλη, όταν ο Κύριος αποσύρει τη χάρη Του, για να σε παιδαγωγήσει.
ΕΥΚΟΛΟ είναι να περιφρονείς την ανθρώπινη παρηγοριά όταν
έχεις την θεία.
Είναι όμως κατόρθωμα μέγα, όταν δεν έχεις ούτε την θεία ούτε
την ανθρώπινη παρηγοριά, να υποφέρεις προς δόξα Θεού και μάλιστα με χαρά, παρά
την ερήμωση της καρδιάς σου, και να μη ζητάς ούτε να επιδιώκεις τίποτε για τον
εαυτό σου.
Τι σπουδαίο να είσαι χαρούμενος και συνεπής όταν η θεία
χάρις βρίσκεται μέσα στην καρδιά σου; Η στιγμή αυτή είναι πράγματι για όλους
χαρμόσυνη.
Ευχάριστο είναι το ταξίδι της ζωής όταν κατέχεις τη θεία
χάρη.
Είναι λοιπόν αξιοθαύμαστο το ότι δεν συναισθάνεσαι το βάρος
των θλίψεων όταν έχεις μέσα σου τον Παντοδύναμο, βοηθό και οδηγό.
Ο άνθρωπος πάντοτε επιζητεί παρηγοριά και δύσκολα απαρνείται
τον εαυτό του, ώστε να παραδοθεί ολόψυχα στον Θεό.
Μάθε να υποφέρεις την
εγκατάλειψη.
Όλοι οι άγιοι νίκησαν τον κόσμο, γιατί όλα τα πράγματα του κόσμου
τα περιφρονούσαν.
Με υπομονή υπέφεραν το χωρισμό των φίλων.
Η αγάπη τους για τον Θεό, νίκησε την αγάπη των ανθρώπων και
το ευάρεστο ενώπιον του Θεού ήταν γι’ αυτούς προτιμότερο από κάθε ανθρώπινη
παρηγοριά.
Πρέπει λοιπόν κι εσύ να μάθεις, χάριν του Θεού, να
αποχωρίζεσαι από τους φίλους.
Πρέπει να μάθεις να υποφέρεις με υπομονή την εγκατάλειψη από
τους φίλους, με τη σκέψη ότι κάποτε όλοι θα αποχωριστούμε.
Μη ζητάς τη ψεύτικη
παρηγοριά των ανθρώπων. Μόνο η παρηγοριά του Θεού θα σε ανακουφίσει.
Εύκολο είναι να βυθισθεί κανείς στο πέλαγος της ανθρώπινης
«παρηγοριάς». Αρκεί μια μικρή αυτοπεποίθηση.
Εκείνος όμως που αγαπά αληθινά τον Χριστό και προσπαθεί με
ζήλο να μιμείται τις αρετές Του, ποτέ δεν βρίσκει ανακούφιση στην ανθρώπινη
παρηγοριά. Είναι γι' αυτόν προτιμότερο να υποφέρει, χάριν του Χρίστου, και τις
πιο σκληρές δοκιμασίες.
Όταν σου δίνει ο Θεός την θεία παρηγοριά Του, να την δέχεσαι
με ευγνωμοσύνη και να σκέπτεσαι ότι είναι δώρο Θεού και όχι δική σου ικανότητα.
Μην εξυψώνεις πολύ τον εαυτό σου. Μη χαίρεσαι υπερβολικά.
Μην έχεις για τον εαυτό σου ιδέα μεγάλη, αλλά το δώρο της χάρης να σε κάνει
περισσότερο ταπεινό, ευσεβή, προσεκτικό σε όλες τις πράξεις σου, γιατί θα
περάσει η στιγμή της χάρης και θα ξεσπάσει πάλι ο πειρασμός.
Όταν χάσης την θεία παρηγοριά μην απελπιστείς. Περίμενε με
ταπείνωση να σε επισκεφθεί και πάλι ο Θεός και να σου χαρίσει πλουσιότερη ίσως
την παρηγοριά Του.
Πρόσεξε πως περιγράφει τις μεταπτώσεις αυτές ο Ψαλμωδός. «Εγώ δε είπα εν τη ευτυχία μου, δεν θέλω
σαλευθή εις τον αιώνα» (Ψαλμ.λ:6). Όταν όμως απομακρύνθηκε η χάρις έλεγε: «Απέκρυψας
το πρόσωπόν σου, και εταράχθην» (Ψαλμ.λ:7). Και όμως δεν απελπίστηκε, αλλά
ικετεύει θερμά τον Θεό: «Προς σε, Κύριε,
έκραξα· και προς τον Κύριον εδεήθην» (Ψαλμλ:8).
Αφού λοιπόν αυτά συνέβησαν στους μεγάλους άγιους, ας μη
απελπιζόμαστε εμείς οι ασθενείς και πτωχοί, όταν βλέπουμε τους εαυτούς μας,
άλλοτε μεν ζηλωτές, άλλοτε δε ψυχρούς. Το Πνεύμα του Θεού έρχεται και φεύγει
οπόταν θέλει. Γι’ αυτό και ο Ιώβ λέει: «Και επισκέπτεσαι αυτόν κατά πάσαν πρωΐαν
και δοκιμάζεις αυτόν κατά πάσαν στιγμήν» (Ιώβ ζ:18).
Όλες σου οι ελπίδες
στη θεία ευσπλαχνία.
Σε ποιόν λοιπόν μπορώ να στηρίξω την ελπίδα μου και να
εμπιστευθώ; Μόνο στη μεγάλη ευσπλαχνία του Θεού και την εξ ύψους χάρη.
Ίσως να υπάρχουν κοντά μου άνθρωποι αγαθοί, ευσεβείς
αδελφοί, πιστοί φίλοι.
Ίσως να έχω κοντά μου βιβλία ιερά, λόγοι ωραίοι και ωραία
άσματα, ίσως να τέρπουν συνεχώς την ακοή μου.
Όλα όμως αυτά, δεν έχουν τη δύναμη να με βοηθήσουν, όταν η
θεία χάρις με έχει εγκαταλείψει έρημο στην απέραντη φτώχεια μου.
Το μόνο κατάλληλο μέσο για την αντιμετώπιση των στιγμών
αυτών, είναι η ταπεινή υποταγή στο θείο θέλημα.
Όλοι οι άνθρωποι
αντιμετωπίζουν πειρασμούς. Η δόξα όμως ανήκει στο νικητή.
Ποτέ δεν γνώρισα άνθρωπο τόσο ευσεβή και τέλειο που να μη
δοκίμασε την έλλειψη της θείας χάρης ή την ελάττωση του ζήλου του. Κανένας
άγιος δεν υπήρξε τόσο υψωμένος και φωτισμένος ώστε να μην αντιμετωπίσει
πειρασμούς και να μην αγωνιστεί.
Γιατί κανείς δεν θα αξιωθεί να αντικρύσει τον Θεό, αν δεν
αγωνιστεί προς χάριν Του σκληρά.
Ο πειρασμός είναι συνήθως ο αγγελιαφόρος της παρηγοριάς που
έρχεται.
Η ουράνια παρηγοριά είναι το έπαθλο των πνευματικών αγώνων.
«Εις τον νικώντα θέλω δώσει εις αυτόν να
φάγη εκ του ξύλου της ζωής» (Αποκ.β:7).
H θεία χάρις δίδεται στον άνθρωπο, για να γίνει με αυτήν
ισχυρός και να υποφέρει νικηφόρα τις δυσκολίες.
Πολλές φορές τη χάρη την ακολουθεί πειρασμός νέος, ώστε ο
αγωνιστής του πνεύματος να μη καυχάται για την αρετή του.
Ο διάβολος αγρυπνεί, η σάρκα δεν είναι νεκρή. Μην αμελείς
λοιπόν να οπλίζεσαι για τον αγώνα. Δεξιά και αριστερά σου είναι εχθροί που
συνεχώς σε απειλούν.
