Εβρ.ιβ:6 Διότι όντινα αγαπά Κύριος παιδεύει και μαστιγόνει πάντα υιόν, τον οποίον παραδέχεται.
Μαστιγώνει τους υιούς τους οποίους παραδέχεται. Άρα το
μαστίγωμα είναι μια απόδειξη πως είσαι γνήσιο παιδί, δικό Του. Γι’ αυτό, η επιβεβαίωσή
αυτή θα πρέπει να σε γεμίζει με χαρά. Δεν είναι μικρό πράγμα.
Θα προτιμούσες βέβαια, με κάποιο άλλο τρόπο παρά με το
μαστίγωμα να γινότανε αυτή η επιβεβαίωση. Μα να είσαι βέβαιος, πως μέσα στο μαστίγωμα
βρίσκεται περισσότερη αγάπη του Πατέρα, παρά όταν απλόχερα σου χαρίζει ευλογίες,
που γίνονται ευχάριστα δεκτές.
Όχι, να είσαι βέβαιος, πως αν μπορούσε διαφορετικά ο Θεός να
ενεργήσει, θα το έκανε. Μα δυστυχώς δεν γίνεται. Με τα χάδια και τα
καλοπιάσματα, δεν φεύγουν από πάνω μας οι σκουριές, οι βρωμιές, οι ακαθαρσίες. Με
το μαστίγωμα όμως. ..
Μα βέβαια, το μαστίγωμα, δεν είναι μια μεροληπτική ενέργεια του
Κυρίου εναντίον σου. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι σημάδι εύνοιας. Τέτοια μεταχείριση,
μόνο αυτοί που από τον Θεόν είναι ενταγμένοι στα σχέδιά Του, απολαμβάνουν.
Το μαστίγωμα, φυσικά, δεν πρόκειται να σου κάνει κακό.
Αντίθετα θα σου κάνει καλό. Και ξέρεις κάτι; Δεν είναι, ούτε για μια φορά ούτε για
δυο. Θα συνεχιστεί. Μπορεί ν' αλλάζει μορφές, μα στο βάθος θα είναι ένα οδυνηρό
μαστίγωμα.
Πολλά είναι τα αγαθά που Του ζητούμε. Μα σαν πρόκειται για ενέργειες
του Θεού, στην καρδιά μας, στη ζωή μας, στον χαρακτήρα μας, πόσο αλλάζουν αυτά με
σκληρή, μόνο, διαπαιδαγώγηση.
Η τελείωση, μέσα στην πνευματική μας τη ζωή γίνεται μόνο,
διά παθημάτων. Και μας βεβαιώνει, πως αυτής της παιδαγωγικής, έγιναν μέτοχοι πάντες
οι προφήτες και όλα τα πρόσωπα που χρησιμοποίησε ο Θεός.
