Ψαλ.ρ:1-5 «Ψαλμός δοξολογίας» Αλαλάξατε εις τον Κύριον,
πάσα η γη. Δουλεύσατε εις τον Κύριον εν ευφροσύνη· έλθετε ενώπιον αυτού εν
αγαλλιάσει. Γνωρίσατε ότι ο Κύριος είναι ο Θεός· αυτός έκαμεν ημάς, και ουχί
ημείς· ημείς είμεθα λαός αυτού και πρόβατα της βοσκής αυτού. Εισέλθετε εις τας
πύλας αυτού εν δοξολογία, εις τας αυλάς αυτού εν ύμνω· δοξολογείτε αυτόν·
ευλογείτε το όνομα αυτού. Διότι ο Κύριος είναι αγαθός· εις τον αιώνα μένει το
έλεος αυτού, και έως γενεάς και γενεάς η αλήθεια αυτού.
Το μόνο που απόμενε να κάνει ο Αδάμ ήταν απλά ν’ απολαύσει
τα καλύτερα αγαθά που του χάρισε ο Θεός και να ζει μέσα σε μια κατάσταση
ευγνωμοσύνης.
Φυσικά όλοι ξέρουμε την αποτυχία του ανθρώπου, όπως μας
περιγράφεται στο 3ο κεφάλαιο της Γένεσης. Κι εμείς οι απόγονοι του,
έχουμε ακολουθήσει τα βήματα της αγνωμοσύνης του. Στην Ρωμ.α:25 λέει για την ξεστρατισμένη
ανθρωπότητα ότι είναι αγνώμων και ότι λάτρεψε και σεβάστηκε περισσότερο την
κτίση παρά τον Δημιουργό. Προσέξτε δε λέει πως το ανθρώπινο γένος αρνήθηκε να
λατρέψει, αλλά ότι αρνήθηκε να λατρέψει τον Θεό. Γιατί ο άνθρωπος πρέπει να
λατρεύει κάτι ή κάποιον.
Ο Ιησούς είπε ότι «κανένας δεν μπορεί να δουλεύει δύο
κυρίους» αλλά σίγουρα δουλεύουμε έναν. Είμαστε πλασμένοι για να δίνουμε λατρεία
και δόξα.
Δοξάζουμε και λατρεύουμε εκείνο που μας κρατάει. Αν είμαστε ριζωμένοι
και θεμελιωμένοι στον Θεό, Αυτός πρέπει να είναι το αντικείμενο της λατρείας
μας.
Μια απ’ τις απάτες του διαβόλου είναι να πείσει τον άνθρωπο
ότι μπορεί να είναι ηθικά ουδέτερος, ανεξάρτητος, να μην υπηρετεί ούτε το καλό
ούτε το κακό, αλλά απλώς τον εαυτό του. Αυτό όμως είναι φυσικά αδύνατο, γιατί ο
άνθρωπος στην κατάσταση που βρίσκεται όταν δεν είναι αναγεννημένος, κινείται
από το ακάθαρτο πνεύμα (Εφεσ.β:2) ενώ ο λυτρωμένος και εξαγορασμένος απ’ την
αμαρτία με το αίμα του Ιησού Χριστού κινείται από το Άγιο Πνεύμα (Ρωμ.η:4)
Ο άνθρωπος που «υπηρετεί τον εαυτό του» απλά υπηρετεί τον
διάβολο μεταμφιεσμένο. Σαν πιστοί έχουμε το προνόμιο να υπηρετούμε και να
δοξάζουμε με όλη μας την καρδιά τον Θεό. Απ’ την καρδιά μας βγαίνει αυθόρμητα
αληθινή δοξολογία αν το πνεύμα μας είναι ένα με το Πνεύμα του Θεού που κατοικεί
μέσα μας.
Η αληθινή δοξολογία και η λατρεία του Θεού που είναι η πηγή
μας, ο Λυτρωτής μας, ο Υποστηρικτής μας, και ο Ελευθερωτής μας, θα δημιουργήσει
μέσα μας άγιο φόβο και σεβασμό μαζί με δυσπιστία για τον εαυτό μας, που θα μας προστατέψουν
από την παγίδα της υπερηφάνειας καθώς ο Θεός αρχίζει να μας χρησιμοποιεί σαν
αγγεία της δόξας Του.
Ο Θεός όπως ακριβώς είχε σχεδιάσει από την αρχή για τον
Αδάμ, αφήνοντάς του μόνο το προνόμιο της δοξολογίας σε ανταπόκριση της
αγαθοσύνης Του, με τον ίδιο τρόπο θέλησε να κάνει και τον Ισραήλ ένα έθνος
ιερέων που θα Τον αντιπροσώπευε ανάμεσα στους πλανημένους ανθρώπους.
Είναι περιττό βέβαια να πούμε ότι ο Ισραήλ σαν έθνος απέτυχε
στην αποστολή του να συμμεριστεί το φως του Θεού στην χαμένη ανθρωπότητα. Μόλις
ο Θεός ελευθέρωσε τους Ισραηλίτες από τα δεσμά των Αιγυπτίων αυτοί άρχισαν να
λατρεύουν τα είδωλα. Λάτρευαν βέβαια, αλλά όχι τον ζωντανό και αληθινό Θεό.
Ο Κύριος είχε μια γη που «έρρεε μέλι και γάλα» και ήταν
προορισμένη γι' αυτούς. Τους είχε υποσχεθεί ότι θα έστελνε τον άγγελο Του να
προπορευθεί για να διώξει τα ειδωλολατρικά έθνη από μπροστά τους. Όμως οι
Ισραηλίτες με την απιστία τους καθυστέρησαν την είσοδο τους στη γη της
επαγγελίας για 40 χρόνια, και όταν τελικά κατέκτησαν την γη Χαναάν έστρεψαν τα
νώτα τους στον Θεό, με αποτέλεσμα να χάσουν τη μεγάλη πνευματική τους
περιουσία.
Η δοξολογία - η αληθινή δοξολογία, μας κάνει ικανούς να
πάρουμε τη σωστή στάση απέναντι στον Θεό. Είναι η λατρεία και ο σεβασμός που
μας κάνουν να καταλάβουμε καλά ότι είμαστε δημιουργήματα, και εξαρτιόμαστε
απόλυτα από τον Δημιουργό. Αν από μια πτώση προηγείται η υπερηφάνεια, η
ταπείνωση θα αποτρέψει αυτό το πνευματικό πέσιμο. Και η ταπείνωση εκφράζεται
στην δοξολογία.
Είναι απόλυτα βέβαιο ότι η εκκλησία είναι ο ύψιστος σκοπός
στο λυτρωτικό σχέδιο του Θεού για τον άνθρωπο. Ο Ιησούς είπε στην γυναίκα στο
πηγάδι:
Πλην έρχεται ώρα, και
ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν
πνεύματι και αληθεία διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν. Ο
Θεός είναι Πνεύμα και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να
προσκυνώσι (Ιωάν.δ:23-24)
