Δαν.β:45 καθώς είδες ότι απεκόπη λίθος εκ του όρους άνευ χειρών και κατεσύντριψε τον
σίδηρον, τον χαλκόν, τον πηλόν, τον άργυρον και τον χρυσόν· ο Θεός ο μέγας
έκαμε γνωστόν εις τον βασιλέα ό,τι θέλει γείνει μετά ταύτα· και αληθινόν είναι
το ενύπνιον και πιστή η ερμηνεία αυτού.
Το όρος που αναφέρεται εδώ, δεν έχει να κάνει με το εδ.34.
Εκεί μόνο λέει «απεκόπη λίθος άνευ χειρών».
Εδώ όμως προσθέτει ότι «απεκόπη λίθος εκ
του όρους».
Τα όρη μέσα στον λόγο του Θεού αντιπροσωπεύουν βασιλείες.
Εδώ το όρος πιο πολύ ταιριάζει με την ουράνια βασιλεία του Θεού, την πηγή της
επίγειας βασιλείας Του. Στην Α' Πέτρ.β:4-7 μας λέει ότι ο λίθος ο οποίος έγινε
κεφαλή γωνίας, είναι ο Χριστός ο οποίος είναι ο ακρογωνιαίος λίθος επάνω στον
οποίο οικοδομείται η εκκλησία Του. Είναι η έκφραση της βασιλείας του Θεού πάνω
στη γη. Ο Χριστός θα έρθει μαζί με τους αγίους Του από τον ουρανό για να
σύντριψη τον Αντίχριστο στη μάχη του Αρμαγεδδώνα και να εγκαθιδρύσει τη δική
Του βασιλεία.
Ο Χριστός σαν άνθρωπος προέρχεται από τον Θεό.
α. Είναι η ζωντανή έκφραση του Θεού.
β. Είναι η έκφραση του σχεδίου του Θεού.
γ. Είναι η έκφραση της βασιλείας του Θεού.
δ. Είναι το μέσον δια του οποίου ο Θεός εγκαθιδρύει την
βασιλεία Του.
ε. Είναι ο πρώτος κληρονόμος της βασιλείας,
ς. Είναι ο μοναδικός για τον οποίο υπάρχει η βασιλεία,
ζ. Και οι άγιοι θα λατρεύουν τον Θεό στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού
εις τους αιώνας των αιώνων.
η. Ο Ιησούς είναι η μόνιμη φανέρωση του Θεού.
απεκόπη λίθος εκ του
όρους άνευ χειρών
Αυτό σημαίνει ότι το Πνεύμα του Θεού οικοδομεί αυτή τη
βασιλεία. Ο Θεός είναι εκείνος που έφερε τον Χριστό και το έργο του Θεού εν
Χριστώ, δεν είναι έργο ανθρώπινο, αλλά θείο. Ακόμη και η γέννηση του Χριστού
δεν ήταν έργο ανθρώπινο. Ο Θεός την προκάλεσε με υπερφυσικό τρόπο. Και το
σχέδιο του Θεού ολοκληρώνεται δια μέσου του Χριστού. Δεν είναι έργο ανθρώπινης
δύναμης όπως οι άλλες αυτοκρατορίες ήταν και έπεσαν, θα είναι έργο Θεού.
Ο ναός του Σολομώντα κτίσθηκε χωρίς να χρησιμοποιηθεί
εργαλείο ανθρώπινο, μόνο με τα χέρια. Αυτό συμβολίζει το ναό του Θεού που
είμαστε εμείς και στο πνευματικό μας κτίσιμο δεν χρειάζονται ανθρώπινα
εργαλεία, ανθρώπινες προσπάθειες, αλλά το Πνεύμα του Θεού, το οποίο μορφώνει
μέσα μας τον τέλειο πνευματικό άνθρωπο.
Ο Δανιήλ λέει ότι όταν ο Θεός θα εγκαθιδρύσει τη βασιλεία
Του, θα είναι η τελευταία και θα κατασυντρίψει όλες τις άλλες βασιλείες, οι
οποίες είναι διηρημένες, εξασθενημένες, κατώτερες, και έργα ανθρώπινα.
Δαν.β:46 Τότε ο βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ έπεσεν επί
πρόσωπον και προσεκύνησε τον Δανιήλ και προσέταξε να προσφέρωσιν εις αυτόν
προσφοράν και θυμιάματα.
Ο Ναβουχοδονόσωρ προσκύνησε τον Δανιήλ παρά το ότι ο Δανιήλ
είχε πει το αντίθετο. Του πρόσφεραν και προσφορές και θυμιάματα. Είναι αξιοσημείωτο
το γεγονός ότι ο βασιλιάς πραγματικά γονάτισε μπροστά στον Δανιήλ ενώπιον των
αυλικών του. Ο Θεός μόλις είχε κάνει ένα καταπληκτικό θαύμα μέσω του Δανιήλ.
Και ήταν ένα θαύμα το οποίο κανείς από τους σοφούς της Βαβυλώνας μπόρεσε να εξηγήσει,
ούτε και κανείς από τους θεούς της.
Και διέταζε να του προσφέρουν θυμιάματα και προσφορές. Εδώ ο
βασιλιάς προσκυνά και λατρεύει τον ίδιο τον Δανιήλ, όμως για ελάχιστο χρονικό
διάστημα, γιατί αμέσως μετά στο εδ.47, τιμά και δοξάζει τον αληθινό Θεό του
Δανιήλ.
Προσκύνησε όμως τον Δανιήλ, γιατί πιθανόν να τον θεώρησε σαν ένα
αντιπρόσωπο του Θεού. Ήταν το μέσο δια
του οποίου ο Θεός αποκάλυψε το ενύπνιο και την ερμηνεία του, ενώ όλοι οι άλλοι σοφοί
και οι θεοί της Βαβυλώνας δεν μπορούσαν να το κάνουν. Όλοι αυτοί οι ειδωλολατρικοί
θεοί είχαν μια μορφή που μπορούσε κάποιος να δει. Ο αληθινός Θεός όμως του
Δανιήλ δεν είχε καμμιά μορφή, και δεν μπορούσε κανείς να Τον δει. Είναι αόρατος
γιατί είναι Πνεύμα. Ο Δανιήλ και όλοι οι αληθινοί προσκυνητές του Θεού
γνωρίζουν ότι δεν λατρεύεται με λίθους ο Θεός, με χρυσό, με ξύλα και με έργα
χειρών ανθρώπων.
Ο Ναβουχοδονόσωρ όμως ήταν τόσο κλεισμένος μέσα στα
ειδωλολατρικά ήθη και έθιμα της εποχής του, που στο πρόσωπο του έπρεπε ο
καθένας να βλέπει τον θεό και να τον λατρεύει. Έτσι νόμισε ότι ο Δανιήλ ήταν η
ορατή αντιπροσώπευση του Θεού στη γη και προσκυνά τον Θεό δια μέσου του Δανιήλ.
Ο Ναβουχοδονόσωρ εδώ δεν απαρνείται την λατρεία των δικών
του θεών με το να προσκυνήσει τον Δανιήλ και τον αληθινό Θεό. Απλώς αναγνωρίζει
την υπεροχή του Θεού του Δανιήλ πάνω από τους άλλους θεούς. Γιατί μόνο Αυτός
μπορούσε να αποκαλύψει μυστήρια. Συνεχίζει όμως να σέβεται τους θεούς του σαν
θεούς της δικής του χώρας, με τους οποίους έχει στενή σχέση και στους οποίους
οφείλει την πρωταρχική τιμή και λατρεία. Ο Θεός του Δανιήλ είναι ένας Θεός
ξένος μέσα στο νου του. Ποτέ δεν άνοιξε την καρδιά του ενώπιον του Θεού, και
δεν ταπεινώθηκε, ώστε να Τον αναγνωρίσει σαν τον μόνο αληθινό Θεό, στον οποίο
οφείλει λατρεία και υπακοή.
Δαν.β:47 Και αποκριθείς ο βασιλεύς προς τον Δανιήλ,
είπεν, Επ' αληθείας, ο Θεός σας, αυτός είναι Θεός θεών και Κύριος των βασιλέων και όστις αποκαλύπτει μυστήρια·
διότι ηδυνήθης να αποκαλύψης το μυστήριον τούτο.
Ο Ναβουχοδονόσωρ αναγνωρίζει την υπεροχή του Θεού του
Δανιήλ. Και λέει ότι «ο Θεός σας αυτός είναι Θεός θεών». Ο Νεβώ, ο Μαρδούκ, ο
Νεργάλ, θεοί της Βαβυλώνας παρέμεναν μεγάλοι θεοί, αλλά ο αληθινός Θεός ήταν
Θεός των θεών. Τον κατείχε φόβος και έκσταση. Αναγνωρίζει την ανώτερη θέση που
βρίσκεται ο Θεός του Δανιήλ. Αλλά δεν ομολογεί ότι ο αληθινός Θεός είναι ο
μόνος Θεός. Και δεν αποφασίζει να πετάξει τα είδωλά του και να υπηρετήσει τον
Θεό, να υποταχθεί σ’ Αυτόν και να Τον ακολουθήσει.
Κύριος των βασιλέων
Το όραμα που είδε ο βασιλιάς έδειξε ότι ο Θεός πρόκειται να κατασυντρίψει
όλες τις παγκόσμιες αυτοκρατορίες, γι’ αυτό ο Ναβουχοδονόσωρ λέει ότι ο Θεός
είναι Κύριος των βασιλέων. Αυτός τις εγκαθιδρύει, αυτός επιτρέπει να υπάρχουν
για ορισμένο χρόνο και κατόπιν όταν Εκείνος κρίνει τις καθαιρεί. Αυτός ελέγχει
και κατευθύνει αυτές τις βασιλείες. Και Αυτός θα θέσει ένα τέλος για να εγκαθιδρύσει
τη δική Του βασιλεία.
Δαν.β:48 Τότε ο βασιλεύς εμεγάλυνε τον Δανιήλ και
δώρα μεγάλα και πολλά έδωκεν εις αυτόν και κατέστησεν αυτόν κύριον επί πάσης
της επαρχίας της Βαβυλώνος και αρχιδιοικητήν επί πάντας τους σοφούς της
Βαβυλώνος.
Αυτό δεν σημαίνει ότι έγινε κύριος σε όλη τη Βαβυλωνιακή
αυτοκρατορία, εννοεί την περιφέρεια γύρω από την πρωτεύουσα. Η επαρχία της
Βαβυλώνας είναι η περιφέρεια της πόλης Βαβυλών.
Ο Δανιήλ ήταν ήδη εξέχουσα προσωπικότητα στα μάτια του Θεού,
αλλά ο Ναβουχοδονόσωρ τον κατέστησε κύριο και άρχοντα στην επαρχία της
Βαβυλώνας, μια διάκριση για τη δικαιοσύνη και τη σοφία του. Ο Θεός του έδωσε
αυτό το δώρο μέσα από τον βασιλιά Ναβουχοδονόσωρ.
Δαν.β:49 Και εζήτησεν ο Δανιήλ παρά του βασιλέως και
κατέστησε τον Σεδράχ, τον Μισάχ και τον Αβδέ-νεγώ επί τας υποθέσεις της
επαρχίας της Βαβυλώνος· ο δε Δανιήλ ευρίσκετο εν τη αυλή του βασιλέως.
Oι τρεις παίδες τοποθετήθηκαν σε υπεύθυνες θέσεις για να
διευθύνουν τις υποθέσεις της επαρχίας της Βαβυλώνας. Ο Δανιήλ ζήτησε από τον
βασιλιά και παρεχώρησε τη θέση του σ’ αυτούς τους τρείς, τον Σεδράχ, τον Μισάχ,
και τον Αβδέ-νεγώ. Έτσι αυτός μπόρεσε να παραμένει στην αυλή του βασιλιά. Δεν
ήταν η αυλή στην είσοδο της πόλης , αλλά στο παλάτι του βασιλιά. Ο Δανιήλ
παρέμεινε σ’ αύτη τη θέση μέσα στο παλάτι σαν κύριος και σαν διοικητής. Κατείχε
τη θέση του κριτή και του υψηλού συμβούλου της αυλής του βασιλιά. Διατηρούσε
όμως και το αξίωμα της κυριότητας στην επαρχία της Βαβυλώνας. Ο Σεδράχ, ο
Μισάχ, και ο Αβδέ-Νεγώ, λογοδοτούσαν στον Δανιήλ. Τους επέτρεπε όμως να
επιμελούνται τις περισσότερες υποθέσεις της επαρχίας της Βαβυλώνας.
Στις Παρ.δ:18, μας λέει ότι «Η οδός όμως των δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως, το φέγγον επί μάλλον
και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα».
Ο Θεός έχει ένα τρόπο να ευλογεί και να μεγαλύνει αυτούς που
περπατούν μαζί Του.
Δεν ήταν εξωτερικό φαινόμενο η οφθαλμαπάτη αυτό που συνέβη
στον Δανιήλ. Και προόδευαν πνευματικά όλο και πιο πολύ σε χάρη και σοφία. Και
εμάς πρόκειται ο Θεός να ευλογήσει και να μεγαλύνει, εάν υποταχθούμε σ’ Αυτόν
και περπατήσουμε κατά το Πνεύμα. Πρόκειται να γίνουμε σπουδαίοι άνθρωποι στη
βασιλεία του Θεού. Όταν ζούμε όπως θέλει Αυτός, τότε παίρνουμε μεγάλη αξία στα
μάτια Του. Όσο περισσότερο αδειάζουμε από τους εαυτούς μας και ταπεινωνόμαστε
μπροστά στον Θεό, τότε Αυτός κατοικεί μέσα μας και μας πληρώνει όλο και
περισσότερο με το Πνεύμα Του. Ο Θεός θα μας υψώσει και θα μας δοξάσει και στον
κόσμο αυτό.
