Δαν.ι:14 Και ήλθον να σε κάμω να καταλάβης τι θέλει
συμβή εις τον λαόν σου εν ταις εσχάταις ημέραις· διότι η όρασις είναι έτι διά
πολλάς ημέρας.
Καθώς οι μέρες θα περνούν και θα πλησιάζουμε πιο πολύ στο
τέλος, και η ασέβεια και η αμαρτία θα πληθύνονται, όλο και μεγαλύτερες
δαιμονικές δυνάμεις θα ελευθερώνονται, και ο Σατανάς θα ασκεί όλο και
μεγαλύτερη πίεση. Όσο περνά ο καιρός η πνευματική μάχη θα γίνεται όλο και εντονότερη.
Πονηρά πνεύματα εργάζονται για να εμποδίσουν τον λαό του Θεού να πάρει
αποκαλύψεις σχετικά με το σχέδιο του Θεού για τον λαό Του. Όταν τελικά ο άγγελος
φθάνει στον Δανιήλ, του δίδει νόηση να καταλάβει τι θα συμβεί στον λαό του στις
έσχατες ημέρες.
Και εμείς σήμερα πρέπει να γνωρίζουμε και να καταλάβουμε τι
πρόκειται να συμβεί στον λαό του Θεού στις έσχατες ημέρες. Αυτός είναι ένας από
τους λόγους που η εκκλησία του Χριστού σήμερα είναι τόσο εξασθενημένη. Ο λαός
του Θεού δεν έχει την όραση του σχεδίου του Θεού για τις μέρες μας. Και όπου
δεν υπάρχει όραση, ο λαός διαφθείρεται (Παρ.κθ:18).
Γι’ αυτό πρέπει να προσευχόμαστε
για να μας δώσει ο Θεός αποκάαλυψη σχετικά με το σχέδιο Του στους έσχατους
καιρούς. Να μας δείξει ποιο είναι το δικό μας μέρος γι' αυτό το σκοπό, να μας
βοηθήσει να μην λοξοδρομήσουμε σε δρόμους που θα είναι ανωφελείς, και να
καταλάβουμε ποια είναι η θέση που ταιριάζει σε μας μέσα στο σώμα του Χριστού. Χρειαζόμαστε
αποκαλύψεις από τον Θεό, τις οποίες θα μας δώσει στην προσευχή και στη δέηση.
Και λέει ο άγγελος στον Δανιήλ ότι θα του δείξει τι
πρόκειται να συμβεί στον λαό του στις έσχατες ημέρες. Αυτή η αποκάλυψη φθάνει
μέχρι τους έσχατους καιρούς. Υπάρχουν γεγονότα τα οποία συνέβησαν στα επόμενα 200
χρόνια. Όμως η όραση είναι για πολλές ημέρες και φθάνει μέχρι το τέλος των
καιρών.
Δαν.ι:15,16 Και ενώ ελάλει τοιούτους λόγους προς εμέ,
έβαλον το πρόσωπόν μου προς την γην και έγεινα άφωνος. Και ιδού, ως θέα υιού
ανθρώπου ήγγισε τα χείλη μου· τότε ήνοιξα το στόμα μου και ελάλησα και είπον προς
τον ιστάμενον έμπροσθέν μου, Κύριέ μου, εξ αιτίας της
οράσεως συνεστράφησαν τα εντόσθιά μου εν εμοί και δεν έμεινεν ισχύς εν εμοί.
Πάλι εδώ βλέπουμε ότι υπάρχει κάποιος «ως θέα υιού ανθρώπου»,
που ήρθε
και άγγιξε
τα χείλη
του Δανιήλ.
Τώρα αυτός
δεν φαίνεται
να είναι
ο ίδιος με εκείνον που είδε ο Δανιήλ
στην αρχή της
όρασης. Παρατηρούμε
ότι όταν
ο Δανιήλ μιλάει, μιλάει σ’ αυτόν που είδε
στην όραση. Μιλάει σ’ αυτόν που στάθηκε μπροστά του και του λέει: «Κύριέ μου, εξ αιτίας της οράσεως
συνεστράφησαν τα εντόσθιά μου εν εμοί». Μιλάει στον Θεό, αν και άγγελος ήρθε
και τον άγγιξε. Η προσοχή του Δανιήλ είναι στραμμένη προς τον Θεό, όχι στον
άγγελο. Εξαιτίας της δόξας του Θεού και της όρασης που είδε, αισθάνθηκε πόνο
στα εντόσθια του, γιατί δεν μπορούσε να την βαστάξει. Δεν του έμεινε καθόλου
δύναμη. Ήταν τελείως εξαντλημένος. Το ίδιο αισθάνθηκε και ο Ιερεμίας, εξαιτίας
των αποκαλύψεων του Θεού για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ.
Δαν.ι:17 Και πως δύναται ο δούλος τούτου του κυρίου
μου να λαλήση μετά του κυρίου μου τούτου; εν εμοί βεβαίως από του νυν δεν
υπάρχει ουδεμία ισχύς αλλ' ουδέ πνοή έμεινεν εν εμοί.
Ο Δανιήλ του λέει ότι δεν μπορεί να του μιλήσει, γιατί δεν
του είχε μείνει καμμιά δύναμη. Ήταν τελείως εξαντλημένος όπως ακριβώς ο προφήτης
Ησαΐας ένοιωσε όταν είδε μέσα στον οίκο του Θεού τον Κύριον καθή- μενον επί
θρόνου υψηλού και επηρμένου».(Ης.ς:1-7)
Δαν.ι:18,19 Και με ήγγισε πάλιν ως θέα ανθρώπου και με
ενίσχυσε, και είπε, Μη φοβού, ανήρ σφόδρα αγαπητέ· ειρήνη εις σέ· ανδρίζου και
ίσχυε. Και ενώ ελάλει προς εμέ, ενισχύθην και είπον, Ας λαλήση ο κύριός μου·
διότι με ενίσχυσας.
Όπως στα εδ.10 & 16, πάλι εδώ η ίδια μορφή τον άγγιξε
και τον εν ίσχυσε. Παρατηρούμε όμως ότι αυτή η μορφή «ως θέα ανθρώπου», δεν
περιγράφεται εδώ. Δεν ενδιαφέρει τον Δανιήλ πως είναι ο άγγελος εδώ γιατί όλη η
προσοχή του είναι στραμμένη στον Θεό. Όταν λέει «ας λαλήση ο κύριος μου διότι
με ενίσχυσας», είναι ο Θεός που τον στήριξε και τον δυνάμωσε μέσω ενός αγγέλου.
