Δαν.ι:6 το δε σώμα αυτού ήτο ως βηρύλλιον, και το
πρόσωπον αυτού ως θέα αστραπής, και οι οφθαλμοί αυτού ως λαμπάδες πυρός, και οι
βραχίονες αυτού και οι πόδες αυτού ως όψις χαλκού στίλβοντος, και η φωνή των λόγων αυτού ως φωνή όχλου.
Αν ρίξουμε μια προσεκτική ματιά στην περιγραφή αυτής της
μορφής στα εδάφια 5 και 6, θα διαπιστώσουμε ότι είναι παρόμοια με εκείνη στο
πρώτο κεφάλαιο του προφήτη Ιεζεκιήλ. Στο εδ.1 λέει ο Ιεζεκιήλ ότι είδε οράματα
του Θεού. Και στα εδάφια 26-23 μας αναφέρει τι είδε στην όραση. Είδε τον Γιάχβε
να κάθεται πάνω στο θρόνο Του υπεράνω των τεσσάρων ζώων. Ο θρόνος ήταν «ως θέα λίθου σαπφείρου». Και πάνω στον
θρόνο είδε «ομοίωμα ως θέα ανθρώπου
καθημένου επ' αυτόν άνωθεν. Και είδον ως όψιν ηλέκτρου, ως θέαν πυρός εν αυτώ
κύκλω, από της θέας της οσφύος αυτού και επάνω· και από της θέας της οσφύος
αυτού και κάτω είδον ως θέαν πυρός, και είχε λάμψιν κύκλω».
Στην Αποκ.α:12-15 μας λέει ότι ο Ιωάννης είδε εν μέσω των
επτά λυχνιών «ένα όμοιον με υιόν
ανθρώπου, ενδεδυμένον ποδήρη χιτώνα και περιεζωσμένον πλησίον των μαστών ζώνην
χρυσήν. Η δε κεφαλή αυτού και αι τρίχες ήσαν λευκαί και ως μαλλίον λευκόν, ως
χιών· και οι οφθαλμοί αυτού ως φλόξ πυρός, και οι πόδες αυτού όμοιοι με
χαλκολίβανον, ως εν καμίνω πεπυρωμένοι, και η φωνή αυτού ως φωνή υδάτων πολλών».
Στον Δανιήλ οι οφθαλμοί ήταν σαν λαμπάδες πυρός και τα πόδια
από χαλκολίβανο. Ακόμα, στον Δανιήλ μας λέει ότι η φωνή του ήταν σαν φωνή
όχλου, στην Αποκάλυψη λέει ότι ήταν σαν φωνή υδάτων πολλών.
Ο Δανιήλ βλέπει μια όραση του Θεού. Και αυτή η όραση είναι
για τον καιρό που ο Θεός θα φανέρωνε τον Εαυτό Του μέσα στον Υιό Του Ιησού
Χριστό, ο οποίος θα ήταν η πλήρης, σταθερή και κύρια φανέρωση του Θεού και το
μόνιμο κατοικητήριο Του. Η όραση αυτή που βλέπει ο Δανιήλ, δεν είναι για τον
Ιησού, γιατί ο Ιησούς γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, αλλά τυπολογικά αναφέρεται σ'
Αυτόν σαν το κατοικητήριο του Θεού και σαν τον Κύριο που εξουσιάζει πάνω σε όλα
τα βασίλεια. Και αυτό γιατί πρόκειται να δείξει τον Εαυτό Του ότι είναι Κύριος
Κυρίων και Βασιλιάς βασιλιάδων.
«και η φωνή των λόγων
αυτού ως φωνή όχλου»
Αυτό μπορούμε να το συγκρίνουμε με τον Ιεζεκ.α:24. Οι πτέρυγες
των τεσσάρων ζώων ηχούσαν «ως ήχον υδάτων
πολλών, ως φωνήν του Παντοδυνάμου». Η φωνή του Θεού συγκρίνεται, με τη φωνή
του όχλου. Δεν πιστεύουμε ότι ο Δανιήλ θα ανέφερε μεγάλες λεπτομέρειες απλά για
να περιγράψει έναν άγγελο. Ο Θεός δεν κατευθύνει την προσοχή μας εδώ στους
αγγέλους. Δεν περιγράφει το Πνεύμα του Θεού έναν άγγελο. Δεν είναι όραση που
αναφέρεται σε αγγέλους, αλλά στον Θεό.
Δαν.ι:7 Και μόνος εγώ ο Δανιήλ είδον την όρασιν· οι
δε άνδρες οι όντες μετ' εμού δεν είδον την όρασιν· αλλά τρόμος μέγας επέπεσεν
επ' αυτούς και έφυγον διά να κρυφθώσιν.
Ο Θεός διάλεξε μόνο τον Δανιήλ για να τον χρησιμοποιήσει για
την δόξα Του, και γι’ αυτό αποκάλυψε την όραση μόνο σ' αυτόν. Μόνο ο Δανιήλ
ήταν σε θέση να δει την όραση. Και αυτό θα συμβεί επίσης τις τελευταίες μέρες.
Ο Θεός θα έχει τους αγίους Του στους οποίους θα αποκαλύψει μυστήρια, και με
τους οποίους θα ενεργήσει θαυμαστά όχι γιατί είναι πιο σπουδαίοι από τους
άλλους, αλλά γιατί έχουν υπακούσει τον Θεό, το θέλημα του Θεού είναι και δικό
τους θέλημα, η καρδιά του Θεού είναι και δική τους καρδιά. Και σ’ αυτούς ο Θεός
θα μπορέσει να δείξει πράγματα τα οποία κανείς γύρω τους δεν θα μπορεί να δει.
Υπάρχει ένα παράλληλο εδάφιο στις Πράξ.θ:7,όπου ο Παύλος ενώ
πήγαινε προς την Δαμασκό, ξαφνικά έλαμψε φως από τον ουρανό και άκουσε μια φωνή
η οποία του είπε, Σαούλ, Σαούλ, τι με
διώκεις; Ήταν ο Ιησούς που φάνηκε σε όραμα στον Παύλο. Οι άνδρες όμως που
τον συνόδευαν άκουσαν την φωνή, αλλά δεν κατάλαβαν τι έλεγε, ούτε είδαν κανένα.
Δαν.ι:8 Εγώ λοιπόν έμεινα μόνος και είδον την όρασιν
την μεγάλην ταύτην, και δεν απέμεινεν ισχύς εν εμοί· και η ακμή μου μετεστράφη
εν εμοί εις μαρασμόν και δεν έμεινεν ισχύς εν εμοί.
Ονομάζει την όραση «μεγάλη», γιατί ο Θεός φανέρωσε τον Εαυτό
Του στον Δανιήλ.
Όταν ο Δανιήλ είδε την όραση δεν απέμεινε καμμιά δύναμη μέσα
του. Όταν λέει η ακμή του εννοεί την ωραία του εμφάνιση. Αυτή η εμφάνιση του το
παράστημά του, ο τρόπος που εξωτερίκευε τον εαυτό του, μεταστράφηκαν σε
μαρασμό. Δεν του απέμεινε καμμιά δύναμη γιατί η όραση ήταν πολύ μεγάλη για τον
Δανιήλ.
