Ο Κύριος δίδαξε σπουδαίες αλήθειες, χρησιμοποιώντας
παραβολές. Κοινά, γνωστά πράγματα τα χρησιμοποιούσε αλληγορικά.
Μάρκ.δ:3-8 Ακούετε· ιδού, εξήλθεν ο σπείρων διά να
σπείρη. Και ενώ έσπειρεν, άλλο μεν έπεσε παρά την οδόν, και ήλθον τα πετεινά
του ουρανού και κατέφαγον αυτό. Άλλο δε έπεσεν επί το πετρώδες, όπου δεν είχε
γην πολλήν, και ευθύς ανεφύη, διότι δεν είχε βάθος γης, και ότε ανέτειλεν ο
ήλιος εκαυματίσθη, και επειδή δεν είχε ρίζαν εξηράνθη. Και άλλο έπεσεν εις τας
ακάνθας, και ανέβησαν αι άκανθαι και συνέπνιξαν αυτό, και καρπόν δεν έδωκε· και
άλλο έπεσεν εις την γην την καλήν και έδιδε καρπόν αναβαίνοντα και αυξάνοντα,
και έδωκεν εν τριάκοντα και εν εξήκοντα και εν εκατόν.
Ο σπόρος είναι ο
λόγος του Θεού.
Εμπεριέχει ζωή και δύναμη: Εβρ.δ:12 Διότι ο λόγος του
Θεού είναι ζων και ενεργός και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν και
διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και
διερευνά τους διαλογισμούς και τας εννοίας της καρδίας·
Έχουμε δει όλοι, πιστεύω, τρυφερά φυτά να σπάζουν
οδοστρώματα!
Ο λόγος του Θεού έχει δύναμη να μεταμορφώσει χαρακτήρες και
ν’ αλλάξει ζωές.
Ρωμ.α:16 Διότι δεν αισχύνομαι το ευαγγέλιον του
Χριστού· επειδή είναι δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα Ιουδαίόν
τε, πρώτον και Έλληνα.
Εφεσ.β:1 Και εσάς όντας νεκρούς διά τας παραβάσεις
και τας αμαρτίας εζωοποίησεν,
Ιακ.α:21 Διά τούτο απορρίψαντες πάσαν ρυπαρίαν και
περισσείαν κακίας δέχθητε μετά πραότητος τον εμφυτευθέντα λόγον τον δυνάμενον
να σώση τας ψυχάς σας.
Ο σπόρος αχρηστεύεται
και καταστρέφεται
Όταν νοθεύεται, έχουμε ανεπιθύμητη παραγωγή.
Η υγρασία και τα έντομα είναι εχθροί του σπόρου. Η αιρετική
διδασκαλία, η παρερμηνεία, η κατατομή, η λάθος εφαρμογή.
Β’ Τιμ.β:15 Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις
τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας.
Ιερ.κγ:28 Ο προφήτης εις τον οποίον είναι ενύπνιον, ας
διηγηθή το ενύπνιον· και εκείνος, εις τον οποίον είναι ο λόγος μου, ας λαλήση
τον λόγον μου εν αληθεία. Τι είναι το άχυρον προς τον σίτον; λέγει Κύριος.
Β’ Κορ.δ:2 αλλ' απηρνήθημεν τα κρυπτά της αισχύνης, μη
περιπατούντες εν πανουργία μηδέ δολόνοντες τον λόγον του Θεού, αλλά με την
φανέρωσιν της αληθείας συνιστώντες εαυτούς προς πάσαν συνείδησιν ανθρώπων
ενώπιον του Θεού.
Ο σπόρος που είναι
κλεισμένος μέσα στο σακί έχει πολύ μικρή αξία.
Χρειάζεται κατάλληλη
προπαρασκευή για να καρποφορήσει ο σπόρος.
Το έδαφος να καλλιεργηθεί. Μετά τη σπορά, χρειάζεται πότισμα
και λίπασμα.
Τα νέα φυτά πρέπει να φροντιστούν προσεκτικά. Να μην τα καταπνίξουν
τα ζιζάνια και τα παράσιτα.
Ματθ.ιγ:22 Ο δε εις τας ακάνθας σπαρθείς, ούτος είναι ο
ακούων τον λόγον, έπειτα η μέριμνα του αιώνος τούτου και η απάτη του πλούτου
συμπνίγει τον λόγον, και γίνεται άκαρπος.
Ησ.ε:4 Τι ήτο δυνατόν να κάμω έτι εις τον αμπελώνά
μου και δεν έκαμον εις αυτόν; διά τι λοιπόν, ενώ περιέμενον να κάμη σταφύλια,
έκαμεν αγριοστάφυλα;
Λουκ.ιγ:6 Έλεγε δε ταύτην την παραβολήν· Είχε τις
συκήν πεφυτευμένην εν τω αμπελώνι αυτού, και ήλθε ζητών καρπόν εν αυτή και δεν
εύρε.
Ο λόγος του Θεού, η διδασκαλία του λόγου του Θεού ποτίζει τη
γη που έχει σπαρθεί η αλήθεια.
Δευτ.λβ:2 Η διδασκαλία μου θέλει σταλάξει ως η βροχή,
ο λόγος μου θέλει καταβή ως η δρόσος, ως η ψεκάς επί την χλόην και ως ο όμβρος
επί τον χόρτον·
Ησ.νε:10,11 Διότι καθώς καταβαίνει η βροχή και η χιών εκ
του ουρανού και δεν επιστρέφει εκεί, αλλά ποτίζει την γην και κάμνει αυτήν να
εκφύη και να βλαστάνη, διά να δώση σπόρον εις τον σπείροντα και άρτον εις τον
εσθίοντα, ούτω θέλει είσθαι ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματός μου· δεν
θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά μου και θέλει
ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω.
Πολύς σπόρος πρέπει
να σπαρθεί για να έχουμε ικανοποιητική καρποφορία.
Εκκλ.ια:6 Σπείρε τον σπόρον σου το πρωΐ, και την
εσπέραν ας μη ησυχάση η χειρ σου· διότι δεν εξεύρεις τι θέλει ευδοκιμήσει,
τούτο ή εκείνο, ή εάν και τα δύο ήναι επίσης αγαθά.
Β’ Κορ.θ:6 Τούτο δε λέγω, ότι ο σπείρων με φειδωλίαν
και με φειδωλίαν θέλει θερίσει, και ο σπείρων με αφθονίαν και με αφθονίαν θέλει
θερίσει.
Η καρποφορία
εξαρτάται από την ποιότητα του σπόρου.
Γαλ.ς:7 Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή
ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει·
Ο σπόρος που σπείρεται με προχειρότητα, θα φανεί στον καιρό
της καρποφορίας.
Πράξ.κ:27 διότι δεν συνεστάλην να αναγγείλω προς εσάς πάσαν
την βουλήν του Θεού.
Χρειάζεται επιμέλεια
– όχι προσθέσεις, αφαιρέσεις, δικά μας λόγια.
Ψαμλ.ρκς:6 Όστις εξέρχεται και κλαίει, βαστάζων σπόρον
πολύτιμον, ούτος βεβαίως θέλει επιστρέψει εν αγαλλιάσει, βαστάζων τα χειρόβολα
αυτού.
Υπάρχει ο κατάλληλος
καιρός για την σπορά.
Εκκλ.γ:2 Καιρός του γεννάσθαι και καιρός του
αποθνήσκειν· καιρός του φυτεύειν και καιρός του εκριζόνειν το πεφυτευμένον·
Ο ψαράς έχει υπομονή, πρέπει να περιμένει να τσιμπήσει το
ψάρι.
Και ο καλύτερος
σπόρος, δεν αποδίδει σε φτωχό έδαφος.
Λουκ.η:11-15 Αύτη δε είναι η παραβολή· Ο σπόρος είναι
ο λόγος του Θεού· οι δε σπειρόμενοι παρά την οδόν είναι οι ακούοντες,
έπειτα έρχεται ο διάβολος και αφαιρεί τον λόγον από της καρδίας αυτών, διά να
μη πιστεύσωσι και σωθώσιν. Οι δε επί της πέτρας είναι εκείνοι οίτινες, όταν
ακούσωσι, μετά χαράς δέχονται τον λόγον, και ούτοι ρίζαν δεν έχουσιν, οίτινες
προς καιρόν πιστεύουσι και εν καιρώ πειρασμού αποστατούσι. Το δε πεσόν εις τας
ακάνθας, ούτοι είναι εκείνοι οίτινες ήκουσαν, και υπό μεριμνών και πλούτου και
ηδονών του βίου υπάγουσι και συμπνίγονται και δεν τελεσφορούσι. Το δε εις την
καλήν γην, ούτοι είναι εκείνοι, οίτινες ακούσαντες τον λόγον, κρατούσιν εν
καρδία καλή και αγαθή και καρποφορούσιν εν υπομονή.
Ο σπόρος χρειάζεται
ορισμένο χρόνο για να βλαστήσει και ακόμη περισσότερο για να καρποφορήσει.
Μάρκ.δ:26,27 Και έλεγεν· Ούτως είναι η βασιλεία του Θεού,
ως εάν άνθρωπος ρίψη τον σπόρον επί της γης, και κοιμάται και σηκόνηται νύκτα
και ημέραν, και ο σπόρος βλαστάνη και αυξάνη καθώς αυτός δεν εξεύρει.
Ιακ.ε:7 Μακροθυμήσατε λοιπόν, αδελφοί, έως της
παρουσίας του Κυρίου. Ιδού, ο γεωργός περιμένει τον πολύτιμον καρπόν της γης
και μακροθυμεί δι' αυτόν, εωσού λάβη βροχήν πρώϊμον και όψιμον·
Υπάρχει ανταμοιβή για
εκείνον που με πιστότητα σπέρνει τον λόγο.
Ησ.λβ:20 Μακάριοι σεις οι σπείροντες πλησίον παντός
ύδατος, οι εξαποστέλλοντες εκεί τους πόδας του βοός και της όνου.
Ψαλ.ρκς:5 Οι σπείροντες μετά δακρύων εν αγαλλιάσει
θέλουσι θερίσει.
Ιωάν.δ:36 Και ο θερίζων λαμβάνει μισθόν και συνάγει
καρπόν εις ζωήν αιώνιον, διά να χαίρη ομού και ο σπείρων και ο θερίζων.
