Όλα τα στοιχεία της πνευματικής ζωής δεν είναι ίδια. Το
καθένα έχει το δικό του χρώμια και τη δική του αποστολή. Είναι κάτι άλλο πολύ
διαφορετικό, που δεν αντικαθίσταται.
Η πίστη μας δίνει δύναμη, τη δύναμη του Κύριου.
Η αγιότητα επιτρέπει σε μας να βλέπουμε του Θεού το θέλημα
και στον Θεό να μπορεί να στηριχτεί και να υπολογίζει πάνω μας.
Η αγάπη είναι αυτή που ομορφαίνει τη ζωή, και την κάνει να
φαίνεται, να μοιάζει σαν παράδεισο. Και μεις κατοχυρωμένοι και περιβαλλόμενοι
από την αγάπη χαιρόμαστε και απολαμβάνουμε.
Η αγάπη πρέπει να είναι πηγαία από μέσα από την καρδιά. Τότε
είναι γνήσια. Τότε είναι αποτελεσματική. Μα μπορεί η καρδιά μας να μην βγάζει
τέτοια αγάπη. Το πιο πιθανό. Τότε θα καλλιεργήσουμε την αγάπη από σπόρο του
Κυρίου.
Ναι, ελέγχεται και καλλιεργείται η αγάπη όταν καταλαβαίνεις
πως εξυπηρετεί τους σκοπούς της ζωής σου. Ότι σε κάνει ευτυχισμένο. Ότι σε
συνδέει αδιάσπαστα με τον Κύριο. Τότε με κάθε τρόπο θα επιδιώξω να γεμίσω τον
κήπο της καρδιάς μου με αγάπη.
Αγαπώ όλους τους ανθρώπους, τους καλούς και τους κακούς. Προ
παντός τους κακούς. Αυτούς που με ζημιώσανε, με αδίκησαν, και ίσως ακόμα με
αδικούν και μου ρίχνουν λάσπη. Μου κόψανε .την καλημέρα. Α. . . όλα κι όλα. Εγώ
θα τους αγαπώ. Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά.
Χρειάζεται λίγη προσπάθεια. Κάποιο πρώτο βήμα. Κάποιο
ξερίζωμα από τα αγριόχορτα της καρδιάς, που δεν αφήνουν τον ήλιο να τα κάνει
όλα χρυσαφένια. Δεν είναι δύσκολη δουλειά. Όλα θα τα κάνει ο Κύριος. Φυσικά
μόνο σαν θέλεις.
Όχι. Δεν είσαι ήρωας. Είσαι ένας πρακτικός άνθρωπος που
ξέρει το συμφέρον του. Ξέρεις να κουμαντάρεις σωστά τη ζωή σου. Ξέρεις και
βάζεις στον χώρο της καρδιάς σου χρυσάφι καθαρό. Την αγάπη.
Και κάτι άλλο ακόμα. Για να είναι μπορετό να τους αγαπώ
όλους, καλλιεργώ μέσα μου το πνεύμα πως κι αυτοί με αγαπούν. Μπορεί να μην έχω
πολλές αποδείξεις γι' αυτό, ίσως ούτε λίγες. Μα με αγαπούν. Έτσι με συμφέρει να
πιστεύω.
Τούς χαιρετώ, τους μιλώ, τους συμπεριφέρομαι σα να με
αγαπούν. Και που ξέρω εγώ; Μπορεί να με αγαπούν. Για μένα είναι βέβαιο αυτό.
Όπως τους αγαπώ εγώ με αγαπούν και αυτοί. Δεν είναι τόσο όμορφα έτσι;
Μπορεί αυτά να μη σου φαίνονται και τόσο λογικά. Μα
εξακολουθείς να πιστεύεις στη λογική; Ποια λογική; Αυτή που στέγνωσε τη ζωή μας
και την έκανε μια κατάρα χωρίς αρχή και τέλος; Όχι. Εγώ πιστεύω στην αγάπη του
Θεού, την δική μου και των άλλων. Ακόμη και την ώρα, που μου καρφώνουν το
μαχαίρι.
Μόνο ατενίζοντας τον Κύριο αντλείς αγάπη. Εκεί είναι ο
βοτανικός κήπος της αγάπης.
