Δαν.β:42 Και καθώς οι δάκτυλοι των ποδών ήσαν μέρος
εκ σιδήρου και μέρος εκ πηλού, ούτως η βασιλεία θέλει είσθαι κατά μέρος ισχυρά
και κατά μέρος εύθραυστος.
Aυτοί
οι δάκτυλοι συμβολίζουν το σύστημα του αντίχριστου στο τέλος των καιρών, που είναι το έβδομο κεφάλι (Αποκ.ιγ:1 και ιβ:3).
Εδώ βλέπουμε ότι τα δέκα κέρατα είναι όλα πάνω στο έβδομο κεφάλι του θηρίου. Οι
δέκα δάκτυλοι αντιστοιχούν ακριβώς στα δέκα κέρατα.
Στην Αποκ.ιζ:12, ο Ιωάννης εξηγεί ότι τα δέκα κέρατα είναι
δέκα βασιλείς, οι οποίοι δεν έλαβαν ακόμη βασιλεία, αλλά μια ώρα λαμβάνουν
εξουσία ως βασιλείς με το θηρίο. Θα κυβερνήσουν σαν βασιλιάδες μαζί με το θηρίο
για μια ώρα στο τέλος των καιρών. Και είναι 10 βασιλείς, δεν είναι τα κράτη της
Ε.Ε., αλλά μας μιλάει για βασιλείς, οι οποίοι βασιλείαν δεν έλαβαν ακόμη.
Για τον λίθο που κτύπησε την εικόνα στα πόδια, σύμφωνα με
τον Δαν.β:34, διαβάζουμε στην Αποκ.ιθ:19-21, ότι είναι η τελική καταστροφή του
συστήματος του Αντίχριστου από τον Χριστό, ο Οποίος θα έρθει στη Δεύτερη Έλευση
Του, θα καταστρέψει τα στρατεύματα του Αντίχριστου και θα ρίξει το θηρίο και
τον ψευδοπροφήτη στην λίμνη του πυρός.
Γιατί όμως υπάρχουν δυο κνήμες από σίδηρο που επεκτείνονται
στα πόδια από σίδηρο και πηλό; Οι δυο κνήμες συμβολίζουν την Ρωμαϊκή
αυτοκρατορία η οποία διαιρέθηκε σε δυο κράτη μετά το 395 μ.Χ., στο Δυτικό και
το Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος. Μετά από 81 χρόνια, το 476 μ.Χ. το Δυτικό Ρωμαϊκό
κράτος έπεσε. Πρωτεύουσα του ήταν η Ρώμη. Το Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος είχε
πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη και έπεσε στα χέρια των Τούρκων το 1453 μ.Χ.
Το Δυτικό Ρωμαϊκό κράτος διήρκεσε από το 395-475 μ.Χ.
Κατόπιν υπήρξαν ορισμένοι αυτοκράτορες από το 475 μ.Χ. – 800 μ.Χ., αλλά αυτοί
δεν ήταν Ρωμαίοι αυτοκράτορες. Πολλοί από αυτούς ήταν ξένοι και δεν υπήρχε πια
η ισχύς και η δόξα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας όπως ήταν πριν. Η ένδοξη και
ισχυρή Ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχε καταρρεύσει, αλλά υπήρχαν ακόμη αυτοκράτορες.
Στο Δυτικό Ρωμαϊκό κράτος υπήρχαν και Γερμανοί κυβερνήτες
από το 800-1806 μ.Χ. Δηλαδή υπήρχαν αυτοκράτορες στην Ευρώπη οι οποίοι αξίωναν
να αυτοαποκαλούνται άγιοι αυτοκράτορες του άγιου Ρωμαϊκού έθνους. Ήταν η τότε
γνωστή αγία Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Βέβαια αυτό ήταν μόνο τίτλος Δεν είχε καμμιά
σχέση με την παλιά και άλλοτε κραταιά Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Από το 1806-1922 μ.Χ.,
υπήρχαν επίσης βασιλείς που αυτοαποκαλούνταν άγιοι αυτοκράτορες του άγιου
Ρωμαϊκού έθνους.
Αυτοί ήταν βασιλείς της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας. Από το 1922 μέχρι σήμερα, υπήρξε η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία η
οποία αυξήθηκε ανεξάρτητα από την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Η Ρωμαιοκαθολική
Εκκλησία είναι προέκταση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ενσαρκώνει πολλές από τις
παγίδες της ειδωλολατρικής Ρωμαϊκής θρησκείας. Για παράδειγμα οι ειδωλολάτρες
Ρωμαίοι είχαν ένα κολλέγιο καρδιναλίων, είχαν τις ιερές παρθένες, ο οποίος ήταν
ένας ευγενής τίτλος για τις κοινές γυναίκες του ναού. Αυτές οι παρθένες μεταφέρθηκαν
στη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία σαν καλόγριες. Ο αρχηγός του Κολλεγίου των
Καρδιναλίων ονομαζόταν Μάξιμους Ποντίφικους και τον ίδιο τίτλο κατέχει σήμερα ο
Πάπας των Ρωμαιοκαθολικών.
Το Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος διήρκεσε από το 395-1453 μ.Χ.
Και κατά κάποιον τρόπο συνεχίζει να υπάρχει και σήμερα με τη μορφή της
Ελληνικής Ορθόδοξης εκκλησίας, η οποία αναπτύχθηκε μέσα από το Ανατολικό
Ρωμαϊκό κράτος.
Η θρησκεία του Δυτικού Ρωμαϊκού κράτους ήταν ο Ρωμαιοκαθολικισμός.
Η θρησκεία του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους είναι η Ορθοδοξία. Και οι δυο
θρησκείες συνεχίζουν να υπάρχουν μέχρι τις έσχατες ημέρες.
Έτσι όταν βλέπουμε τα πόδια τα αναμεμιγμένα με σίδηρο και
πηλό, είναι πάρα πολύ πιθανό να μιλάει εδώ γι’ αυτό το κράμα του πολιτικού και
θρησκευτικού συστήματος. Το Πολιτικό σύστημα είναι ο σίδηρος και ο πηλός είναι
το θρησκευτικό σύστημα, ακριβώς όπως είδαμε το θηρίο να ανεβαίνει από τη γη,
που είναι ο ψευδοπροφήτης, ο οποίος αντιπροσώπευσε το θρησκευτικό σύστημα. Ο
πηλός αντιστοιχεί με τη γη που συμβολίζει το θρησκευτικό σύστημα.
Το σήμα του δικέφαλου αετού, τα σκήπτρα των αυτοκρατόρων, η
χρυσοπόρφυρη στολή τους, όλα αυτά μεταφέρθηκαν μέσα στην Ορθόδοξη εκκλησία. Ο
Αντίοχος ο Επιφανής όταν εκστράτευσε εναντίον της Ιερουσαλήμ και την κατέκτησε,
έστησε μέσα στα Άγια των αγίων τον δικέφαλο αετό. Αυτό είναι τύπος και αναφέρεται
από τον Δανιήλ σαν το βδέλυγμα της ερημώσεως. Αυτό το σήμα του δικέφαλου αετού
βρίσκεται και στην τιάρα του Αρχιεπισκόπου.
Ο Δανιήλ αποκαλεί τον πηλό αργιλώδη. Αυτό σημαίνει ότι ήταν
πηλός από λάσπη ή πηλός από χώμα. Αν πάρουμε αυτή την έννοια για να ερμηνεύσομε
τον σίδηρο και τον αργιλώδη πηλό, τότε παρατηρούμε μια άλλη εξασθένηση μέσα στο
σύστημα του Αντίχριστου. Ο Αντίχριστος χρησιμοποιεί το θρησκευτικό σύστημα και
έπειτα το καταστρέφει. Δεν συνδέονται τέλεια. Το θρησκευτικό σύστημα δεν τον ακολουθεί
στο ύψιστο σημείο που θα επιθυμούσε. Έτσι αφού πρώτα χρησιμοποιεί το
ψευδοθρησκευτικό σύστημα, την παγκόσμια εκκλησία των εσχάτων ημερών, (Παγκόσμιο
Συμβούλιο Εκκλησιών), για να εξαπατήσει τον λαό και να τους πείσει να δηλώσουν
πίστη και υπακοή σ’ αυτόν, μετά, αφού έχει εξυπηρετήσει τον σκοπό που επεδίωκε, την καταστρέφει. Παρατηρούμε μια διαίρεση εδώ. Δεν θα είναι κολλημένα μεταξύ
τους αυτά τα δύο συστήματα, το πολιτικό και το θρησκευτικό σύστημα.
