ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ
Τα κεφάλαια 10,11 και 12 του Δανιήλ πρέπει να συμπεριληφθούν
μαζί στη μελέτη μας σαν μια ενιαία προφητεία. Όλη αυτή η αποκάλυψη δόθηκε στον
Δανιήλ τον ίδιο χρόνο και όχι σε ξεχωριστά χρονικά διαστήματα.
Δαν.ι:1 Εν τω τρίτω έτει του Κύρου, βασιλέως της
Περσίας, απεκαλύφθη λόγος εις τον Δανιήλ, του οποίου το όνομα εκλήθη
Βαλτασάσαρ· και ο λόγος ήτο αληθινός και η δύναμις των λεγομένων μεγάλη· και
κατέλαβε τον λόγον και εννόησε την οπτασίαν.
Εδώ μας αναφέρει το τρίτο έτος του Κύρου. Αυτό μπορεί να
είναι το 536 ή το 533 π.Χ., ανάλογα πότε θεωρούμε ότι έπεσε η Βαβυλώνα στα
χέρια των Μήδων και Περσών, το 539 ή το 536 π.Χ.
«απεκαλύφθη λόγος
εις τον Δανιήλ»
Πρόκειται για μια φανταστική, λεπτομερή και ακριβή αποκάλυψη
του αγώνα που έχει να κάνει ο λαός του Θεού με τις ασεβείς σατανικές κοσμικές
αρχές και δυνάμεις, και δείχνει τον λαό του Θεού να διώκεται, να δοκιμάζεται,
και να καθαρίζεται. Η προφητεία αυτή έχει να κάνει με τους αγώνες των Ιουδαίων,
που ήταν ευσεβείς και δίκαιοι, εναντίον των Ελλήνων, οι οποίοι ήλθαν εναντίον
τους και τους κατεδίωξαν. Φθάνει όμως μέχρι το τέλος των καιρών και μας φέρνει
στον πόλεμο του αντίχριστου εναντίον των αγίων. Εντελώς ξαφνικά η προφητεία
μετατοπίζεται και βρισκόμαστε στους έσχατους καιρούς. Και ενώ στην αρχή μας
μιλάει για τον Αντίοχο τον Επιφανή, στη συνέχεια αναφέρεται στον Αντίχριστο.
Εξίσου μπορούμε να πούμε ότι ενώ η προφητεία αναφέρεται στην αρχή στους αγώνες
του λαού του Θεού με το ασεβές κοσμικό σύστημα, και τους ηγέτες του κόσμου που
καθοδηγούνται από τον Σατανά, στη συνέχεια μας μεταφέρει στο τέλος των καιρών
και μας μιλάει για τον πόλεμο που έχει να κάνει ο αντίχριστος εναντίον των
αγίων του Θεού. Αυτή η αποκάλυψη αρχίζει στο κεφ.ι με μια όραση του Θεού και με
τα λόγια του αγγέλου, ο οποίος απεστάλη για να δώσει στον Δανιήλ αυτήν την
αποκάλυψη.
Στο κεφ.ια, καθώς αρχίζει η αποκάλυψη αυτή να δίδεται στον
Δανιήλ, μας δείχνει την κατάκτηση της Περσίας από τον βασιλιά της Ελλάδος τον
Μ. Αλέξανδρο, τον θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου και τους 4 στρατηγούς του, οι οποίοι
τον διαδέχθηκαν στην εξουσία. Κατόπιν προχωρεί σε μια πολύ λεπτομερή περιγραφή,
που καλύπτει μια χρονική περίοδο 200 ετών, των αγώνων μεταξύ των δύο κυριότερων
δυναστειών των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου, των Σελευκιδών, οι οποίοι εξουσίαζαν
την περιοχή της Συρίας, και των Πτολεμαίων, οι οποίοι κατείχαν την περιοχή της
Αιγύπτου. Οι Σελευκίδες ονομάζονται ο βασιλιάς του Βορρά, και οι Πτολεμαίοι ο
βασιλιάς του Νότου. Και συνεχίζει να μας μιλάει για τον βασιλιά του Βορρά και
τον βασιλιά του Νότου και τους αγώνες μεταξύ τους. Όμως αργότερα, με μεγαλύτερη
ακρίβεια μας μιλάει για έναν διεστραμμένο βασιλιά εμπνευσμένο από τον Σατανά
στο βασίλειο του Βορρά, στη δυναστεία των Σελευκιδών, ο οποίος είναι ο Αντίοχος
ο Δ' ο Επιφανής. Και μας λέει για τις προσπάθειες του να διαφθείρει και να
κατακτήσει τον λαό του Θεού, καθώς και για τα αποτελέσματα αυτών των
προσπαθειών του. Μερικοί έπεσαν και αποστάτησαν από την πίστη. Άλλοι όμως θα
εξαγνισθούν και θα γίνουν λευκοί σαν το χιόνι. Όμως στην συνέχεια δεν αναφέρεται
πλέον στον Αντίοχο, αλλά περιγράφει τον Αντίχριστο και τον πόλεμο που θα κάνει
με τους αγίους του Θεού στις έσχατες ημέρες. Και τελειώνει το κεφ.ια με την
καταστροφή του αντίχριστού (Δαν.ια:45).
Στο κεφ.ιβ, αναφέρεται ολοκληρωτικά στους έσχατους καιρούς,
και υπάρχει ένας υπαινιγμός για την αρπαγή, η οποία αναφέρεται στην Aποκ.ιβ:2.
Επίσης περιγράφονται γεγονότα, τα οποία θα συμβούν κατά την περίοδο της Μεγάλης
θλίψης. Αυτό είναι εν συντομία το περιεχόμενο των κεφαλαίων ι, ια, ιβ.
