Δαν.β:38 Και πάντα τόπον, όπου κατοικούσιν οι υιοί
των ανθρώπων, τα θηρία του αγρού και τα πετεινά του ουρανού, έδωκεν εις την
χείρα σου και σε κατέστησε κύριον επί πάντων τούτων· συ είσαι η κεφαλή εκείνη η
χρυσή.
συ είσαι η κεφαλή
εκείνη η χρυσή.
Αυτή είναι η ερμηνεία του εδ.32. Ο Ναβουχοδονόσωρ και
ολόκληρο το βασίλειό του, είναι η κεφαλή η χρυσή. Ήταν ο μόνος κυβερνήτης αυτής
της τεράστιας αυτοκρατορίας. Και ο χρυσός σε σχέση με τα άλλα μέταλλα που
συμβολίζουν τις επόμενες αυτοκρατορίες, είναι το πιο πολύτιμο και ακριβό
μέταλλο, δείχνει ότι η αυτοκρατορία του Ναβουχοδονόσωρ ήταν πολύ ανώτερη από
τις επόμενες.
Η αυτοκρατορία του Ναβουχοδονόσωρ είναι αναβίωση της παλιάς
Βαβέλ. Είχε κάποια πλεονεκτήματα και κάποιο κύρος παραπάνω απ’ ότι οι άλλες αυτοκρατορίες
που ήρθαν αργότερα, διότι κτίσθηκε σύμφωνα με την παράδοση της παγκόσμιας
κυριαρχίας της Βαβέλ, η οποία άρχισε με τον Νεβρώδ (Γέν.ι:8-10). Δεν ήταν
ανώτερη από άποψη ηθικής. Δεν λέει ότι στα μάτια του Θεού φαίνεται ανώτερη ή ο Θεός
ήταν ευχαριστημένος με τη βασιλεία του Ναβουχοδονόσωρ απ’ ότι με τα άλλα
βασίλεια. Ούτε ήταν ανώτερη από άποψη ευσέβειας και δικαιοσύνης. Ήταν ανώτερη
με την έννοια ότι ήταν περισσότερο ενωμένη και στερεή αυτοκρατορία από τις
άλλες.
Δαν.β:39 Και μετά σε θέλει αναστηθή άλλη βασιλεία
κατωτέρα σου και τρίτη άλλη βασιλεία εκ χαλκού, ήτις θέλει κυριεύσει επί πάσης
της γης.
Η επόμενη αυτοκρατορία θα είναι κατώτερη από αυτήν του Ναβουχοδονόσωρ.
Η Μηδο-Περσία, που κατάκτησε τη Βαβυλώνα, ήταν μια συμμαχία. Στην ουσία δεν
υπήρχε ένας κυρίαρχος βασιλιάς, με αποτέλεσμα να υπάρξει μια βαθμιαία
εξασθένηση της Μηδο-Περσίας από την αρχή της κυριαρχίας της. Η Βαβυλωνιακή
αυτοκρατορία όμως ήταν ενωμένη και αδιάσπαστη.
Η τρίτη βασιλεία που διαδέχθηκε την Μηδο-Περσία είναι η
Ελλάδα, η οποία πάλι είναι κατώτερη από τη Βαβυλωνιακή και την Μηδο-Περσική
αυτοκρατορία, διότι ο Μ. Αλέξανδρος κατέκτησε τον τότε γνωστό κόσμο μέσα σε 11
χρόνια, αλλά όταν πέθανε, αμέσως το βασίλειο του διαιρέθηκε και κανένα από τα
τέσσερα κρατίδια στα οποία διαμελίσθηκε, δεν είχε την εξουσία, την ισχύ και τη
δόξα του κράτους του Μ. Αλεξάνδρου. Έτσι σύντομα διαλύθηκε.
Η Ρώμη επίσης διαιρέθηκε στο Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος, το
οποίο αργότερο ονομάσθηκε Βυζάντιο με έδρα την Κωνσταντινούπολη, και στο Δυτικό
Ρωμαϊκό κράτος, με έδρα τη Ρώμη. Το δυτικό Ρωμαϊκό κράτος έπεσε το 476 μ.Χ.,
αλλά το Ανατολικό επέζησε 1.000 χρόνια περισσότερο, για να παραδοθεί τελικά και
αυτό στα χέρια των Τούρκων το 1453 μ.Χ.
Το σύστημα του Αντίχριστου στους έσχατους καιρούς θα είναι
ισχυρό και θα κυβερνήσει πάνω σε όλη τη γη, αλλά και αυτό κατά κάποιο τρόπο θα
είναι εξασθενημένο. Αν και θα είναι βασιλεία ισχυρά ως ο σίδηρος και θα έχει
τρομερή εξουσία και δύναμη, όμως θα είναι βασίλειο εξασθενημένο, γιατί τελικά
συντρίβεται από τον Κύριο.
Ο Δανιήλ λέει ότι θέλει αναστηθεί άλλη βασιλεία κατώτερη από
την Βαβυλώνα. Και αυτή είναι η αυτοκρατορία του Κύρου του Πέρσου και τουΔαρείου
του Μήδου. Είναι η Μηδο-Περσική αυτοκρατορία, η οποία κατέκτησε τη Βαβυλώνα το
536 π.Χ. Και αυτή η αυτοκρατορία ήταν παγκόσμια δύναμη μέχρις ότου ήρθε ο Μ. Αλέξανδρος
ο βασιλιάς της Ελλάδος και την κατέκτησε. Η Μηδο-Περσική αυτοκρατορία ήταν
τεράστια, αλλά υπήρχε μεγάλη εξασθένηση στο εσωτερικό της. Έτσι ο Μ. Αλέξανδρος
μπόρεσε να την κατακτήσει. Σχετικά με την Μηδο-Περσική αυτοκρατορία μπορούμε να
διαβάσουμε στο βιβλίο της Εσθήρ α:1-9.
Όλο το βιβλίο της Εσθήρ διαδραματίζεται μέσα στην Περσική
αυτοκρατορία. Διαβάζουμε για την χλιδή και την πολυτέλεια, τα πλούτη, την δόξα
και το μεγαλείο της αυτοκρατορίας αυτής. Η Περσία ήταν κατώτερη από την
Βαβυλώνα, γιατί δεν είχε τη συνοχή, την ενότητα και την ισχύ που είχε η
Βαβυλωνιακή αυτοκρατορία.
Στη συνέχεια μας μιλάει για μια άλλη βασιλεία, μια τρίτη
βασιλεία από χαλκό, η οποία θα κυριεύσει πάνω σε όλη τη γη. Ο χαλκός είναι κατώτερος
και από τον χρυσό και από τον άργυρο. Η Μηδο-Περσία ήταν από άργυρο και η
Ελλάδα από χαλκό. Αυτή η βασιλεία από χαλκό είναι η κοιλιά και οι μηροί της εικόνας.
Είναι η Ελλάδα, που με τον Μ. Αλέξανδρο κατέκτησε και υπέταξε τον τελευταία
βασιλιά της Περσίας τον Δαρείο τον Γ΄ περίπου το 331 με 330 π.Χ. Αλλά και η
αυτοκρατορία του Μ. Αλεξάνδρου ήταν ακόμη πιο εξασθενημένη από την Μηδο-Περσική.
Όταν ο Μ. Αλέξανδρος πέθανε, οι τέσσερις στρατηγοί του, ο Πτολεμαίος, ο
Σέλευκος, ο Κάσσανδρος και ο Λυσίμαχος, διαίρεσαν την αυτοκρατορία του. Διασπάστηκε
ολοκληρωτικά.
