Συγκλονιστικά γεγονότα λάβαιναν χώρα. «Ούτε ήλιος, ούτε
άστρα» γύρω, «ούτε ελπίδα» μέσα στις καρδιές. Πρόκειται για στιγμές
συγκλονιστικές στον ανθρώπινο βίο, που γίνονται τραγικές ή και μοιραίες, αν δεν
υπάρξει το αντιστάθμισμα μιας σωστής σχέσης με τον Θεό. Δεν υπήρχε στο πλήθος
των «273 ψυχών». Υπήρξε όμως στον Παύλο, ασφαλώς δε και στους δυο συντρόφους
του. Κι έπαιξε ρόλο σωτήριο και γι’ αυτόν και για όλους. Ποια ήσαν τα συστατικά
της; Ο Παύλος «σταθείς εν τω μέσω αυτών», τα ομολόγησε. Αποτελούν δε του συναρπαστικού
κεφ.κζ των πράξεων, την... καρδιά. Ας τα προσέξουμε:
1. «στον οποίο πιστεύω» (25)
Κάποτε ο Παύλος - Σαύλος τότε - πίστευε αποκλειστικά και
μόνο στον εαυτό του. Απ’ αυτόν οι εμπνεύσεις, οι δρόμοι, το πάλεμα με τη ζωή.
Αποτέλεσμα, να... «λακτίζει προς κέντρα» (Πράξεις κς:14). Να τρώει τα μούτρα
του, θα λέγαμε. Πόσο φοβερή παγίδα η εγωπάθεια! Η τυφλή αυτοπεποίθηση! Η αντίληψη
ότι ο εαυτός σου είναι η μόνη και επαρκής δύναμη, στην οποία μπορείς ν’ ακουμπήσεις.
«Αργός και μακροδιάβα-τος ο δρόμος που οδηγεί στο τέρμα του εαυτού μας». Τότε
που στο θεϊκό ερώτημα· «συ πιστεύεις εις τον υιόν του Θεού», απαντάς «πιστεύω,
Κύριε» (Ιωάννης θ:36,37). Κάτω από τούτη τη βασική άποψη, χριστιανός είναι αυτός
που απόσυρε την πίστη του από τον εαυτό του και την ακούμπησε πάνω στο Χριστό.
Η δική σου πίστη, που ακουμπά;
2. «του οποίου είμαι» (23)
η έκφραση στο κείμενο, πιο
εντυπωσιακή- «ου ειμί». Όταν ο Παύλος πίστεψε στο Χριστό, προχώρησε σε μια
πράξη ολόψυχης παραχώρησης σ’ Αυτόν. Δεν ανήκει πια στον εαυτό του, ούτε σ’ οποιονδήποτε
ή οτιδήποτε. Ανήκει στο Χριστό, που τον «αγόρασε μέσα από την αμαρτία με το
αίμα του» (Αποκάλυψη ε:9). Ένα καναρίνι που το αγόρασα, ανήκει σε μένα, σέ κανέναν
άλλο. Τόσο βαθιά ζούσε ο Παύλος τούτη την αλήθεια, ώστε έβλεπε «τον κόσμο να
’χει σταυρωθεί γι’ αυτόν και αυτόν για τον κόσμο» (Γαλάτες ς:14). Το κήρυγμά
του δε προς εμάς, είναι: «δεν ανήκετε στους εαυτούς σας, αφού αγοραστήκατε» από
το Χριστό (Α’ Κορινθίους ς:20). Ούτε στον εαυτό σου μπορείς ν’ ανήκεις, ούτε
στα σχέδιά σου, σπίτια σου, εμπόριο σου, απολαύσεις σου. Πιστεύεις στον Θεό και
ανήκεις στον Θεό.
3. «τον οποίο υπηρετώ» (23)
στο δρόμο της Δαμασκού, ο Κύριος το 'χε φανερώσει στον
Παύλο, ότι τον προόρισε «υπηρέτη και μάρτυρα» (Πράξεις κς:16). Κι αυτός το ασπάστηκε
τούτο τόσο ολόψυχα, που χρόνια μετά, έγραφε- «έτσι να μας θεωρείτε, σαν υπηρέτες
του Χριστού» (Α’ Κορινθίους δ:1). Περιεχόμενο της ζωής του Παύλου ένα - η υπηρεσία
του Κυρίου. Πόσο δε τούτη η υπηρεσία του στοίχιζε, διαβάζουμε στο Β’ Κορινθίους
ια:23-31. Ήταν μία υπηρεσία, με καθημερινό βίωμα του «ήδιστα δαπανήσω και εκδαπανηθήσομαι
υπέρ των ψυχών υμών» (ιβ:15). Αυτόν, στον όποιο πίστευε και στον οποίο ανήκε,
με συνέπεια υπηρετούσε. Αυτή δε η ζωή και υπηρεσία του ήταν μια συνεχής «σπονδή»
(Β’ Τιμόθεο δ:6).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Έχεις, μια τόσο ολοκληρωμένη σχέση με τον Χριστό; Μπορείς να
πεις- «στον οποίο πιστεύω, του οποίου είμαι, τον οποίο υπηρετώ»;
