Το γ:16 του Ιωάννη μας μιλάει για το «ούτως ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμο», το δε γ:16 της Α’ Ιωάννη μας
μιλάει για την προσωπική εμπειρική γνώση τούτης της αγάπης «εγνώκαμεν την αγάπην». Στο Λουκά ιθ:44,
ο Κύριος εγγίζοντας στην Ιερουσαλήμ, παρατήρησε ότι η πόλη
τούτη «δεν
εγνώρισε τον καιρό της επισκέψεώς
της». Κι ενώ η «γνώση»
του Α’ Ιωάννη γ:16 οδηγεί στη σωτηρία και τους ευλογημένους καρπούς της, η
«άγνοια» του Λουκά ιθ:44, ακολουθείται από τρομερή κρίση και καταστροφή. Ας
δούμε τα πράγματα από κοντά:
1. Καιρός επισκέψεως
Για την Ιερουσαλήμ, «Πολυμερώς
και πολυτρόπως», ο Θεός την επισκέφτηκε. Από όταν ο Δαβίδ την έκαμε
πρωτεύουσά του (Β’ Σαμουήλ ς, ζ - 1.000 περίπου π.Χ.), ως τις ημέρες του
Χριστού, πόσες ευλογίες, ευκαιρίες, προνόμια. Κορυφαίο, ο Χριστός και η
προσφορά της αγάπης Του. Όμως, τούτη ήταν η τελευταία πριν από την κρίση. «Να
καταφρονήσει κανείς τον πλούτο της χρηστότητος και της μακροθυμίας του Θεού,
που (πασκίζει) να τον φέρει σέ μετάνοια» (Ρωμαίους β:4), είναι πολύ επικίνδυνο.
Το ’κάμε η Ιερουσαλήμ, μη το επαναλάβεις εσύ.
2. Το πρόσωπο της επισκέψεως
Στην παραβολή του Μάρκου ιβ:1-12, έχουμε ένα κρεσέντο επισκέψεων
της αγάπης του Θεού· «απέστειλεν δούλον... πάλιν απέστειλεν... και άλλον απέστειλεν...
πολλούς άλλους». Στη ζωή σου, μπορείς να θυμηθείς- το φυλλάδιο, το κήρυγμα, την
προσευχή της πιστής μητέρας, τη διανομή της Βίβλου, τον επισκέπτη ευαγγελιστή.
Όμως στο πιο φορτίσιμο του κρεσέντο, είναι το «έσχατον προς αυτούς τον αγαπητόν
ένα (μονογενή) υιόν». Δύο υπογραμμισμένες λέξεις αυτού του εδαφίου, πρέπει να
λογιστούν οι - «Υιόν» και «έσχατον».
3. Το περιεχόμενο της επισκέψεως
Το δίνει το «έκλαυσεν επ’ αυτήν» του Λουκά ιθ:41 και το «ηθέλησα
επισυναγαγείν τά τέκνα σου» του Ματθαίου κγ:37. Το περιεχόμενο, είναι η
λυτρωτική αγάπη. Η διάσωσή της από την επερχόμενη από τα δυτικά κρίση. Ένα ακόμη
- αν αναγνώριζαν την αγάπη - «ο Κύριος θα πολεμήσει για σάς, σεις δε θέλετε μένει
ήσυχοι» (Έξοδος ιδ:14). Είναι αγάπη, με χειρονομία τη λύτρωση. Αν ήθελες να τη
γνωρίσεις!..
4. Η απόρριψη της επισκέψεως
Ο Ματθαίος, μας δίνει το σκηνικό της συγκλονιστικής πάλης.
«Ηθέλησα... ουκ ηθελήσατε» (κγ:37). Στην πεισμονή παραγνώριση της αγάπης, το
«ποσάκις» της άκούραστης προσφοράς της. Τούτη η παραγνώριση της αγάπης, δεν
είναι ταυτόχρονα και μια παρεξήγησή της! Μια φιλοσοφία, σαν «δεν βαριέσαι, άστη
να περιμένει». Όμως, τα «ιδού αφίεται» και «νυν δε εκρύβη» (Ματθαίος - Λουκάς),
μιλούν για μια ευκαιρία που αύριο δεν θα υπάρχει. Μπορείς, να το φανταστείς για
τη ζωή σου! Γι’ αυτό και
5. Η ύστατη έκκληση της επισκέψεως
«Τουλάχιστον εν τη ημέρα σου ταύτη». Σκέφτομαι, αν ακριβώς
τα ίδια λόγια απευθύνει ο Κύριος, ειδικά και προσωπικά, σέ κάποια ψυχή απ’ ανάμεσα
μας. Τότε η μέρα τούτη είναι η πιο κρίσιμη της ζωής σου. Είναι τότε, κείνο το «ει
δε μη γε, εκκόψεις αυτήν» (Λουκάς ιγ:9). Μη φύγεις από τούτη την αίθουσα, πριν αποφασίσεις
θετικά και σωτήρια για την ψυχή σου.
6. Η κρίση ήλθε στην Ιερουσαλήμ
Ήταν φοβερή κι ολοκληρωτική. Το 70 μ.Χ. ο Ρωμαίος Τίτος «αίματι
όλην την πόλιν κατέκλυσεν... τας εσχατιάς του άστεος ενέπρησαν και τα τείχη
κατέσκαψαν». Ήταν δε τόση η πεισμονή αντίσταση, τέτοια η πάλη, που ο ίδιος ο
Τίτος παραδέχτηκε ότι «σύν Θεώ γ’ επολεμήσαμεν και Θεός ήν ο των δε των ερυμάτων
Ιουδαίους καθελών, επεί χείρες τε ανθρώπων η μηχαναί τί προς τούτους τους
πύργους δύνανται;» (Ίώσηπου, Ίουδ. Πόλ. 6, 9). Πρόσεξες το· «Θεός ήν καθελών»; Μπροστά
στην άγια κρίση Του, όλα τ’ ανθρώπινα γκρεμίζονται. Όλα.
7. Το αναπόφευκτο δίλημμα
Μια επίσκεψη αγάπης, δίνει σε λίγο τη θέση της σε μια επίσκεψη
κρίσης. Ένας Σωτήρας φεύγει κι έρχεται πίσω του ένας κριτής. Κι όλα τούτα τα
εναλλασσόμενα σκηνικά, μπορούν να σταματήσουν την κινηματογραφική τους ροή, αν εσύ
«τουλάχιστον σήμερα» γνώριζες την αγάπη. Δεχόσουν τον Λυτρωτή. Σήμερα.
