Η παρακάτω μελέτη αποσκοπεί να δείξει Γραφικά ότι η αρπαγή
της εκκλησίας θα λάβει χώρα πριν από την 7χρονη Μ. Θλίψη. Η αρπαγή είναι το
γεγονός που θα συμβεί όταν ο Ιησούς καλέσει την εκκλησία να Τον συναντήσει στον
αέρα, για να την πάρει στο σπίτι του Πατέρα του στον ουρανό, αφού θα έχει
μεταμορφωθεί σε ένδοξα, άφθαρτα, αιώνια, σώματα, όπως φαίνεται στα παρακάτω εδάφια:
Ιωάν.ιδ:1-3 Ας
μη ταράττηται η καρδία σας· πιστεύετε εις τον Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε. Εν
τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα· ει δε μη, ήθελον σας ειπεί· υπάγω
να σας ετοιμάσω τόπον· και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι και
θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, διά να είσθε και σεις, όπου είμαι εγώ.
Α’ Θεσ.δ:13-17 Δεν
θέλω δε να αγνοήτε, αδελφοί, περί των κεκοιμημένων, διά να μη λυπήσθε καθώς και
οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα. Διότι εάν πιστεύωμεν ότι ο Ιησούς απέθανε και
ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας διά του Ιησού θέλει φέρει μετ' αυτού.
Διότι τούτο σας λέγομεν διά του λόγου του Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες, όσοι
απομένομεν εις την παρουσίαν του Κυρίου, δεν θέλομεν προλάβει τους κοιμηθέντας·
επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου
και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον,
έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις
εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του
Κυρίου.
Α’ Κορ.ιε:51-53 Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς·
πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή, εν μιά στιγμή,
εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί
θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή. Διότι πρέπει το
φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν.
Έχω παρατηρήσει, όσο αφορά στον καθορισμό του χρόνου της
αρπαγής, ότι είναι εύκολο να πάρουμε τα πράγματα έξω από το πλαίσιό τους. Αυτή
η προσέγγιση μπορεί να οδηγήσει σε διαφορετικές απόψεις για το χρονοδιάγραμμα
της Αρπαγής. Με το ίδιο σκεπτικό, είναι επίσης εύκολο να χαθείς σε μια θάλασσα Γραφών,
που μπορεί να οδηγήσει σε απογοήτευση και την αποφυγή του προφητικού λόγου. Και
οι δύο προσεγγίσεις μπορεί να γίνουν αιτία να χάσει κανείς τις ευλογίες που έχουν
υποσχεθεί σε όσους μελετούν τις προφητικές Γραφές:
Αποκ.α:3 Μακάριος
ο αναγινώσκων και οι ακούοντες τους λόγους της προφητείας και φυλάττοντες τα
γεγραμμένα εν αυτή· διότι ο καιρός είναι πλησίον.
Αντί να εξετάσουμε κάθε θέμα ξεχωριστά, έχω προσπαθήσει να στηρίξω
το θέμα της Αρπαγής πριν από τη Μ. Θλίψη, στο φως της ροής των γεγονότων των
εσχάτων ημερών, δηλαδή, αμέσως μετά το σταυρό μέχρι που ξεκινά η αιωνιότητα. Μ’
αυτό τον τρόπο, μπορούμε να εξετάσουμε την Αρπαγή στο πλαίσιο των υπόλοιπων
γεγονότων του τέλους τα οποία θα δείξουν ότι η αρπαγή της εκκλησίας πριν την
επταετία, είναι η μόνη χρονική στιγμή - Γραφικά - που έχει νόημα αυτό το
γεγονός.
Υπάρχουν κάποια σημεία σ’ αυτή τη μελέτη, που δεν συμπλέουν απαραίτητα
άμεσα με την Αρπαγή. Ωστόσο, είναι σημαντικά, για να συνδέσουμε το
χρονοδιάγραμμα των γεγονότων που υποστηρίζουν την Αρπαγή πριν από την έναρξη
της θλίψης. Ελπίζω ότι στο τέλος αυτής της μελέτης δεν θα είσαι απλά σίγουρος
για την «ευλογημένη» ελπίδα μας (Τίτος β2:13), ότι η Αρπαγή θα γίνει πριν τη Μ.
Θλίψη, αλλά θα έχεις κερδίσει και μια καλύτερη κατανόηση των προφητικών Γραφών
και πώς αυτές συνδέονται μεταξύ τους. Ας αρχίσουμε λοιπόν!
Μετά το σταυρό
Ο Ιησούς είναι η απαρχή της ανάστασής μας:
«Απαρχή» ήταν οι πρώτοι ώριμοι καρποί της συγκομιδής που ο Ισραήλ
έδινε στον Κύριο σαν προσφορά λατρείας:
Δευτ.κς:1-3, 10 Και
όταν εισέλθης εις την γην, την οποίαν Κύριος ο Θεός σου δίδει εις σε
κληρονομίαν, και κατακληρονομήσης αυτήν και κατοικήσης εν αυτή, τότε θέλεις
λάβει από της απαρχής πάντων των καρπών της γης, τους οποίους συνάξης εκ της
γης σου, την οποίαν Κύριος ο Θεός σου δίδει εις σε, και θέλεις βάλει αυτήν εις
καλάθιον, και θέλεις υπάγει εις τον τόπον, όντινα εκλέξη Κύριος ο Θεός σου διά
να κατοικίση εκεί το όνομα αυτού. Και θέλεις υπάγει προς τον ιερέα, τον όντα κατ'
εκείνας τας ημέρας, και θέλεις ειπεί προς αυτόν, Αναγγέλλω σήμερον προς Κύριον
τον Θεόν σου, ότι εισήλθον εις την γην, την οποίαν ο Κύριος ώμοσε προς τους
πατέρας ημών να δώση εις ημάς…… και τώρα, ιδού, έφερα τας απαρχάς των καρπών
της γης, την οποίαν συ, Κύριε έδωκας εις εμέ. Και θέλεις καταθέσει αυτάς
ενώπιον Κυρίου του Θεού σου, και θέλεις προσκυνήσει ενώπιον Κυρίου του Θεού σου.
Η λέξη «απαρχή» υποδηλώνει ότι το υπόλοιπο της συγκομιδής θα
ακολουθήσει αργότερα. Η ανάσταση του Χριστού μετά από το θάνατο στο σταυρό,
είναι ο πρώτος καρπός μιας μεταγενέστερης συγκομιδής ψυχών, της ανάστασης όσων
είναι του Χριστού:
Α’ Κορ.ιε:20-24 Αλλά
τώρα ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών, έγεινεν απαρχή των κεκοιμημένων. Διότι επειδή
ο θάνατος ήλθε δι' ανθρώπου, ούτω και δι' ανθρώπου η ανάστασις των νεκρών.
Επειδή καθώς πάντες αποθνήσκουσιν εν τω Αδάμ, ούτω και πάντες θέλουσι ζωοποιηθή
εν τω Χριστώ. Έκαστος όμως κατά την ιδίαν αυτού τάξιν· ο Χριστός είναι η
απαρχή, έπειτα όσοι είναι του Χριστού εν τη παρουσία αυτού· Ύστερον θέλει είσθαι το τέλος, όταν παραδώση
την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα, όταν καταργήση πάσαν αρχήν και πάσαν
εξουσίαν και δύναμιν.
Στο παραπάνω απόσπασμα, ο Παύλος δείχνει ότι η ανάσταση της εκκλησίας
είναι σε κάποιο σημείο μεταξύ της ανάστασης του Χριστού και της αρχής της οικονομίας
της Βασιλείας, όταν ο Χριστός κυβερνά πάνω στη γη μετά τη Μ. Θλίψη. Θα δούμε τη
χρονική στιγμή της ανάστασης της εκκλησίας αργότερα.
Η οικονομία της εκκλησίας ή της χάρης
Σε όλη την Αγία Γραφή, ο Θεός ασχολείται με διαφορετικές
ομάδες ανθρώπων με διαφορετικούς τρόπους. Για να κατανοήσουμε πλήρως πώς ο Θεός
ασχολείται με κάθε ομάδα, πρέπει να πρώτα να συζητήσουμε μία από τις πιο
σημαντικές έννοιες για τη μελέτη των προφητικών Γραφών - τη διδασκαλία των οικονομιών.
Ο Θεός διαπραγματεύεται με διαφορετικές ομάδες ανθρώπων, διαφορετικά, σε
διαφορετικές περιόδους της ιστορίας. Με άλλα λόγια, έχει διαφορετικούς κανόνες
για κάθε οικονομία και για κάθε ομάδα ανθρώπων. Ο Παύλος διδάσκει για την
οικονομία της χάρης στην επιστολή προς Εφεσίους:
Εφεσ.γ:1-7 Διά
τούτο εγώ ο Παύλος, ο δέσμιος του Ιησού Χριστού υπέρ υμών των εθνικών, επειδή
ηκούσατε την οικονομίαν της χάριτος του Θεού της δοθείσης εις εμέ υπέρ υμών,
ότι δι' αποκαλύψεως εφανέρωσεν εις εμέ το μυστήριον, καθώς προέγραψα συντόμως,
εξ ων δύνασθε αναγινώσκοντες να νοήσητε την εν τω μυστηρίω του Χριστού γνώσιν
μου, το οποίον εν άλλαις γενεαίς δεν εγνωστοποιήθη εις τους υιούς των ανθρώπων,
καθώς τώρα απεκαλύφθη διά Πνεύματος εις τους αγίους αυτού αποστόλους και
προφήτας, να ήναι τα έθνη συγκληρονόμα και σύσσωμα και συμμέτοχα της επαγγελίας
αυτού εν τω Χριστώ διά του ευαγγελίου, του οποίου έγεινα υπηρέτης κατά την
δωρεάν της χάριτος του Θεού, την δοθείσαν εις εμέ κατά την ενέργειαν της δυνάμεως
αυτού.
Ο Θεός ασχολήθηκε με τον Ισραήλ διαφορετικά κάτω από το Νόμο
της Παλαιάς Διαθήκης, απ’ ότι πραγματεύεται με την εκκλησία κάτω από την
«οικονομία της χάρης», την περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας, που ο Θεός έχει
επιλέξει να εκχέει το έλεος και τη χάρη Του, χωρίς το βάρος του Νόμου. Η «οικονομία
της χάρης» άρχισε στο σταυρό, όπου τελείωσε η «οικονομία του Νόμου»:
Κολ.β:13-14 Και
εσάς, όντας νεκρούς εις τα αμαρτήματα και την ακροβυστίαν της σαρκός σας,
συνεζωοποίησε μετ' αυτού, συγχωρήσας εις εσάς πάντα τα πταίσματα, εξαλείψας το
καθ' ημών χειρόγραφον, συνιστάμενον εις διατάγματα, το οποίον ήτο εναντίον εις
ημάς, και αφήρεσεν αυτό εκ του μέσου, προσηλώσας αυτό επί του σταυρού·
Στην αρχή της «οικονομίας της χάρης», η προσοχή του Θεού
μετατοπίστηκε στην εκκλησία μετά που ο Ισραήλ απέρριψε το Χριστό. Σε μια
μελλοντική οικονομία, ο Θεός πάλι θα στρέψει την προσοχή του στον Ισραήλ:
Ρωμ.θ:22-26 Τι δε,
αν ο Θεός, θέλων να δείξη την οργήν αυτού και να κάμη γνωστήν την δύναμιν
αυτού, υπέφερε μετά πολλής μακροθυμίας σκεύη οργής κατεσκευασμένα εις απώλειαν,
και διά να γνωστοποιήση τον πλούτον της δόξης αυτού επί σκεύη ελέους, τα οποία
προητοίμασεν εις δόξαν, ημάς τους οποίους εκάλεσεν ουχί μόνον εκ των Ιουδαίων
αλλά και εκ των εθνών; Καθώς και εν τω Ωσηέ λέγει· Θέλω καλέσει λαόν μου τον ου
λαόν μου, και ηγαπημένην την ουκ ηγαπημένην· και εν τω τόπω, όπου ερρέθη προς
αυτούς, δεν είσθε λαός μου, εκεί θέλουσι καλεσθή υιοί Θεού ζώντος.
Ο Θεός θα επιστρέψει πίσω στον Ισραήλ κατά τη διάρκεια της Μ.
Θλίψης, περίοδο κρίσης και οργής:
Ιερ.λ:7-11 Ουαί·
διότι μεγάλη είναι η ημέρα εκείνη· ομοία αυτής δεν υπήρξε και είναι καιρός της
στενοχωρίας του Ιακώβ· πλην θέλει σωθή εξ αυτής. Και εν τη ημέρα εκείνη, λέγει
ο Κύριος των δυνάμεων, θέλω συντρίψει τον ζυγόν αυτού από του τραχήλου σου και
θέλω διασπάσει τα δεσμά σου και ξένοι δεν θέλουσι πλέον καταδουλώσει αυτόν·
αλλά θέλουσι δουλεύει Κύριον τον Θεόν αυτών και Δαβίδ τον βασιλέα αυτών, τον
οποίον θέλω αναστήσει εις αυτούς. Συ δε μη φοβού, δούλέ μου Ιακώβ, λέγει
Κύριος· μηδέ δειλιάσης, Ισραήλ· διότι, ιδού, θέλω σε σώσει από του μακρυνού
τόπου και το σπέρμα σου από της γης της αιχμαλωσίας αυτών· και ο Ιακώβ θέλει
επιστρέψει και θέλει ησυχάσει και αναπαυθή και δεν θέλει υπάρχει ο εκφοβών.
Διότι εγώ είμαι μετά σου, λέγει Κύριος, διά να σε σώσω· και αν κάμω συντέλειαν
πάντων των εθνών όπου σε διεσκόρπισα, εις σε όμως δεν θέλω κάμει συντέλειαν,
αλλά θέλω σε παιδεύσει εν κρίσει και δεν θέλω όλως σε αθωώσει.
Δεν έχει ακόμη υπάρξει μια οικονομία, που να χαρακτηρίζεται
από την κρίση του Θεού, αν και ο Θεός έχει κρίνει έθνη σε όλες τις οικονομίες.
Όπως φαίνεται σε όλη την Παλαιά Διαθήκη, ο Θεός τιμώρησε έθνη μέσω «θλίψεων»,
όπως ξηρασία, λιμό, και μάχαιρα, για να τους φέρει σε μετάνοια (Δευτ.ια). Όταν
η τιμωρία δεν έχει αποτέλεσμα, ο Θεός επιτρέπει οι άνθρωποι να ματαιωθούν στους
διεφθαρμένους διαλογισμούς τους, να σκοτιστεί η ασύνετη καρδία τους και να
παραδοθούν σε πάθη ατιμίας όπως η ειδωλολατρία, η σεξουαλική ανηθικότητα -
ιδιαίτερα η ομοφυλοφιλία, και άλλα κακά καθώς ο Θεός σηκώνει τα χέρια της προστασίας Του (Ρωμ.α).
Όταν η ανομία του εθνών φτάσει στο πλήρες, ο Θεός εκχέει την
οργή Του, καταστρέφοντας και αφαιρώντας ανθρώπους από τη γη για να την
καθαρίσει (Γέν.ιε:16, Ιερεμ.κε:12).
Αυτό το μοντέλο βρίσκεται σε όλες τις
οικονομίες της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης και για ανθρώπους που ήταν κάτω
από το Νόμο του Μωυσή αλλά και γι’ αυτούς που δεν ήταν (Λευιτ.ιη,κ, Ρωμ.α). Κάθε
οικονομία τελειώνει με κρίση. Ωστόσο, στη διάρκεια της Επταετίας, ο Θεός δεν θα
κρίνει ξεχωριστά έθνη - θα κρίνει όλο τον κόσμο.
Στις επόμενες ενότητες, θα δούμε περαιτέρω τις διαφορές
μεταξύ των οικονομιών του νόμου, της χάρης, και της κρίσης που τελειώνει κάθε
μία. Η οικονομία του Νόμου καλύπτει την περίοδο από το Μωυσή μέχρι το σταυρό
του Χριστού, η οικονομία της χάρης είναι από το σταυρό και τελειώνει με την
κρίση της Μ. Θλίψης. Αυτή η μελέτη των οικονομιών θα βάλει τις βάσεις για να
καταλάβουμε γιατί η Αρπαγή της εκκλησίας πρέπει να συμβεί πριν από την έναρξη
της Μ. Θλίψης.
Ο Χριστός συμφιλίωσε και αγίασε την εκκλησία:
Ο Χριστός συμφιλίωσε κι αγίασε την εκκλησία μέσω της θυσίας Του
στο σταυρό, καθιστώντας την δίκαιη ενώπιον του Θεού κάτω από την «οικονομία της
χάρης», όπως φαίνεται στα εξής αποσπάσματα:
Εβρ.ιγ:12 Όθεν
και ο Ιησούς, διά να αγιάση τον λαόν διά του ιδίου αυτού αίματος, έξω της πύλης
έπαθεν.
Α’ Ιωάν.α:7 εάν
όμως περιπατώμεν εν τω φωτί, καθώς αυτός είναι εν τω φωτί, έχομεν κοινωνίαν
μετ' αλλήλων, και το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από
πάσης αμαρτίας.
Εφεσ.ε:25-27 Οι
άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκάς σας, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και
παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής, διά να αγιάση αυτήν, καθαρίσας με το λουτρόν του
ύδατος διά του λόγου, διά να παραστήση αυτήν εις εαυτόν ένδοξον εκκλησίαν, μη
έχουσαν κηλίδα ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων, αλλά διά να ήναι αγία και άμωμος.
Φιλ.γ:9 και
να ευρεθώ εν αυτώ μη έχων ιδικήν μου δικαιοσύνην την εκ του νόμου, αλλά την διά
πίστεως του Χριστού, την δικαιοσύνην την εκ Θεού διά της πίστεως,
Κατά τη διάρκεια της «οικονομίας του Νόμου», ο Ισραήλ έπρεπε
να θυσιάζει για να εξιλεωθεί από την ανομία του μέχρι που ο Ιησούς πέθανε στο σταυρό
(Ησαΐας νγ). Αλλά οι Ισραηλίτες απορρίψανε τον Ιησού σαν Μεσσία και θα περάσουν
από μια περίοδο κρίσης, στην 7ετή Μ. Θλίψη, πριν να δεχτούν συλλογικά σαν έθνος
το έργο της εξιλέωσης του Χριστού:
Ησ.ξδ:6-7 Πάντες
τωόντι εγείναμεν ως ακάθαρτον πράγμα, και πάσα η δικαιοσύνη ημών είναι ως ρυπαρόν
ιμάτιον· διά τούτο επέσαμεν πάντες ως το φύλλον, και αι ανομίαι ημών αφήρπασαν
ημάς ως ο άνεμος. Και δεν υπάρχει ο επικαλούμενος το όνομά σου, ο εγειρόμενος
διά να πιασθή από σού· διότι έκρυψας το πρόσωπόν σου αφ' ημών και ηφάνισας ημάς
διά της χειρός των ανομιών ημών.
Ησ.ξδ:9-10 Μη
οργίζου σφόδρα, Κύριε, μηδέ ενθυμού πάντοτε την ανομίαν· και τώρα επίβλεψον,
δεόμεθα· λαός σου είμεθα πάντες. Αι άγιαι πόλεις σου έγειναν έρημοι, η Σιών
έγεινεν έρημος, η Ιερουσαλήμ ηρημωμένη.
Ζαχ.ιβ:9-10 Και
εν τη ημέρα εκείνη θέλω ζητήσει να εξολοθρεύσω πάντα τα έθνη τα ερχόμενα κατά
της Ιερουσαλήμ. Και θέλω εκχέει επί τον οίκον Δαβίδ και επί τους κατοίκους της
Ιερουσαλήμ πνεύμα χάριτος και ικεσιών· και θέλουσιν επιβλέψει προς εμέ, τον
οποίον εξεκέντησαν, και θέλουσι πενθήσει δι' αυτόν ως πενθεί τις διά τον
μονογενή αυτού, και θέλουσι λυπηθή δι' αυτόν, ως ο λυπούμενος διά τον
πρωτότοκον αυτού.
Ζαχ.ιγ:8-9 Και εν πάση τη γη,
λέγει Κύριος, δύο μέρη θέλουσιν εξολοθρευθή εν αυτή και εκλείψει, το δε τρίτον
θέλει εναπολειφθή εν αυτή. Και θέλω περάσει το τρίτον διά πυρός· και θέλω
καθαρίσει αυτούς ως καθαρίζεται το αργύριον, και θέλω δοκιμάσει αυτούς ως
δοκιμάζεται το χρυσίον· αυτοί θέλουσιν επικαλεσθή το όνομά μου κα εγώ θέλω
εισακούσει αυτούς· θέλω ειπεί, ούτος είναι λαός μου· και αυτοί θέλουσιν ειπεί,
Ο Κύριος είναι ο Θεός μου.
Αποδεχόμενοι τον Ιησού σαν Μεσσία, στον Ισραήλ θα «γείνη εξιλέωσις περί της ανομίας», που
είναι ένας από τους σκοπούς της θλίψης των 7 ετών:
Δαν.θ:24 Εβδομήκοντα
εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν σου και επί την πόλιν την αγίαν σου, διά να
συντελεσθή η παράβασις και να τελειώσωσιν αι αμαρτίαι, και να γείνη εξιλέωσις
περί της ανομίας και να εισαχθή δικαιοσύνη αιώνιος και να σφραγισθή όρασις και
προφητεία και να χρισθή ο Άγιος των αγίων.
Έτσι, βλέπουμε ότι η επταετία τα 7 χρόνια της Μ. Θλίψης είναι
μια περίοδος κρίσης και είναι επίσης γνωστή σαν «Η 70η εβδομάδα του
Δανιήλ», που θα δούμε παρακάτω:
Η εκκλησία δεν είναι
κάτω από το Νόμο
Ο Ιησούς έγινε κατάρα για μας και μας ελευθέρωσε από το Νόμο:
Γαλ.γ:10-14 Διότι
όσοι είναι εξ έργων νόμου, υπό κατάραν είναι· επειδή είναι γεγραμμένον·
Επικατάρατος πας όστις δεν εμμένει εν πάσι τοις γεγραμμένοις εν τω βιβλίω του
νόμου, ώστε να πράξη αυτά. Ότι δε ουδείς δικαιούται διά του νόμου ενώπιον του
Θεού, είναι φανερόν, διότι ο δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως, ο δε νόμος δεν
είναι εκ πίστεως· αλλ' ο άνθρωπος ο πράττων αυτά θέλει ζήσει δι' αυτών. Ο
Χριστός εξηγόρασεν ημάς εκ της κατάρας του νόμου, γενόμενος κατάρα υπέρ ημών·
διότι είναι γεγραμμένον· Επικατάρατος πας ο κρεμάμενος επί ξύλου. Διά να έλθη
εις τα έθνη η ευλογία του Αβραάμ διά Ιησού Χριστού, ώστε να λάβωμεν την
επαγγελίαν του Πνεύματος διά της πίστεως.
Γαλ.ε:18 Αλλ'
εάν οδηγήσθε υπό του Πνεύματος, δεν είσθε υπό νόμον.
Ρωμ.ς:14 Διότι
η αμαρτία δεν θέλει σας κυριεύσει· επειδή δεν είσθε υπό νόμον, αλλ' υπό χάριν.
Ο Παύλος εξηγεί στα παραπάνω αποσπάσματα ότι η εκκλησία δεν είναι
κάτω από το Νόμο, αλλά κάτω από τη χάρη. Όπως θα δούμε αργότερα, η κρίση θα
αντικαταστήσει τη χάρη στο τέλος της οικονομίας της χάρης κατά την 7ετή περίοδο
της Μ. Θλίψης.
Η εκκλησία δεν είναι στο σκοτάδι:
Ο Ιησούς είναι το φως του κόσμου και η εκκλησία Του είναι στο
φως και όχι στο σκοτάδι:
Ιωάν.η:12 Πάλιν
λοιπόν ο Ιησούς ελάλησε προς αυτούς λέγων· Εγώ είμαι το φως του κόσμου· όστις
ακολουθεί εμέ δεν θέλει περιπατήσει εις το σκότος, αλλά θέλει έχει το φως της
ζωής.
Α’ Θεσ.ε:4-5 Αλλά
σεις, αδελφοί, δεν είσθε εν σκότει, ώστε η ημέρα να σας καταφθάση ως κλέπτης·
πάντες σεις είσθε υιοί φωτός και υιοί ημέρας. Δεν είμεθα νυκτός ουδέ σκότους.
Α’ Πέτρ.β:9-10 σεις
όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον
απέκτησεν ο Θεός, διά να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ
του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φώς· οι ποτέ μη όντες λαός, τώρα δε λαός του
Θεού, οι ποτέ μη ηλεημένοι, τώρα δε ελεηθέντες.
Κολ.α:9-14 Διά
τούτο και ημείς, αφ' ης ημέρας ηκούσαμεν, δεν παύομεν προσευχόμενοι διά σας και
δεόμενοι να εμπλησθήτε από της επιγνώσεως του θελήματος αυτού μετά πάσης σοφίας
και πνευματικής συνέσεως, διά να περιπατήσητε αξίως του Κυρίου, ευαρεστούντες
κατά πάντα, καρποφορούντες εις παν έργον αγαθόν και αυξανόμενοι εις την
επίγνωσιν του Θεού, ενδυναμούμενοι εν πάση δυνάμει κατά το κράτος της δόξης
αυτού εις πάσαν υπομονήν και μακροθυμίαν, μετά χαράς ευχαριστούντες τον Πατέρα,
όστις έκαμεν ημάς αξίους της μερίδος του κλήρου των αγίων εν τω φωτί, όστις
ηλευθέρωσεν ημάς εκ της εξουσίας του σκότους και μετέφερεν εις την βασιλείαν
του αγαπητού αυτού Υιού· εις τον οποίον έχομεν την απολύτρωσιν διά του αίματος
αυτού, την άφεσιν των αμαρτιών·
Φιλ.β:14-16 Πράττετε
τα πάντα χωρίς γογγυσμών και αμφισβητήσεων, διά να γίνησθε άμεμπτοι και
ακέραιοι, τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης, μεταξύ
των οποίων λάμπετε ως φωστήρες εν τω κόσμω, κρατούντες τον λόγον της ζωής, διά
καύχημά μου εν τη ημέρα του Χριστού, ότι δεν έτρεξα εις μάτην ουδέ εις μάτην
εκοπίασα.
Ο Ισραήλ προφανώς δεν θα μπορούσε να ατενίσει το θεϊκό φως. Φοβήθηκαν
το Θεό και ζήτησαν από το Μωυσή να τους μιλήσει, αντί του Θεού (Έξοδ.κ:18-21).
Επίσης, ο Θεός παρέμεινε σ’ ένα σύννεφο σκότους, «κρυμμένος» από τον Ισραήλ
κατά τη διάρκεια της «οικονομίας του Νόμου» (Έξοδ.κ:21, Δευτ.δ:11, ε:22-23,
Ψαλμ.ιη:11, Ψαλμ.97:2).Οι Γραφές περιγράφουν την 7ετή περίοδο της κρίσης του
Θεού σαν «ημέρα σκότους» (Ιωήλ β:1-2,
Σοφον.α:14-15, Αμώς ε:18, Α’ Θεσς.ε:2-3), πράγμα που υποστηρίζει το γεγονός ότι
η εκκλησία δεν θα είναι παρούσα στη διάρκεια της Επταετίας, διότι η εκκλησία
δεν είναι του σκότους.
Το έργο του Αγίου Πνεύματος συγκρατεί το κακό και την ανομία:
Τα παρακάτω αποσπάσματα δείχνουν ότι στην «οικονομία της
χάρης», το Άγιο Πνεύμα συγκρατεί το κακό και την ανομία ελέγχοντας τον κόσμο
περί αμαρτίας και δικαιοσύνης και με την επακόλουθη κρίση για όσους δεν μένουν
εν Χριστώ:
Ιωάν.ις:7-8 Εγώ όμως
την αλήθειαν σας λέγω· συμφέρει εις εσάς να απέλθω εγώ. Διότι εάν δεν απέλθω, ο
Παράκλητος δεν θέλει ελθεί προς εσάς· αλλ' αφού απέλθω, θέλω πέμψει αυτόν προς
εσάς· και ελθών εκείνος θέλει ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας και περί
δικαιοσύνης και περί κρίσεως·
Α’ Ιωάν.γ:4-9, 24 Πας
όστις πράττει την αμαρτίαν πράττει και την ανομίαν, διότι η αμαρτία είναι η
ανομία. Και εξεύρετε ότι εκείνος εφανερώθη διά να σηκώση τας αμαρτίας ημών, και
αμαρτία εν αυτώ δεν υπάρχει. Πας όστις μένει εν αυτώ δεν αμαρτάνει· πας ο
αμαρτάνων δεν είδεν αυτόν ουδέ εγνώρισεν αυτόν. Τεκνία, ας μη σας πλανά μηδείς·
όστις πράττει την δικαιοσύνην είναι δίκαιος, καθώς εκείνος είναι δίκαιος· όστις
πράττει την αμαρτίαν είναι εκ του διαβόλου, διότι απ' αρχής ο διάβολος
αμαρτάνει. Διά τούτο εφανερώθη ο Υιός του Θεού, διά να καταστρέψη τα έργα του
διαβόλου. Πας όστις εγεννήθη εκ του Θεού αμαρτίαν δεν πράττει, διότι σπέρμα
αυτού μένει εν αυτώ· και δεν δύναται να αμαρτάνη, διότι εγεννήθη εκ του Θεού…… (24) Και όστις φυλάττει τας εντολάς αυτού μένει
εν αυτώ, και αυτός εν εκείνω. Και εκ τούτου γνωρίζομεν ότι μένει εν ημίν, εκ
του Πνεύματος το οποίον έδωκεν εις ημάς.
Στην «οικονομία του Νόμου» ο Θεός συγκρατούσε το κακό και την
ανομία μέσω του Νόμου. Ο Θεός ελέγχει επίσης κακό στις οικονομίες του Νόμου και
της χάρης, θεσπίζοντας εξουσίες που θα διατηρούν την τάξη (Ρωμ.ιγ:1-7). Την
περίοδο της Μ. Θλίψης το κακό θα είναι ασυγκράτητο και η ανομία θα αυξηθεί,
όπως φαίνεται στο παρακάτω απόσπασμα:
Β’ Θεσ.β:5-10 Δεν
ενθυμείσθε ότι ενώ ήμην έτι παρ' υμίν σας έλεγον ταύτα; Και τώρα γνωρίζετε
εκείνο, το οποίον κωλύει αυτόν, ώστε να αποκαλυφθή εν τω εαυτού καιρώ· διότι το
μυστήριον της ανομίας ήδη ενεργείται, μόνον έως να εκβληθή εκ μέσου ο κωλύων
τώρα· και τότε θέλει αποκαλυφθή ο άνομος, τον οποίον ο Κύριος θέλει απολέσει με
το πνεύμα του στόματος αυτού και θέλει εξαφανίσει με την επιφάνειαν της
παρουσίας αυτού· όστις θέλει ελθεί κατ' ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει
και σημείοις και τέρασι ψεύδους και εν πάση απάτη της αδικίας μεταξύ των
απολλυμένων, διότι δεν εδέχθησαν την αγάπην της αληθείας διά να σωθώσι·
Άρα, το Άγιο Πνεύμα θα σταματήσει να αναχαιτίζει το κακό κατά
τη διάρκεια της Μ. Θλίψης. Με άλλα λόγια, ο Θεός θα παραδώσει τον κόσμο σε
αδόκιμο νου που θα τους οδηγήσει σε ανεξέλεγκτη κακία πάνω στη γη και θα ακολουθήσει
η παγκόσμια κρίση, στη διάρκεια της Επταετίας:
Ρωμ.α:28-32 Και
καθώς απεδοκίμασαν το να έχωσιν επίγνωσιν του Θεού, παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις
αδόκιμον νούν, ώστε να πράττωσι τα μη πρέποντα, πλήρεις όντες πάσης αδικίας,
πορνείας, πονηρίας, πλεονεξίας, κακίας, γέμοντες φθόνου, φόνου, έριδος, δόλου,
κακοηθείας· ψιθυρισταί, κατάλαλοι, μισόθεοι, υβρισταί, υπερήφανοι, αλαζόνες,
εφευρεταί κακών, απειθείς εις τους γονείς, ασύνετοι, παραβάται συνθηκών,
άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, ανελεήμονες· οίτινες ενώ γνωρίζουσι την δικαιοσύνην
του Θεού, ότι οι πράττοντες τα τοιαύτα είναι άξιοι θανάτου, ουχί μόνον
πράττουσιν αυτά, αλλά και συνευδοκούσιν εις τους πράττοντας.
Ο Χριστός σφραγίζει την εκκλησία με το Άγιο Πνεύμα:
Η σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος είναι ο αρραβώνας ή η
προκαταβολή της σωτηρίας, που δίνει τη βεβαιότητα της λύτρωσης στο μέλλον:
Β’ Κορ.α:21-22 Ο δε
βεβαιών ημάς μεθ' υμών εις Χριστόν και ο χρίσας ημάς είναι ο Θεός, όστις και
εσφράγισεν ημάς και έδωκε τον αρραβώνα του Πνεύματος εν ταις καρδίαις ημών.
Εφεσ.α:13-14 εις
τον οποίον και σεις ηλπίσατε, ακούσαντες τον λόγον της αληθείας, το ευαγγέλιον
της σωτηρίας σας, εις τον οποίον και πιστεύσαντες εσφραγίσθητε με το Πνεύμα το
Άγιον της επαγγελίας, όστις είναι ο αρραβών της κληρονομίας ημών, μέχρι της
απολυτρώσεως του αποκτηθέντος λαού αυτού, εις έπαινον της δόξης αυτού.
Η σωτηρία ήταν και θα είναι πάντα θέμα πίστης, σε όλες τις οικονομίες:
Ρωμ.δ:13-16 Επειδή
η επαγγελία προς τον Αβραάμ ή προς το σπέρμα αυτού, ότι έμελλε να ήναι
κληρονόμος του κόσμου, δεν έγεινε διά του νόμου, αλλά διά της δικαιοσύνης της
εκ πίστεως. Διότι εάν ήναι κληρονόμοι οι εκ του νόμου, η πίστις εματαιώθη και
κατηργήθη η επαγγελία· επειδή ο νόμος επιφέρει οργήν· διότι όπου δεν υπάρχει
νόμος, ουδέ παράβασις υπάρχει. Διά τούτο εκ πίστεως η κληρονομία, διά να ήναι
κατά χάριν, ώστε η επαγγελία να ήναι βεβαία εις άπαν το σπέρμα, ουχί μόνον το
εκ του νόμου, αλλά και το εκ της πίστεως του Αβραάμ, όστις είναι πατήρ πάντων
ημών,
Γαλ.β:15-16 Ημείς
εκ γεννήσεως Ιουδαίοι όντες και ουχί εκ των εθνών αμαρτωλοί, εξεύροντες ότι δεν
δικαιούται άνθρωπος εξ έργων νόμου ειμή διά πίστεως Ιησού Χριστού, και ημείς
επιστεύσαμεν εις τον Ιησούν Χριστόν, διά να δικαιωθώμεν εκ πίστεως Χριστού και
ουχί εξ έργων νόμου, διότι δεν θέλει δικαιωθή εξ έργων νόμου ουδείς άνθρωπος.
Αλλά μόνο στην «οικονομία της χάρης» υπάρχει διασφάλιση της
αιώνιας ασφάλειας με τη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος, που είναι μια υπόσχεση από
τον Χριστό για λύτρωση – κάτι που δεν είχαν όσοι ήταν υπό Νόμο. Κατά τη
διάρκεια της «οικονομίας του Νόμου», το Άγιο Πνεύμα έχρισε επιλεγμένα άτομα: κριτές,
προφήτες και άλλους για να γίνει το έργο του (Κριτ.γ:10, Α’ Σαμ.ις:13, Νεεμ.θ:30,
Ζαχ.ζ:12). Ωστόσο, αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν σφραγισμένοι και δεν είχαν καμία
διαβεβαίωση ότι το Άγιο Πνεύμα θα μείνει μαζί τους (Α’ Σαμ.ις:14, Ψαλμ.να:11-12,
Ης.ξγ:10). Αυτό δεν σημαίνει ότι θα μπορούσαν να χάσουν τη σωτηρία τους, καθώς
η σωτηρία πάντα βασίζεται σε μια σχέση διαθήκης (Λουκ.ι:25-37), αλλά δεν είχαν
καμία διαβεβαίωση για την αιώνια ασφάλειά τους, όπως έχει η εκκλησία κάτω από την
«οικονομία της χάρης».
Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από τους αγίους της
Παλαιάς Διαθήκης δεν είχαν ποτέ το Άγιο Πνεύμα, αλλά ήταν σωσμένοι γιατί
σωτηρία είναι μια σχέση διαθήκης που βασίζεται στην πίστη. Αντίθετα, κατά τη
διάρκεια της «οικονομίας της χάρης», το Άγιο Πνεύμα κατοικεί μέσα στους πιστούς
και τους δίνει τη διαβεβαίωση της λύτρωσης, αφού τους έχει σφραγίσει.
Ρωμ.η:16-17 Αυτό
το Πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών ότι είμεθα τέκνα Θεού. Εάν δε τέκνα και
κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού, εάν συμπάσχωμεν, διά
να γείνωμεν και συμμέτοχοι της δόξης αυτού.
Β’ Κορ.ε:2-6 Επειδή
εν τούτω στενάζομεν, επιποθούντες να επενδυθώμεν το κατοικητήριον ημών το
ουράνιον, αν και ενδυθέντες αυτό δεν θέλωμεν ευρεθή γυμνοί. Διότι όσοι είμεθα
εν τούτω τω σκηνώματι στενάζομεν υπό το βάρος αυτού· επειδή θέλομεν ουχί να
εκδυθώμεν, αλλά να επενδυθώμεν, διά να καταποθή το θνητόν υπό της ζωής. Εκείνος
δε, όστις έπλασεν ημάς δι' αυτό τούτο, είναι ο Θεός, όστις και έδωκεν εις ημάς
τον αρραβώνα του Πνεύματος. Έχοντες λοιπόν το θάρρος πάντοτε και εξεύροντες ότι
ενόσω ενδημούμεν εν τω σώματι αποδημούμεν από του Κυρίου·
Λέει όμως η Γραφή, ότι στο τέλος της Μ. Θλίψης, ο Θεός θα εκχύσει
το Πνεύμα Του στον Ισραήλ:
Ιωήλ β:28-29 Και
μετά ταύτα θέλω εκχέει το πνεύμά μου επί πάσαν σάρκα· και θέλουσι προφητεύσει
οι υιοί σας και αι θυγατέρες σας· οι πρεσβύτεροί σας θέλουσιν ενυπνιασθή
ενύπνια, οι νεανίσκοι σας θέλουσιν ιδεί οράσεις. Και έτι επί τους δούλους μου
και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις θέλω εκχέει το πνεύμά μου.
Ιεζ.λθ:29 και
δεν θέλω κρύψει πλέον το πρόσωπόν μου απ' αυτών, διότι εξέχεα το πνεύμά μου επί
τον οίκον Ισραήλ, λέγει Κύριος ο Θεός.
Ζαχ.ιβ:10 Και
θέλω εκχέει επί τον οίκον Δαβίδ και επί τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ πνεύμα
χάριτος και ικεσιών· και θέλουσιν επιβλέψει προς εμέ, τον οποίον εξεκέντησαν,
και θέλουσι πενθήσει δι' αυτόν ως πενθεί τις διά τον μονογενή αυτού, και
θέλουσι λυπηθή δι' αυτόν, ως ο λυπούμενος διά τον πρωτότοκον αυτού.
Ωδίνες τοκετού:
Καθώς τελειώνει η «οικονομία της χάρης», ο Ιησούς είπε ότι ο
κόσμος θα γευθεί «θλίψεις», ή «ωδίνες» που θα οδηγήσουν στη Μ. Θλίψη και τη
Δεύτερη Έλευσή Του:
Ματθ.κδ:6-8 Θέλετε
δε ακούσει πολέμους και φήμας πολέμων· προσέχετε μη ταραχθήτε· επειδή πάντα
ταύτα πρέπει να γείνωσιν, αλλά δεν είναι έτι το τέλος. Διότι θέλει εγερθή έθνος
επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί και
σεισμοί κατά τόπους· πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων.
Στη φυσική διαδικασία της γέννας, υπάρχουν ωδίνες πριν γεννηθεί
το μωρό. Οι ωδίνες συνήθως ξεκινούν αργά και υποφερτά, αλλά γίνονται πιο έντονες,
πιο συχνές, και λιγότερο υποφερτές καθώς πλησιάζει το μωρό για να βγει.
Δεδομένου ότι οι ωδίνες που περιγράφονται από τον Ιησού
γίνονται όλο και μεγαλύτερες, θα ξέρουμε ότι το τέλος πλησιάζει όλο και πιο
πολύ. Είναι προφανές ότι ο κόσμος έχει γνωρίσει τέτοιες «ωδίνες» κατά
διαστήματα, αλλά οι περισσότερες ήταν διαχειρίσιμες. Ωστόσο, βλέπουμε,
ιδιαίτερα στις μέρες μας, ότι γίνονται όλο και χειρότερες, αλλά σίγουρα δεν
είμαστε στη Μ. Θλίψη!
Οι περισσότερες μητέρες θα σας πουν, ότι οι περισσότεροι πόνοι
του τοκετού είναι υποφερτοί, μέχρι ένα ορισμένο σημείο που ονομάζεται πέρασμα.
Αυτό είναι βασικά το «σημείο χωρίς επιστροφή», όπου οι ωδίνες έχουν γίνει
ανυπόφορες, συνήθως για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, ακριβώς πριν από τη
γέννηση του μωρού.
Κατά τον ίδιο τρόπο, θα υπάρξει ένα «πέρασμα» σε συγκεκριμένες
κρίσεις από τον Ίδιο τον Ιησού Χριστό κατά τη Μ. Θλίψη που θα γίνουν αφόρητες
για εκείνους που θα τις βιώνουν. Αυτές οι ωδίνες είναι οι φυσικές εκδηλώσεις
της γης και οι πιστοί στενάζουν κάτω από την αυξανόμενη αμαρτία στον κόσμο, προσδοκώντας
τη λύτρωση όταν ο Χριστός επιστρέψει:
Ρωμ.η:22-23 Επειδή
εξεύρομεν ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συναγωνιά έως του νύν· και ουχί
μόνον αυτή, αλλά και αυτοί οίτινες έχομεν την απαρχήν του Πνεύματος, και ημείς
αυτοί στενάζομεν εν εαυτοίς περιμένοντες την υιοθεσίαν, την απολύτρωσιν του
σώματος ημών.
Παρατηρήστε τον παραλληλισμό των ωδίνων στην επί του όρους
ομιλία με τις κρίσεις των σφραγίδων στην Αποκ.ς. Οι ωδίνες θα ξεκινήσουν στις έσχατες
μέρες σε τοπική κλίμακα και θα αυξηθούν για να καταλήξουν σε συγκεκριμένες κρίσεις
από τον Θεό με παγκόσμιες συνέπειες στη διάρκεια της Μ. Θλίψης:
Ωδίνες τοκετού
|
Παγκόσμιες κρίσεις (σφραγίδες)
|
Πολλοί ψευδόχριστοι (Ματθ.κδ:4,5,11, Μάρκ.ιγ:5-6, Λουκ.κα:8)
|
1η
σφραγίδα. Ο απόλυτος ψευδόχριστος, ο Αντίχριστος (Αποκ.ς:1-2)
|
Πόλεμοι και φήμες πολέμων (Ματθ.κδ:6-7, Μάρκ.ιγ:7-8, Λουκ.κα:9)
|
2η
σφραγίδα. Παγκόσμιος πόλεμος (Αποκ.ς:3-4)
|
Πείνα, λοιμοί και προβλήματα σε διάφορα μέρη (Ματθ.κδ:7-8, Μάρκ.ιγ:8, Λουκ.κα:11)
|
3η
& 4η σφραγίδα. Πείνα και θάνατος (Αποκ.ς:5-8)
|
Διώξεις και κάποιοι άγιοι θα μαρτυρήσουν. (Ματθ.κδ:9,13 &
Μάρκ.ιγ:9-13)
|
5η σφραγίδα. Ασυγκράτητος βασανισμός και θάνατος των αγίων (Αποκ.ς:9-11)
|
Σεισμοί κατά τόπους (Ματθ.κδ:7, Μάρκ.ιγ:8, Λουκ.κα:11)
|
6η
σφραγίδα. Η οργή του Αρνίου με παγκόσμιο σεισμό (Αποκ.ς:12-17)
|
Αν και παρόμοιες, υπάρχουν ορισμένες σημαντικές διαφορές
μεταξύ των ωδίνων πριν από τη Μ. Θλίψη και των κρίσεων κατά τη διάρκεια της
Επταετίας. Μια διαφορά που ήδη επισημάναμε, είναι ότι σήμερα οι ωδίνες είναι τοπικές,
αλλά τότε θα έχουν παγκόσμιες συνέπειες.
Πιστεύω ότι όλοι έχουμε παρατηρήσει τα τελευταία χρόνια, ότι
πολλές από αυτές τις ωδίνες έχουν αρχίσει να έχουν συνέπειες σε όλο τον κόσμο -
κυρίως οικονομικές, αλλά όχι ακόμη σε σημείο που να έχουν διαλυθεί οι
οικονομίες των εθνών για ένα ενιαίο παγκόσμιο νόμισμα. Με άλλα λόγια, οι ωδίνες
δεν αυξάνονται μόνο σε συχνότητα και ένταση, αλλά επηρεάζουν μεγαλύτερα μέρη
του κόσμου από πριν. Αυτό είναι ένα σημάδι ότι η περίοδος της Επταετίας πλησιάζει
γιατί οι πρόσφατες μεγαλύτερης κλίμακας ωδίνες θα οδηγήσουν τελικά στο
παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό σύστημα του Αντίχριστου, που θα κυβερνήσει
τον κόσμο (Αποκάλυψη ιγ).
Μια άλλη διαφορά μεταξύ των ωδίνων και των κρίσεων των
σφραγίδων, είναι ότι κατά τη διάρκεια της Μ. Θλίψης δεν υπάρχει περιορισμός στο
κακό, όπως είδαμε. Και σαν να μην έφταναν οι συνέπειες του ανεξέλεγκτου κακού για
τους ανθρώπους, ο Θεός θα εκχύσει την οργή Του (Αποκ.ς:17). Η κατάσταση θα
γίνει τόσο αφόρητη, που οι περισσότεροι άνθρωποι που θα μπουν στην περίοδο της
Επταετίας δεν θα επιβιώσουν.
Κατά τη διάρκεια της «οικονομίας της χάρης», το κακό είναι
συγκρατημένο και ο Θεός ελέγχει τις ωδίνες. Ωστόσο, οι συνέπειες της αμαρτίας
και οι φυσικές καταστροφές πέφτουν πάνω σε δίκαιους και άδικους όπως και οι
ευλογίες της βροχής (Ματθ.ε:45). Όμως, όταν συμβαίνουν καταστροφικά γεγονότα
σήμερα, βλέπουμε ότι ο Θεός δείχνει τη χάρη και το έλεός Του βοηθώντας με το
Ευαγγέλιο εκείνα τα μέρη που δεν μπορούν να ανακτήσουν από μόνα τους.
Αυτές οι ωδίνες είναι το «ξυπνητήρι» που κάποιοι χρειάζονται
πριν αποφασίσουν να δεχτούν το Χριστό σαν Σωτήρα τους. Ωστόσο, τα τελευταία
χρόνια, αυτή η βοήθεια γίνεται όλο και λιγότερη λόγω της «καταστροφικής κούρασης».
Αυτό είναι εξαιτίας της επικινδυνότητας των ταξιδιών, μαζί με τις οικονομικές
ωδίνες που έχουν πλήξει τα περισσότερα μέρη του κόσμου. Αυτό είναι άλλο ένα σημάδι
ότι πλησιάζουμε γρήγορα στη Μ. Θλίψη.
ΟΙ ΕΦΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ
Ι. Της
ανθρώπινης αθωότητας.
1. Αυτή η
οικονομία αρχίζει με τη δημιουργία του ανθρώπου και προχωράει μέχρι το σημείο
που ο Αδάμ και η Εύα ενέδωσαν στα λόγια του πειραστή και έπεσαν σε αμαρτία
(Γεν.γ:6). Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο άνθρωπος είναι χωρίς αμαρτία
και δεν έχει ούτε τη γνώση του κακού.
2. Αυτή η
οικονομία (το ίδιο ισχύει και για τις εφτά) τελειώνει με κρίση. Σ’ αυτή την
περίπτωση, ο Αδάμ και η Εύα εκδιώκονται από τον κήπο της Εδέμ. Αυτή η κρίση
περιλαμβάνει και την κατάρα της γης να φυτρώνουν αγκάθια και τριβόλια και ο
άνθρωπος να βγάζει το ψωμί του με τον ιδρώτα του προσώπου του (Γεν.γ:17-24). Ο
θάνατος ήρθε πάνω σ’ όλους τους ανθρώπους.
ΙΙ.
Της συνείδησης
1. Αυτή η
οικονομία διαρκεί από την πτώση του ανθρώπου μέχρι τον κατακλυσμό. Ο άνθρωπος
τώρα έχει συνείδηση, μια έμφυτη γνώση του καλού και του κακού.
2. Κατά
τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η κακία του ανθρώπου αυξήθηκε τόσο πολύ πάνω
στη γη που ο Θεός “μετεμελήθη που έκανε
τον άνθρωπο”. Τελειώνει με την κρίση του κατακλυσμού.
ΙΙΙ.
Της ανθρώπινης κυβέρνησης
1. Αυτή η
οικονομία καλύπτει το χρονικό διάστημα απ’ τον κατακλυσμό μέχρι το χτίσιμο του
πύργου της Βαβέλ. Αφού η κυβέρνηση δεν ελεγχόταν κατ’ ευθείαν από κάποιο
προφήτη, αυτή η περίοδος ονομάζεται “της ανθρώπινης διακυβέρνησης”.
2. Η
κρίση που ήρθε σ’ αυτή την περίοδο ήταν η σύγχυση των γλωσσών, κατά τη διάρκεια
του χτισίματος του πύργου, που έγινε η αιτία να σκορπίσουν οι άνθρωποι σ’ όλο
το πρόσωπο της γης (Γεν.ια:7-8).
IV.
Της υπόσχεσης
1. Κατά
τη διάρκεια αυτής της περιόδου διαβάζουμε για τις υποσχέσεις του Θεού με τις
οποίες οδηγούντο οι άνθρωποι. Μπορούμε να σημειώσουμε ιδιαίτερα τις υποσχέσεις
του Θεού στον Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ (Γαλ.γ:16).
2. Το
τέλος αυτής της περιόδου βρίσκει το λαό Ισραήλ κάτω από δεσμά στην Αίγυπτο. Η
Χαναάν ήταν η γη της “υπόσχεσης”. Προβλήματα και φασαρίες ήταν να έρθουν όταν
άφησαν τη γη που ο Θεός τους είχε δώσει για να κατοικούν. Αυτοί που είναι
γεμάτοι με το Πνεύμα το Άγιο βρίσκονται στην “υποσχεθείσα γη”. Το να
αποστατήσεις από τη ζωή αυτή του Πνεύματος σημαίνει δουλεία κάτω απ’ την
κυριαρχία του Σατανά.
V. Του
νόμου
1. Αυτή η
οικονομία καλύπτει την χρονική περίοδο από τότε που δόθηκε ο νόμος στα χέρια
του Μωυσή, μέχρι την ημέρα της Πεντηκοστής. Σ’ αυτή την περίοδο, ο Ισραήλ
κυβερνάται απ’ το νόμο της Παλαιάς Διαθήκης.
2. Στο
τέλος αυτής της περιόδου η κρίση πέφτει πάνω στον Χριστό, κλείνοντας την
οικονομία του νόμου με τη θυσία πάνω στο σταυρό. Ο Ιησούς που δεν γνώρισε
αμαρτία, έγινε για μας αμαρτία παίρνοντας πάνω του την ποινή που ανήκε σ’ όλους
που είχαν παραβεί το νόμο (Ησ.νγ:6). Δες ακόμα Ρωμ.ε:6 ΕΒΡ.θ:28
Α’Πετρ,β:24
VI.
Της χάρης
1. Η
οικονομία της χάρης είναι αυτή που ζούμε σήμερα. Ξεκινάει απ’ την ημέρα της
Πεντηκοστής, όταν αυτό το μήνυμα της “χάρης” κηρύχτηκε για πρώτη φορά, μέχρι τη
Δεύτερη Έλευση του Κυρίου μας. Είμαστε σωσμένοι κατά χάρη και όχι από τα έργα
μας (Ρωμ.ια:6 & Εφεσ.β:8-9).
2. Κρίση
θα έρθει πάνω στη γη στο τέλος κι αυτής της οικονομίας της εκκλησίας ή της
χάρης, με τη μορφή της Μεγάλης Θλίψης (Ματθ.κδ:21 &
Λουκ.κα:25-28).
VII.
Της Βασιλείας
1. Αυτή
είναι η περίοδος των χιλίων χρόνων που θα ακολουθήσει τη Δεύτερη Έλευση του
Κυρίου. Β’Πετρ.γ:8-12. Αυτή την περίοδο, ο Ιησούς θα κυβερνήσει σαν ο Βασιλιάς
των βασιλιάδων και ο Κύριος των κυρίων. Ησ.θ:6
Ζαχ.ιδ:9 Αποκ.κ:5 Β’Τιμ.β:12
Ησ.ξε:18-25 Ιερ.λα:34.
2. Αυτή η
οικονομία τελειώνει με την κρίση του Λευκού Θρόνου Πραξ.ιζ:31 Εβρ.θ:27
Αποκ.κ:12.
