Οι υποστηρικτές των ΛΟΑΤ, επιχειρούν να μειώσουν τη σημασία
του Λευιτικού ιη σαν ανεφάρμοστο στους Χριστιανούς σήμερα, αλλά το κεφάλαιο αυτό
περιέχει πληθώρα ηθικών νόμων που λίγοι θα αμφισβητούσαν σήμερα.
Σημείωση: Τα αρχικά ΛΟΑΤ (αγγλικά LGBT, Lesbian-Gay-Bisexual-Transgender) αναφέρονται συνολικά στα Λεσβιακά, Ομοφυλόφιλα, Αμφισεξουαλικά και
Τρανσεξουαλικά άτομα. Ο όρος μπορεί μερικές φορές να συναντάται και ως ΛΟΑΔ,
ερμηνεύοντας τα τρανσεξουαλικά άτομα στην ελληνική γλώσσα ως διαφυλικά
Έχεις παίξει ποτέ το παιχνίδι του Λευιτικού;
Πολλοί υποστηρικτές της ομοφυλοφιλίας — ακόμη και καθ’
ομολογία Χριστιανοί — απολαμβάνουν να παίζουν που και που αυτό το παιχνίδι.
Πως παίζεται;
Ο παίκτης 1 ξεκινά με το Λευιτικό ιη:22, όπου λέει, «Και μετά άρρενος δεν θέλεις συνουσιασθή, ως
μετά γυναικός· είναι βδέλυγμα».
Δυστυχώς, αυτό το εδάφιο, έχει θεωρηθεί σαν «ρόπαλο» επειδή κάποιοι
το έχουν χρησιμοποιήσει για να βλάψουν τους ΛΟΑΤ, εσκεμμένα ή ακούσια. Ο Νόμος
του Θεού είναι το φως που μας οδηγεί στη μετάνοια και με τη βοήθειά Του, στη θαυμαστή
μεταμόρφωση της ζωής μας διά Ιησού Χριστού. Εμείς αυτό που κάνουμε είναι ο
πραγματικός αγιασμός. Η σκόπιμη χρήση αυτού του εδαφίου είναι να ενσταλάξει θεία
βεβαιότητα που οδηγεί σε ελπίδα, αλλαγή και ένα μίσος για την αμαρτία στη ζωή μας
– όχι για να «κοπανάμε» κανένα.
Αλλά αν θέλετε να συνεχίσετε να παίζετε το παιχνίδι, βρείτε
όσο πιο πολλούς νόμους που να ακούγονται σαν τρελοί στο βιβλίο του Λευιτικού.
Το αντικείμενο του παιχνιδιού είναι να δείξει ότι οι σύγχρονοι Χριστιανοί
πρέπει να απορρίψουμε όλους αυτούς τους νόμους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων για
την ομοφυλοφιλία.
Το παιχνίδι του Λευιτικού μπορεί να είναι εύκολο και
διασκεδαστικό, αλλά έχει προβλήματα. Δεν χρησιμοποιεί το βιβλίο του Λευιτικού
σαν ένα πραγματικό βιβλίο του Νόμου — με την έννοια να διαβάζεται και να
ερμηνεύεται στο φως της υπόλοιπης Γραφής — που περιέχει μια ποικιλία από εντολές,
μερικές από τις οποίες είναι μόνο για το Λευιτικό ιερατείο του Ισραήλ, και
άλλες όχι.
Έτσι, σε ποια κατηγορία κατατάσσεται το Λευιτικό ιη, ένα
κεφάλαιο που καταδικάζει την ομοφυλοφιλία;
Φίλοι μου, κάντε μου το χατίρι να με παρακολουθήσετε να
παίζω ένα γύρω αυτής της παρωδίας, του παιχνιδιού Λευιτικό.
Τι άλλο δεν πειράζει, αν απορρίψουμε το Λευιτικό ιη;
1. Αιμομιξία
Πιθανώς το μεγαλύτερο μέρος του Λευιτικού ιη ασχολείται με
την αιμομιξία στις διάφορες μορφές της. Αν απορρίψεις αυτά τα εδάφια, μαζί με
το εδ.22 για την ομοφυλοφιλία, στη συνέχεια θα επιτρέπεται να έχεις σεξουαλικές
σχέσεις με πολλές άλλες κατηγορίες συγγενών και γνωστών!!
Τα εδάφια αυτά είναι αρκετά να κάνουν να γυρίσει το στομάχι
κάποιου. Αλλά αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς, πρέπει να συνεχίσουμε να παίζουμε
το παιχνίδι.
2. Μοιχεία
Στο Λευιτ.ιη:20 λέει: Και μετά της γυναικός του πλησίον σου δεν θέλεις συνουσιασθή, διά να
μιανθής μετ' αυτής. Ντόμπρα λόγια.
3. Θυσία μωρών
παιδιών
Λευιτ.ιη:21 Και
δεν θέλεις αφήσει τινά εκ του σπέρματός σου να περάση διά του πυρός εις τον
Μολόχ και δεν θέλεις βεβηλώσει το όνομα του Θεού σου. Εγώ είμαι ο Κύριος.
Η λατρεία του Μολόχ ήταν μια ιδιαίτερα ειδεχθής θρησκεία στην
αρχαία Άπω Ανατολή, κατά την οποία γονείς τοποθετούσαν τα μωρά τους πάνω στους πυρακτωμένους
βραχίονες του ειδώλου που είχε κεφαλή βοδιού, σαν θυσία στον ψεύτικο θεό.
Ένα εβραϊκό ραβινικό σχόλιο του 12ου αιώνα,
περιγράφει αυτή τη βάρβαρη ιεροτελεστία
ως εξής:
...τον έκαιγαν (τον Μολόχ) από το κάτω μέρος του ειδώλου. Τα
χέρια του ήταν τεντωμένα και όταν πυρακτωνόταν, έβαζαν το παιδί ανάμεσα σ’ αυτά
τα χέρια, και καιγόταν. Όταν αυτό έκλαιγε γοερά, οι ιερείς χτυπούσαν ένα τύμπανο,
ώστε ο πατέρας να μην ακούει τις κραυγές του γιου του κι έτσι η καρδιά του να
μην σπάσει.
Όπως και οι υπόλοιπες εντολές σ’ αυτό το κεφάλαιο, δεν είχαν σχέση μόνο με τους Ισραηλίτες, αλλά
με τον καθένα, συμπεριλαμβανομένων των
ντόπιων Χαναανιτών που λάτρευαν τον Μολόχ, και κατοικούσαν παράλληλα με τους Ισραηλίτες στη γη (δες εδ.26).
Σύμφωνα μ’ αυτό το κεφάλαιο, ήταν πρώτα
απ’ όλα, η εμπλοκή των Χαναανιτών σε όλες αυτές τις αμαρτίες που απαριθμούνται εδώ,
που τους απώθησαν από τη γη και
κατακτήθηκαν από τους ισραηλίτες.
4. Κτηνοβασία
Λευιτ.ιη:23 Ουδέ
θέλεις συνουσιασθή μετ' ουδενός κτήνους, διά να μιανθής μετ' αυτού· ουδέ γυνή
θέλει σταθή έμπροσθεν κτήνους, διά να βατευθή· είναι μυσαρόν.
Η Γραφή απαγορεύει κάθετα κάθε είδους σεξουαλική πράξη με ζώα.
Καθαρά πλέον, το Λευιτ.ιη δεν αφορά μόνο το έθνος Ισραήλ.
Δεν είναι παιχνίδι.
Αρκετά αυτό το παιχνίδι του Λευιτικού τώρα, γιατί μπορώ ν’
ακούσω μια έντονη ερώτηση που έρχεται: είναι η ομοφυλοφιλία το ίδιο με όλες αυτές
τις άλλες αμαρτίες;
Εξαρτάται από την αμαρτία. Όλοι έχουμε πληγές, πειρασμούς
και φυσικές πηγές αδυναμίας. Ο Θεός μας γνωρίζει μέσα και έξω. Ξέρει όλες τις
ιστορίες μας. Αλλά η Αγιότητά Του αποτελεί πρώτιστη υπόθεση.
Τολμούμε να εξισώσουμε την ομοφυλοφιλία με τις άλλες αμαρτίες
που παρατίθενται στο Λευιτικό ιη; Στο κάτω κάτω της γραφής, όπως έγραψε ο απόστολος
Ιάκωβος, (β:8-11) Εάν μεν εκτελήτε τον
νόμον τον βασιλικόν κατά την γραφήν, Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν,
καλώς ποιείτε· εάν όμως προσωποληπτήτε, κάμνετε αμαρτίαν και ελέγχεσθε υπό του
νόμου ως παραβάται. Διότι όστις φυλάξη όλον τον νόμον και πταίση εις εν,
έγεινεν ένοχος πάντων. Επειδή ο ειπών, Μη μοιχεύσης, είπε και, Μη φονεύσης·
αλλ' εάν δεν μοιχεύσης, φονεύσης δε, έγεινες παραβάτης του νόμου.
Με άλλα λόγια, ο ίδιος Θεός που διακήρυξε ότι η αιμομιξία
και η μοιχεία είναι αμαρτίες, έβαλε και την ομοφυλοφιλία στην ίδια κατηγορία,
γνωρίζοντας πολύ καλά τους αγώνες που αντιμετωπίζουν όλα τα είδη των ανθρώπων.
Οι άνθρωποι εξαπατώνται όταν κρίνουν τον εαυτό τους και τους άλλους, αλλά ο
Θεός βλέπει τα πάντα το ίδιο (Εβρ.δ:13) και δεν είναι ουδέν κτίσμα αφανές ενώπιον
αυτού, αλλά πάντα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα εις τους οφθαλμούς αυτού, προς
ον έχομεν να δώσωμεν λόγον. Ο Θεός που φανερώθηκε σαν αγάπη και θυσία στο πρόσωπο του ανθρώπου Ιησού Χριστού
είναι ο ίδιος Θεός που έδωσε αυτές τις δίκαιες εντολές στην Παλαιά Διαθήκη.
Το πρόβλημα με την επιλεκτική υπακοή στο «Παιχνίδι του
Λευιτικού» δεν είναι ακριβώς ότι η Γραφή εναντιώνεται στον εαυτό της, αλλά ότι
άδικα διαιρεί το χαρακτήρα του Θεού.
Αυτό που είναι πραγματικά δυσκολονόητο είναι ότι στον Ιάκ.β,
όπου μαθαίνουμε ότι όλες οι αμαρτίες εξίσου, είναι παραβιάσεις του χαρακτήρα
του Θεού, το θέμα είναι ότι κάθε προσπάθεια να κερδίσει κανείς την αποδοχή του
Θεού μέσα από καλά έργα και ακολουθώντας ηθικούς κανόνες - είναι τελείως περιττή.
Αυτό είναι σημαντικό, διότι ακόμη και μη – χριστιανοί ΛΟΑΤ
παίζουν ένα δικό τους «Λευιτικό Παιχνίδι», πιστεύοντας ότι ο Θεός θα τους
αποδεχτεί επειδή υπακούνε ορισμένες «σημαντικές» εντολές (με το να είναι γενικά
ένα αξιοπρεπές άτομο) ενώ δεν τα καταφέρνουν σε άλλες.
Υπάρχει ένας νόμος ελευθερίας, σύμφωνα με τον οποίο είμαστε
ελεύθεροι από το να ακολουθούμε από φόβο και ελεύθεροι να αγαπάμε και να ευαρεστούμε
ένα Άγιο Θεό. Αλλά δεν μπορούμε να ζούμε κατ’ αυτό τον τρόπο, επεμβαίνοντας στα
πρότυπα του Θεού. Αντίθετα, μπορούμε να ζήσουμε μετανοώντας από τις αμαρτίες
μας και επιτρέποντας στο Θεό να μας ενδυναμώσει για να ζήσουμε γι’ Αυτόν. Η αληθινή
ελευθερία — υπακούοντας τους νόμους του Θεού ηθελημένα κι όχι σαν αγγαρεία — έρχεται
μόνο αφού αλλάξουμε τα μυαλά μας σχετικά με την αμαρτία μας και εμπιστευόμενοι
ότι με τη θυσίας του Χριστού έχει πληρωθεί ο μισθός της αμαρτίας μας.
Κανείς δεν είναι απρόσβλητος σε πειρασμούς. Αλλά σε παρακαλώ,
φίλε, τακτοποιήσου με τον Θεό εγκαταλείποντας την αμαρτία και εμπιστευόμενος το
έργο του Χριστού, όποιος κι αν είσαι!
