Η δύναμη της εκκλησίας είναι ο αγιασμός της

Όταν κάποιος πρωτογεννιέται στην οικογένεια του Θεού, είναι ένα νήπιο εν Χριστώ (Εβρ.ε:11-14 & ς:1-3). Πρέπει να ακολουθήσει μια περίοδος αύξησης κι ανάπτυξης, η οποία θα συνεχιστεί μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο Κύριος έχει φροντίσει γι’ αυτή την συνεχή αύξηση των παιδιών Του τοποθετώντας αποστόλους, προφήτες, ευαγγελιστές, ποιμένες και δασκάλους (Εφεσ.δ:12-15).

«ΟΙ ΚΑΘΑΡΟΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝ»

Στην εποχή των απορρυπαντικών, χρήσιμο είναι να δούμε ποια είναι αυτή η καρδιά για την καθαρότητα της οποίας έδωσε το μακαρισμό του ο Κύριος (Ματθαίος ε:8) και γιατί ο μακαρισμός:

1. Ποια είναι αυτή η καρδιά;

Κατά τη Βίβλο, είναι η εσωτερική προσωπικότητα του ανθρώπου, εκεί που η βούλησή του έχει την έδρα της και που συναισθήματα και επιθυμίες γεννιούνται και εκπορεύονται. Είναι όλο, που δεν είναι νους και σώμα του ανθρώπου.

Η ΚΟΡΥΦΑΙΑ

Ψαλμός ριθ:33-40

Είναι γνωστό, πως από πέντε πόρτες μπαίνουν μέσα μας μηνύματα του έξω κόσμου. Είναι η όραση, η ακοή, η γεύση, η όσφρηση και η αφή. Από τις πέντε δε αισθήσεις, κορυφαία θεωρείται η όραση.

Και ενώ ο Θεός απλώνει γύρω μας το θαυμάσιο πανόραμα της Δημιουργίας, που με πειστική γλώσσα μιλάει και οδηγεί στο Δημιουργό, από την άλλη και ο εχθρός μας πλημμυρίζει καθημερινά με το δικό του αμαρτωλό υλικό, που προσπαθεί να μας το περάσει, μέσα από την ίδια τη μεγάλη και αποτελεσματική πόρτα, τα μάτια μας.

ΤΟ ΦΩΣ ΔΙΑΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Β΄ Κορ.ς:14-18  Γεν.α:1-5, 14-19

«Και χώρισε ο Θεός το Φως από το σκοτάδι»

Η έννοια του αποχωρισμού, του διαχωρισμού, που τη βλέπουμε να κυριαρχεί στα παραπάνω εδάφια, αποτελεί ένα από τα κύρια συστατικά μιας ευρύτερης έννοιας, της έννοιας της αγιότητας. Ανάμεσα στα άλλα, άγιος σημαίνει γενικά ο ξεχωρισμένος, ο αφιερωμένος σε ένα σκοπό.

Για το Θεό, «άγιος» είναι ο ξεχωρισμένος από τον κόσμο και την αμαρτία, ο αφιερωμένος αποκλειστικά σ’ Αυτόν, αφού είναι Θεός «ζηλότυπος», δηλαδή που απαιτεί αποκλειστικότητα λατρείας –επομένως άγιος σημαίνει καθαρός.

Από τη Γένεση μέχρι την Αποκάλυψη όλη η Γραφή διέπεται απ’ αυτή την έννοια της αγιότητας, που για να βιωθεί έπρεπε να υπάρχει διαχωρισμός:

·        Διαχωρισμός του Άβραμ από τους συμπολίτες του

·        των τελετουργικά καθαρών από τα ακάθαρτα

·        των Ισραηλιτών από τους εθνικούς

·        των πιστών από τους απίστους

·        του φωτός από το σκοτάδι