Στην εποχή των απορρυπαντικών, χρήσιμο είναι να δούμε ποια
είναι αυτή η καρδιά για την καθαρότητα της οποίας έδωσε το μακαρισμό του ο
Κύριος (Ματθαίος ε:8) και γιατί ο μακαρισμός:
1. Ποια
είναι αυτή η καρδιά;
Κατά τη Βίβλο, είναι η εσωτερική προσωπικότητα του ανθρώπου,
εκεί που η βούλησή του έχει την έδρα της και που συναισθήματα και επιθυμίες
γεννιούνται και εκπορεύονται. Είναι όλο, που δεν είναι νους και σώμα του ανθρώπου.
2. Τί
είναι καθαρότητα;
Σημαίνει βασικά την απουσία «ρυπαντών», από τον αέρα, τα
δάση, το νερό (σήμερα πόσο υποφέρουμε από τούς ρυπαντές!) κι από την πνευματική
μας ζωή. Όταν λέμε λ.χ. καθαρό χρυσάφι, εννοούμε απελευθερωμένο από όλες τίς
ξένες προσμίξεις.
3. Ποια
είναι η καθαρότητα της καρδιάς;
Είναι όταν ζει σε πλήρη αρμονία με το θέλημα του Θεού, για το
όποιο και φτιάχτηκε. Χαρακτηριστικό, το· «χαίρω, Θεέ μου, να εκτελώ το θέλημά
σου και ο νόμος σου είναι έν τω μέσω της καρδίας μου» (ψαλμός μ:8).
4. Πως
μπορεί να καθαριστεί η καρδιά;
Ας προσέξουμε ότι όπως ένα ρούχο, πρέπει όχι μόνο να το
καθαρίσουμε αλλά και να το διατηρήσουμε καθαρό, έτσι και δω. «Το αίμα του
Χριστού καθαρίζει τη συνείδησή μας» τούτη δε η κάθαρση της καρδιάς αποκτιέται
«διά της πίστεως» (Πράξεις ιε:9). Τούτο όλο, είναι η αφετηρία. Στη διαδρομή της
πνευματικής ζωής, «διά του λόγου» επιτελείται ο αγιασμός δηλ. η συνεχής
καθαρότης (Εφεσίους ε:26, Ιωάννης ιζ:17).
5. Ποια η
επαγγελία του μακαρισμού;
«Θέλουσι ίδει τον Θεόν». Ο νους βέβαια πηγαίνει στο «αγνίζει
εαυτόν... θέλομεν ιδεί Αυτόν κλπ.» (Α’ Ιωάννη γ:2). Όμως, υπάρχει και κάτι πιο
βραχυπρόθεσμο κι εξίσου με το παραπάνω μελλοντικό, ένδοξο. Αυτός που ’ναι
καθαρός στην καρδιά, που δεν πάσχει από πνευματικό καταρράκτη, βλέπει
καθημερινά τον Θεό- την αγάπη του στο πρόσωπο και το έργο του Χριστού, τη σοφία
του στη φύση και τη Βίβλο, την πρόνοιά του στην πνευματική του πορεία. Ζει, σέ
μια έκτη αίσθηση - της παρουσίας του Θεού στη ζωή του (Εβραίους ια:27).
6. Είναι
η καρδιά μου καθαρή;
Δύο προσευχές του Δαβίδ, μάς βοηθούν επί του προκειμένου.
«Καρδίαν καθαράν κτίσον έν εμοί, Θεέ» (να:10) και «δοκίμασόν με, Θεέ, και
γνώρισον την καρδίαν μου» (ρλθ:23). Αν τούτη είναι η καθημερινή λαχτάρα και
προσευχή μας, ο Κύριος όλο και πιο πολύ και πιο βαθιά, θα συντελεί μέσα μας
τούτη την καθαρότητα και στην όμορφη, γαληνεμένη επιφάνεια της καθαρής καρδιάς
μας, θα βλέπουμε - και οι άλλοι θα βλέπουν επίσης - τον Κύριο.
