Η ΜΑΧΗ ΣΤΗ ΓΕΘΣΗΜΑΝΗ

Μιλάμε συχνά, για τη νίκη του Χριστού στη Γεθσημανή. Μάλιστα παίρνουμε δεδομένο, ότι ο Ιησούς φυσικά νίκησε, γιατί... απλούστατα ήταν Αυτός που ήταν. Όμως ήταν τόσο απλά τα πράγματα! Μήπως η απλότητα η απλοϊκοποίηση, αφαιρεί από το τραγικό μεγαλείο! Από τη συγκλονιστική ρεαλιστικότητα της μάχης. Ας, δούμε...

1. ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΧΗ

Πλησίαζε το Πάσχα, 10 του μήνα Νισάν: Στις 10 ο Ισραηλίτης έπρεπε να προμηθευτεί το Πασχαλινό αρνί (Έξοδος ιβ:3) - είσοδος του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, «ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτία του κόσμου» (Ιωάννης α:29). Το αρνί αυτό θα έπρεπε ο Ισραηλίτης να το φυλάξει ως τις 14 (Έξοδος ιβ:6) - μεσολαβεί- καθαρισμός ναού, ερχομός Ελλήνων, τελευταίο δείπνο. Έτσι, το Πάσχα τούτο, είχε κάτι το μοναδικό. Η «διά του ίδιου αίματος» (Εβραίους θ:12) προσφορά του Χριστού «υπέρ της του κόσμου ζωής» (Ιωάννης ς:51), θα έκρινε αν τα συνηθισμένα Πάσχα θα εξακολουθούσαν ή θα εγκαινιαζόταν το πρώτο ένδοξο Πάσχα της Καινής Διαθήκης. Ο Ιησούς, προσέρχεται σ’ αυτό εθελοντικά - «ουδείς αίρει... εγώ τίθημι» (Ιωάννης ι:18).

2. Ο ΤΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ

Ένα γνωστό λουτρουβιό (Γεθσημανή), στο βουνό με τα λιόδεντρα. Γνωστό από το «πολλάκις» (Ιωάννης ιη:2) της καταφυγής του Χριστού για περισυλλογή και προσευχή. Μαζί με το κελάρισμα του κοντινού χείμαρρου των Κέδρων, πόσα δάκρυα, ικεσίες, μεσιτείες του Ιησού για τους αμαρτωλούς! Αιωνόβια λιόδεντρα και τώρα σκεπάζουν τούτη τη δυτική λοφοπλαγιά. Όμως, σίγουρα δεν είναι αυτά που δέχτηκαν το πότισμα του αιμάτινου ιδρώτα. Ο Ιώσηπος μας λέει, ότι ηή 4^η λεγεώνα του Τίτου στρατοπέδευσε εδώ, έκοψε όλα τα δέντρα ένα γύρω, για να διευκολύνουν την άλωση της Άγιας Πόλης. Ευχαριστούμε γιατί έτσι δεν είναι ανάγκη να κάνουμε τοπική επίσκεψη για να ζήσουμε τη μεγάλη μάχη.

3. Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΧΗ

Στο ανώγειο, είχε πλύνει τα πόδια των δώδεκα. Τώρα, από την ώρα της μάχης, ο ένας μετά τον άλλο υποχωρούν: Ο ένας, είχε σμίξει με τους εχθρούς, σαν τον Εφιάλτη στις Θερμοπύλες. Οι οκτώ, ανίκανοι για κάθε απόφαση, ούτε που μπαίνουν στο πεδίο. Οι τρεις προχωρούν, μα αποκοιμιούνται. Καλύτερα; Βεβαίως! Αλλιώτικα, ίσως ν’ αποδίδονταν τίτλοι συμμετοχής στη μάχη. Στη μάχη, προχωράει μόνος ο Ιησούς. ΜΟΝΟΣ: α) στη μεταμόρφωση (Ματθαίος ιζ:8). 6) μόνος με την αμαρτωλή στο ναό (Ιωάννης η:9). γ) «μόνος επάτησε τον ληνόν» (Ησαΐας ξγ:3). Είχε έρθει η στιγμή του «πατάξω τον ποιμένα και διασκορπισθήσονται τα πρόβατα» (Ματθαίος κς:31). Γι’ αυτό, «οι μαθητές ΠΑΝΤΕΣ αφέντες αυτόν έφυγον» (Ματθαίος κς:56)...

4. Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ

Στην έρημο, είχε δώσει τη μάχη ενάντια στο Διάβολο (Ματθαίος δ:1 -11). Στη Γεθσημανή τώρα, μια αφάνταστα σκληρότερη κι αποφασιστικότερη μάχη. Η μάχη υποταγής του θελήματος Του στο θέλημα του Πατέρα. Αν τα «λύπη... αδημονία... αγωνία», αφορούσαν τον τρόμο των καρφιών, ο Ιησούς δεν θα υπερείχε πολύ από άλλους ήρωες της ιστορίας. Όμως, όχι. Ο συγκλονισμός ήταν στη σκέψη της αμαρτίας που θα επωμιζόταν, της αποστροφής του προσώπου του Πατέρα στο Σταυρό, του «ελογίσθη μετά άνομων» (Ησαΐας νγ:12). Στη μάχη τούτη, της κατανόησης και υποταγής στο θείο θέλημα, ο Ιησούς χρησιμοποίησε τρία όπλα:

1. την προσευχή = «προσηύχετο» (Λουκάς κβ:42)

2. την προσευχή = «πάλιν προσηύξατο» (Ματθαίος κς:42)

3. την προσευχή = «προσηύξατο εκ τρίτου» (εδ.44)

5. ΟΙ ΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ

Υπήρξαν, τρεις και συγκλονιστικές. Με ευδιάκριτα τα όρια, ανάμεσά τους. Ας πλησιάσουμε, ευλαβικά:

ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ

Η πρώτη, έντονη, αγωνιώδης προσευχή: «Πάτερ μου, εί δυνατόν έστιν, παρελθάτω το ποτήριον τούτο άπ’ εμού» (Ματθαίος κς:39). Και «παρένεγκε τούτο το ποτήριον, πλην ού τί εγώ θέλω» (Μάρκος ιδ:36). Ζητάει να μάθει το θέλημα του Πατρός. Το αίτημα «εί δυνατόν: να μη πιει το ποτήρι και να μη παραβεί το θέλημα του Θεού. Σε τούτη τη φάση είναι «γονατιστός» και «ώφθη άγγελος ενισχύων» (Λουκάς κβ:41,43). Ποιόν; Τον... «δι’ ού τα πάντα εγένετο» (Ιωάννης α:3). Ποια η ενίσχυση; Το ανάγκη να το πεις. Πώς να μπούμε σέ τούτα τα άγια των Αγίων της επίγειας ζωής του Κυρίου μας! Ο ενισχυτής άγγελος, ήταν σαν να έλεγε - Πρέπει, για τους αμαρτωλούς. Για τους σταυρωτές σου. Για τον προδότη και τον αρνητή μαθητή. Για κείνους τους Έλληνες. Για τη σωτηρία του κόσμου. Άλλος τρόπος, δεν υπάρχει.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ     

Το «εί ού δύναται παρελθείν εάν μη πίω αυτό, γενηθήτω το θέλημά σου» (Ματθαίος κς:42), συνθέτει τη δεύτερη αποφασιστική φάση της συγκλονιστικής μάχης. Ο Ιησούς εκλέγει ελεύθερα, κάτω από την έμπνευση της θείας Του αγάπης, το «ιδού ήκω, του ποιήσαι ο Θεός το θέλημά σου» (Εβραίους ι:7). Η αγάπη, μέσα στην αγωνία, εκλέγει το δρόμο της θυσίας. Τούτο, δεν έγινε εύκολα ή απόνετα. Η στάση είναι· «έπιπτεν επί της γης» και το τίμημα - «θρόμβοι αίματος» (Μάρκος ιδ:35, Λουκάς κβ:44). Αποφάσιζε λοιπόν τώρα, να ταυτιστεί με το θέλημα του Πατέρα. Να γίνει ο Αμαρτωλός, στη θέση των αμαρτωλών. Οι ουρανοί μ’ αγωνία είχαν σκύψει πάνω από τη Γεθσημανή, ν’ αφουγκραστούν την απάντηση. Η αγάπη λοιπόν του Χριστού, είχε πει «ναι».

ΤΡΙΤΗ ΦΑΣΗ           

Η τρίτη προσευχή, δεν είχε θρόμβους αίματος. Στην πρώτη, γνώρισε το θέλημα του Πατέρα. Στη δεύτερη, το δέχτηκε. Στην τρίτη, το επιβεβαίωσε - «τον αυτόν λόγον ειπών πάλιν» (Ματθαίος κς:44). Ναι Πατέρα, το δέχτηκα. Είμαι έτοιμος να πιώ το ποτήρι.

6. ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ

Το παράπονό Του «μίαν ώραν ούκ ισχύσατε γρηγορήσαι μετ’ εμού» (Ματθαίος κς:40), δείχνει ίσως τη διάρκεια της μάχης. Η ώρα αυτή πέρασε. Προσευχές που δεν προσφέρθηκαν, δεν χρειάζονταν πιά. Τώρα, μια άλλη ώρα αρχίζει. Ο Ιησούς την ονόμασε «ώρα και εξουσία του σκότους» (Λουκάς κβ:53). Σκηνικά της - ένας άθλιος όχλος με μαχαίρια και ξύλα, οι εγκάθετοι των γραμματέων και φαρισαίων και επικεφαλής, ο προδότης μαθητής. Χρειάζονταν όλα τούτα; Ασφαλώς, όχι. Ο Υιός είχε ήδη υποταχθεί στον Πατέρα. Ο Αμνός που μπήκε στο σπίτι μας τις 10 του Νισάν, αύριο Παρασκευή τις 14 θα σφαχτεί, για να γιορτάσουμε το Πάσχα της Καινής Διαθήκης. Ο άρχων του κόσμου λοιπόν είχε έλθει. Καμιά εξουσία δεν είχε στον Ιησού. Αλλά... «καθώς ενετείλατό μοι ο Πατήρ, ούτως ποιώ» (Ιωάννης ιδ:31). Εκούσια παραδίδεται στην «εξουσία του σκότους», για να μας φέρει στη βασιλεία της αγάπης του» (Κολοσσαείς α:13).

7. ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΑΧΗ

Η μάχη της Γεθσημανή, τέλειωσε. Η κουστωδία κατηφορίζει προς την πόλη που «φονεύει τους απεσταλμένους του Θεού» (Λουκάς ιγ:34). Ο Ιησούς μαζί τους, γαλήνιος κι αποφασιστικός. Τον περιμένει ο εξευτελισμός δύο δικών και το σταυρικό μαρτύριο. Όμως η κρίσιμη μάχη έχει κερδηθεί. Η αγωνία της Γεθσημανή, έχει θετικά κι ευλογημένα αντιμετωπιστεί. Τώρα, ή 13^η του μήνα Νισάν κλείνει και σέ λίγο θ’ ανατείλει η 14^η της σφαγής του Πασχαλινού αμνού. Σε λίγο η ώρα του σκότους θα ’χει περάσει. Ο ύσσωπος της πίστης, θα μπορεί να χρίσει ανώφλια και παραστάτες αμαρτωλών ψυχών. Τώρα, αδελφοί μου, «το Πάσχα ημών εθυσιάσθη υπέρ ημών ο Χριστός» (Α’ Κορινθίους ε:7). Και κάτι ακόμη. Η Γεθσημανή της υποταγής τ’ ανθρώπινου θελήματος στου Θεού το θέλημα, κι αν περνάει από αγωνία αιμάτινου ιδρώτα, οδηγεί πάντα στην ανάσταση και στο φως.