Από τα εφτά «εγώ ειμί» του Χριστού, που το Ευαγγέλιο του
Ιωάννη μας δίνει (ο άρτος ς:25-63, το φως α:4-13, η θύρα ι:1-4, ο ποιμήν ο
καλός ι:11,η ανάσταση ια:23-44, η οδός η αλήθεια και η ζωή ιδ:1-24 κι η άμπελος
η αληθινή ιε:1-17), ίσως το πιο ευλογημένο και οπωσδήποτε το πιο κοντά στον
άνθρωπο και τις ανάγκες του, είναι ο «Καλός Ποιμένας».
Ας το πλησιάσουμε, χωρίς
ν' αφήσουμε την οικειότητά μας μ’ αυτό, να μας κλέψει κάτι από την ομορφιά του,
τη γλυκύτητά του και τις πολύτιμες αλήθειες του.
1. «Βάλλει την ψυχήν του υπέρ των προβάτων»
(εδ.11). Χαρακτηριστικό του χριστιανικού Ευαγγελίου δεν είναι μόνο το ότι ο
Χριστός είναι Σωτήρας, άλλ' είναι εκούσιος Σωτήρας. Δεν θυσιάστηκε για τα
πρόβατά του, έτσι όταν συνέπεσε να επιτεθεί ο λύκος, αλλά γεννήθηκε εδώ στη γη με
σκοπό του αυτή τη θυσία. Την απαραίτητη για τη σωτηρία μας. «Ουδείς αίρει την
ψυχήν μου άπ’ εμού... εγώ τίθημι αυτήν άπ’ εμαυτού» (18). «Εν αίματι, ο μέγας
ποιμήν των προβάτων» (Εβραίους ιγ:20), εγκαινίασε την Καινή Διαθήκη. Η «επιστροφή
στον ποιμένα των ψυχών ημών» (Α’ Πέτρου β:25), γίνηκε μέσω της συγκλονιστικής
θυσίας του Υιού. Ο Σταυρός του Χριστού, πρέπει ν’ αποτελεί την πεμπτουσία κάθε Χριστιανικού
μηνύματος.
2. Τα πρόβατά του, ακούν τη φωνή του (16).
Το «ακούσωσιν», αναφέρεται ασφαλώς στα πρόβατα που θ’ ακολουθούσαν τον Ιησού
έκτος της αυλής του ιουδαϊκού λαού. Πού θ’ ακολουθούσαν, έπειτα από τη μεγάλη θυσία
του Σταυρού. Αναφέρεται όμως και σε μια άλλη βασική βιβλική αλήθεια. Του απόλυτα
προσωπικού χαρακτήρα του Ευαγγελίου. Η αμαρτωλή ψυχή για να σωθεί, πρέπει τη
φωνή του Χριστού - όχι απλώς του κήρυκα η του δόγματος — ν’ ακούσει. Μπορεί να
’ναι μέσω ενός κηρύγματος η έντυπου, όμως είναι η φωνή του Καλού Ποιμένα. Και
σ’ αυτόν, πρέπει να ’ρθει η ψυχή (Ματθαίος ια:28).
3. Γνωρίζει τα πρόβατά του (14). Τούτη
είναι μια μοναδική γνώση. Εμείς γνωρίζουμε τον άνθρωπο από το φαινόμενο. Гι’ αυτό
και οι συγκλονιστικές συχνά αποκαλύψεις, οι αποκαρδιωτικές εκπλήξεις. Ο Χριστός
γνωρίζει την καρδιά σου (Α’ Σαμουήλ ις:7), γνωρίζει τον αληθινό σου άνθρωπο. Αυτό,
σημαίνει δύο πράγματα: Αν οι άλλοι δεν σε νιώθουν, σε αδικούν, σε παρεξηγούν, ο
Κύριος ξέρει τα ελατήριά σου, τα πραγματικά σου βάθη. Δεύτερο, αν στους άλλους
μπορείς να κρυφτείς, στον Κύριο όχι. Βλέπει μέσα από τη θρησκευτική σου ετικέτα,
πίσω από τις τυποποιημένες εκκλησιαστικές σου φράσεις. Έχε το υπόψη σου. Κι αν
ρωτάς- με γνωρίζει ο Θεός; Η απάντηση είναι στο Α’ Κορινθίους η:3 - «εάν τις αγαπά
τον Θεόν, ούτος γνωρίζεται υπ’ αυτού».
4. Τα πρόβατά του, τον γνωρίζουν (14). Η εξοχότερη
από κάθε γνώση και γνωριμία. Ο Παύλος θεωρούσε όλα σκύβαλα και ζημία,
προκειμένου βαθύτερα κι ουσιαστικότερα «να γνωρίσει τον Χριστό» (Φιλιππησίους γ:10).
Και τόσο προσωπικά και ουσιαστικά τον είχε γνωρίσει, ώστε στο κύκνειο γραφτό
του βεβαίωνε ότι- «εξεύρω εις τίνα επίστευσα» (Β’ Τιμόθεο α:12). Τούτη η γνώση
μπορεί - και πρέπει - να βαθαίνει καθημερινά, ενώ α) επικοινωνούμε μαζί του με τη
μελέτη και την προσευχή, β) ζούμε τη ζωή του ακολουθώντας τον και γ) δίνουμε τη
μαρτυρία μας γι’ αυτόν.
5. Τα πρόβατα, του ανήκουν (12). Δεν είναι
ο κάποιος μισθωτός που «ου μέλει αυτώ περί των προβάτων». Τούτη η αλήθεια,
είναι αρκετή ν’ αφαιρέσει από μέσα μας κάθε αίσθημα ανασφάλειας, φόβου, αβεβαιότητας,
μέριμνας. Στη γη και στον Άδη, δεν υπάρχουν αρκετές δυνάμεις που να μπορέσουν να
μας αποσπάσουν από τα χέρια του. «Ουδείς θέλει αρπάσει αυτά εκ της χειρός μου»
(28). Σκέψου πως αυτό το «χέρι» είναι- χέρι δυνάμεως αφού δημιούργησε και χέρι αγάπης
αφού έκαμε λύτρωση. Του ανήκουμε, μας αγόρασε με μια τόσο μεγάλη τιμή. Δεν ανήκουμε
πια στους εαυτούς μας (Α’ Κορ.ς:19).
6. «Μέλει αυτόν περί των προβάτων του»
(13). Ενδιαφέρεται για τα πρόβατά του, για σένα και μένα. Την ίδια αλήθεια επαναλαμβάνει
ο Πέτρος «μέλει αυτώ περί ημών». Όμως, δεν σταματάει εδώ. Είναι μια αλήθεια όχι
για να αποστηθίσουμε, αλλά για να ζήσουμε. Αφού λοιπόν «μέλει αυτόν περί ημών...
πάσαν την μέριμναν υμών επιρρίψατε έπ’ αυτόν» (Α’ Πέτρου ε:7). Ακούμπησε δηλαδή
πάνω του. Εξάλλου δεν μας υποσχέθηκε· «ιδού εγώ, θα είμαι μαζί σας όλες τις ήμερες...»
(Ματθαίος κη:20). «Μαζί σας», σημαίνει κανένα φορτίο δεν θα σηκώσετε μόνοι σας,
καμιά εκλογή δεν θα κάμετε μόνοι σας, σε κανένα πρόβλημα δεν θα σταθείτε μόνοι
σας.
7. Θα γίνουμε όλοι μία ποίμνη μ’ ένα Ποιμένα
(16). Σήμερα όταν βλέπει κανείς τα «πρόβατα του Χριστού» σκορπισμένα σε τόσα
κράτη, χωρισμένα σε τόσες εκκλησιαστικές μάντρες, μιλώντας τόσες διαφορετικές γλώσσες
απογοητεύεται ίσως. Όμως είναι παρήγορο ότι μέσα σ’ αυτή την ποικιλία και το
σκόρπισμα, υπάρχει κάτι βασικά κοινό. Όλοι έχουν ακούσει προσωπικά τη φωνή του.
Όλα, τον ακολουθούν. Όλα, του ανήκουν. Για όλα θυσιάστηκε στο Σταυρό. Και όλα,
όταν «ο Αρχιποιμήν φανερωθεί» (Α’ Πέτρου ε:4), θα γίνουν μία ποίμνη μ’ έναν
Ποιμένα. Τότε, που «θα κατοικούμε στον Οίκο του Κυρίου εις μακρότητα ήμερών» (ψαλμός
κγ:6).
