Ιούδ.α:3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

ΝΑΟΣ, ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ


Ένα σπίτι, χτίζεται για ένα σκοπό. Προσπάθεια καταβάλλεται, να ’ναι τέτοιο που να εξυπηρετεί αυτό το σκοπό. Ποια έκτροπή, όταν ένα σπίτι που χτίστηκε για να στεγάσει μια οικογένεια, χρησιμοποιείται για... έδρα λ.χ. ποδοσφαιρικού σωματείου! Όμως πιο πολύ, όταν ο «Οίκος του Θεού», καταντάει «οίκος εμπορίου» (α’ καθαρισμός - Ιωάννης β:16) και... «σπήλαιο ληστών» (β' καθαρισμός - Ματθαίος κα:13). Πώς αυτή η φοβερή εκτροπή; Ποια η φωτεινή αφετηρία; Υπάρχει δρόμος επιστροφής κι επανατοποθέτησης; Ας δούμε:


1. ΥΠΗΡΧΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΑΟΣ;

Λατρεία ναι, όχι όμως ναός! Ήταν στην περίοδο της αθωότητας. Τότε που «η αμαρτία δεν είχε ακόμη υψώσει μεσότοιχο φραγμού» (Εφεσίους β:14), ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο. Στην Εδέμ υπάρχουν τα πάντα, έκτος από Ναό. Υπήρχε εκεί η ελεύθερη επικοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό. Ο Θεός «περπατούσε στον Παράδεισο» (Γένεση γ:8) και ο άνθρωπος πρόσφερε απευθείας τη λατρεία του σ’ Αυτόν.

2. ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΑ / ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΝΑΟΙ

Τα θυσιαστήρια του Άβελ και Κάιν, είναι οι πρώτοι μνημονευόμενοι ανθρωπόφτιαχτοι ναοί (Γένεση δ). Αργότερα οι πατριάρχες Νώε (η:20,21), Αβραάμ (ιγ:18), Ισαάκ (κς:25), Ιακώβ (λγ:20) κλπ., οικοδομούν θυσιαστήρια για να λατρεύσουν τον Θεό. Παντού δε, μία η κυρίαρχη στάση. Ο άνθρωπος συντριμμένος από τη συναίσθηση της αμαρτωλότητάς του, προσφέροντας ιλαστήριο θυσία στον Θεό. Η απευθείας επικοινωνία με τον Θεό, είναι - λόγω της αμαρτίας - ανέφικτη πιά.

3. Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ

Η Σκηνή του Μαρτυρίου, ο πρώτος καθιερωμένος τόπος συλλογικής λατρείας, σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού στο Μωυσή (Έξοδος κε:9, κς:30, Εβραίους η:5). Μαζί της καθιερώνεται το ιερατείο (Αριθμοί γ:10, ιη:3,5, Εβραίους θ:6, η:2). Με την εγκατάσταση στη γη της Επαγγελίας, έχουμε το Ναό του Σολομώντα (4ο έτος βασιλείας του). Στοίχισε 490.000.000 χρυσές λίρες, 3.000 φοίνικες (δέντρα Λιβάνου) και 150.000 Χαναναίοι λατόμοι, μεταφορείς κλπ. Λεηλατήθηκε το 587 από Βαβυλώνιους

Β' Ναός, του Ζοροβάβελ (537-515), έπειτα από διάταγμα του Κύρου, βασιλιά Περσίας. Απλούστερος του πρώτου. Άγια άγιων αδειανά, αφού η Κιβωτός της Διαθήκης είχε εξαφανιστεί  

Ναός, του Ηρώδη (8ο έτος Ηρώδη -19 π. X.). Σέ ½ χρόνο υπό ιερέων και υπόλοιπο σέ 8 χρόνια. Άγια άγιων πάλι κενά. Το 70 μ.Χ. Ρωμαίος στρατιώτης, παρά διαταγή του Τίτου, έβαλε φωτιά. Σε τούτον, το περιστατικό του Ιωάννη β:20 και Ματθαίου κα:12,13.

4. Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ

Στην Παλαιά Διαθήκη, ήταν τόπος επικοινωνίας με το Θεό, μέσω του ιερέα και της προσφερόμενης θυσίας. Ήταν άγιος χώρος, αφού τον επισκίαζε η παρουσία του άγιου Θεού. (Πρδ. ημέρα εξιλασμού, θυσία, αρχιερέας, αίμα στο ιλαστήριο). Όμως, στην εποχή του Χριστού, υπήρχε ένας ηθικός και πνευματικός ξεπεσμός. Μια απαίσια εκμετάλλευση γινόταν της θρησκευτικότητας του λαού (αργυραμοιβοί, έμποροι, μεσάζοντες). Ο οίκος προσευχής, είχε γίνει οίκος εμπορίου. «Ο οίκος μου, σπήλαιο ληστών».

5. Ο ΝΑΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Στην Εδέμ, Ναός είναι ο Θεός. Στην Π. Διαθήκη, υπάρχει ο τυπικός Ναός. Στην Καινή, ο Χριστός «καταργεί το μεσότοιχο του φραγμού και διά του καταπετάσματος τουτέστι της σαρκός Του, παρουσιαζόμαστε μπροστά στον Θεό» (Εφεσίους β:14, Εβραίους ι:19,20). Απόδειξη, το σχίσιμο του καταπετάσματος στο Ναό, κατά τη σταύρωση του Χριστού (Ματθαίος κζ:51). Η πρώτη επικοινωνία, που χάλασε η ανθρώπινη αμαρτία, αποκαταστάθηκε από «την εφάπαξ» προσφορά του Χριστού (Εβραίους θ:12). Ήλθε η ώρα... που «πνεύματι και αληθεία» (Ιωάννης δ:21). Γι’ αυτό και τα «ούκ έν χειροποιήτοις ναοίς κατοικεί» (Πράξεις ιζ:24)... «το Πνεύμα του Θεού οικεί έν υμίν» (Α’ Κορινθίους ς:19)... «ημείς γάρ ναός Θεού έσμέν» (Β’ Κορινθίους ς:16).

6. ΝΑΟΣ Ο ΠΙΣΤΟΣ

Το ένδοξο μήνυμα του Ευαγγελίου, τούτο είναι: Η καρδιά η γεννημένη στην αμαρτία, η δουλωμένη στη δύναμή της, καθοριζόμενη στο αίμα του Χριστού, γίνεται κατοικητήριο του Θεού διά του Πνεύματος (Εφεσίους β:22). Πρόκειται για μια παρουσία, ουσιαστική όσο και πνευματική. Η υμνωδία, η προσευχή, η μελέτη του λόγου, η μαρτυρία, η υπηρεσία, τελούνται πρώτα μέσα στο ναό της λυτρωμένης ψυχής κι έπειτα στον Οίκο του Θεού, που αποδεικνύεται τέτοιος, από την ύπαρξη των παραπάνω πνευματικών στοιχείων. Υπό μια έννοια η Εκκλησία δεν είναι ναός, είναι άθροισμα πνευματικών ναών, που ’ναι οι λυτρωμένες ψυχές. Στην Κ.Δ. (πράξεις επιστολές) και οι 7 φορές που μνημονεύεται ο ναός, αφορά με τον ένα η τον άλλο τρόπο, το «ημείς ναός Θεού εσμέν».

7. Ο ΝΑΟΣ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ... .

Δεν υπάρχει, όπως δεν υπήρχε στην Εδέμ. Η επικοινωνία έχει πλήρως αποκατασταθεί. Έτσι, που «ναόν δεν είδον έν αυτή, ο γάρ Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ ναός αυτής εστίν και το Αρνίον» (Αποκάλυψη κα:22). Σχηματικά, θα το αποδίδαμε ως εξής:

ΕΔΕΜ
Π. ΔΙΑΘΗΚΗ
ΧΑΡΗ
ΟΥΡΑΝΟΣ
Ναός, Ο ΘΕΟΣ
ΝΑΟΙ Τυπικοί
Ναός, Ο ΠΙΣΤΟΣ
Ναός, ΟΘΕΟΣ
Προσωπική επικοινωνία
ΟΨΗ
Συμβολική επικοινωνία
ΤΥΠΟΣ
Πνευματική
Επικοινωνία
ΠΙΣΤΗ
Προσωπική επικοινωνία
ΟΨΗ

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Ο Θεός είναι Άγιος και η λατρεία μας σ’ Αυτόν πρέπει να είναι άγια. Οι ανθρωπόχτιστοι ναοί, μιλάνε για την αδυναμία του αμαρτωλού ανθρώπου, να συναντήσει και να επικοινωνήσει με τον Άγιο Θεό. Στην περίοδο της Καινής Διαθήκης που ζούμε, ναός είναι ο πιστός. Αυτός που το αίμα του Χριστού τον καθάρισε (Α’ Ιωάννη α:7) και το άγιο Πνεύμα ήλθε να κατοικήσει μέσα του. Αυτό το ναό καλούμαστε να τον κρατάμε καθαρό και αφιερωμένο στην απόλυτη χρήση του Θεού (Α’ Κορινθίους γ:11,17, ς:19, Β’ Κορινθίους ς:16, Εφεσίους β:21). Η λατρεία μας τώρα είναι πνευματική και άγια. Ώσπου, στην άγια παρουσία του Θεού θα λατρεύουμε και θα υμνούμε, στο Ναό που θα 'ναι «ο Παντοκράτωρ και το Αρνίον».