Αυταπάρνηση

Αυτή η σύντομη μελέτη εξηγεί γιατί η αυταπάρνηση είναι μια αδιαπραγμάτευτη πτυχή της χριστιανικής πίστης. Δεν μπορούμε να ακολουθούμε τον Χριστό και την κουλτούρα.

Όσοι ζούμε σε χώρες με καλό βιοτικό επίπεδο, δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε την αυταπάρνηση. Θεωρούμε το ζεστό νερό και την θέρμανση «απαραίτητα», αλλά για πολλούς ανθρώπους αυτά είναι «πολυτέλειες».

Αλλά τα αισθήματά μας γι’ αυτό το δικαίωμα, ξεπερνούν την φυσική άνεση. Περιμένουμε να είμαστε και συναισθηματικά άνετοι.

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ (2)

Φτωχή πνευματική διάθεση

Ο τρόπος με τον οποίο εκτελείς τα πνευματικά σου καθήκοντα δείχνει την άσχημη διάθεσή σου. Για παράδειγμα: Όταν προσεύχεσαι χωρίς αίσθημα ή πίστη, και έχεις στο νου σου πράγματα του κόσμου και κοσμικές καταστάσεις, τα λόγια σου δεν είναι τίποτε άλλο παρά απλή φλυαρία. Αυτός που προσεύχεται τέτοιου είδους, νεκρή προσευχή, δεν είναι ικανός να σου πει ούτε το λόγο για τον οποίο προσεύχεται.

«ΙΛΕΩΣ ΕΙΣ ΣΕΑΥΤΟΝ... ΑΠΑΡΝΗΘΗ ΕΑΥΤΟΝ»

Δύο αντίθετοι πόλοι ή φιλοσοφίες ζωής, γύρω από τους οποίους οι άνθρωποι στρέφονται, σκέφτονται και κινούνται. Ολόκληρη η συμπεριφορά του ανθρώπου, σημαδεύεται και κυριαρχείται από τούτη την εσωτερική και συνήθως ανομολόγητη τοποθέτηση. Παντού ο εαυτός σου ή πάντοτε η απάρνησή του. Το πρώτο το προβάλει ο άνθρωπος. Το δεύτερο, είναι η εντολή και ο όρος του Χριστού (Ματθαίος ις:21-28).

Εμείς τα έχουμε αφήσει όλα;

«Είπε δε ο Πέτρος· Ιδού, ημείς αφήκαμεν πάντα και σε ηκολουθήσαμεν» (Λουκ. ιη:28).

Αυτά τα λόγια του Πέτρου είναι ο επίλογος ενός άλλου επεισο­δίου. Ήταν η συνέ­χεια μιας συνάντησης, που είχε με κά­ποιον ο Ιησούς. Είναι ανάγκη να το έχουμε υπόψη μας αυτό, γιατί έτσι μόνο θα μπορέσουμε να καταλά­βουμε αυτά τα λόγια του απόστολου Πέτρου, αποφεύγοντας έτσι να τον αδικήσουμε, όπως τον αδίκησαν μερικοί ερμηνευτές των Γραφών.

Ήταν αμέσως μετά από τη συ­νάντηση του Χριστού μ' εκείνον τον πλούσιο νέο, που είχε έρθει για να Τον ρωτήσει πώς θα μπορούσε ν' αποκτήσει την αιώνια ζωή, και έφυγε λυπημένος γιατί ήταν πολύ πλούσιος. Ειλικρινής ήταν η επιθυμία στην καρδιά του ν’ αποκτήσει  την αιώνια ζωή, δεν είχε όμως τη δύναμη να την αγαπήσει περισσότερο από τα πλούτη του.

Ο Πνευματικός Αγωνιστής

Κανείς δε μπορεί να ζει αληθινή πνευματική ζωή αν δεν είναι αγωνιστής στον πνευματικό αγώνα.

Μόνο εκείνοι που πιστεύουν στις αξίες και τις αρετές, έλκονται από τον πνευματικό αγωνιστικό στίβο και στο στάδιο των πνευματικών αγώνων υπάρχουν μόνο αγωνιστές. Δε θα συναντήσεις ανθρώπους που πήγαν εκεί για να βρουν ανταλλαγή φιλοφρονήσεων, την επιδοκιμασία των ανθρώπων ή τα καλά τους λόγια ούτε ανθρώπους που πήγαν εκεί για να τα έχουν καλά με όλους. Αυτά όλα είναι ενάντια στον ανιδιοτελή και γενναίο μαχητή.

Ο πνευματικός αγωνιστής

Κανείς δε μπορεί να ζει αληθινή πνευματική ζωή αν δεν είναι αγωνιστής στον πνευματικό αγώνα. Όμως «τον καλόν αγώνα της πίστεως» (Α΄ Τιμ.ς:12), δεν τον διεξάγουν οι ερασιτέχνες, οι καιροσκόποι και οι ιδιοτελείς χαρακτήρες, αλλά οι αληθινοί αγωνιστές.

Μόνο εκείνοι που πιστεύουν στις αξίες και αρετές, έλκονται από τον πνευματικό αγωνιστικό στίβο και στο στάδιο των πνευματικών αγώνων υπάρχουν μόνο αγωνιστές. Δε θα συναντήσεις ανθρώπους που πήγαν εκεί για να βρουν ανταλλαγή φιλοφρονήσεων, την επιδοκιμασία των ανθρώπων ή τα καλά τους λόγια ούτε ανθρώπους που πήγαν εκεί για να τα έχουν καλά με όλους. Αυτά όλα είναι ενάντια στον ανιδιοτελή και γενναίο μαχητή.